공유

ลักหลับ 1

작가: lianlian
last update 최신 업데이트: 2025-06-23 08:09:33

"ม่ายยยยย!!!...." เสียงหมิงเสวี่ยกรีดร้องทำเอาสาวใช้ในบ้านแตกตื่นวิ่งวุ่นกันไปทั่วทั้งบ้าน

"เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ ฮูหยิน?" สาวใช้วิ่งเข้ามาในห้องของหมิงเสวี่ยหลังจากเสียงร้องสงบลง

"เขาล่ะ? เขาอยู่ไหน?!" นางบีบแขนสาวใช้แน่น ดวงตากร้าวรื้นน้ำตา ริมฝีปากสั่นสะท้านขณะกล่าวคาดคั้น

"น...นายท่านยังไม่กลับเจ้าค่ะ" สาวใช้ตอบเสียงเบา

"เมื่อไหร่ล่ะ เขาจะกลับเมื่อใด!?"

"นายท่านไม่ได้บอกเอาไว้เจ้าค่ะ"

"เขาไปที่ใด?" นางกวาดผ้าห่มและตุ๊กตาออกจากตัวขณะก้าวลงจากเตียง หัวใจเต้นระรัวไม่หยุดด้วยความหวาดหวั่น

"ฮูหยินใจเย็นๆ ก่อนเถอะเจ้าค่ะ ท่านกำลังตั้งครรภ์ไม่ควรออกแรงหักโหมนะเจ้าคะ"

"ลูก...?!" หมิงเสวี่ยหยุดเท้าทันใด นางแตะมือลงที่หน้าท้องตนเอง ภาพที่นางเพิ่งเสียลูกในครรภ์ไปยังติดตา "ลูก...ยังอยู่ใช่หรือไม่?"

"เจ้าค่ะ ท่านหมอเพิ่งมาตรวจเมื่อครู่ตอนที่ท่านหลับ"

หญิงสาวพยักหน้ารับ จิตใจค่อยสงบลง ความฝันเมื่อครู่ทำเอานางแทบเสียสติ "ข้า...ฝันไปใช่หรือไม่?" นางหันไปหาสาวใช้ "แล้วนี่ข้าฝันอยู่หรือเปล่า?"

"เปล่าเจ้าค่ะ"

"...หยิกแก้มข้าซิ"

"ฮูหยินเจ้าคะ บ่าวมิกล้าหรอกเจ้าค่ะ" ว่าพลางถอยหลังกรูดไปอีก

"ข้าบอกให้หยิก
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ตื๊อรักวาณิช   ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 3

    "เฉี่ยวเหมยเหมยไปไหนล่ะ?" เซี่ยยี่ถาม"ข้ากำลังจะไปตามเจ้าค่ะ จื่อหนี่ตอบด้วยรอยยิ้ม"ดีๆ เรื่องที่ควรรู้ เจ้านั่นจะได้รู้เสียที""พี่ซื่อนี่ล่ะก็..." จื่อหนี่น้อยเขินอายขึ้นมาจนต้องรีบเดินออกไป"เรื่องอะไร?" ไป๋จิ้งเหอถาม"เจ้าชื่อเฉี่ยวเหมยเหมยหรือถึงอยากรู้?" นางย้อนถาม "เอาน่ะ เดี๋ยวก็รู้พร้อมกันทีเดียวไปเลย ไปบอกให้เด็กๆ ยกสำรับมาได้แล้ว"ไป๋จิ้งเหอหันไปสั่งสาวใช้ ไม่นานอาหารก็วางลงเต็มโต๊ะจังหวะเดียวกับที่เฉี่ยวเหมยและจื่อหนี่ก็ตามมาถึงพอดี"วันนี้ครึกครื้นยิ่งนัก!" เฉี่ยวเหมยบอกอย่างร่าเริง "ได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้เป็นเรื่องดีที่สุด""เจ้านั่งสิ" จื่อหนี่ดึงเขามานั่งข้างๆ แล้วตักข้าวคีบกับข้าวอย่างเอาใจใส่แกร๊งๆ! เสียงตะเกียบเคาะกับชามข้าวดังจนทุกคนหันมองซื่อเซี่ยยี่"เสียมารยาท" ไป๋จิ้งเหอว่าใส่"หุบปากน่า ข่าวดีมีก็ต้องบอกก่อนกินข้าวสิ!" นางยิ้มเยาะใส่เขา "ใครจะไปชอบทำอะไรเงียบๆ เยี่ยงโจรเด็ดบุปผาแบบเจ้าล่ะ?ไป๋จิ้งเหอใช้สองนิ้วคีบถ้วยชาแล้วดีดใส่ซื่อเซี่ยยี่อย่างไม่ไว้ไมตรี แต่นางกลับรับไว้ด้วยตะเกียบที่ถืออยู่แล้วควงเล่นอย่างสนุก "เอาล่ะๆ ฟังมารดาพูดได้แล้ว วันน

