Share

2.คนละชั้น

last update Last Updated: 2025-04-09 20:51:29

ผมสีทองของเขานั้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังเปล่งประกายอยู่ท่ามกลางแสงแดดที่เจิดจ้า

และในวินาทีที่เขาสั่งให้ฉันเดินเข้าไปหาเขา ฉันก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังถูกมนต์สะกด เพราะค่าเสน่ห์ของเขานั้นมันมากเกินกว่าที่เธอจะยอมรับได้

นี่คือตัวละครตัวที่สิบที่ฉันจะต้องพิชิต แต่ทว่าทำไม..ฉันต้องเจอเขาเป็นคนที่สองด้วยนะ นี่มันไม่ยุติธรรมเลย

ค่าเสน่ห์20ของฉันจะเอาอะไรไปสู้กับค่าเสน่ห์100ของเขากันนะ บ้าชะมัดเลย!

“ขออภัยด้วยครับท่านค่าดินัน แต่ท่านนักบุญหญิงพึ่งจะเดินทางมาที่นี่ และข้าอยากพานางไปที่ห้องพักก่อน..อีกทั้งท่านนักบุญหญิงต้องเปลี่ยนชุดและเข้าร่วมพิธีต้อนรับอีกนะครับ..”

ดวงตาของแซรัสหรี่ลงเล็กน้อย เขากำลังไม่พอใจ ไม่พอใจอย่างมากที่มาไคกำลังขัดขวางเขา

แต่ทว่านี่มันพึ่งจะเริ่มต้น ยังมีเวลาอีกมากมายให้เขาได้เพลิดเพลินไปกับการดื่มด่ำกับร่างกายที่แสนหอมหวานนั่น..

“เช่นนั้นเจ้าก็พานักบุญหญิงคนใหม่ของเราไปที่พักเถิดมาไค..”

อัศวินศักดิ์สิทธิ์ผู้นั้นไม่ธรรมดาเพราะพี่ชายของเจ้านั่นคือแกรนด์ดยุคและยศของหมอนั่นคือท่านชายด้วยซ้ำ

เขาไม่อยากจะมีปัญหาที่มากวนใจ อะไรที่ปล่อยไปได้ก็ควรจะปล่อยไปก่อน

“คืนนี้..ใช่แล้วจานีคคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า จัดการไล่อัศวินหมาเฝ้าบ้านของเจ้าไปให้ไกล..ข้าเชื่อเหลือเกินว่าในยามนี้ส่วนล่างของเจ้าจะต้องกำลังเปียกอยู่อย่างแน่นอน.."

เขายกมือขึ้นมากดลงไปบนยอดอกที่เต่งตึงขึ้นมา เพราะมาไคยืนอยู่ด้านหลังเขาจึงไม่เห็นการกระทำของท่านคาดินัน..

ฉันไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย ไม่ชอบที่เขาทำตัวเหนือกว่าและไม่ชอบที่ตัวเองถูกมองราวกับของเล่นชิ้นใหม่ของเขา ถึงปฏิเสธเสน่ห์ของเขาไม่ได้ก็จริงแต่ใช่ว่าฉันจะตอบโต้เขากลับไม่ได้สักหน่อย

“ข้า..กำลังเปียกอยู่เรื่องนั้นท่านคาดินัน พูดถูกเลยค่ะ แต่ทว่าข้าอาจจะไม่ต้องรอถึงช่วงเวลากลางคืนก็ได้ ข้าอาจจะใช้ริมฝีปากนั้นของท่านมาไคทำให้มันแห้ง..แต่เอ๊ะ ข้าไม่รู้ว่าเขาจะทำให้มันแห้งหรือว่าทำข้าเปียกมากกว่าเก่า..”

