เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter55 . เจ้าสาวโอทอป
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-13 21:21:46
บทล่าสุด
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter57.จะมาขโมยอะไร
“ไข่ดาวหายไปนะเนี้ย” หญิงสาวบ่นแล้วตะโกนเรียกหมาพันธุ์ทางที่พ่อของเธอเก็บมาเลี้ยง“ไข่ดาว อยู่ไหนออกมากินขนมเร็ว” ณิชาหลอกล่อแต่ก็เห็นเพียงหมา 3 ตัวที่กระดิกหางทันทีที่ได้ยินคำว่า ขนม หญิงสาวเอะใจเดินมาที่ดูริมรั้ว เธออ้าปากค้าง เห็นพื้นดินมีรอยขุด เธอชะเง้อมองข้ามรั้วเตี้ยๆ“ไข่ดาว! มานี้อย่าไปนะ!” หญิงสาวตะโกนเรียก แต่เจ้าไข่ดาวเป็นหมาผจญภัย หันมามองเจ้านายแวบเดียวแล้วก็วิ่งจูดไปทันที ณิชานึกถึงที่แม่ย้ำนักย้ำหนา ไม่ให้หมาที่บ้านไปรบกวนคนอื่น เธอรีบจับหมาที่เหลือใส่กรงขังแล้ววิ่งไปคว้าจักรยานปั่นไปด้านข้างบ้านรั้วติดกันก็จริง แต่ระยะห่างจากรั้วไปถึงตัวบ้านหลายเมตร หญิงสาวไม่กล้าเข้าทางหน้าบ้าน กลัวเจ้าของบ้านจะตำหนิเอา อาศัยที่ตัวเองเป็นเจ้าถิ่นแถวนี้รู้ดีทุกซอกทุกมุม แอบจอดจักรยานไว้แล้วมุดเข้าไปที่แนวรั้วเตี้ยๆ กิ่งไม้เกี่ยวผมจนยุ่งเหยิง แต่เจ้าของร่างเล็กไม่ได้สนใจ เป็นห่วงเจ้าหมาแสบจะทำลายข้าวของหรือขุดต้นไม้ออกจากกระถางเจ้าไข่ดาวชอบแอบมาที่บ้านหลังนี้บ่อยๆ แต่เพราะเมื่อก่อนลุงกับป้าใจดีไม่เคยดุด่าอะไร แต่ตอนนี้เธอรู้ว่าเจ้าของบ้านตัวจริงเป็นใคร ก็เกรงว่าลุงกั
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter56.ผู้ชายบ้านโน้น
“ออกไปให้หมด!”“แต่คุณชานนท์ค่ะ”“ออกไป! ผมอยากอยู่คนเดียว”คนรับใช้และผู้ช่วยพยาบาลต่างมองหน้ากันเลิกลั่กก่อนพยักหน้าให้กันค่อยๆ เดินออกจากห้องไป เหลือเพียงชานนท์ชายหนุ่มวัยสามสิบที่นั่งอยู่บนรถเข็น รอบตัวมีข้าวของที่ถูกขวางปาเกลือนไปทั่วห้อง โครงหน้าได้สัดส่วนเต็มไปด้วยความทุกข์ระทมจนแทบไม่เห็นเค้าความหล่อเหลา ชานนท์ระเบิดเสียงหัวเราะราวคนบ้า ก่อนหน้านี้เขาเป็นชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ทาญาติมหาเศรษฐีร้อยล้านอย่างชานนท์เป็นที่รู้จักทั่วไป ทั้งเป็นข่าวในหน้าสังคม ทั้งยังได้ลงนิตยสารหลายฉบับ เพียงชั่วพริบตากลายเป็นชายที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ นั่งบนรถเข็นราวกับคนพิการทั้งที่สองขาก็ยังมีอยู่ แต่มันไร้ซึ่งเรี่ยวแรงเมื่อครึ่งปีก่อน หลังกลับจากไปเที่ยวยุโรป เขาเป็นไข้และรู้สึกอ่อนเพลีย ทีแรกเข้าใจว่าเกิดจากการเดินทางท่องเที่ยวยาวนานนับเดือน พักผ่อนไม่กี่วันน่าจะดีขึ้น แต่มันกลับตรงข้าม ปัสสาวะลำบาก อุจจาระลำบาก ขาสองข้างเริ่มอ่อนแรงชาขาสองข้าง ผู้ป่วยก็จะมีอาการชาตั้งแต่ระดับสะดือลงมา อาการปวด และความผิดปกติด้านความรู้สึกต่างๆ เช่น ร้อน-เย็น เจ็บปวด มีอาการมากกว่าป
