ตอนที่ 30 หลังมรสุม Nc++

เพลงรักบรรเลงไปอย่างดุเด็ด เผ็ดมัน ทั้งสองพลางหอบหายใจถี่รัว ความปวดหนึบตรงช่วงล่างผสมกับเสียวซ่านแล่นผ่านร่างเล็ก เสียงเต้นของหัวใจถี่รัว ก่อนจะดีดเด้งร่างงามเมื่อความเสียวซ่านทะยานขึ้นสุดจนระเบิดน้ำรักออกทำให้ร่างบางชักเกร็งไปด้วยความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ เพียงไม่กี่วินาทีร่างหนาก็พาตัวเองทะยานขึ้นไปจนสุดและปลดปล่อยความเป็นชายจนหมดสิ้น ระเบิดลาวาร้อนออกมาจนท่วมท้นในร่องรักของหญิงสาว

“ฮึก...” เสียงหอบกระเส่าปรากฏขึ้นหลังจากบทรักร้อนแรงนั้นผ่านพ้นไป

“เจ้า...” คาริสก้มหน้าซุกซบเข้ากับซอกคอของหญิงสาว เมื่อการร่วมรักแสนดุเดือดนั้นจบลง ริมฝีปากร้อนจูบซับไปที่ลำคอของเธอเพื่อเป็นการปลอบใจ โดยที่ช่วงล่างของเขา ยังมิได้ถอดถอนท่อนแห่งความเป็นชายออกแต่อย่างใด

“มะ-ไม่ ฮึก!” รินลดาพยายามฝืนร่างของเธอออก แต่ยังไม่ทันที่ร่างงามนั้นจะเบี่ยงกายออก บางอย่างกลับคุกรุ่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน

“อะ อ๊ะ!” ความร้อนกระสันตีเข้าแทรกร่างเล็กอีกครั้ง

“โอววว์” เสียงครางแหบพร่าของชีคหนุ่มดังขึ้นทันที เมื่อร่างบางนั้นเบียดแซะเข้าหาร่างของเขาอย่างอัตโนมัติ ‘ปริมาณยาปลุกกำหนัดในร่างของนางคงมีอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว’

“ช่วย ดะ-ด้วยค่ะ อ๊ะ!” รินลดาไม่รู้ว่าเธอจะต้องจัดการสิ่งนี้อย่างไรดี นอกจากให้ชายแปลกหน้านี้ช่วยเธอเท่านั้น

“ได้สิ! ข้าจะช่วยเจ้า!” เสียงแหบพร่าตอบกลับ ความรู้สึกของคาริสตอนนี้นอกจากจะช่วยเธอแล้ว เขาไม่คิดที่จะเอาเปรียบเธอแต่เพียงฝ่ายเดียว เขารู้สึกพึงพอใจเธอตั้งแต่แรกเห็น เกิดความปรารถนาจนทำให้กายหนุ่มร้อนรุ่ม คาริสไม่คิดเลยว่าเส้นทางของเขาและเธอจะมาบรรจบกันเช่นนี้ได้

หมับ! มือเขาคว้าเอวบางขึ้น จับหญิงสาวหันหลังในท่าโก่งโค้ง แอ่นสะโพกสวยเข้าหา ส่งดุ้นเอ็นใหญ่กระแทกตอกตรึงจากด้านหลังโดยไม่พลาดเป้า

สวบ! แก่นกายใหญ่กดกระแทกมาอีกครั้งอย่างหนักหน่วง

“ฮึก! อ๊ะ!”ร่างบางสะดุ้งสุดตัว เมื่อแท่งร้อนนั้นจ้วงเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันจะรู้ตัว!