เธอกระซิบที่ข้างหูของเขา ก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพ จานีคฉีกยิ้มหวานบนใบหน้าก่อนจะหมุนตัวเพื่อกลับไปหามาไคที่กำลังยืนรออยู่

หัวใจยังไม่หยุดเต้นเลย แถมตรงส่วนนั้นของเธอก็เปียกจนต้องหุบขาเข้าหากัน นี่คือร่างกายที่สามารถต้านทานเสน่ห์อันร้ายกาจของท่านคาดินัน..ค่าเสน่ห์หนึ่งร้อยของเขา เธอจะต้องพิชิตมาให้ได้เลยคอยดูสิ!

แต่ก่อนอื่นเธอจะต้องจัดการพิชิตใจของมาไคให้ได้ก่อน

 

“อ่า..ให้ตายสินี่นางอวดดีขนาดนั้นได้อย่างไรกันนะ สตรีที่มีดีแค่ใบหน้า อย่างนาง แค่ได้นอนกับข้าก็ควรจะก้มกราบกรานขอบคุณพระเจ้าแล้วสิ ท่าทีเช่นนั้นมันคืออะไรกัน..กล้าดีอย่างไรมาอวดดีเช่นนี้กันนะ..”

ฟลิน นักบุญผู้ถวายการรับใช้อย่างใกล้ชิดท่านคาดินันแซลัสก้มหน้าลง

“ท่านคาดินันต้องการให้ข้าพานางมาหาท่านในคืนนี้เลยรึเปล่าครับ ไม่ควรมีสตรีใดที่ทำให้ท่านต้องรอ..และสตรีผู้นั้นเองก็ไม่คู่ควรทำให้ท่านคาดินันขุ่นเคืองด้วย”

ค่าเสน่ห์ที่น้อยนิดของจานีค ทำให้นางยังไม่เป็นที่รักใคร่ของผู้คนทั่วไป หากอยากจะถูกรุมรักหรือว่าถูกเอาใจใส่มากกว่านี้นางจะต้อง..เพิ่มค่าเสน่ห์ของตัวเอง

“ไม่..ข้าไม่ต้องการแบบนั้นฟลิน อะไรที่มันได้มาง่ายๆ ก็น่าเบื่อเกินไปนะสิ..”

ฟลินก้มหน้าลงอีกครั้ง

“เช่นนั้นข้าจะไปจับตาดูนักบุญหญิงคนใหม่อย่างใกล้ชิด”

แซลัสมิได้กล่าวคำใด เขาเพียงเดินเข้าไปในวิหารเพี่อที่จะเข้าไปยังห้องพักของเขา

อะไรก็ตามที่ก้าวเท้าเข้ามาในวิหารแห่งนี้มันคือของเขา รวมไปถึง..จานีคคนนั้นด้วย

 

วิหารแห่งนี้หรูหรามากทีเดียว และนั่นทำให้ฉันคิดว่าราชวงศ์เองก็จะต้องสนับสนุนวิหารมากพอตัว ไม่อย่างนั้นจะเอาเงินที่ไหนมาสร้างสถานที่ใหญ่โตและหรูหราเช่นนี้ได้

“จากนี้ไปห้องพักของท่านนักบุญหญิงจะอยู่ที่นี่ครับ..”

ห้องนอนที่ดูเหมือนกับพระราชวัง เตียงนอนที่ใหญ่ขนาดนอนสามคนยังไม่เบียดกันเลย

“แล้วท่านจะพักที่ไหนกันคะ”

มาไคชี้ไปที่ห้องข้างๆ

“ข้าจะพักอยู่ที่ห้องข้างๆ หากมีอะไรฉุกเฉินก็สามารถเรียกข้าผ่านทางการสั่นกระดิ่งได้เลยนะครับ”

เขาชี้ไปที่กระดิ่งตรงหัวเตียง ที่นี่ไม่มีสตรีอื่นนอกจากเธอ ฉะนั้นแล้วข้ารับใช้คนอื่นๆ จึงเป็นผู้ชาย..