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter55 . เจ้าสาวโอทอป
เรื่อง เจ้าสาวโอทอปเธอต้องการแค่ 'เหตุผล' ที่เขาจากไป ไม่ได้ต้องการเรียกร้องให้ 'เขา' กลับมาชานนท์ ชายหนุ่มวัย30ปี หนุ่มเพลย์บอยตัวพ่อ ชีวิตของเขาแสนสุขสบาย เที่ยวเตร่ผลาญเงินครอบครัวไปวันๆ จนพ่อส่ายหน้าระอาใจ ทว่าวันหนึ่งเขากลับล้มป่วยอย่างหนักต้องไปรักษาตัวอยู่ต่างประเทศนานครึ่งปี เมื่อกลับมาก็ยังไม่สามารถเคลื่อนไหวตัวได้ตามปกติ ปกติเขาเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองตามประสาลูกคนเดียวอยู่แล้วทว่าเมื่อเจ็บป่วยต้องนั่งรถเข็นก็ทำให้เป็นคนหงุดหงิดโมโหร้าย พ่อแม่จึงส่งเขาไปพักรักษาตัวที่ไกลหูไกลตา ไกลเสียจนเขานึกว่าพ่อแม่ไม่รักเขาเสียแล้ว เพราะตั้งแต่เขาป่วย เขาได้เห็นนิสัยใจคอที่แท้จริงของคนที่เคยชิดใกล้ เขาเผลอคิดไปแล้วว่าโลกนี้คงไม่มีใครรักเขาจริง จนกระทั่ง...ณิชาหญิงสาววัยยี่สิบปี หน้าตาน่ารักสดใสตามวัย หญิงสาวในชุดนักศึกษาปั่นจักรยานเข้ามาในบ้านหลังน้อยแล้วก็อดมองไปที่บ้านหลังงามที่ไม่ไกลนัก บ้านต่างจังหวัดที่ดินติดกัน รั้วเป็นเพียงรั้วเตี้ยๆ ปลูกพืชผักกินได้ตามแนวรั้ว ปกติที่บ้านหลังนั้นเธอจะเห็นป้าสมใจกับลุงอาทรอยู่ดูแลบ้าน แต่วันนี้รู้สึกจะเห็นมีรถเก๋งคันใหญ่จอดอยู่และผู้ค
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 54. ที่รัก
“เรียกชื่อผัวเหรอ ได้กูจะผัวมึงได้เห็นศพเน่าๆ ของมึงเป็นขวัญตา ให้มันได้รู้ว่าทำอะไรกับกูไว้”หญิงสาวหลับตาอย่างอ่อนล้า สองแขนทิ้งลงข้างตัวอย่างสุดจะทนฟืนได้ ภาพที่ปรากฏในสมองคือภาพแม่ที่ส่งรอยยิ้มให้และ... ผู้ชายที่เธอรัก เธอหวังเพียงเขาจะเข้าใจในสิ่งที่เธอตัดสินใจทำ เธอไม่อยากเป็นภาระให้เขา และหวังให้เขาได้มีชีวิตที่ดี เธอแค่รักเขา รักเขาเหลือเกินดูเหมือนคำภาวนาของเธอจะเป็นจริง เพราะสิ่งที่เธอเห็นคือภาพใบหน้าของคนที่เธอรัก ร่างของนิพัฒน์ถูกกระชากจากด้านหลังและตามด้วยหมัดหนักๆ ซัดไปจนหน้าแตกช้ำ ปรินทรอยากกระหนำมันมากกว่าแต่ต้องปล่อยให้ลูกน้องจัดการ เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาเป็นห่วงที่สุดคือร่างกำลังจะหมดสติไปของพิชญนรี เขาประคองร่างบางไว้ในวงแขน“พั้นซ์ พั้นซ์” หญิงสาวปรือตาขึ้นมอง แล้วฝืนยิ้มน้อย ก่อนจะเอนตัวลงซบกับอกของเขา“ฉัน ฝัน ไป ใช่ ไหม”“ผมอยู่นี่ที่รัก ผมอยู่กับคุณ”“ที่รัก?”คำพูดนั้น เธอต้องฝันไปจริงๆนั้นแหละ ไม่มีทางที่ผู้ชายอย่างเสี่ยมังกรหรือปรินทรจะเรียกเธอว่าที่รักเด็ดขาด เพราะฉะนั้นนี่คือความฝัน และเธอขออยู่ในฝันแบบนี้อีกสักนิดก็แล้วก็ เพราะถ้าเธอตื่นก็
