ตอนที่ 5 NC เบาๆ

ส้มโอจัดการทำความสะอาดห้องนวดอย่างรวดเร็ว เธอหยิบเงินปึกนั้นที่กองอยู่บนเคาน์เตอร์มานับคร่าว ๆ ก่อนจะยัดมันลงในลิ้นชักอย่างไม่ใยดี เงินเกือบห้าพันบาทที่ได้มายังไม่พอรายจ่ายสัปดาห์นี้ด้วยซ้ำ เธอเฝ้าหน้าร้านด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“อูยยยยยย คนสวยจ๋า” วิทย์ หนุ่มใหญ่ส่งเสียงครามพ่นออกจากปาก ขณะที่ส้มโอจับเต้าอวบอูมให้เบียดกันรูดขึ้นรูดลง ตรงกลางระหว่างสองเต้านั้นคือแท่งเนื้อแข็งปั๋งที่ปวมเป่งจนมีเส้นเลือดปูดโปนเต็มลำ

“ซะ ซี๊ดดดดดดด อูยยยย นั่นแหละ เสียวลำมาก อ่า”

หญิงสาวสะบัดหน้าไล่ความคิดที่พุ่งซ่านของตัวเองออกไปจนหมด พยายามจดจ่อกับปัจจุบัน

 ‘แก๊งทวงหนี้’

แกร๊ก! เสียงประตูร้านถูกกระชากเปิดอย่างรุนแรงจนกระทั่งกระดิ่งที่แขวนอยู่หน้าประตูสั่นอย่างบ้าคลั่ง ส้มโอเงยหน้าขึ้นจากตารางบัญชี ก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่สามคนเดินกร่างเข้ามาในร้าน ทุกคนสวมเสื้อยืดสีดำลายสักที่โผล่พ้นแขนเสื้อ บรรยากาศในร้านนวดที่เคยอบอวลด้วยกลิ่นสมุนไพรพลันกลายเป็นความดิบเถื่อนและคุกคามทันที

ชายร่างใหญ่สุด เดินนำตรงเข้ามากระแทกมือลงบนเคาน์เตอร์จนกระจกสั่น “เฮ้ย! ไหนวะเจ้าของร้าน! อีสายหยุดอยู่ไหนวะ!” เสียงเขาดังลั่น หยาบคาย และเต็มไปด้วยโทสะ

ส้มโอรีบลุกขึ้นยืน แต่ขาของเธอกำลังสั่น “ป้าสายหยุด... ท่านเสียไปแล้วค่ะ” เธอตอบเสียงเบาแต่พยายามให้มั่นคงที่สุด

“อ้าว! ตายห่าแล้วเหรอวะ! เล่นหนีหนี้ไปยมโลกเลยดิ!” ชายคนที่สองหัวเราะเยาะอย่างน่ารังเกียจ

“งั้นก็ดี! มึงนี่แหละ ไอ้หน้าสวย! มึงเป็นหลานใช่ไหม! มึงต้องรับผิดชอบแทน!” ชายร่างใหญ่คนแรกตวาดใส่หน้าส้มโอ พร้อมกับเท้าที่เตะใส่กระถางต้นไม้ประดับหน้าร้านจนล้มครืน เสียงดินกระจายเต็มพื้น

“รับผิดชอบเรื่องอะไรคะ? หนูไม่รู้เรื่องเลย”

ชายร่างใหญ่ที่เหมือนว่าจะเป็นหัวหน้าของแก้งค์นี้ตะคอก “เรื่องอะไร? เรื่องหนี้ไงอีหนู! ป้าแกเล่นพนันบอลติดหนี้เฮียใหญ่พวกกูไว้เยอะ! หนี้นอกระบบดอกลอยนะมึง!”

“ป้า... ป้าสายหยุดติดพนันเหรอคะ?” ส้มโอรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า

“เออ! ติดจนเปรม! ยอดรวมสามล้านถ้วน! มึงเตรียมตัวหาเงินมาจ่ายแทนป้าที่รักของมึงได้เลย!”

ส้มโอแทบทรุดลงไปกับพื้น ตัวเลขสามล้านบาทนั้นเหมือนภูเขาลูกมหึมาที่ทับถมเธอจนหายใจไม่ออก

“หนูไม่รู้เรื่องจริง ๆ ค่ะ หนูมีเงินติดตัวอยู่ไม่เท่าไหร่เอง... หนูขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ?” เธอพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอนที่สุด

ชายคนอีกคนเดินเข้ามาใกล้เคาน์เตอร์พร้อมกับยิ้มเหี้ยม “ขอเวลา? ได้! แต่พวกกูทำงานให้เฮียใหญ่ ไม่ได้มานั่งเล่นขายของนะเว้ย!”

ชายคนที่สอง “งั้นเอาอย่างนี้! วันนี้พวกกูมาเก็บค่าดอกก่อน! ค่าดอกรายวันง่าย ๆ! เปิดเก๊ะมา!” เขาพูดพร้อมกับยกเท้าเหยียบเก้าอี้หวายสำหรับนวดเท้าจนหัก

ส้มโอตัวสั่น แต่ก็ต้องทำตาม เธอเปิดลิ้นชักที่เพิ่งยัดเงินที่ได้จากคุณวิทย์เมื่อครู่ลงไป เงินเกือบห้าพันบาทที่แลกมาด้วยความเจ็บปวด

ชายร่างใหญ่คว้าเงินทั้งหมดไปอย่างรวดเร็ว แล้วนับมันต่อหน้าเธอด้วยท่าทางยียวน

 “หึ! เกือบห้าพัน! แค่น้ำจิ้ม! นี่มันแค่ค่าดอกของวันนี้เท่านั้นนะคนสวย!” เขาใช้เงินปึกนั้นตบเบา ๆ ที่หน้าผากของส้มโออย่างดูถูก “กูให้เวลาหนึ่งอาทิตย์! ถ้าไม่เห็นเงินต้นงวดแรก... ร้านนี้พัง! ตัวมึงก็ไม่เหลือ! เข้าใจนะ!”