ให้ตายสินั่นใช่เรื่องที่จะรับมือได้ง่ายๆ งั้นเรอะ

“แล้ว..หากว่าข้าไม่มีเรื่องด่วนข้าสามารถสั่นกระดิ่งนี้ได้ไหมคะ”

มาไคมีสีหน้าที่เรียบเฉยเช่นเดิม มีเพียงใบหูทั้งสองข้างเท่านั้นที่แดงระเรื่อ

“หากท่านนักบุญหญิงต้องการสิ่งใด ข้าจะ..นำมันมาให้ท่านในทันที”

“จริงนะคะ ที่ว่าไม่ว่าข้าต้องการสิ่งใด ท่านจะนำมาให้ข้าได้ทุกอย่าง..”

เธอกล่าวคำพวกนั้นออกมาด้วยแววตาที่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น แน่นอนว่าคำกล่าวสองแง่สองง่ามของเธอมันยิ่งทำให้มาไคทำตัวไม่ถูกยิ่งขึ้น

“ครับ ทุกอย่างที่ท่านต้องการ”

การเข้ามาดูแลนักบุญหญิงในความคิดของมาไคมันคือหน้าที่อันทรงเกียรติและในฐานะหนึ่งในสมาชิกของราชวงศ์ เขาจำเป็นต้องมาที่นี่เพื่อทำให้นักบุญหญิงเป็นผู้ที่จะหยัดยืนและต่อสู้เพื่อราชวงศ์

อยากให้นางเข้าข้างราชวงศ์เพราะตัวของคาดินันอัมโบรเซอร์นั้นดูไม่น่าไว้ใจ หากวันใดที่ความเชื่อมั่นในราชวงศ์จางหายไป เขากลัวว่าจะเกิดกบฏขึ้นมา นั่นคือเหตุผลที่เขามาที่นี่ มาเพื่อทำให้นักบุญหญิงผู้นี้เป็นพวกเรา

จานีคส่งยิ้มให้เขา เธอมองเห็นตัวเลขของเขาลดลงนิดหน่อยแล้ว

จาก 35 เป็น 32

และเมื่อไหร่ก็ตามที่มันถึง20 นั่นหมายความว่าเธอจะสามารถพิชิตใจของเขาได้

“เช่นนั้นข้าออกไปก่อนนะครับเผื่อว่าท่านนักบุญหญิงอยากพักผ่อน และช่วงเวลาสิบเอ็ดโมง ข้าจะมารับท่านอีกครั้งเพื่อเข้าร่วมพิธีแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ”

ฉันมองเขาเดินออกไปเงียบๆ ก่อนจะล้มตัวนอนลงบนที่นอน เข้ามาอยู่ในวิหารแล้ว แถมยังพบเจอตัวละครตัวที่สิบแล้วด้วย

พอพบท่านคาดินันฉันรับรู้ได้ในทันทีว่าเรานั้นมันคนละชั้น ร่างกายร้อนไปหมด มันเหมือนกับว่าไฟกำลังแผดเผาร่างกายของฉันอยู่และเขาคือแหล่งน้ำเพียงแหล่งเดียวที่จะดับไฟร้อนนั้นได้

