มองเห็นผ่านดวงตา

“ค่ะหนึ่งเดือนไม่ขาดไม่เกิน...แม่ต้องเป็นคนไปซื้ออาหารมาทำให้คุณเสือทานในระหว่างนี้...และห้ามซื้ออาหารที่ทำจากข้างนอกมาให้คุณเสือทานอย่างเด็ดขาดนะคะ...”

กรรวีเอ่ยกับมนต์พยัคฆ์..และบอกมารดาไปพร้อมกัน หญิงสาวเอ่ยต่อจากนั้นเมื่อเห็นว่าทุกคนต่างพากันจ้องหน้าและรอฟังเธออย่างตั้งใจ โดยไม่เอ่ยถามอะไรออกมาเลย

“หลวงตาบอกว่า ให้เอาตะกรุดของหลวงตาที่แม่มี ให้ลูกชายของแม่ทั้งสามคนพกติดตัวไว้ก่อน..ในระหว่างที่รอให้ท่านกลับมาจากธุดงค์ แล้วค่อยพาไปฝังตะกรุดกับท่าน ทุกคนจะได้มีของไว้คุ้มครองอยูในตัวเลยค่ะ...เผื่อบางทีอาจลืมพกติดตัวไปด้วย”

กรรวีเว้นจังหวะ เพราะหลวงตาท่านสั่งเธอหลายอย่าง ต่อเมื่อคิดได้เธอจึงเลื่อนสายตามาที่พี่ชายคนสุดท้าย

“พี่ลิงย่างเข้าเบญจเพสหลวงตาท่านบอกให้บวชค่ะ...อ้อ..เรื่องของคุณเสือยังไม่จบ..คุณเสือต้องสวดมนต์รักษาศีลและห้ามกินเนื้อสัตว์"

"ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าใครเป็นคนทำของใส่ฉัน”

จู่ ๆ มนต์พยัคฆ์ก็ทะลุกลางปล้องขึ้นมาแทรกถามด้วยความอยากรู้จนเก็บอาการไม่อยู่

“ต้องถามตัวคุณเสือเองค่ะว่า ก่อนมีอาการคุณเสือกินอะไรของใครเข้าไปบ้าง”

“ฮ่ะๆๆๆ...ไอ้เสือมันกินมั่วอ่ะดิ...สาวที่ไหนส่งเหล้าใ