แชร์

ตอนที่11อาศัยอำนาจ

ผู้เขียน: จันทร์ส่องแสง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-27 09:58:05

“จื้อฟางน้อมบัญชาฝ่าบาท” องครักษ์หนุ่มน้อยในวันนั้น บัดนี้กับอยู่ข้างกายฮ่องเต้แคว้นฉี

“ได้ข่าวคราวของเจี้ยนหยาและองค์หญิงน้อยหรือยัง”

“กระหม่อมเฝ้าติดตามถามข่าวไปทั่วแคว้นกลับไม่มีข่าวคราวนี่ก็ผ่านไปสิบหกปีแล้วเห็นทีจะต้อง ไปยังแคว้นติดกันเพื่อสืบข่าวเผื่อว่าจะได้ข่าวองค์หญิง”

“ดีเอาตามนี้นำคนออกคนหาแคว้นข้างๆ บางทีเจี้ยนหยาอาพำนักอยู่ต่างแคว้นเจี้ยนหยาหาใช่ผู้ที่โง่งม นางฉลาดคงยากที่จะหานางพบ”

“ฝ่าบาทวางพระทัย กระหม่อมจะทำจนสุดกำลัง” ประสานมือเก้าขายาวๆ ออกมา สิบหกปีแล้วที่เขาเฝ้าตามหาเจี้ยนหยาและองค์หญิงน้อยที่ถูกสังหาร เดิมเชื่อว่าทั้งสองแม่ลูกจากโลกนี้ไปแล้ว แต่เมื่อได้พบกับจื้อฟางเขากลับพูดไปอีกอย่าง แสงสว่างและความหวังจึงบังเกิดขึ้นในทันที จะชดเชยให้อย่างไรในสิ่งที่เขาทำพลาดไปไม่อาจดูแลนางและลูกให้ปลอดภัย เพราะไว้ใจฮองเฮาในตอนนั้นจนเกินไปในวันที่เขาไปประพาสป่าทั้งคู่จึงถูกมือสังหารตามไล่ล่า ดีที่ยังมีจื้อฟางคอยขว้างและเขาก็หายไปนับสิบปีตอนนี้กลับมาอีกครั้งเพราะบัญชาของเขา

วังหลวงแค้วนหานที่ตำหนักชิงหนิงกง

“ครรภ์ของฮองเฮาตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นที่รักษาไว้ไม่ได้ ข้าน้อยเจียดยาบำรุงคร
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • จะรักแม้จะร้าย   องค์หญิง

    “จื้อฟางน้อมบัญชาฝ่าบาท” องครักษ์หนุ่มน้อยในวันนั้น บัดนี้กับอยู่ข้างกายฮ่องเต้แคว้นฉี“ได้ข่าวคราวของเจี้ยนหยาและองค์หญิงน้อยหรือยัง”“กระหม่อมเฝ้าติดตามถามข่าวไปทั่วแคว้นกลับไม่มีข่าวคราวนี่ก็ผ่านไปสิบหกปีแล้วเห็นทีจะต้อง ไปยังแคว้นติดกันเพื่อสืบข่าวเผื่อว่าจะได้ข่าวองค์หญิง”“ดีเอาตามนี้นำคนออกคนหาแคว้นข้างๆ บางทีเจี้ยนหยาอาพำนักอยู่ต่างแคว้นเจี้ยนหยาหาใช่ผู้ที่โง่งม นางฉลาดคงยากที่จะหานางพบ”“ฝ่าบาทวางพระทัย กระหม่อมจะทำจนสุดกำลัง” ประสานมือเก้าขายาวๆ ออกมา สิบหกปีแล้วที่เขาเฝ้าตามหาเจี้ยนหยาและองค์หญิงน้อยที่ถูกสังหาร เดิมเชื่อว่าทั้งสองแม่ลูกจากโลกนี้ไปแล้ว แต่เมื่อได้พบกับจื้อฟางเขากลับพูดไปอีกอย่าง แสงสว่างและความหวังจึงบังเกิดขึ้นในทันที จะชดเชยให้อย่างไรในสิ่งที่เขาทำพลาดไปไม่อาจดูแลนางและลูกให้ปลอดภัย เพราะไว้ใจฮองเฮาในตอนนั้นจนเกินไปในวันที่เขาไปประพาสป่าทั้งคู่จึงถูกมือสังหารตามไล่ล่า ดีที่ยังมีจื้อฟางคอยขว้างและเขาก็หายไปนับสิบปีตอนนี้กลับมาอีกครั้งเพราะบัญชาของเขาวังหลวงแค้วนหานที่ตำหนักชิงหนิงกง“ครรภ์ของฮองเฮาตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นที่รักษาไว้ไม่ได้ ข้าน้อยเจียดยาบำรุงคร