อันตรายชะมัดเลย..ทั้งที่ปกติแล้วฉันไม่ได้แพ้คนหล่ออะไรขนาดนั้นแท้ๆ

จานีคเหลือมองชุดนักบุญที่วางอยู่ก่อนจะอมยิ้มแล้วยื่นมือไปสั่นกระดิ่ง

เอ..ฉันจะใส่ชุดแบบนั้นคนเดียวได้ยังไงกัน เรื่องนี้จะต้องให้ท่านมาไคช่วยสิ

 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.21 รู้สึกผิด

    ชายกระโปรงของนักบุญหญิงจานีคเปื้อนไปด้วยเศษดินที่ติดตามมา ดวงตาคู่นั้นที่เคยฉายแววแห่งความมั่นใจและสง่างาม ในยามนี้มันบวมช้ำจากการร้องไห้อย่างหนัก สองเท้าที่โผล่พ้นออกมาจากชายกระโปรง เต็มไปด้วยบาดแผลน้อยใหญ่ที่ถูกหินบาด เธออยู่ในสภาพที่ดูไม่ได้แบบที่เขาต้องการเลย แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ฟลอยด์ถึงไม่ได้รู้สึกดีกับสภาพที่น่าเวทนาของนักบุญหญิงจานีคเท่าไหร่นัก เขาเดินลงจากรถม้าก่อนจะตรงเข้าไปหาเธอ..จะมีโอกาสอีกไหม ที่เธอจะร้องขอให้เขาอุ้มเธออีก มันแทบไม่มีโอกาสอีกเลยและในยามนี้เขาจะใจร้ายปฏิเสธการร้องขอของเธอได้อย่างไรกัน“ไปที่คฤหาสน์ดาโกแบท..”เขาสั่งคนขับรถม้าให้ออกรถในทันที ฟลอยด์วางจานีคลงบนโซฟานุ่มๆ บนรถม้า ส่วนตัวเขานั่งลงที่พื้น เขาจับข้อเท้าของเธออย่างแผ่วเบา ก็พบว่ามันอยู่ในสภาพที่น่าเป็นห่วงมากทีเดียว ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ขึ้นมาบนข้อเท้าของเธอ เขามองเห็นบาดแผลที่ยังไม่สมานกันดีทิ้งรอยอยู่บนนั้นนี่เธอเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น ทั้งๆ ที่ตัวเองบาดเจ็บอยู่อย่างนั้นหรือ?“มัน..ไม่ได้เจ็บมากขนาดนั้นหรอกค่ะ..ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือในครั้งนี้”จานีคก้มหน้าลงพร้อมกับดึงข้อเท้าของเธอกล

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.20 เหนื่อย

    จานีคเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ เธอจัดการเปลี่ยนชุดเป็นชุดที่ไม่สะดุดตาเท่าไหร่ ส่วนผมสีเงินนี่จานีคก็ถักเปียลวกๆ ก่อนจะสวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลทับอีกที เมื่อมองไปที่นาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งเธอไม่อาจข่มตานอนได้เลย อาจจะเพราะมีเรื่องให้คิดมากมายเต็มไปหมด และเธอไม่อยากอยู่ที่นี่เลยแม้แต่วินาทีเดียวจานีคจึงปีนหน้าต่างออกมา โชคดีที่หน้าต่างในห้องนี้มีต้นไม้ใหญ่ยื่นกิ่งมา ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะออกไปทางไหนเหมือนกันหากรอถึงตอนเช้ารอยช้ำรอบดวงตาของเธอจะต้องทำให้ท่านมาไคสงสารอีกอย่างแน่นอน แล้วพอเขามีท่าทีอ่อนโยนกับเธอ ก็ดูเหมือนใจที่แข็งแรงดังหินมันถูกป่นจนละเอียด..เธอกลัวว่าจะปฏิเสธเขาไม่ได้จานีคปาดน้ำตาก่อนจะวิ่งไปตามทางเดินเพื่อลัดเลาะออกไปที่ประตูด้านข้างของคฤหาสน์“ข้านึกว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่เพื่อทำสงครามกับข้าซะอีก ใครจะไปคิดว่าเจ้าจะขี้ขลาดหนีออกไปกลางดึกเช่นนี้ โชคดีจริงๆ ที่เจ้าเลือกจะปฏิเสธลูกข้า ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องทนอยู่กับเด็กที่ขี้ขลาดเช่นเจ้าไปตลอดชีวิต!”จานีคช้อนสายตามองหน้าของท่านหญิงเฮเลนอีกครั้งหนึ่ง“ปากบอกว่าไม่คิดว่าข้าจะหนีแต่กลับมาดักรอเนี่ยนะคะ ไม่สมเหตุส

