08 วันเกิดปู่

 

มินนี่เปิดประตูตู้เสื้อผ้าอย่างลังเล เธอไม่รู้จะใส่อะไรดีสำหรับงานวันเกิดปู่ของพีท ทั้งที่ตู้เสื้อผ้ามีชุดสวยเรียงรายแน่นขนัด

เสียงเปิดประตูด้านหลังก็ดังขึ้น

 “ยังไม่เลือกชุดอีกเหรอ”

เสียงทุ้มคุ้นเคยของพีททำเอาเธอสะดุ้งนิด ๆ ก่อนจะหันไปมองคนที่เอาแต่จ้องเธอ ด้วยสายตาหื่นชัดเจน ‘ในนิยายไม่ใช่คนแบบนี้นะ’

“นายเข้ามาได้ไง!?”

“ใช้กุญแจ ห้องนี้ก็ห้องฉันเหมือนกัน จำไม่ได้เหรอว่าเธอเป็นคู่หมั้นฉันแล้ว?”

เขาเดินเข้ามา สายตากวาดไปตามชุดเดรสต่าง ๆ ที่เธอวางกระจัดกระจายบนเตียง

มินนี่หลุบตาลง หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะตอนนี้สวมแค่เสื้อสายเดี่ยว ตัวเล็ก เผยสัดส่วนให้เขามองจนน้ำลายหกแล้วมั้ง

เธอนึกถึงเรื่องราวในในนิยายต้นฉบับ มินนี่ไม่เคยถูกพีทพาไปงานวันเกิดนี้ด้วยซ้ำ...แต่เจ้าตัวก็หน้าหนาไปเอง และวันนั้นก็ทะเลาะกับพิมพ์จนงานพัง ทำให้พีทเกลียดเธอ รวมถึงครอบครัวของเขาที่ไม่ชอบเธออยู่แล้วก็ยิ่งเกลียด

 

 แต่ตอนนี้ ฉันยืนอยู่ในห้องเดียวกับเขา...เขาชวนฉันไปด้วย แล้วทำไมฉันถึงรู้สึกประหม่าขนาดนี้นะ

“ชุดนี้เป็นไง?” เขาหยิบเดรสสีแดงออกมาจากตู้

เธอแย่งกลับมาแทบไม่ทัน

“มันสั้นไป!”

 “แต่ฉันว่าเธอใส่แล้ว...รอดแน่นอน” พีทยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

มินนี่หน้าแดงจัด รีบหันหลังกลับไปหาไม้แขวน

“ไอ้บ้าเอ๊ย พูดแบบนั้นจะให้ฉันกล้าใส่ได้ยังไงเล่า…”

เขาเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังเธอ เธอรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่ต้นคอ ทำเอาขนลุกซู่ หัวใจเต้นถี ทำไมตาคนนี้ถึงชอบวุ่นวายกับเธอจังเลยนะ เป็นตาพีทเย็นชาคนเดิมรอวันถอนหมั้นเหมือนเดิมเถอะ

เขาโน้มตัวเข้ามาที่ต้นคอขาว สูดดมกลิ่นหอมจากตัวเธอเธอจนพอใจ “ฉันชอบเวลาเธอเขินแบบนี้นะมินนี่”

เธอเบี่ยงตัวหลบทันควัน มองเขาตาแข็ง ริมฝีปากยกขึ้น เธอเม้มปากแน่นก่อนจะขู่เขาสักหน่อย ไม่ใช่ทำอะไรก็ได้

“อย่ามาใกล้ เดี๋ยวก็โดนตี!” เธอง้างมือรอ

 “อยากโดนเธอตีบ่อย ๆ เหมือนกัน”

พีทพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้มากขึ้นอีกนิด คนหน้าหนาอย่างเขาเหรอจะกลัว ยิ่งเห็นเธอโกรธก็ยิ่งชอบใจ

เธอถอยหลังติดตู้เสื้อผ้า หัวใจเต้นแรงแทบระเบิด ไม่คิดว่าคนเย็นชาในนิยาย จะกลายเป็นคนหน้าหนา จอมทะเล้นแบบนี้

“ในนิยายต้นฉบับ...พีทเย็นชากับมินนี่แทบไม่แล แต่ตอนนี้...เขาเป็นอะไรของเขา”

“มันเป็นแค่ฉากหน้าหรือเปล่า...เริ่มกลัวงานเลี้ยงของคืนนี้แล้วสิ”

“เอาล่ะ ฉันเลือกให้เลยก็ได้” เมื่อเห็นเธอจนตรอกเขาก็พูดก่อนหยิบเดรสสีครีมผ้าซาตินออกมา “ตัวนี้สวย สง่า ไม่โป๊เกินไป เหมาะกับเธอที่สุด”

มินนี่รับมาอย่างเงียบ ๆ เธอหายใจโล่งเมื่อเขาถอยห่างไปจากเธอ

“แล้วถ้าใส่แล้วดูไม่ดีล่ะ?”