  • จะรักแม้จะร้าย   ตอนที่11อาศัยอำนาจ

    “จื้อฟางน้อมบัญชาฝ่าบาท” องครักษ์หนุ่มน้อยในวันนั้น บัดนี้กับอยู่ข้างกายฮ่องเต้แคว้นฉี“ได้ข่าวคราวของเจี้ยนหยาและองค์หญิงน้อยหรือยัง”“กระหม่อมเฝ้าติดตามถามข่าวไปทั่วแคว้นกลับไม่มีข่าวคราวนี่ก็ผ่านไปสิบหกปีแล้วเห็นทีจะต้อง ไปยังแคว้นติดกันเพื่อสืบข่าวเผื่อว่าจะได้ข่าวองค์หญิง”“ดีเอาตามนี้นำคนออกคนหาแคว้นข้างๆ บางทีเจี้ยนหยาอาพำนักอยู่ต่างแคว้นเจี้ยนหยาหาใช่ผู้ที่โง่งม นางฉลาดคงยากที่จะหานางพบ”“ฝ่าบาทวางพระทัย กระหม่อมจะทำจนสุดกำลัง” ประสานมือเก้าขายาวๆ ออกมา สิบหกปีแล้วที่เขาเฝ้าตามหาเจี้ยนหยาและองค์หญิงน้อยที่ถูกสังหาร เดิมเชื่อว่าทั้งสองแม่ลูกจากโลกนี้ไปแล้ว แต่เมื่อได้พบกับจื้อฟางเขากลับพูดไปอีกอย่าง แสงสว่างและความหวังจึงบังเกิดขึ้นในทันที จะชดเชยให้อย่างไรในสิ่งที่เขาทำพลาดไปไม่อาจดูแลนางและลูกให้ปลอดภัย เพราะไว้ใจฮองเฮาในตอนนั้นจนเกินไปในวันที่เขาไปประพาสป่าทั้งคู่จึงถูกมือสังหารตามไล่ล่า ดีที่ยังมีจื้อฟางคอยขว้างและเขาก็หายไปนับสิบปีตอนนี้กลับมาอีกครั้งเพราะบัญชาของเขาวังหลวงแค้วนหานที่ตำหนักชิงหนิงกง“ครรภ์ของฮองเฮาตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นที่รักษาไว้ไม่ได้ ข้าน้อยเจียดยาบำรุงคร