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.19 เธอจะได้อะไร

    “ไม่ใช่เพียงความงดงามเท่านั้นแต่ท่านจานีคน่ะ ทั้งเก่งกาจและมีความสามารถมากเลยนะครับ ท่านไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ และลูกที่มองเห็นประกายไฟในดวงตาคู่นั้นก็อดที่จะรู้สึกชื่นชมไม่ได้เลย..ลูกคิดว่าท่านแม่เองก็คงจะชอบท่านจานีคเหมือนกันใช่ไหมครับ..”ไมเนอร์เอ่ยถามมารดาของเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม หลังจากมื้ออาหาร มาไคพาท่านจานีคไปพัก ส่วนเขามานั่งคุยกับท่านแม่ที่ไม่ได้เจอกันหลายเดือน“...อืม ในความคิดของแม่นั้น แม่ตามใจลูกเสมอเลยนะไมเนอร์ เพราะลูกคือดวงใจของแม่..”ท่านหญิงเฮเลนยกมือขึ้นมาลูบผมของลูกชายเบาๆ ด้วยความรักใคร่“ลูกรักใครแม่ก็รักด้วยทั้งนั้น..”ไมเนอร์เผยรอยยิ้มกว้างจนมองเห็นฟันขาวที่เรียงกัน เขาโผกอดท่านแม่เอาไว้แน่น“ลูกคิดเอาไว้แล้วว่าท่านแม่จะต้องชอบท่านจานีคอย่างแน่นอน ขอบคุณที่เข้าใจลูกนะครับ”ลูกชายแสนน่ารักทั้งสองคนที่เธอเลี้ยงมาด้วยมือของตัวเอง ลูกทั้งสองที่เป็นดั่งแก้วตาและดวงใจ ในชีวิตของเธอนั้นไม่หลงเหลือสิ่งใดอีกแล้วนอกจากลูกชายทั้งสองคนนี้ เงินทองและคฤหาสน์หลังใหญ่ ท่านหญิงเฮเลนไม่ต้องการมันเลยแม้แต่นิดเดียว เธอต้องการให้ไมเนอร์เจิดจรัสอยู่เสมอ ราวกับดวงดาวที่ส่องสกาวอยู่บน

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.18 ครอบครัวแสนอบอุ่น

    ความสัมพันธ์แม่ลูกของพวกเขา ทำให้จานีคอดยิ้มออกมาไม่ได้เลย ไม่บ่อยนักที่จะเห็นลูกชายสนิมกับแม่ขนาดนี้ แสดงว่าท่านแม่ของพวกเขาจะต้องใจดีมากแน่ๆ เลย“นี่คือท่านนักบุญหญิงจานีคครับ..”จานีคย่อตัวลงเพื่อทำความเคารพท่านหญิงเฮเลน มารดาของท่านไมเนอร์และท่านมาไค“..งดงามเช่นนี้นี่เอง ถึงทำให้มาไคไม่เคยเขียนจดหมายมาหาแม่สักครั้งเลย เพราะลูกต้องดูแลสตรีที่เปราะบางราวกับดอกไม้ล้ำค่าเช่นนี้..ยินดีที่ได้พบค่ะท่านนักบุญ ช่วงเวลาที่อยู่ที่นี่ท่านก็พักผ่อนให้สบายนะคะ”รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านหญิงเฮเลนมันดูแปลกมากกว่าปกติ เพราะมันไม่ได้มาจากหัวใจรึเปล่านะ..มันถึงได้ทำให้เธอรู้สึกกดดันมากขนาดนี้“ขอบคุณที่เมตตาค่ะท่านหญิง..”มาไคยื่นมือไปจับมือของท่านจานีคเอาไว้ เขาส่งยิ้มให้เธอตลอดเวลา และรอยยิ้มนั่นมันเต็มไปด้วยความยินดีอย่างถึงที่สุด..ที่เธอได้ก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านของเขา“....”จานีคเริ่มรู้สึกว่า หรือตัวปัญหาที่แท้จริงมันคือเธอกันนะ ทำไมเธอถึงไม่เคยพบเจอสถานที่ไหนที่อยู่ได้อย่างสบายใจสักที“แม่เตรียมอาหารที่ลูกชอบเอาไว้เยอะแยะเลย เดินทางมาเหนื่อยๆไปเปลี่ยนชุดกันก่อนสิ แล้วลงมาทานมื้อเย็นกันนะ”จานีคนั