ดุ้นมังกรร้อนเสียดสีกับโพรงนุ่มของเธอ ความเสียวซ่านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ยิ่งกระแทกมากเท่าไหร่ความเสียวซ่านก็เพิ่มขึ้น

ตรั่บ! มังกรใหญ่ยังคงกระแทกตอกตรึงอย่างดุเดือด มือหนาจับเอวคอดของเธอไว้ เพิ่มความเร็วเพื่อรีดพลังงานความร้อนจากตัวเธอออกมา

“ฮึก อ๊า อ๊า!” เสียงร้องของเธอดังขึ้น เมื่อความเสียวซ่านนั้นแทนที่ความเจ็บอีกครั้ง

“โอววว์ ซีสส์”

บทรักครั้งใหม่บรรเลงขึ้นอีกครั้งท่ามกลางความร้อนแรงของบุรุษเพศและความกระสันของสตรีสาวสวย ผนวกเข้ากันโดยร่างทั้งสองเบียดกายเข้าหากัน เมื่อความเสียวซ่านทะยานขึ้นสูงสุด จนเมื่อมือทั้งสองแตะขอบสวรรค์พร้อมกัน ระเบิดลาวาออกมาจนท่วมท้น ช่องทางรักตอดรัดระรัวกับแท่งใหญ่ เอวหนายังคงกดย้ำเด้งไปข้างหน้าจนสุดเพื่อรีดลาวาขาวขุ่นนั้นออก! ก่อนที่จะเริ่มบทรักครั้งใหม่อีกครั้ง ตราบใดที่ฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดนั้นไม่หมดไปจากกายสาว ชีคหนุ่มก็ยังคงทำหน้าที่นำบทรักร้อนแรงนี้ต่อไป!

[อีกห้องใหญ่...ในเวลาเดียวกัน]

          “ตกลงท่านพี่อนุญาตแล้วนะคะ ราเนียเข้ามาชมภาพวาดในห้องของท่านพี่ได้ อยากจะมาเมื่อไหร่ก็ได้นะคะ”

ดวงตากลมโตจ้องไปที่ใบหน้าคม เธอหลงรักชายผู้นี้เป็นหนักหนา ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน เธอก็ยินดีที่จะทำให้เขาเป็นของเธอให้ได้

          “แต่เจ้าก็ชมภาพพี่ไปจนหมดแล้ว เจ้ามิเบื่ออีกหรือราเนีย พี่คิดว่ายังมีสถานที่อื่นๆ ให้เจ้าได้ชมอีกมากมาย”

อิลยาสเริ่มเหนื่อยล้าเต็มทน กับการต้องคอยเอาใจสตรีสาวนางนี้ สเปคหญิงของเขาไม่ใช่แบบนี้แน่นอน แต่อิลยาสจะปฏิเสธท่านพ่อของเขาได้อย่างไรกัน

          “ไม่เบื่อค่ะ อยากเข้ามาชมทุกวันเลยค่ะ ภาพวาดของท่านพี่งดงามมากค่ะ ราเนียอยากให้ท่านพี่วาดภาพของราเนียบ้างค่ะ ราเนียจะได้เก็บไว้เป็นที่ระลึกไงคะ็่้ฯ”

เธอพยายามหาลู่ทางที่จะได้อยู่เพียงลำพังกับเขา ถ้าเธอไม่เชิงรุก เธอก็อาจจะไม่ได้ตัวเขา เพราะฉะนั้นเธอจะต้องรุกเขาให้มากขึ้น ชายชาตรีย่อมต้องแพ้พลังแห่งความเป็นหญิงแน่นอน ราเนียเชื่ออย่างนั้น

          “แต่...” อิลยาสอึดอัดเหลือจะเอ่ย เขาจะทำอย่างไรดี

          “นะคะ ราเนียจะไม่มารบกวนท่านพี่อีกแล้วค่ะ กว่าจะมาอีกก็คงอีกนาน ราเนียได้ภาพวาดฝีมือของท่านพี่ไปไว้ดูยามคิดถึงท่านพี่นะคะ”