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 53. อย่าปล่อยเธอไป
“อย่าปล่อยเธอไป”“ครับ ผมรู้”“แต่จะดีกว่านี้ถ้าได้เป็นเจ้าภาพจัดงานแต่งให้ลูกชาย”“เรื่องนั้นผมทำเองได้พ่อ”“เออๆ พ่อชอบหนูพั้นซ์นะ อยากได้ลูกสะใภ้น่ารักแบบนี้แหละ”“ทำไมพ่อคิดว่าเป็นพั้นซ์ละ” เขาแปลกใจที่พ่อเรียกหญิงสาวคนนั้นออกมา“ไม่มีคนไหนที่ทำให้ลูกชายข้าเป็นแบบนี้ได้หรอก ฮะ ฮ่า”“ครับ...ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว” จู่ๆเขาก็เขินขึ้นมา“อย่าครับเฉยๆ รีบจัดการซะ”“ผมติดงานอยู่นะพ่อ”“ก็คิดเอาแล้วกัน ระดับผู้บริหารอย่างเอ็ง คงลำดับความสำคัญก่อนหลังได้นี่”“ความรักเท่านั้นที่จะทำให้คนๆนั้นอยู่กับเราไปทั้งชีวิต”“ขอบคุณครับพ่อ”“ขอบคุณทำไม ข้าเป็นพ่อเอ็งนี่หว่า นานๆได้ทำหน้าที่พ่อเสียที”ปรินทรปิดสัญญาณโทรศัพท์ไป แล้วนึกถึงใบหน้าหวานที่หลับใหลบนที่นอน มันไม่ใช่เรื่องของเวลา แต่เพราะเธอคือคนที่ใช่ และเป็นคนที่หัวใจของเขาต้องการ รถมาถึงที่ทำงานเรียบร้อย แต่สมองเขาคิดแต่เรื่องของพิชญนรี“ลำดับความสำคัญก่อนหลัง”“บอสว่าอะไรนะคะ”เลขาฯ หันมาถามเจ้านาย ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา มันก็สมควรให้พ่อด่าอยู่หรอก เขามาทำอะไรที่นี่ สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้...ไม่ใช่อยู่ที่ทำงานนี่เขาควรอยู่ในที่หัวใจตัวเอ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 52.ขออาบน้ำด้วยคนนะคะ
“ฉันไม่มีหรอกนะ แค่หลักหมื่นก็ยังไม่รู้จะไปหาที่ไหน นี่ตั้งล้านหนึ่ง นายเป็นบ้าเป็นหรือไง”“ผัวรวยออกขนาดนั้น” ปลายสายหัวเราะเสียงดัง “เขาไม่ใช่...” เธอเสียงแผ่วลง “ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะนายนั้นแหละ!”“โทษตัวเองดีกว่ายัยพั้นซ์ ถ้าเธอยอมเป็นเมียฉันตั้งแต่แรกมันก็ไม่เกิดเรื่องฉิบหายแบบนี้หาย”“นายมันบ้า บ้าไปแล้วจริงๆ!”“ใช่! ฉันมันบ้า! แล้วแกต้องเอาเงินล้านหนึ่งมาให้ฉันภายในเที่ยงวันพรุ่งนี้!”“ฉันจะไปหาที่ไหน!”“นั่นมันปัญหาของเธอ ไม่ใช่ของฉัน ถ้าไม่ได้เงินมา แล้วรอรับโทรศัพท์จากฉันให้ดี อย่าเล่นตุกติก ไม่อย่างนั้น แม่เธอได้กลายเป็นชิ้นๆแน่!”