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.17 คาดหวัง

    จานีคหลับตาในอ้อมแขนนั้นราวกับว่ามันคือพื้นที่ปลอดภัย ใจจริงเธอไม่ได้อยากจะออกไปทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายอะไรแบบนั้นเลย แต่เพราะเธออยากทำเควสพิเศษให้ผ่าน..อยากได้ทั้งค่าเสน่ห์ที่เพิ่มขึ้นและความสามารถในการอ่านใจถึงแม้ว่าจะแค่สองครั้งก็ตามทีเธออยากจะเก็บการอ่านใจนั้นเอาไว้..ใช้ในช่วงเวลาที่เธอต้องพิชิตใจท่านคาดินันแซลัส อยากจะรู้ว่าในใจของเขามันทำด้วยหินรึไง ทำไมถึงใจร้ายใจดำขนาดนั้นกัน“เช่นนั้นเจ้าอยู่ที่นี่กับท่านจานีคไปก่อนนะ ข้าจะส่งจดหมายไปหาท่านแม่สักหน่อย ท่านจะต้องดีใจอย่างแน่นอนที่เราเดินทางกลับไป..”มาไคบอกกล่าวกับพี่ชายก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากห้องพักของท่านนักบุญหญิง และเมื่อเขาเปิดประตูออกมาสิ่งที่มาไคเห็นคือมีข้ารับใช้มากมายเดินวนเวียนอยู่ที่ด้านหน้าประตูด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ท่านนักบุญหญิงต้องการช่วงเวลาส่วนตัว.ฉะนั้นแล้วอย่าให้ใครหน้าไหนมาเดินเพ่นพ่านที่หน้าห้องนี้อีก..”เขาสั่งทหารที่เฝ้าหน้าห้องก่อนจะเดินออกไปยังตึกข่าวสารในทันที...อีธานนอนไม่หลับ เพียงแค่หลับตาใบหน้าที่แสนงดงามนั้นก็ผุดขึ้นมาก่อกวนใจเขาอยู่ร่ำไป เธอกล่าวออกมาราวกับรู้จักเขาดีนักหนา ราวกับว่าเธออ