ทั้งสามคนเดินกร่างออกจากร้านไป ทิ้งไว้เพียงความพินาศทางกายภาพและจิตใจ เสียงปิดประตูดังลั่นเป็นสัญญาณของการจากไปของพวกเขา

ส้มโอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ตึกแถวสามชั้นที่เคยเป็นที่พักพิงเดียวของเธอ ตอนนี้กลายเป็นกับดักหนี้ที่ไม่มีทางออก

ส้มโอมองเศษดินที่กระจายบนพื้นและเก้าอี้ที่แตกหัก เธอรู้แล้วว่าสิ่งที่รอเธออยู่ไม่ใช่แค่การสานต่อกิจการ แต่คือการเอาชีวิตรอดจากหนี้นอกระบบที่โหดเหี้ยมที่สุด

สามล้าน... มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันจะหาเงินก้อนนี้มาจากการนวดแผนไทยปกติ... ต้องทำงานกี่ปีถึงจะได้เงินขนาดนั้น! และฉันไม่มีเวลาถึงขนาดนั้นด้วย!

จู่ ๆ ส้มโอก็นึกถึงคำพูดของคุณวิทย์เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว: "กิจการแบบนี้มันก็ต้องมี 'นวดพิเศษ' บ้างสิ ถึงจะอยู่รอด"

เธอเปิดลิ้นชักที่ว่างเปล่า แล้วมองไปยังเงินทิปอีกจำนวนหนึ่งที่เธอเก็บไว้ต่างหาก เป็นเงินที่ป้าเคยบอกว่า "เป็นเงินส่วนตัวของหนูนะ" ส้มโอหยิบธนบัตรเหล่านั้นขึ้นมา แล้วก็ปล่อยให้มันหลุดมือลงบนพื้น

ส้มโอเดินไปยังเคาน์เตอร์ หยิบโทรศัพท์มือถือที่ใช้สำหรับติดต่อลูกค้าขึ้นมา เธอรู้ดีว่าลูกค้าแบบคุณวิทย์ไม่ได้มีแค่คนเดียว ป้าสายหยุดต้องเคยมี 'ช่องทาง' ในการหาลูกค้าที่จ่ายหนักแบบนี้มาก่อน

เธอเลื่อนดูรายชื่อผู้ติดต่อ... ส่วนใหญ่เป็นลูกค้าประจำที่มานวดแก้ปวดเมื่อย แต่มีอยู่รายชื่อหนึ่งที่ป้าสายหยุดเคยสั่งให้เธอ "ห้ามโทรไปหาเด็ดขาดถ้าไม่จำเป็น"

นั่นคือเบอร์ของ "คุณภพ" ลูกค้าวีไอพีที่ไม่เคยมานวดที่ร้าน แต่ป้าสายหยุดมักจะหายไปหลายชั่วโมงเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเขา

ส้มโอกดเบอร์โทรออกโดยไม่ลังเล แม้ว่ามือจะยังสั่น แต่การตัดสินใจของเธอนั้นแน่วแน่

ปลายสาย: “ฮัลโหล” เสียงทุ้มต่ำและเย็นชาตอบกลับมา

ส้มโอ: “สวัสดีค่ะ... ดิฉัน... ส้มโอค่ะ หลานสาวของคุณสายหยุด”

คุณภพ: “อ้อ... คุณสายหยุด... ได้ยินข่าวแล้วนะ เสียใจด้วย” น้ำเสียงเขาไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ “แล้วมีอะไรเหรอ? ร้านนวดมีปัญหา?”

ส้มโอ: “ใช่ค่ะ... หนูต้องการ... ‘งานพิเศษ’ ที่จ่ายหนักหน่อยค่ะ” เธอเน้นคำว่า 'งานพิเศษ' อย่างชัดเจน เพื่อสื่อสารความต้องการที่รู้กัน

ปลายสายเงียบไปพักหนึ่ง ความเงียบนั้นยาวนานและกดดัน

คุณภพ: “หึ! กล้าดีนี่... เหมือนที่ป้าคุณเคยทำใช่ไหม?”

ส้มโอ: “ใช่ค่ะ! หนูพร้อมที่จะทำตามที่ลูกค้าต้องการค่ะ แต่... หนูขอราคาสูงกว่าป้าสายหยุดสองเท่าได้ไหมคะ... หนูต้องการเงินก้อนใหญ่... เพื่อเคลียร์หนี้ค่ะ”

คุณภพหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เป็นเสียงหัวเราะที่ทำให้ส้มโอรู้สึกราวกับตกนรกทั้งเป็น

คุณภพ: “น่าสนใจ... ได้! แต่ถ้าคุณกล้าเรียกสองเท่า... ก็ต้องทำให้ผมประทับใจเป็นสองเท่าด้วยนะ... ส่งรูปของคุณมาให้ผมดูหน่อย แล้วผมจะจัดการให้คุณมี 'ลูกค้าวีไอพี' ที่พร้อมจ่ายให้คุณเอง”

 “ได้ค่ะ... หนูจะส่งให้เดี๋ยวนี้เลย”

หลังจากวางสาย ส้มโอมองตัวเองในกระจกบานเล็ก ๆ ข้างเคาน์เตอร์ ใบหน้าสวยเซ็กซี่ของเธอเต็มไปด้วยความสดใส เธอหยิบมือถือขึ้นมา... และเริ่มถ่ายรูปตัวเองตามคำสั่งของลูกค้าวีไอพี