โทรศัพท์ตัดสัญญาณไปแล้วมือไม้ไร้เรี่ยวแรงถึงขนาดทิ้งข้างกาย น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทำไมเขาต้องทำกับครอบครัวเธอมากขนาดนี้ ร่างบางสั่นสะท้านอย่างหนาวสั่นราวเป็นไข้ นาทีนี้เธอนึกถึงอ้อมกอดอบอุ่นและปลอดภัยจากเขา แต่... เธอไม่อยากเป็นภาระให้เขาอีกแล้ว เขาให้...ให้เธอมากมายเหลือเกิน เขาไม่ควรต้องมารับเรื่องหนักหนาของเธออีกหญิงสาวสะดุ้งได้ยินเสียงรถของเขากลับเข้ามาแล้ว ทำไมวันนี้เขากลับเร็วจัง หญิงสาวปาด
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 51. มีอะไรหรือเปล่า
เพราะประชุมที่ยืดเยื้อทำให้เขาเหนื่อยล้ากว่าทุกวัน เมื่อเข้ามาในบ้านก็เห็นใบหน้าหวานรอรับเสื้อนอกของเขาอยู่ ปรินทรเพียงแค่แปลกใจ เพราะปกติจะมีเด็กรับใช้มารอช่วยรับเสื้อกับหิ้วกระเป๋าเข้าห้อง แต่เขาก็เหนื่อยเกินกว่าจะเอ่ยปากถามอะไร ได้แต่เดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา หญิงสาวเห็นเขาเอนหลังพิงพนักโซฟาแล้วหลับตานิ่ง เธอส่งเสื้อให้เด็กรับใช้เอาไปเก็บ แล้วรีบเดินไปหนิบผ้าขนหนูผืนน้อยชุบน้ำเย็นมาเช็ดใบหน้าของเขาอย่างเบามือ“ดีจัง”“คะ”“กลับมาบ้านเจออะไรแบบนี้แล้วดีจัง” เขางึมงำทั้งที่หลับตาอยู่“งานหนักหรือคะ”“ประชุมผู้ถือหุ้นประจำปี” เขาไม่พูดรายละเอียดเพราะรู้ว่าเธอไม่เข้าใจ และไม่เห็นความสำคัญที่จะเอาเรื่องงานกลับมาที่บ้านด้วย บ้านคือที่พักผ่อน เขาอยากโยนงานไว้นอกประตูบ้านเหมือนถอดรองเท้านั้นแหละ แต่มันก็ทำไม่ได้เสมอไป“มีอะไรหรือเปล่า”“มะ..ไม่ ไม่มีค่ะ”ปรินทรลืมตาขึ้น หญิงสาวแถบหลบสายตาไม่ทัน มือใหญ่ยื่นไปจับปลายคางให้หันหน้ามาทางเขา เธอกรอกตาไปมาเพราะเป็นคนโกหกไม่เก่ง เลยไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ“พูดมาเถอะ”“เรื่อง... เรื่องข่าว...ข่าวนั่น”“ข่าว?”“เอ่อ...คุณไม่เห็นก็ดีแล้ว”
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 50. นี้ขอหรือท้า
“เคยเล่นไหมคะ”“เคยซิ”“งั้น...พั้นซ์อยากได้ตัวนั้นนะ ได้ไหมคะ”“นี่ขอหรือท้า” เขาเลิกคิ้ว“พั้นซ์แค่บอกว่าอยากได้” หญิงสาวช้อนตามองเหมือนเด็กอยากได้ของเล่นปรินทรล้วงมือในกระเป๋า เขาไม่ค่อยพกเหรียญหรือเศษสตางค์ หญิงสาวรีบล้วงเงินกระเป๋าได้เหรียญสิบบาทสองเหรียญ“ลองดูนะคะ เผื่อฟลุ๊ก”ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกายความหวัง แบบนี้ใครเห็นจะอดใจได้ เขาหยิบเหรียญจากฝ่ามือของเธอมาแล้วหยอดใส่ในช่อง แล้วบังคับปุ่มกด“ตัวนั้น ตัวนั้น” หญิงสาวชี้ๆ ตุ๊กตากระต่ายน้อยสีขาวอ้วนฟูน่ากอด มือคีบหนีบตุ๊กตาขึ้นมาได้ แต่มันก็ร่วงหล่นก่อนจะมาถึงที่หมาย