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.16 ความลับ

    ฉันรู้..ฉันรู้ดีว่าในทุกความสัมพันธ์มันจะไม่ยั่งยืนอย่างแน่นอน เมื่อมันถูกเริ่มต้นด้วยการโกหก..จานีคลดสายตามองมือตัวเองที่กำลังถูไปมาเงียบๆ ..เธอหลงลืมไปชั่วขณะว่าในตอนนี้เธอกำลังอยู่ในเกม ท่านไมเนอร์และท่านมาไค ล้วนแล้วแต่เป็นหนึ่งในตัวละครของเกมนี้ทั้งนั้น ทว่าในใจมิได้คิดเช่นนั้น เธอมองว่าพวกเขาคือคนสำคัญ..คือเพื่อนคนแรกหรือแม้กระทั่งคือคนที่สามารถไว้ใจได้มากที่สุดในจักรวรรดิแห่งนี้และจานีคไม่คิดจะโกหกพวกเขาเลย ผลจะออกมาเป็นอย่างไรนั่นคือเรื่องของอนาคตแต่ตอนนี้เธอพ่นคำโกหกออกมาเพื่อหลอกลวงพวกเขาไม่ได้หรอก“เดิมทีที่ตรงนี้ควรจะเป็นของท่านพี่จามิกาค่ะ ข้าเป็นบุตรสาวคนรองที่ไม่มีอะไรโดดเด่นสักอย่างเดียว..”น้ำเสียงที่เริ่มเล่าออกมานั้นฟังคล้ายว่าผู้เล่ากำลังเจ็บปวด“ข้าไม่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ค่ะ ในร่างกายนี้ไม่มีของอะไรแบบนั้นหรอก..ข้ามาที่นี่เพราะจะต้องมีใครสักคนมาที่นี่เพื่อทำหน้าที่ที่ท่านพ่อตกปากรับคำเอาไว้..”น้ำเสียงขมขื่นที่กำลังระบายความในใจพลอยให้มาไครู้สึกเจ็บปวดไปด้วย เขานั่งลงข้างๆ เธอก่อนจะจับมือของจานีคเอาไว้แน่น“ไม่มีใครโทษท่านเรื่องนั้นหรอกนะครับที่เราทั้งคู่เอ่ยถามมั

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.15 พลังศักดิ์สิทธิ์

    อีธานรีบดันตัวของเขาขึ้นมาในทันทีก่อนจะยกมือขึ้นมากุมใบหน้าส่วนล่างเอาไว้ และในวินาทีต่อมาประตูก็ถูกเปิดออก พร้อมกับใบหน้าที่ตื่นตกใจของท่านพี่มาไคและท่านพี่ไมเนอร์มาไคได้ยินเสียงร้องของท่านจานีคและนั่นทำให้เขารีบพุ่งตัวเข้ามาในทันที และภาพที่เห็นคือองค์รัชทายาทที่กำลังยืนหันหลังให้ ส่วนท่านจานีคกำลังล้มลง บนข้อเท้าของท่านมีเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาและข้างๆ กันนั้นคือเศษของแจกันที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นไมเนอร์เดินเข้าไปทุบที่หลังของอีธาน อย่างแรงจนเขาเผลอร้องออกมา“ข้าไม่ได้ทำนะพี่ นางล้มของนางเอง หากพี่ไม่เชื่อก็ถามนางสิ ข้าไม่เคยทำร้ายสตรีอยู่แล้ว..นี่พี่เห็นข้าเป็นคนแบบไหนเนี่ย!!”อีธานเอ่ยปากเถียงในทันที เขารีบปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติเพื่อไม่ให้ถูกสงสัยมาไคอุ้มจานีคขึ้นมาในอ้อมแขน เธอหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะพยักหน้า“องค์รัชทายาทมิได้ทำร้ายข้านะคะ..ข้าล้มเองจริงๆ”“เชื่อเถอะว่าสาเหตุที่ล้มคงหนีไม่พ้นเศษแก้วที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นนี้แน่ๆ มาไคเจ้าพาท่านจานีคไปพักก่อนเถิด ข้าจะจัดการอบรมเจ้าเด็กที่ไม่รู้จักโตนี่สักหน่อย!!”มาไครีบพาท่านจานีคเดินออกไปในทันที หลังจากนี้ดูเหมือนว่