  • จะรักแม้จะร้าย   ตอนที่11อาศัยอำนาจ

    “ใจร้าย ฝ่าบาทอย่ามาทำแบบนี้ ซูเหยาไม่ได้เป็นคนของฝ่าบาท” รอยยิ้มหยันที่ริมฝีปาก“ทุกอย่างในกำแพงวังหลวงล้วนเป็นของข้า” สะบัดแขนอย่างแรงจนหลุดจากการเกาะกุม“ยกเว้นข้าข้าไม่มีทางเป็นของฝ่าบาทเด็ดขาด” ร่างสูง เลิกคิ้วอย่างใจเย็นก่อนจะถลาเข้ารวบร่างบางไว้ในอ้อมแขนแน่นซ้อนอุ้มเดินดุ่มๆ ไม่สนใจว่าซูหยาจะทั้งหยิกทั้งกัด ช่างต่างจากพี่ชายข้าวต้มปลาลิบลับ อีกคนใจดีอ่อนโยน แต่คนผู้นี้กลับต่างออกไป“ปล่อย” น้ำตาหยดรินแต่ซีซวนหามองเห็นไม่“........” ไม่พูดจนมาถึงคอกม้าส่งร่างบางขึ้นไปบนหลังม้าตัวเขากระโดดขึ้นไปบนหลังม้าโอบกอดซูเหยาไว้ กระตุกบังเหียนม้ามุ่งตรงไปยัง แม่น้ำที่ซูเหยาเคยอาศัยอยู่บนแพ“ข้า เคยรู้จักเจ้ามาก่อนไหม”ก่อนหน้านั้นซีซวน สะดุ้งตื่นจากความฝันในค่ำคืนเหน็บหนาว ร่างบางของซูเหยาสะท้อนขึ้นลงใต้ร่างใหญ่ของเขา ใบหน้าแสดงความเจ็บปวดทว่าเขากลับรู้สึกสุขสม จูบหวานฉ่ำที่รสจูบยังติดอยู่ที่ริมฝีปากทำเอาซีซวน รู้สึกว่ามันเกินกว่าความฝัน นั่นมันเป็นความจริง“อย่าเอาแต่นิ่งเฉยบอกข้ามาเราสองคนเคยรู้จักกันมาก่อนหรือ” น้ำเสียงคาดคั้นดึงซูเหยาลงจากหลังม้า ซูเหยาถอยร่น ไม่กล้าสบตาภายใต้กิ่งลิ่

  • จะรักแม้จะร้าย   เป่ยเปย

    ตงฟางชิงมองตาสบซูเหยายิ้มๆ เป่ยเปยจากไป“ใครกันที่ไม่น่าไว้ใจเขาต่างหากที่ไม่น่าไว้ใจ อ้างว่าเป็นพี่บุญธรรมเจ้าอาศัยข้อนี้แวะเวียนมาทุกวัน”“ท่านพี่เป่ยเปย จริงไจไม่น้อยซูเหยารู้สึกซาบซึ้งใจทั้งท่านพี่และท่านหัวหน้าองครักษ์ที่คอยดูแลห่วงซูเหยาตั้งแต่เข้ามาที่นี่”“ข้านะห่วงเจ้าด้วยความจริงใจ แต่เจ้านั่นข้ามองสายตาเขาออก” ซูเหยาอมยิ้มจากที่่ซเหยามองสายตาของท้้งคู่ไม่ต่างกันนั้นคือทั้งห่วงใยและสงสาร ซูเหยาแทบจะไม่มีอะไรผิดแผกกันแม้แต่น้อยเป่ยเปยเดินไปบ่นไป“คนอะไรไล่คนอื่นเขา แต่ตัวเองกับไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อเอาใจนาง อย่าให้ข้าได้เป็นหัวหน้าองครักษ์บ้างก็แล้วกัน คอยดูข้าสั่งให้ฮ่องเต้จับเจ้าไปโกยขี้หมูเสียให้เข็ดหรือว่าจะให้ไปเลี้ยงม้าดี” ”ซีซวน ก้าวขามาพร้อมกับขันทีข้างกาย“ครกำลังจะสั่งข้า”“ถวายพระพรฝ่าบาท” เป่ยเปยเผลอย่อตัวเหมือนดังเช่นหญิงงาม “เจ้า องครักษ์เหตุใด ...เจ้าถึงได้” ยืนขึ้นทำท่าทีผึ่งผายหัวเราะแฮะๆๆ“บุตรชายใต้เท้าเว่ยใช่หรือไม่”“พ่ะย่ะค่ะ”“อืมเช่นนั้นคอยตามข้าจะดีไม่น้อย ระหว่างที่เป็นองครักษ์ฝึกหัด คอยอารักขาข้าต่อจากนี้” เป่ยเปยยิ้มกว้าง ตามฮ่องเต้แบบนี้หากท่าน