  • ตื๊อรักวาณิช   ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 2

    "นายท่าน" จื่อหนี่เปิดม่านออกมาเรียกไป๋จิ้งเหอ"...เป็นอย่างที่ข้าคิดหรือไม่?" ไป๋จิงเหอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจื่อหนี่พยักหน้า "เจ้าค่ะ สองคนเจ้าค่ะ"เขาทรุดนั่งลงกับเก้าอี้ข้างเตียง แล้วมองหมิงเสวี่ยที่มีท่าทีตระหนกไม่แพ้กัน"เหอหลาง...ข้า...""นับจากวันนี้ไปห้ามเจ้าก้าวออกจากบ้านนี้แม้แต่ก้าวเดียว" ไป๋จิ้งเหอพูดทั้งที่สติหลุดลอยไปไกลแล้วหมิงเสวี่ยใจหายวาบ นึกไม่ถึงว่าข้อตกลงของเขากับนางจะสัมฤทธิ์ผลเร็วขนาดนี้ นางเคยนึกว่าจะมีลูกคนนี้คนแรก และยืดเวลาการมีคนที่สองไปสักสองสามปี...แต่ที่ไหนได้...ท้องนี้กลับเป็นฝาแฝด...นางตั้งท้องลูกแฝดให้เขา..."จื่อหนี่ อธิบายให้นางฟังเถอะ" เสียงเขาแหบแห้งจนนางสงสัยว่าเหตุใดเขาไม่นึกยินดีกับเรื่องนี้จื่อหนี่รับคำและเดินมานั่งข้างหมิงเสวี่ยด้วยรอยยิ้มหวาน "อันที่จริงครรภ์แฝดเป็นเรื่องน่ายินดีนะ แต่ว่า...""แต่อะไร หนี่เอ๋อร์?""เจ้าต้องดูแลตัวเองอย่างมาก" จื่อหนี่บอก "เพราะครรภ์แฝด เอ่อ...ค่อนข้างอันตรายทั้งกับแม่และลูก...""จริงรึ?" หมิงเสวี่ยสีหน้าซีดเผือดจื่อหนี่พยักหน้า "โดยเฉพาะเจ้าที่อายุยังน้อยร่างกายยังไม่เติบโตเต็มที่แบบนี้ด้วยแล้ว ก