“ถึงไม่ใส่อะไรเลย...ก็ยังสวยสำหรับฉันอยู่ดี”

 “พีท!” เธอหยิกแขนเขาเต็มแรง แต่ใบหน้าก็แดงจนแทบไหม้

เขาหัวเราะเสียงเบา

 “ไปแต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวฉันไปรอข้างนอก”

มินนี่มองแผ่นหลังของเขาที่เดินออกจากห้องไป ใจยังเต้นไม่หยุด

 

บรรยากาศในคฤหาสน์ธิรเมธาเต็มไปด้วยแขกผู้มีเกียรติ ข้าราชการ นักธุรกิจ และญาติผู้ใหญ่ในแวดวงไฮโซ ทุกคนแต่งกายหรูหราเพื่อร่วมอวยพรวันเกิดครบรอบ 75 ปีของ ‘คุณปู่ธวัชชัย ธิรเมธา’

พีทเดินเคียงมินนี่เข้ามา แขนของเขาคล้องเอวเธอไว้แน่นหนาอย่างเปิดเผย กลบข่าวลือที่ว่าทั้งสองคนหมั้นกันเพราะคลิปหลุดได้ดีมาก

สายตาทุกคู่หันมามอง…บางคู่ตะลึง บางคู่เมินเฉย บางคู่ดูถูกอย่างปิดไม่มิด

แม่พีท เดินตรงมาหาทั้งสองคนในชุดเดรสลูกไม้สีทองอ่อน ใบหน้าเรียบเฉยจนเย็นชา มองดูมินนี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า รู้สึกแปลกใจที่เด็กคนนี้แต่งตัวดี ๆ กับเขาเป็นบ้าง

ปกติงานแบบนี้เธอจะแต่งตัวเปรี้ยว ๆ เอาให้คนในงานตกตลึงโดยเฉพาะหนุ่ม ๆ แต่เรื่องอื่นแม่ของพีทยังไม่วางใจ

 “อ้าว หนูมินนี่มากับพีทด้วยเหรอจ๊ะ? ป้าเข้าใจว่าหนู...ไม่ค่อยชอบงานสังคม”

มินนี่ยิ้มพองาม ยกมือไหว้ผู้ใหญ่อย่างสุภาพ ทำเอาคนในงานรวมถึงพีทแทบไม่อยากเชื่อสายตา 

 “จริงค่ะ ปกติหนูเลี่ยง ๆ งานพวกนี้ แต่วันนี้เป็นวันสำคัญของปู่ หนูไม่อยากขาด”

แม่พีทเลิกคิ้ว มองดูท่าทางของเธออีกที ยิ่งรู้สึกใจหาย เธอมีแผนอะไรแน่ ๆ

 “หวังว่าหนูจะไม่...ทำอะไรพลั้งเผลอเหมือนงานเลี้ยงที่ผ่านมานะ” 

 

บรรยากาศเงียบกริบ แขกบางคนแอบอมยิ้มด้วยความสนุก

มินนี่สูดหายใจเบา ๆ แต่ใบหน้ายังคงยิ้ม เธอรู้ดีว่ามินนี่กับครอบครัวพีท เป็นคนรู้จักใกล้ชิด รวมถึงพิมพ์กับก๊อต ทำให้พบปะกันเป็นประจำ และไม่พ้นที่มินนี่ไปหาเรื่องพิมพ์

“ถ้ามีใครเผลอลื่นล้มใส่หนูเหมือนวันนั้นอีก หนูจะเบี่ยงตัวให้เร็วขึ้นค่ะ จะได้ไม่โดนแก้วไวน์ราดทั้งตัวอีก” เธอยกเรื่องที่มีคนจงใจทำให้เธอชนกับพนักงานเสิร์ฟ และคนที่อยู่ข้าง ๆ คือ พิมพ์กับ ภริตา น้องสาวบุญธรรมของพีท ในฉากนั้น มินนี่วีนใส่พิมพ์แบบไม่ต้องเดาเลย

แม่พีทนิ่งงัน ดวงตากระตุกเล็กน้อย เธอจำได้ดีว่า ‘อุบัติเหตุ’ ครั้งนั้นใครเป็นคนต้นเรื่อง

คุณปู่พีท เดินเข้ามาและหัวเราะเสียงดัง

“เด็กคนนี้ฉลาดขึ้นแฮะ! มา ๆ มานั่งข้างปู่!”