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.14 ฉากโรแมนติก

    ตั้งแต่เกิดมาอีธานไม่เคยถูกปฏิบัติเช่นนี้มาก่อนเลย เขากำลังถูกสตรีผู้หนึ่งมองทะลุปรุโปร่งไปถึงด้านในของจิตใจแบบนี้ไม่ได้นะ นี่มันอันตรายมากเกินไป!!“หม่อมฉันก็ไม่มีเพคะ ไม่มีท่านแม่ที่คอยโอบกอดและเล่านิทานก่อนนอน..”ชีวิตของจานีคไม่มีแม่แถมพ่อของเธอก็ยังขายเธอให้กับวิหารอีก ส่วนชีวิตที่แท้จริงของฉัน พ่อกับแม่ของฉันแยกทางกัน..ต่างคนต่างไป ต่างคนต่างอยู่และการนำพาลูกสาวที่เกิดมาจากความผิดพลาดไปด้วยมันคือตัวถ่วงของชีวิตท่านทั้งสองฉันถูกทิ้งเอาไว้ที่ห้องเช่าเก่าๆ ตอนอายุสิบห้า พร้อมกับเงินในบัญชีสองหมื่นบาทนั่นคือเรื่องตลกร้ายที่สุดในชีวิตเลย ฉันมารู้ตัวว่าตัวเองถูกทิ้งก็ตอนที่กลับมาจากโรงเรียนแล้วไม่เห็นใคร เสื้อผ้าของพ่อและแม่หายไป ของใช้ที่มีค่าและมีราคาถูกขนย้ายไปจนหมด ไม่มีแม้กระทั่งหม้อหุงข้าวกับเด็กสาวที่ยังไม่ประสีประสา..โลกมันโหดร้ายมาทีเดียวกับชีวิตในวัยเด็กของตัวเองเพราะแบบนั้นฉันจึงเข้าใจองค์รัชทายาทนะ เขาไม่ได้ถูกทิ้งแต่แม่ตายจากและพ่อล้มป่วยอย่างหนัก มองไปทางไหนก็ไม่เห็นใครทั้งนั้น เห็นเพียงเงาสะท้อนใบหน้าของตัวเองผ่านทางกระจก แล้วยิ่งต้องมาพบเจอพวกบรรดาพี่ชายน้องชายที่กร

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.13 ไม่มีใครยอมใคร

    องค์รัชทายาทอีธานปรายสายตามองหน้าของจานีคอีกครั้งหนึ่ง“ข้ายังคงอยากจะถามเจ้าในคำถามเดิมที่ข้าถามไปอยู่ดี เจ้าคิดอย่างไรกับคาดินัน อัมโบรเซอร์..”อีกฝ่ายเปิดประเด็นในทันทีที่ท่านมาไคและท่านไมเนอร์เดินออกไป บอกตามตรงว่าจานีคไม่ได้รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย เธอมองเขาด้วยสายตานิ่งๆ ไม่หวั่นไหวหรือหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย อาจจะเพราะว่าที่ผ่านมาเธอเคยเจอบุรุษที่ตอนแรกพบเจอกันก็ทำเรื่องหนักหนาสาหัสมากกว่าองค์รัชทายาทละมั้ง การเอ่ยถามอย่างไร้มารยาทเช่นนี้ไม่นับว่าเป็นอะไรเลย“หม่อมฉันตอบตามตรงๆได้เลยใช่ไหมเพคะ แน่นอนว่าท่าคาดินันอัมโบรเซอร์นั้นรูปงามมากทีเดียว เพียงแค่มองเห็นท่านไกลๆ ยังต้องยอมรับถึงบรรยากาศที่สูงศักดิ์และน่านับถือของท่าน ยิ่งในยามที่หม่อมฉันอยู่ใกล้กับท่านคาดินัน..การหักห้ามใจเพื่อไม่ให้ถูกใบหน้าเช่นนั้นล่อลวงถือเป็นเรื่องที่ตึงมือมากเหมือนกันเพคะ”อีธานขยับรอยยิ้มพราย เขาส่ายหน้าเบาๆ ราวกับว่านั่นคือคำตอบที่เขาคาดการณ์เอาไว้แล้ว สตรีใดกันจะต้านทานคาดินันผู้นั้นได้..“แล้วเหตุใดถึงเลือกมาที่นี่แทนที่จะอยู่ที่วิหารเพื่อมองดูใบหน้าที่ชวนให้รู้สึกหลงใหลล่ะ การกระทำของเจ้ามันช่างย้อนแย้

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status