  • ตื๊อรักวาณิช   ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 1

    หมิงเสวี่ยรู้สึกตัวตื่นในเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อสัมผัสที่นอนข้างตัว ก็รู้ว่าไป๋จิ้งเหอออกไปจากห้องสักพักใหญ่ๆแล้ว แม้แต่รอตื่นมาทักทายกันก็ไม่มี นางบุ้ยปากอย่างนึกงอน แต่พอลุกขึ้นนั่งและพบว่าร่างกายนางนั้นช่างเปล่าเปลือย ก็นึกถึงเรื่องเมื่อกลางดึกขึ้นมาเฮอะ...ที่แท้ก็อายนี่เอง ที่ทำตัวเยี่ยงโจรเด็ดบุปผา ลักหลับภรรยา..."ขอโทษนะลูก ท่านพ่อท่านแม่กวนเจ้าตอนหลับสินะ?" นางลูบท้องตนเองแล้วเอ่ยถาม แต่เมื่อนึกถึงความนุ่มนวลและลีลารักที่เขามอบให้เมื่อ แม้จะครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่ก็รู้สึกได้ปรางนวลพลันร้อนวูบวาบ อดยอมรับไม่ได้ว่ารสสัมผัสนั้นช่างดีเหลือเกิน คิดดังนั้นนางก็ไหวไหล่ ตัดสินใจแล้วว่าต่อไปให้เขามานอนด้วยก็ได้ จากนั้นนางจึงหยิบชุดนอนมาสวมทันเวลาที่สาวใช้นำน้ำสำหรับล้างหน้ามาให้ นางทำธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นจึงให้พวกนางแต่งตัวและเกล้าผมให้ใหม่"วันนี้ฮูหยินดูอารมณ์ดีมากเลยนะเจ้าคะ" สาวใช้ของนางเอ่ยทักขณะหวีผมให้นาง "ใบหน้าก็ผ่องใสยิ่ง มีเรื่องอันใดน่ายินดีหรือเจ้าคะ?""...ไม่มีอันใดเป็นพิเศษสักหน่อย" นางปฏิเสธทั้งๆ ที่ใบหน้าแดงระเรื่อ"แต่เมื่อคืนนายท่านมาค้างด้วยนี่เจ้าคะ โอ

  • ตื๊อรักวาณิช   ลักหลับ 6

    ไป๋จิ้งเหอเดินกลับไปที่ห้องนอนตนเอง กำลังจะเปิดประตูก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ"ลูกแม่ เจ้าตกใจหรือไม่ เมื่อครู่แม่ตกใจแทบตาย" เสียงสั่นเครือดังลอดออกมา "ท่านพ่อเจ้าน่าจะรู้ว่าแม่มีเจ้าอยู่ จะโกรธจะเกลียดแม่แค่ไหนก็ไม่ควรทำแบบนี้"คำพูดเหล่านั้นทิ่มแทงไป๋จิ้งเหอเข้าเต็มรัก เขาขาดสติไปจริงๆ สินะ..."หรือว่าท่านพ่อจะไม่รักแม่แล้ว?""...""อาจจะใช่ก็ได้นะ""เลิกคิดเอง เออเองได้แล้ว นิสัยนี้จะแก้ไม่หายจริงๆ หรือ" ไป๋จิ้งเหอผลักประตูเข้าไป"ท่าน...เข้ามาทำไม ออกไปเลยนะ!" หมิงเสวี่ยรีบเช็ดน้ำตาแล้วโวยวายใส่เขาไป๋จิ้งเหอไม่ตอบ ไม่นำพากับเสียงโวยวายของนาง พอเขาเดินมาถึงเตียง นางก็นั่งหดขาคู้ตัวด้วยไม่รู้ว่าเขาจะทำสิ่งใด ชายหนุ่มเพียงนั่งลง ถอดรองเท้าและปีนขึ้นเตียงไปนอน"นี่! ที่นอนท่านก็มี ทำไมไม่ไปนอน" มือเล็กพยายามผลักเขา แต่เขากลับไม่ขยับ ซ้ำยังหลับสนิทอย่างรวดเร็ว นางหอบแฮ่ก มองเขาอย่างนึกหัวเสีย ไม่รู้จะรับมือเช่นใด ก็เลยนอนหันหลังให้เสียดื้อๆ หญิงสาวพยายามข่มตาหลับ แต่หลับไม่ลง นางพลิกตัวกลับไปมองหน้าเขา ตอนนั้นเองที่นางเพิ่งสังเกตได้ถึงรอยคล้ำรอบดวงตาของเขานี่เขา...ไม่ได

