บทที่ 1116

สีหน้าฉู่จวินถิงเรียบเฉย ไม่มีความกังวล กู้หรูเยียนถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง

“ท่านแม่ ท่านวางใจเถอะ ท่านอ๋องยืนอยู่ฝั่งเดียวกับพวกเราแน่นอนเจ้าค่ะ”

ซ่งรั่วเจินเดินมาหยุดข้างกายกู้หรูเยียน เอ่ยปากยิ้มๆ นางรู้ความกังวลของมารดา ทางหนึ่งกังวลพี่ใหญ่และพี่สะใภ้ อีกทางหนึ่งก็กังวลเรื่องนี้จะกระทบตนเอง

อย่างไรเสียจวินถิงและเซียวอ๋องก็เป็นพี่น้องกัน บัดนี้เกิดเรื่องนี้ขึ้น ก็ไม่รู้ว่าจวินถิงจะยืนอยู่ฝั่งใด

เห็นลูกสาวตนมั่นใจถึงเพียงนี้ กู้หรูเยียนถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง “เช่นนั้นก็ดี”

จากนั้นตอนซ่งรั่วเจินช่วยลั่วชิงอินจับชีพจรอีกครั้ง ลั่วชิงอินรู้สึกกังวลอย่างอดไม่ได้ ฉวยโอกาสตอนทุกคนกำลังสนทนา นางลดเสียงให้เบาลงเพื่อเอ่ยถาม

“น้องหญิงห้า แต่ไหนแต่มาร่างกายข้าก็ไม่แข็งแรง ช่วงนี้ดีขึ้นบ้างแล้ว น่าจะรักษาเด็กเอาไว้ได้กระมัง?”

“พี่สะใภ้ใหญ่ ไม่ต้องกังวลไป ช่วงนี้ร่างกายท่านรักษาได้ดีมากมาโดยตลอด มีวิชาแพทย์ล้ำเลิศสามารถชุบชีวิตคนได้ของข้าอยู่ ท่านยังกังวลอันใด?”

ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ เป็นสัญญาณให้ลั่วชิงอินวางใจ “ในเมื่อท่านสามารถตั้งครรภ์ได้ ก็หมายความว่าร่างกายกลับมาแข็งแรงแล้ว เด็กจ