ลักหลับ 2

"เหอหลาง" นางตรงเข้ากอดเขา "ท่านเป็นอะไรรึเปล่า เจ็บมากหรือไม่?"

"ไม่เท่าไร" เขาตอบพลางกวาดตามองลูกน้องที่เจ็บหนักกว่าเขา เพราะมัวแต่รู้สึกผิดที่ทำให้ลูกน้องบาดเจ็บกันถึงขนาดนี้จึงไม่ทันได้ใส่ใจหมิงเสวี่ย

"เอ่อก็...ดีแล้ว" นางหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีห่างเหินนั้น "เหอหลาง...ข้า..."

"จะถามว่าข้าทำงานให้เจ้าสำเร็จหรือไม่ก็บอกมาตามตรงเถอะ"

หมิงเสวี่ยขมวดคิ้ว นางไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเสียหน่อย ที่นางห่วงคือเขาต่างหาก

"ข้า..."

"ข้าแก้แค้นให้เจ้าไม่สำเร็จและเป็นฝ่ายถูกซุ่มโจมตีเสียเอง ขอโทษด้วยที่ข้าทำให้เจ้าผิดหวังแล้ว" พูดจบก็ลุกขึ้นไปถามไถ่อาการลูกน้องที่นอนร้องโอดโอยอยู่ ทำเอาความน้อยใจแล่นขึ้นมาจุกอกนางไม่รู้ตัว แต่จะไม่โทษใครได้ ก็ตัวนางเองนั่นล่ะ ที่ทำให้เขาคิดเช่นนี้

ได้...ถ้าเขาไม่อยากให้นางห่วง นางก็จะไม่ทำ!

ขณะจะเดินออกไป ซื่อเซี่ยยี่ก็ปราดเข้ามาในห้องโถง

"ไป๋จิ้งเหอ! เกิดอะไรขึ้น?!" เขากับนางนัดกันไว้ที่นอกเมืองซีหนิง แต่ยังไม่ทันไรก็มีคนมาส่งข่าวว่าเขาถูกซุ่มโจมตี กองกำลังที่นางทิ้งไว้ให้ต่างบาดเจ็บเสียหายไม่น้อย

"ฉู่หลานเทียนอาศัยคนน้อยกว่า ใช่วิธีการแบบกองโจร ลอบโจมตีพ