เขาดึงมินนี่ไปนั่งทางซ้าย มืออีกข้างตบไหล่พีทเบา ๆ ทั้งสองจึงหลุดพ้นจากแม่ของเขา

 “หลานชาย เลือกคนได้ดีขึ้นนะ เอาใจปู่ไปเต็ม ๆ”

“ไม่ได้เลือกเองหรอกค่ะคุณพ่อ แต่เวรกรรมเลือกให้” แม่ของพีทีพูดเสียงดัง ให้ทุกคนได้ยิน แค่นี้ก็บอกแล้วว่า มินนี่อยู่ในสถานะอะไร

“ได้ลูกสาวของฉันก็ถือว่าเป็นเวรกรรจริง ๆ เพราะบุญไม่ถึงกระมัง”

เสียงแข็งของหญิงวัยสี่สิบกว่าเดินเข้ามาพร้อมกับชายวันห้าสิบ นั้นคือพ่อแม่ของมินนี่ เจ้าตัวจึงรีบไปรับอย่างรู้งาน 

“เป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า พี่เขารังแกเราไหม” 

“ถ้าใครรังแกหนูบอกพ่อมาเลยนะ จะจัดการมันเอง” 

ดูเหมือนว่าสายตาทั้งสองคนจะโฟกัสไปที่ครอบครัวของพีท ทำเอาเจ้าตัวใจหายแปลก เหมือนคนทำผิดจริง ๆ 

“สุขสันต์วันเกิดนะครับ พวกเรามาอวยพรช้าไปหรือเปล่า” พ่อแม่ของเธอเอาของขวัญมาให้ ก่อนจะพูดคุยเล็กน้อย

ตอนนั้นเองพิมพ์ เข้ามาพร้อมกล่องของขวัญ ข้าง ๆ เธอคือ ก๊อตที่เป็นคู่ควงวันนี้ ทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะพูดถึงมินนี่กับพิมพ์ และรู้ว่า มินนี่ชอบก๊อตแค่ไหน

 “หนูสั่งนาฬิกาข้อมือทองคำจากอิตาลีมาให้ปู่เลยนะคะ หวังว่าปู่จะชอบ”

คุณปู่ยิ้มรับของแล้วพยักหน้า

มินนี่ยิ้ม ไม่พูดอะไร แต่ยื่นกล่องของขวัญขนาดเล็กสีกรมท่าให้

“ของขวัญจากใจหนูค่ะ เป็นมีดพกที่ทำมือจากช่างฝีมือทางเหนือ ปู่ชอบออกต่างจังหวัด บางทีอาจได้ใช้”

ปู่เปิดกล่องออกอย่างสนใจ พลันสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นแปลกใจ...ก่อนจะกลายเป็นยิ้มกว้าง

“อ้าว! ของดีแบบนี้หายากนะเนี่ย งานแบบนี้เขาส่งไปประมูลกันแพง ๆ เลยนะ มินนี่รู้ได้ไงว่าปู่สะสมมีด”

“ก็หนูอ่านเจอในบทสัมภาษณ์เก่า ๆ ของปู่ค่ะ บอกว่าสะสมตั้งแต่หนุ่ม ๆ”

ปู่หัวเราะอย่างเอ็นดู

“หลานสะใภ้คนนี้แหละ ใช้หัวใจเลือกของ ไม่ใช่แค่ใช้เงิน”

แม่พีทเงียบลง เธอไม่ยอมรับมินนี่เป็นหลานสะใภ้แน่นอน คนร้ายกาจแบบนี้เดี๋ยวก็ทำให้วงค์ตระกูลล้มจนหรอก แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะจัดการมินนี่ไม่ง่ายเหมือนเดิมอีกแล้ว

 

พีทเดินมายืนข้างมินนี่ที่นั่งพักริมระเบียง เขาหันมายิ้มให้

“ไม่คิดเลยว่าจะรอด”

มินนี่ยกคิ้วสงสัยรอดอะไร เธอไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย

“รอดอะไร”

“รอดจากแม่ฉัน กับพิมพ์ ปกติเห็นชอบหาเรื่อง”

เธอยิ้มบาง

“ฉันก็แค่เลือกจะไม่เถียงในสิ่งที่ไม่จำเป็น”

“แต่ตอบกลับได้น่ารักมาก จนอยากจูบตรงนี้เลย…”

มินนี่หัวเราะ รีบหันหน้าหนี

“ใครจะให้นายจูบ...ฝันไปเถอะ”

พีทยิ้ม เหยียดยิ้มน้อย ๆ มองดูเธอจากด้านข้าง ใบหน้าสวยยามถูกแสงไฟส่องสว่าง กับรอยยิ้มของเธอ ทำไมเขาถึงมีความสุข “แปลกจริง ๆ”

และภาพที่ทั้งสองคุยกันสนิทสนม ก็บาดลึกหัวใจใครบางคนจนกำมือแน่น แทบจะจิกเนื้อให้ขาดนะตรงนั้น 

“มันควรจะเป็นฉันสิ ไม่ใช่เธอ รอดูเถอะ” ใบหน้าสวยหวาน ออกน่ารักยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะเดินหายเข้าไปในงาน