แผนการนี้แหละที่จะทำให้เธอกับเขาได้ใกล้ชิดกัน

          “ครับ งั้นก่อนที่ราเนียจะกลับดีไหมครับ”

อิลยาสพยายามบ่ายเบี่ยง

          “ก็ได้ค่ะ อีกสองวันนะคะ ^_<>^ ขอบคุณท่านพี่มากนะคะ ราเนียดีใจจังเลยค่ะ”

          “ครับ”

          อีกมุมหนึ่ง (หลังผ้าม่าน)

          ‘เมื่อไหร่ จะไปกันสักที’ ธาริกาเงี่ยหูฟัง ก็ไม่สามารถที่จะจับใจความอะไรได้เลย แต่เธอก็พอจะทราบว่าเป็นบทสนทนาระหว่างชายหญิง มือบางค่อยๆ แง้มไปที่ผ้าม่านผืนใหญ่นั้น เพื่อเพ่งมองไปยังต้นเสียง ดวงตากลมโตส่อดส่องไปมา ‘น่าจะไม่ใช่คู่สามีภรรยากันแน่นอน เพราะถ้าใช่คงไม่นั่งคุยกันในลักษณะนี้แน่นอน’

          “น่าจะพึ่งจีบกันหรือไง บิดไปมา ^_<>^^I”

ธาริกามองคู่หนุ่มสาวที่สนทนากันอย่างออกรส ฝ่ายหญิงเธอเห็นใบหน้าอย่างชัดเจน แต่ทว่าฝ่ายชายธาริกากลับเห็นเพียงแผ่นหลังกว้างเท่านั้น

          ความร้อนในร่างกายของธาริกาตีขึ้นเป็นระลอกๆ แต่เธอก็พยายามที่จะอดทนกับสิ่งนั้นให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอและเพื่อนของเธอจะต้องรอดอย่างแน่นอน ป่านนี้รินลดาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ จะหนีรอดไปแล้วหรือยัง หรือจะถูกจับตัวได้หรือเปล่า ความคิดของเธอสับสนวุ่นวายไปหมด ถ้าที่นี่คือประเทศไทยล่ะก็ ธาริกาก็คงจะไม่ลำบากขนาดนี้...

          [อีกด้านหนึ่งของปรางทิพย์...เวลาเดียวกัน]

          “ฉัน ต้องการ ไป ที่ โรงแรม”

ปรางทิพย์พยายามสื่อสารกับคนขับรถแท็กซี่ด้วยภาษามือ หลังจากที่เธอนั้นได้วิ่งหนีออกมาจากปราสาทอันใหญ่โตนั่นได้ โดยเธอแกล้งแฝงตัวไปกับสาวใช้ทั้งห้าคน ที่กำลังออกไปซื้อของ เธอหยิบผ้าคลุมหน้าที่หาได้ระหว่างทาง เพื่อปิดบังใบหน้าของเธอ

          ‘เจ้าเป็นอะไรอาลี’ เสียงสาวใช้เอ่ยถามอย่างสงสัย

          “ฉัน ไม่ สบาย เจ็บคอ”

ปรางทิพย์สื่อสารด้วยภาษามือกับสาวใช้คนหนึ่งที่เข้าใจว่าปรางทิพย์นั้นเป็นพวกเดียวกัน ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเธอนั้นมีรูปร่างหรือท่าทางไปคล้ายใครเข้า และมันก็เป็นเรื่องที่ดี ปล่อยให้พวกนางเข้าใจผิดแบบนี้แหละดีที่สุด หลังจากนั้นปรางทิพย์ก็ใช้จังหวะที่พวกนางเผลอเลือกซื้อของ หลบออกมาและวิ่งมาจนถึงถนนใหญ่ในเมืองกรุงที่มีผู้คนตึกราบ้านช่องมากมาย สิ่งที่ปรางทิพย์จะต้องทำต่อไปคือ หาทางกลับโรงแรมที่พักให้ได้