บทที่ 23. แปลกไป

               ถึงจะได้สติแต่ดีนกลับไม่ปล่อยให้เธอได้พักจนเธอเพลียหลับคาอกแกร่ง ดีนหลบสายตามองหญิงสาวที่นอนข้างกายตนพลางยกยิ้ม สุดท้ายเขาก็เกินเลยกับพนักงานของตัวเองจนได้ เขาคิดพลางหลับตาครู่หนึ่งก่อนที่จะรู้สึกไออุ่นบางอย่างข้างกาย...ซึ่งแน่นอนว่ามาจากทางนิลมณีที่เขานอนกอดอยู่ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นเหลือบมองหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างกาย

               ควันสีดำโอบล้อมร่างกายของนิลมณีที่หลับใหลอยู่พร้อมแสงสีส้มระยิบระยับ ดีนเด้งตัวลุกขึ้นมาด้วยความแปลกใจ ขยี้ตาตัวเองราวกับว่าตนตาพร่าเบลอที่เห็นแบบนั้น ก่อนจะเบิกตากว้างเพ่งมองหญิงสาวข้างกาย

               “อะไรวะ...” มันยังคงเด่นชัดในสายและไม่ใช่ความฝันแน่ๆ เพราะเขายังไม่หลับ...ถ้าไม่ติดที่เธอเพลียหลับไปก่อนเขายังมีแรงสู้ต่อแน่นอน นั่นก็เป็นการยืนยันแล้วว่าเขาไม่ได้เบลอ ดีนเอามือวาดไปมาตรงคว