  • ตื๊อรักวาณิช   ลักหลับ 5

    พูดง่ายแต่ทำยาก สำหรับการง้อใครสักคน โดยเฉพาะเป็นคุณชายที่ขี้น้อยใจและช่างประชดอย่างไป๋จิ้งเหอ!"เหอหลาง..." หมิงเสวี่ยเปิดประตูห้องหนังสือเข้าไปพร้อมกับถาดขนม "...ท่านหิวหรือไม่ ข้าให้เด็กๆ ทำขนมมาให้""ไม่" เขาตอบเสียงเรียบขณะพลิกหน้าหนังสือหน้าใหม่ "เจ้าต้องการสิ่งใดว่ามา""ข้า...แค่อยากจะขอโทษ...ที่ทำอะไรไม่คิด" นางว่าเสียงอ่อย "อ้อ เรื่องที่วางแผนปล้ำท่านอีกกระทงหนึ่ง"คิ้วกระบี่ของเขากระตุกเล็กน้อย...เพราะเป็นเช่นนี้ไงเล่าถึงได้ไม่หายโกรธ! "เท่านี้รึ?"หมิงเสวี่ยกลอกตาไปมา นางว่ามีแค่นี้นะ หรือยังมีอีก? "เอ่อ...เท่าที่นึกออกก็มีเท่านี้จริงๆ" นางตอบพร้อมรอยยิ้มแหยๆ"ข้าก็ต้องขอโทษเช่นกันที่ข้าเห็นแก่ตัว ไม่ยอมบอกเจ้าว่าคนรักเก่าของเจ้านั้นแท้จริงเป็นบุรุษที่แสนดี เพื่อปกป้องเจ้าถึงกับยอมทำให้ตนเองถูกเจ้าเกลียด"หมิงเสวี่ยย่นคิ้ว คำพูดเช่นนี้ เด็กสามขวบก็เข้าใจว่าเขาประชด...ใจเย็นไว้ หมิงเสวี่ย...ใจเย็นๆ"เรื่องที้ผ่านมาแล้วก็แล้วไปเถอะเจ้าค่ะ" นางปั้นยิ้มหวานแล้วเดินไปใกล้ๆ เขา "มาเจ้าค่ะ ทานอะไรสักหน่อย เดี๋ยวข้าป้อน"เขามองนางครั้งหนึ่ง จานขนมครั้งหนึ่ง "เจ้าจะเล่นลูกไม้ใดอีก?"

  • ตื๊อรักวาณิช   ลักหลับ 4

    "...ข้าพยายามแล้ว" เขาเป็นคนใจแข็งยิ่ง"แข็งเขิงอะไรกัน เจ้านั่นน่ะขี้น้อยใจจะตาย""ขี้น้อยใจ แถมยังชอบประชดประชัน" นางเสริมต่อให้"โถๆ ก็คนเขาถูกเอาอกเอาใจมาแต่เล็กแต่น้อยนี่นา" ซื่อเซี่ยยี่ช่วยแก้ตัวให้อีก "เขาแค่อยากให้ภรรยารักเขามากๆแต่ไม่รู้จะบอกอย่างไรล่ะมั้ง""แต่ข้าก็ผิดส่วนหนึ่งนะ" หมิงเสวี่ยว่า "พี่ซื่อว่าข้าควรจะขอโทษเขาดีหรือไม่?""ทำผิดก็ต้องขอโทษเป็นเรื่องที่ถูกต้อง""แต่เขาก็ทำผิดกับข้า เขาจะไม่ขอโทษสักคำหรือ?""เขาทำอะไรผิดต่อเจ้า?""เขาหลอกข้า" นางตอบ "ทำร้าย...เพื่อนข้า""เล่ามา ข้าอยากฟังตั้งแต่ต้น..." ซื่อเซี่ยยี่ทำท่าปักหลักฟังด้วยการสั่งเหล้ามาอีกสองไห นางจะนั่งฟังแบบไม่ลุกไปเข้าห้องน้ำเลยทีเดียวหมิงเสวี่ยเล่าเรื่องราวให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง โดยมีจื่อหนี่นั่งฟังเงียบๆ โดยไม่ขัดอะไร"..เรื่องก็เป็นเช่นนี้เจ้าค่ะ" หมิงเสวี่ยปาดน้ำตาออกลวกๆ"แล้วก็เลยจะเอาลูกตัวเองเป็นเครื่องต่อรองให้เสี่ยวเหอแก้แค้นให้" เซี่ยยี่เปรย เห็นนางพยักหน้าอย่างหดหู่ก็ถอนใจ"เจ้าจะทำแบบนั้นจริงๆ รึ""ข้า..."ซื่อเซี่ยยี่เอาพัดเคาะศีรษะหมิงเสวี่ยไปทีหนึ่ง"พี่ซื่อ!""สมควรที่เจ้านั่นจะโกรธเป็น

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status