07 ผัวไม่รัก ใครจะสน

 

เสียงดนตรีดังกระหึ่มในผับหรูย่านกลางเมือง แสงไฟหมุนวนสะท้อนผิวแก้วและเปล่งประกายบนชุดเข้ารูปของสาวสวยที่ยืนโยกย้ายอยู่กลางฟลอร์

มินนี่ดื่มแก้วที่สามพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ กับเพื่อนสาวสองคน ใบหน้าระเรื่อจากแอลกอฮอล์ แต่สายตากลับวาววับอย่างคนที่ ‘กำลังมีเรื่องให้ระบาย’

คืนนี้เธอตั้งใจจะลืมทุกอย่าง โดยเฉพาะคนที่ชื่อ “พีท” คู่หมั้นเฮงซวยที่ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนมาหลายเดือน

บนชั้นสองของผับ พีทยืนพิงระเบียงกระจก มองลงมาด้วยดวงตาเย็นเฉียบ...จนกระทั่งสายตาเขาไปปะทะกับร่างคุ้นเคยที่กำลังเต้นยั่วอยู่ท่ามกลางแสงไฟ

“มินนี่...” เขาขมวดคิ้วทันที

เธอใส่ชุดเดรสสั้นเปิดไหล่ ผิวขาวนวลแทบเรืองแสงในไฟหลากสี ผู้ชายรอบข้างเริ่มเบียดเข้ามาใกล้เกินงาม จนคนหนึ่งเอื้อมมือจะคว้าเอวเธอ

แต่ก่อนที่ปลายนิ้วจะสัมผัส พีทก็พุ่งลงมาจากชั้นสองทันที

“มึงเป็นใครวะ แย่งอะไรของกู!” ชายคนนั้นตวาดใส่

“กูเป็นผัวเธอ” พีทสวนกลับเสียงเข้ม พร้อมดันไหล่อีกฝ่ายอย่างไม่ไว้หน้า

เมื่อเห็นหน้าชัดๆ ชายคนนั้นหน้าซีดเผือดก่อนจะหลบตาและรีบเดินหนีไปอย่างเสียฟอร์ม

มินนี่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอกำลังหัวเราะ สนุกกับเสียงเพลง มือเรียวกอดคอเขาไว้แน่น ร่างน้อยเอนพิงอกเขา ราวกับเขาเป็นแค่ “เสาเต้นรำ” ชิ้นหนึ่ง

“มินนี่!” เขากัดฟันกรอด แต่เสียงกลับอ่อนลงเมื่อเธอยิ้มหวานอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“อ้าว...เสาเคลื่อนได้เหรอเนี่ย?” เธอยักคิ้ว หัวเราะอีกครั้ง แล้วกอดคอเขาแน่นกว่าเดิม

พีทหมดคำ...ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นกลางฟลอร์ท่ามกลางสายตาหลายคู่ และพาเธอออกจากผับทันที

มินนี่ดิ้นขลุกขลักอยู่บนเบาะหลัง

“ปล่อยฉัน! ไอ้คนใจร้าย ไปอยู่กับยัยพิมพ์นั่นเถอะ!”

พีทสะดุดหู “เธอจำฉันได้?”

เธอไม่ตอบ กลับหันมามองเขาแววตาหยอกล้อ ปากแดงระเรื่อเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“จำได้สิ...จำได้ว่าใจร้ายแค่ไหน”

พีทขบกรามแน่น สายตาเขาไล่ไปตามเส้นผมที่ปรกแก้ม จนถึงชุดบางแนบเนื้อที่ไม่ควรใส่เดินกลางดึก

“เป็นผูหญิงไม่ห่วงตัวเอง...เดี๋ยวก็โดนหิ้วหรอก”

“งั้นก็หิ้วสิ~ ผัวไม่รักแล้วนี่ ใครจะหิ้วก็เชิญ~”

เขาหลับตา พ่นลมหายใจแรง ก่อนจะขับตรงไปคอนโด   พีทวางเธอลงบนเตียงอย่างระวัง ก่อนจะผละตัวออกแต่มินนี่คว้าคอเขาไว้ “ไปไหน? ยังไม่จบเลยนี่”

เขามองหน้าเธอ...ริมฝีปากชื้นแฉะ แก้มแดงจัด ดวงตาวาวเหมือนเชื้อไฟที่รอจุด เธอต้องการอะไรกันแน่

“เธอแน่ใจเหรอ ว่าจะไม่เสียใจทีหลัง?”

