บทที่ 7.4   การมาของขาทองคำ

“ท่านแม่ข้าอยู่ที่ใด”

องครักษ์ตรงหน้าพลันก้มหน้าไม่กล้าตอบ เมิ่งหว่านชิงจึงหันไปทางชายหนุ่มข้างกาย ดึงรั้งชายเสื้อเขาแรงๆ ด้วยความร้อนใจทำเอาบรรดาเหล่าองครักษ์ติดตามรุ่ยอ๋อง้ห งื่อตกใจสั่นด้วยความหวาดหวั่นแทน ผู้ใดบ้างไม่รู้ว่ารุ่ยอ๋องเกลียดการถูกสตรีสัมผัสถูกตัวเป็นที่สุด มิเช่นนั้นองค์ฮ่องเต้จะมีราชโองการลงโทษสตรีที่เสียมารยาทต่อหน้าท่านอ๋องโดยทันทีออกมาได้อย่างไร ทว่าครั้งนี้ไม่เพียงท่านอ๋องหนุ่มไม่ถือโทษตำหนิการกระทำของหญิงสาว ยังตวัดสายตาไม่พอใจต่อองครักษ์ที่ไม่ยอมรายงานาง

“ตอบนาง!”

“ฮูหยินอยู่ที่เรือนนอนของนายท่านรองกู้ขอรับ”

นายท่านรองกู้ นั่นไม่ใช่ กู้อิงโม่ บุตรชายคนรองของอดีตเจ้ากรมกู้กับสาวใช้อุ่นเตียงหรือไรกัน มือเล็กของเมิ่งหว่ายชิงสั่นสะท้าน แม้จะโล่งใจที่มารดารอดพ้นจากเงื้อมมือของกู้เฉินโม่ แต่กู้อิงโม่คนนี้ก็ไม่ใช่ตัวแทนที่ดีนัก ด้วยเพราะเขามีมารดาเป็นเพียงสาวใช้ ตอนที่ชายหนุ่มอยู่ในครรภ์ก็ถูกฮูหยินกู้ลอบวางยาทำร้าย แม้จะสามารถรักษาชีวิตรอดมาได้ แต่ร่างกายก็อ่อนแอ เจ็บป่วยบ่อยครั้ง อายุเพียงยี่สิบห้าก็เป็นลมตกสระบัวท้ายจวนสิ้นลมไปโดยไม่เห็นแม้แต่ศพ และนั่นก็คือเวลาหลังจ