  • จะรักแม้จะร้าย   สามีขี้เมาคงลืมเลือนนางไปแล้ว

    “ปล่อย”ซีซวนกดจมูกโด่งลงบนแก้มเนียน กลิ่นกายคุ้นเคย มือใหญ่ล้วงเข้าไปในอกนุ่ม บีบเคล้นล่วงเกิน ด้วยเขาเมื่อต้องการไม่ว่าใครไม่มีทางที่พวกนางจะปฏิเสธเขาได้“อย่าทำแบบนี้”“ทำไมกัน ในเมื่อข้าต้องการเจ้า”เสียงสั่นกระเส่า กดริมฝีปากกับปากบางเร่าร้อนรุนแรง กลิ่นสุราคละคลุ้งไปทั่วอีกทั้งยังติดอยู่ที่ริมฝีปาก อาการคลื่นเหียนตีตื่นขึ้นมาที่กลางอก“อุ๊กๆๆๆ อ้วกๆ ”ซีซวน ผลักร่างบางออกห่าง“บังอาจ นี่เจ้ารังเกียจข้าซึ่งเป็นฮ่องเต้ได้เพียงนี้เชียวหรือ”“ฝ่าบาท”เจี้ยนหยาออกมายืนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน“ท่านหมอ”“ฝ่าบาทโปรดอภัยนางมิได้รังเกียจฝ่าบาทหากแต่นางกำลังตั้งครรภ์”เจี้ยนหยา พูดความจริงออกมา“ตั้งครรภ์”แทนที่จะรู้สึกสงสารเขากลับคิดว่าหญิงที่ตั้งครรภ์ ทำไม เมื่อเขาเห็นนางจึงบังเกิดความกระสัน ทั้งทรวดทรงองค์เอวและ ใบหน้าล้วนงดงามจนเกินห้ามใจยิ่งเมื่อเมามายกลับยิ่งรู้สึกว่านางน่ารักน่าใคร่เพียงนี้หรือว่าเขาห่างอิงฝานมานาน จึงรู้สึกว่ามีความต้องการสูง“ตั้งครรภ์ แล้วสามีของนางอยู่ที่ไหน” ซูเหยา ปล่อยหยาดน้ำตาไหลริน“สามี ขี้เมาของนาง ป่านนี้คงลืมไปแล้วว่าเคยมีนางเป็นภรรยา ข้าจึงต้องพานางมาที่นี่เพื่

  • จะรักแม้จะร้าย   ข้าวต้มปลา

    กลิ่นข้าวต้มปลายังอบอวล เจี้ยนหยา คนข้าวต้มปลาก่อนจะเป่าลมจากปากไล่ลมร้อนในชามข้าวต้ม“กินเสียหน่อย”ซีซวนตะลึงมองซูเหยา ใบหน้างดงาม ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที“ข้าไม่กินปลา กลิ่นคาวปลาที่นี่ทำให้คลื่นเหียน”เจี้ยนหยา มองซีซวนก่อนจะยิ้มมุมปาก“ข้าน้อยหวังเจี้ยนหยาเป็นหมอหญิงที่เพิ่งมาทำหน้าที่ส่วนนี่บุตรสาวข้าน้อยหวังซูเหยา”ซีซวนจ้องมองซูเหยานิ่ง ทำไมพบหน้าซูเหยาแล้วเขาถึงรู้สึกเศร้าและหดหู่กลิ่นข้าวต้มปลายังหอม ยั่วน้ำลาย“บุตรสาวข้านางเป็นคนทำข้าวต้มปลาเองกับมือ”ซีซวนขมวดคิ้วหันหลังออกเดินจากมาเกรงว่าหากอยู่ที่นั่นนานไปเข้าจะยิ่งหัวเสียซีซวนไปแล้ว น้ำตาที่ถูกสะกดกลั้นไว้ ไหลรินเป็นสาย เจี้ยนหยากอดซูเหยาลูบศีรษะให้ด้วยความสงสาร“ ความทรงจำเขาหายไปจริงๆ เขาไม่ได้ตั้งใจลืมเจ้า”“ช่างเขาต่อแต่นี้ถือว่าข้ากับเขาจบกันเพียงเท่านี้ เราสองคนไม่ใช่คนรักกันอีกต่อไปแล้ว” คำพูดเด็ดเดี่ยวมั่นคงจนเจี้ยนหยาอดที่จะสะท้อนใจไม่ได้ตงฟางชิงคิดหาเหตุผลว่าทำไม ซีซวนถึงจำซูเหยาไม่ได้แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกแต่หากซูเหยาตั้งครรภ์จริงๆ ก็เป็นไปได้มากที่จะตั้งครรภ์กับซีซวนอย่างเลี่ยงไม่ได้ในเมื่อซีซวน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status