“ไม่แน่ใจ...” เธอยิ้ม “แต่ตอนนี้...อยาก...”

เขาโน้มตัวลง แนบริมฝีปากจูบเธอแนบแน่น

อุณหภูมิในห้องร้อนฉ่า ขณะที่เสียงหายใจและหัวใจของทั้งสองดังปนกัน ร่างกายแนบชิดและไหลไปตามแรงปรารถนาที่สั่งสม

เขาห้ามตัวเองไม่อยู่ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่แม้แต่จะมองคนแบบเธอ ออกจะเกลียดด้วยซ้ำ แต่วันนี้ริมฝีปากหวานฉ่ำทำเขาสติหลุด

มือหนาเลื่อนขึ้นมาสัมผัสเนินเนื้อนุ่มใต้เสื้อผ้า นวดครึ่งเบา ๆ จนเธอร้องครางประท้วงออกมา รู้สึกเสียวซ่านเกินจะทน สัมผัสวาบหวิวจากลิ้นร้อน กับมือหนาทำให้มินนี่ร้อนวูบวาบทั้งกาย

ไม่รอให้เธอหยุดพัก เขาสอดมือเข้าไปปลดเสื้อผ้าออกไปหมด ราวกับมิจฉาชีพ มือเบาจนเธอไม่รู้สึกตัว มินนี่หน้าแดงก่ำรีบปกปิดความใหญ่โตเอาไว้ 

แต่ก็สายไปแล้ว เต้าสวยถูกดูดดึงส่งให้เธอตัวบิดไปมา รู้สึกเสียวจนต้องครางเสียงสั่น

“อ๊ะ...อาส~...”

“ร่านจริง ๆ” เขากระซิบเสียงแผ่วเบา ก่อนจะโน้มไปกัดเม้มตนคอขาวเนียน ไล่ไปถึงใบหู กัดเม้มเบา ๆ จนมินนี่สะดุ้งโหยง พีทยิ้มพอใจให้กับผลงานตรงหน้า 

มือสองข้างนวดคลึงเต้าสวยทั้งสอง ใช้ปลายลิ้นร้อนตวัดแผนท้องแบนราบเบา ๆ กัดเม้มเพราะหมั่นเขี้ยว 

“อ่าสส...เจ็บ” มินนี่หายใจหอบ มือเรียวลูบไล้ใบหน้าคมของเขา จนกระทั่งเมื่อถูกสัมผัสกลีบกุหลาบสีสวย เธอทนไม่ไหวกดศีรษะของเขาโดยไม่รู้ตัว

“อ๊ะ...อือ...เสียว...ฮะ...อือ”

“แพลบ ๆ” 

มินนี่ตัวบิดไปมา ตัวสั่นเกร็งแต่ก็รู้สึกดีจริง ๆ เครื่องติดเป็นที่เรียบร้อย น้ำหวานพรั่งพรูไหลเยิ้มออกมา พีทยิ้มพอใจ ก่อนจะตวัดลิ่นระรัว

กลีบกุหลาบสีสวยมาก แถมน้ำหวานก็หวานฉ่ำ ตัวเธอหอมกรุ่นจนเขาอดใจไม่ไหว เมื่อเห็นว่าเครื่องเธอติดเขาก็ไม่รีรอ ปลดปล่อยท่อนเอ็นใหญ่ ถูไถบริเวณร่องรักก่อนจะส่งเข้าไปทีละน้อย

มินนี่กอดแผนหลังของเขาด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน กับความเจ็บที่พอรับได้

 ร่องรักแน่นหนึบดูดรัดท่อนเอ็นของเขา จนแทบจะแตก พีทโน้มตัวบดขยี้ปากหวานอีกครั้ง เพื่อให้เธอผ่อนคลาย แล้วส่งเข้าไปจนสุด 

“อ่าสสส...แน่นจัง"

“อือ...อย่าเพิ่งขยับนะ” มินนี่เอามือดันแผ่นท้องของเขาเอาไว้ เพราะยังรู้สึกเจ็บ 

แต่บดจูบเร่าร้อน ทำให้เธอลืมความเจ็บจนหมดสิ้น เหลือแค่ความเสียวซ่านที่ถาโถม จนต้องแอ่นเอวรับแรงกระแทกจากเขา 

