LOGINShare
เซาปิ่งกับก้างขวางคอ 3
Last Updated:
2025-06-25 11:14:48
Latest chapter
ตื๊อรักวาณิช เซาปิ่งกับก้างขวางคอ 4
หมิงเสวี่ยอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใด นางรีบดึงร่างเขามาบังกายเปลือยของนาง แต่เพราะดึงเข้ามาแรงไป ส่วนนั้นของเขาจึงสอดลึกเข้าไปในร่างนางมากกว่าเดิม"อ๊ะ!" ฮูหยินน้อยหลุดเสียงร้องออกมา"จะทำต่อก็ได้นะ ข้าไม่ถือหรอก" เซี่ยยี่ท้าวแขนข้างหนึ่งมอง ท่าทางสบายๆ "การทำให้ภรรยาค้างเติ่งถือเป็นบาปมหันต์กว่า”ไป๋จิ้งเหอแค้นใจจนแทบกระอักเลือดที่ถูกปิศาจผู้นี้มาเห็นเข้าทั้งยังแกล้งไม่ไปไหนเสียอีก "รู้จักละอายแก่ใจบ้างหรือไม่?!""งั้นข้าหลับตา" นางว่า เอามือปิดตา แต่มือนั้นถ่างออกเป็นช่องตรงลูกตา "เอ้า ทำต่อเลย ข้าไม่เห็นอะไรแล้ว""ออกไป!" ไล่ขนาดนี้ ถ้ายังไม่ออกก็หน้าด้านหน้าทนเกินไปแล้ว"คิดว่าข้ากลัวหรือไง? เจ้าเด็กเมื่อวานซืน""เจ้า!""พี่ซื่อ..ท่านออกไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ...ถือว่าเสวี่ยเอ๋อร์ขอร้องท่าน" หมิงเสวี่ยเอ่ยเสียงพร่า"แบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย..." นางลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย "ฮูหยินน้อยเอ่ยปากขอร้องทั้งที หากไม่ให้ข้าคงเป็นคนใจไม้ไส้ระกำ""ท่านรีบไปเลย" จิ้งเหอเดือดดาล นางคิดว่าการอยู่นิ่งโดยที่อารมณ์ค้างเติ่งเป็นสิ่งดีนักหรือ!?"เดี๋ยวสิ ข้าได้ยินว่าพวกเจ้ากินเซาปิ่งกันด้วยนี่ ข้ายังไม่ได
ตื๊อรักวาณิช เซาปิ่งกับก้างขวางคอ 3
นางยิ้มตอบและเดินไปหยิบเซาปิ่งมาป้อนเขา หากนางกับเขาไม่ทะเลาะกันก็คงจะดี นางชอบบรรยากาศแบบนี้ระหว่างเขากับนางมากทีเดียว"คืนนี้ให้ข้ามานอนห้องเจ้าได้ใช่ไหม?" จิ้งเหอเอ่ยถาม เหมือนขอคำยืนยันหมิงเสวี่ยค้อนขวับแล้วเอ่ยเสียงเบา "อยากนอนก็นอนสิ บ้านก็บ้านท่าน ใครห้ามกันล่ะ""ก็กลัวเจ้าจะด่าข้า ไล่ข้าอีกน่ะสิ" เขาอ้อน ขณะหยิบเซาปิ่งไปวางบนโต๊ะแล้วกอดเอวกลมไว้ ตาคมมองหน้าท้องหน้าที่นูนขึ้นมาน้อยๆ นั้น"ก็ท่านทำตัวไม่ดีเอง ช่วยไม่ได้" นางย่นจมูกใส่เขา"แล้วหากข้าทำตัวดีๆ..." เขากระซิบเสียงพร่า "ทำให้เจ้าพอใจได้...""เรื่องนั้นค่อยคิดทีหลัง" นางหน้าแดงเมื่อเขาจูบที่ท้องนาง"อดทนอีกหน่อยนะ" เขาว่าพลางใช้ปากงับเสื้อของนางเล่น "ทั้งเรื่องลูกและเรื่องสัญญาที่ข้าให้ไว้...""เลิกพูดเถอะ" นางใช้สองมือประคองใบหน้าหล่อเหลาขึ้น "ข้าสนใจเรื่องในตอนนี้มากกว่า" นางนั่งลงบนตักเขาและเป็นฝ่ายตักตวงความหวานจากริมฝีปากเขาก่อน แต่ไม่นานนางก็ต้องพ่ายให้กับลิ้นอุ่นที่โต้ตอบนางกลับมา"เจ้ารู้หรือไม่ เซาปิ่งจากปากของเจ้านั้นเลิศรสที่สุด""เซาปิ่งในปากท่านก็หวานไม่แพ้กัน" นางยิ้มขณะที่หายใจหอบน้อยๆเมื่ออารมณ์และสถา
ตื๊อรักวาณิช เซาปิ่งกับก้างขวางคอ 2