ปรินทรขมวดคิ้ว เรื่องง่ายๆแค่นี้นะ ทำไมทำไม่ได้(วะ)“ลองอีกที” เขาพูดเหมือนสั่ง แล้วหยิบเหรียญสิบบาทจากหญิงสาวไปหยอดตู้ แล้วผลมันก็ออกมาแบบเดิม“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่เล่นสนุกๆ ขำๆ”“คุณไปแลกเหรียญให้ผมหน่อยซิ”“ห๋า! จะเอาให้ได้จริงๆเหรอคะ” “ทำไมละ ผมออกมาซื้อของเป็นเพื่อนคุณแล้ว คุณก็ยืนรอเป็นเพื่อนผมหน่อยจะเป็นไร”ท่าทางเหมือนเด็กเอาแต่ใจของเขาทำให้หญิงสาวกลั้นหัวเราะ เธอหยิบแบงค์ร้อยในมือเขาไปแล้วเดินเร็วๆไปแลกเหรียญสิบบาท ขากลับแวะซื้อไอศกรีมโคนก
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 49. ก็ผมไม่อยากปลุก
แต่การจะมีผู้หญิงสักคนที่อยู่เคียงข้างเขาได้นั้น มันก็ต้องมีอะไรส่งเสริมยกระดับเขาได้ทว่าผู้หญิงมากมายที่เข้ามาวนเวียนในชีวิตเขา บางคนแค่เริ่มคบกันก็แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ทำให้เขานึกรำคาญจนต้องโบกมือลาก่อนเวลาที่คิดไว้ มันคือความไม่ลงตัวทั้งที่ยังไม่เริ่มต้น แต่เมื่อบ้านมีพิชญนรีเข้ามา เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่เปลี่ยนไป ไม่ใช่ที่เคยเป็นมา เขารู้สึกว่าบ้านมันมีความเป็นบ้านมากขึ้น เขาเลิกงานแล้วก็อยากกลับมาหาเธอ เพียงก้าวลงจากรถแล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะ ภาพหญิงสาวเล่นสนุกกับบรรดาลูกหมาของเธอ พิชญ์นรีไม่ใช่คนเรื่องมาก เธอไม่เรียกร้องอะไร เมื่อเขากลับมาก็เพียงแค่อยู่ใกล้ๆ เขาเองก็เพียงแค่รู้สึกว่ามีเธออยู่ หลายต่อหลายครั้งที่เขาทำงานยุ่ง เธอก็นั่งอยู่ใกล้ๆ และบ่อยครั้งที่เธอเผลอหลับไปก่อน แล้วเขาก็ต้องอุ้มเธอไปนอนเกือบทุกครั้ง “คุณเรียกพั้นซ์ก็ได้ ไม่ต้องอุ้มมาหรอกค่ะ”“ทำไม?”“อะไรนะคะ”“ทำไมผมจะอุ้มคุณไม่ได้”“ก็พั้นซ์...พั้นซ์เดินเองได้ ถ้าคุณปลุก”“ก็ผมไม่อยากปลุก”เธอหน้างอเพราะเถียงเขาไม่ทัน แต่นั้นแหละ เขาชอบที่เธอเป็นแบบนั้น และ เพียงแค่สัปดาห์เดียวที่เธอมาอยู่ เข
บางทีคุณอาจจะชอบ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน110.5K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น35.3K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ95.6K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X14.9K viewsเสน่หากระดังงาสีขาว
หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง357 viewsอ้อมกอดเจ้าชายลวง (ซีรีส์อ้อมกอด R&R 4/5)
yochita-uri219 viewsธารนางครวญ
เฟยฮวา156 viewsโซ่เสน่หากามเทพ
มณีมายา/แอล/รมตี2.2K views