เสียงดังน่าเกลียดนั้นทำให้เธอยิ่งร้อนแรง ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งแรก และ ครั้งที่สอง มินนี่ยิ้มกรุ่มกริ่ม ในที่สุดก็มีครั้งนึงที่ได้ลอง ตอนนี้ไม่สนว่าเป็นเขา เพราะร่างกายมันห้ามไม่อยู่แล้ว  

และเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอพักจนเกือบตีสอง ....เขาจึงทำความสะอาดให้เธอด้วยทิชชู่ แล้วเลือกชุดนอนที่เธอมีในตู้มาสวมให้ เพราะถ้าเธอยังเปลือยเปล่า เขาคงอยู่ไม่เป็นสุข

 

แสงแดดยามสายส่องลอดม่านเข้ามาแตะแก้มของหญิงสาวบนเตียง

มินนี่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ร่างกายเมื่อยระบมในแบบที่ทำให้เธอรู้ทันทีว่าเมื่อคืน… เธอไม่ได้ฝันไป

ความทรงจำบางช่วงบางตอน ไหลย้อนกลับมา ตั้งแต่ตอนเมา เต้นยั่ว ไปจนถึงเสียงหอบหายใจ และสัมผัสร้อนแรงใต้แผ่นหลัง...

เธอเบิกตากว้างแทบจะลุกพรวด แต่แล้วก็นิ่งค้างไป เมื่อหันมาเจอใครบางคนกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ!

พีทนอนตะแคงหันหน้ามาทางเธอ หลับตาอย่างสงบ ลมหายใจสม่ำเสมอในแบบที่ดูเหมือนคนยังหลับสนิท...แต่เปล่าเลย

“บ้าจริง...” มินนี่รีบหลับตาลงทันที หัวใจเต้นระรัว เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอ แล้วแอบขยับตัวเล็กน้อย คิดว่าแนบเนียน

แต่พีทลืมตาขึ้นนิด ๆ มุมปากกระตุกยิ้มอย่างรู้ทัน

“ยังจะแกล้งหลับเหรอ มินนี่...” เขาคิดในใจ ก่อนจะโน้มตัวเข้าหา

มินนี่แทบหยุดหายใจ เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ อยู่ใกล้แก้ม แล้วริมฝีปากนุ่มก็แนบลงมาบนริมฝีปากของเธออย่างไม่ทันให้ตั้งตัว

“อื้ม!” เธอสะดุ้ง ลืมตาโพลง มือเล็กรีบทุบอกเขา

แต่พีทกลับจูบหนักขึ้น แถมยังดันลิ้นเข้าไปลิ้มรสในโพรงปากของเธออย่างอ่อนหวานแต่ดื้อรั้น

มินนี่พยายามขัดขืน แต่ก็แค่แป๊บเดียว...เพราะร่างกายมันไม่เชื่อฟัง หัวใจยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง

กว่าจะรู้ตัว เขาก็ผละออกไปแล้ว...

“คนฉวยโอกาส...” เธอบ่นเบา ๆ หน้าแดงก่ำ “เมื่อคืน...ฉันแค่เมา!”

“จริงเหรอ?” พีทยักคิ้ว “เมื่อคืนเธอไม่ได้พูดแบบนี้นี่ แถมยังบอกว่า...”

“หยุดเลย!” มินนี่รีบเอามือปิดปากเขา แต่เขางับเบา ๆ จนเธอสะดุ้งแล้วชักมือกลับ

“ฮึ่ย! เกลียดที่สุด! ทำไมถึงทำแบบนั้นได้...ในนิยายไม่เห็นมีฉากแบบนี้เลย!” เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง เพราะในนิยายเรื่องแบบนี้หลังงานหมั้นไม่เคยเกิดขึ้นเลย นอกจากคืนนั้นที่เขาโมโห และทั้งสองก็ไม่มองหน้ากันอีกเลย

พีทหัวเราะในลำคอ มินนี่จ้องหน้าเขาตาขวาง “ออกไปได้แล้ว! นี่ห้องฉันนะ!”

คนตัวโตยอมลุกขึ้นแต่โดยดี แต่ก่อนจะเดินออกจากห้อง เขาหันมายิ้มมุมปาก

“ก็เพราะห้องเธอไง ฉันถึงอยู่ด้วยได้ทั้งคืน”

มินนี่คว้าได้แค่หมอน แล้วเขวี้ยงใส่หลังเขาอย่างหงุดหงิด ในขณะที่หน้าเธอแดงยิ่งกว่าครั้งไหน “คนบ้า...หล่อตายแหละ ขี้เก็กเป็นบ้า”