ฮูหยินไป๋รู้สึกท้อแท้เหลือกำลัง เหตุใดกว่าจะคลอดลูกได้สักคนถึงลำบากเช่นนี้กันนะ "ข้าจะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไรกัน หนี่เอ๋อร์""แล้วแต่คน บางคนก็แพ้ไม่มาก สามสี่เดือนก็หาย แต่บางคน..." จื่อหนี่นั่งกินขนมดอกกุ้ยฮวาขณะตอบอย่างไม่รู้สึกถึงสายตาอิจฉาตาร้อนจากคนถาม "...ก็แพ้ไปจนคลอด""แล้วข้าจะเป็นแบบไหนล่ะ?" ไม่เอานะ ถ้าแพ้ท้องจนกระทั่งคลอด นางต้องตายกลายเป็นผีอดอยากก่อนจะเป็นแม่คนน่ะสิ!"ข้าก็ตอบไม่ได้หรอกเสวี่ยเอ๋อร์" จื่อหนี่ทำหน้าจนใจจริงๆ"ข้าเองก็อยากกินขนมกุ้ยฮวา แต่ได้กลิ่นข้าก็เหม็นแล้ว ฮือๆ" นางยังคงคร่ำครวญต่อ"ตายล่ะ ข้าขอโทษ เดี๋ยวข้าจะไปกินที่อื่นนะ" จื่อหนี่ทำท่าจะลุกหนี แต่เฉี่ยวเหมยกลับแบกอาหารมามากมายวางตรงหน้าภรรยา"หนี่เอ๋อร์ ข้าซื้อของกินมาฝาก" เขาแกะห่อทีละอย่างๆจนกลิ่นอาหารลอยฟุ้ง "มีทั้งขาหมู เป็ดย่าง เกี๊ยวน้ำ บัวลอยข้าวหมาก รสเลิศทั้งนั้น เจ้ากินให้เต็มที่เลย""อุ..." หมิงเสวี่ยปิดปากปิดจมูกแน่น...นางจะตายเพราะกลิ่นอาหารพวกนี้แล้ว เหม็น...มือน้อยคว้าชามเปล่าประจำกายหมายจะวิ่งออกไปอาเจียนข้างนอก แต่ไม่ทันแล้ว วิ่งไปไม่ถึงห้าก้าวก็อาเจียนออกมาเสียก่อน ขนาดปิดปากปิดจม
ตื๊อรักวาณิช เซาปิ่งกับก้างขวางคอ 1
หลังจากวันนั้น ไป๋จิ้งเหอก็ไม่ให้หมิงเสวี่ยคลาดสายตาอย่างวันนี้เขาก็หอบงานมาทำในห้องนอนเพื่อจะได้อยู่เป็นเพื่อนนาง เขาทำงานไป นางก็หาหนังสือมาอ่าน คัดอักษร ไม่ก็วาดรูปเล่นไปตามเรื่อง แม้จะทำเรื่องที่สนใจอยู่ในมุมของตนเอง แต่เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเงยหน้ามองก็จะสบสายตาที่อบอุ่นห่วงใยของอีกฝ่ายเสมอ นับว่าเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขยิ่งสำหรับสามีภรรยา"นายท่านเจ้าคะ ของว่างเจ้าค่ะ" สาวใช้เข้ามาพร้อมกับถาดขนมและน้ำชาหอมกรุ่น หมิงเสวี่ยได้ยินก็รีบวางหนังสือและตรงมาหาของว่างทันที แต่พอกลิ่นขนมแตะจมูกเท่านั้น นางก็รีบยกมือข้างหนึ่งปิดปาก มืออีกข้างรีบคว้าชามเปล่าวิ่งออกไปด้านนอกและเริ่มอาเจียนออกมาไป๋จิ้งเหอรีบเข้าไปดูอาการแล้วลูบหลังเล็กเบาๆ "เสวี่ยเอ๋อร์ เป็นอะไร ไม่สบายหรือ?""เหม็น...ขนมนี่เหม็นจังเลย" นางเช็ดปากแล้วเอ่ยอย่างอ่อนแรง"เจ้าแพ้ท้องแล้ว..." ไป๋จิ้งเหอตอบพลางสั่งให้สาวใช้นำน้ำเปล่ามา"ทำไมหนี่เอ๋อร์ไม่เห็นเป็นเลย" นางพูดถึงสหายรักที่นอกจากจะไม่แพ้ท้องแล้ว ยังเจริญอาหารอย่างที่สุดด้วย"ร่างกายคนเราต่างกัน บางคนแพ้มาก บางคนแพ้น้อย" เขาลูบหลังให้อีกเมื่อนางยังคงอาเจียน"วันก่อนยังกิน
ตื๊อรักวาณิช ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 3
"เฉี่ยวเหมยเหมยไปไหนล่ะ?" เซี่ยยี่ถาม"ข้ากำลังจะไปตามเจ้าค่ะ จื่อหนี่ตอบด้วยรอยยิ้ม"ดีๆ เรื่องที่ควรรู้ เจ้านั่นจะได้รู้เสียที""พี่ซื่อนี่ล่ะก็..." จื่อหนี่น้อยเขินอายขึ้นมาจนต้องรีบเดินออกไป"เรื่องอะไร?" ไป๋จิ้งเหอถาม"เจ้าชื่อเฉี่ยวเหมยเหมยหรือถึงอยากรู้?" นางย้อนถาม "เอาน่ะ เดี๋ยวก็รู้พร้อมกันทีเดียวไปเลย ไปบอกให้เด็กๆ ยกสำรับมาได้แล้ว"ไป๋จิ้งเหอหันไปสั่งสาวใช้ ไม่นานอาหารก็วางลงเต็มโต๊ะจังหวะเดียวกับที่เฉี่ยวเหมยและจื่อหนี่ก็ตามมาถึงพอดี"วันนี้ครึกครื้นยิ่งนัก!" เฉี่ยวเหมยบอกอย่างร่าเริง "ได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้เป็นเรื่องดีที่สุด""เจ้านั่งสิ" จื่อหนี่ดึงเขามานั่งข้างๆ แล้วตักข้าวคีบกับข้าวอย่างเอาใจใส่แกร๊งๆ! เสียงตะเกียบเคาะกับชามข้าวดังจนทุกคนหันมองซื่อเซี่ยยี่"เสียมารยาท" ไป๋จิ้งเหอว่าใส่"หุบปากน่า ข่าวดีมีก็ต้องบอกก่อนกินข้าวสิ!" นางยิ้มเยาะใส่เขา "ใครจะไปชอบทำอะไรเงียบๆ เยี่ยงโจรเด็ดบุปผาแบบเจ้าล่ะ?ไป๋จิ้งเหอใช้สองนิ้วคีบถ้วยชาแล้วดีดใส่ซื่อเซี่ยยี่อย่างไม่ไว้ไมตรี แต่นางกลับรับไว้ด้วยตะเกียบที่ถืออยู่แล้วควงเล่นอย่างสนุก "เอาล่ะๆ ฟังมารดาพูดได้แล้ว วันน
ตื๊อรักวาณิช ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 2
"นายท่าน" จื่อหนี่เปิดม่านออกมาเรียกไป๋จิ้งเหอ"...เป็นอย่างที่ข้าคิดหรือไม่?" ไป๋จิงเหอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจื่อหนี่พยักหน้า "เจ้าค่ะ สองคนเจ้าค่ะ"เขาทรุดนั่งลงกับเก้าอี้ข้างเตียง แล้วมองหมิงเสวี่ยที่มีท่าทีตระหนกไม่แพ้กัน"เหอหลาง...ข้า...""นับจากวันนี้ไปห้ามเจ้าก้าวออกจากบ้านนี้แม้แต่ก้าวเดียว" ไป๋จิ้งเหอพูดทั้งที่สติหลุดลอยไปไกลแล้วหมิงเสวี่ยใจหายวาบ นึกไม่ถึงว่าข้อตกลงของเขากับนางจะสัมฤทธิ์ผลเร็วขนาดนี้ นางเคยนึกว่าจะมีลูกคนนี้คนแรก และยืดเวลาการมีคนที่สองไปสักสองสามปี...แต่ที่ไหนได้...ท้องนี้กลับเป็นฝาแฝด...นางตั้งท้องลูกแฝดให้เขา..."จื่อหนี่ อธิบายให้นางฟังเถอะ" เสียงเขาแหบแห้งจนนางสงสัยว่าเหตุใดเขาไม่นึกยินดีกับเรื่องนี้จื่อหนี่รับคำและเดินมานั่งข้างหมิงเสวี่ยด้วยรอยยิ้มหวาน "อันที่จริงครรภ์แฝดเป็นเรื่องน่ายินดีนะ แต่ว่า...""แต่อะไร หนี่เอ๋อร์?""เจ้าต้องดูแลตัวเองอย่างมาก" จื่อหนี่บอก "เพราะครรภ์แฝด เอ่อ...ค่อนข้างอันตรายทั้งกับแม่และลูก...""จริงรึ?" หมิงเสวี่ยสีหน้าซีดเผือดจื่อหนี่พยักหน้า "โดยเฉพาะเจ้าที่อายุยังน้อยร่างกายยังไม่เติบโตเต็มที่แบบนี้ด้วยแล้ว ก
You may also like
เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน30.7K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น29.3K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่57.3K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์10.1K viewsบุตรชายข้าเป็นประมุขพรรคมาร
ซูเมี่ยวหลิง591 viewsเกิดอีกครั้งก็ยังเป็นท่าน
Lovedee934 viewsเฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80
วริษา1.3K viewsพระชายามาเฟีย สะท้านวัง
จ้าวฮุ่ยอิง145 views
