เรียกพี่คิม

"มิเกลกลับยังไงครับ ให้พี่ไปส่งไหม"ปราณเอ่ยถามสาวสวยตรงหน้า ระหว่างที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายกันขึ้นรถ

"...เดี๋ยวผมไปส่งมิเกลเอง...เพื่อนผม ผมดูแลเองได้"จีโน่กล่าวด้วยเสียงห้วนๆเพราะถึงยังไงถ้าปล่อยให้ไปกับสองคนนี้แน่ๆ เขาไม่ไว้ใจ แถมลึกๆแล้วก็เป็นห่วงเพื่อนรักคนนี้ด้วย

"ค่ะ เกลกลับกับโน่ก็ได้ค่ะ"แม้จะตอบแบบนั้นแต่ก็ปรายตาไปมองคิมหันต์ที่กำลังมองอย่างคาดโทษ ซึ่งก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะไปกลัวอะไรเขา แต่ลึกๆแล้วกลับถูกเขาควบคุมด้วยดวงตาคู่นั้นอย่างไม่อาจต้านทานได้เลย

"งั้น...เอวากับพี่ซันไปส่งมิเกลก็ได้ค่ะ..."เอวาเสนอ เพราะดูเหมือนว่าถ้ามิเกลไปกับใครสักคนจะต้องลำบากใจแน่ๆ เธอเลยอาสาที่จะไปส่งเพื่อนเอง จะได้จบๆไม่ต้องมีใครมีปัญหา

"ไม่ต้องหรอกเอวา เราไปส่งเอง...ปกติมิเกลก็กลับกับเราอยู่แล้ว"จีโน่ยืนกรานที่จะไปส่งเพื่อนสาว

เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ ส่วนจีโน่ก็ไปส่งมิเกลตามระเบียบอย่างที่บอก

และไม่รู้เกิดอะไรขึ้น จีโน่ถึงได้อยากขึ้นมาส่งเธอถึงบนห้อง ทั้งที่ปกติก็ไม่ได้ขึ้นมา แม้จะแปลกใจอยู่หน่อยๆ ก็ไม่ได้ขัดอะไร

"ขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม"จีโน่เอ่ยขึ้น

"อื้อ...เข้ามาสิ"จากนั้นเธอก็เอาคีย์การ์ดมาแตะที่ประตูก่อนจะดันเข้าไป

หมับ!

"โน่ กะ...แกจะทำอะไร"มิเกลเอ่ยถามด้วยความตกใจ พร้อมกับเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆ จีโน่ก็โผเข้ากอดเธอ และพยายามเอาหน้าซุกไซ้อกคอของเธออย่างหื่นกระหาย

"ฉันรู้...ว่าแกก็ชอบฉัน...ฉันรู้สึกได้..."

"แล้วยังไง...กะ...แกชอบเอวานี่"เธอพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก และเบี่ยงหน้าหลบสัมผัสจากเขา หัวใจที่มันสั่นระรัวเมื่อได้ยินคำที่อยากได้ยินมานาน แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้หรือเปล่า

"ใช่...แต่ฉันรู้สึกดีกับแกนะ...รู้สึกดีมากๆเลย"เขายังคงจู่โจมเธอหนักยิ่งขึ้น

แต่คำตอบของจีโน่นั้น ทำให้เธอโมโหมาก ชอบเอวา แต่มาทำแบบนี้กับเธอได้ยังไงกัน เห็นว่าเธอชอบแล้วจะมาทำตัวยังไงก็ได้งั้นเหรอ ดูถูกกันเกินไปแล้ว เธอแกะมือหนาออกจากตัว ก่อนจะผลักเขาออกจากห้องไปอย่างแรงจนเขาเซถอยหลังไปหลายก้าว

อีกด้าน...

คิมหันต์ที่ขับรถตามมิเกลและจีโน่มาห่างๆ และแอบย่องขึ้นห้องของเธอ แต่นานสองนานทั้งคู่ก็ไม่ออกมาสักที ด้วยความร้อนใจจึงคิดที่จะเข้าไปพังประตูห้องของเธอ ทันทีที่จะก้าวเข้าไป ยังไม่ทันจะได้เดินไปถึงหน้าห้อง ประตูห้องเธอก็เปิดออก เขาจึงรีบหลบมุมเพื่อไม่ให้ทั้งคู่เห็น

"ออกไป!!"เสียงตะคอกของมิเกลดังลั่นคอนโด

"มิเกล...ฉันก็ชอบเธอ...แต่เธอก็รู้ว่าฉันก็ชอบเอวามาก่อน..."

"ฉันรู้...ฉันรู้มาตลอดว่าแกชอบเอวา...ฉันก็แค่เพื่อนคนหนึ่งที่ก็ดันชอบแกเหมือนกัน...ทำไมวะ...ทำไมแกไม่เคยเห็นหัวฉันบ้าง..."รกล่าวด้วยใบหน้าที่เลอะคราบน้ำตา ทุกการกระทำทุกคำของเธอ คิมหันต์ได้ยินมันทั้งหมด

"ขอโทษนะ...งั้นให้ฉันได้ดูแลแกได้ไหม"เหอะ ไอ้ทุเรศ ชอบอีกคนพอไม่ได้ก็จะมากั๊กอีกคนไว้ คิมหันต์กล่าวในใจ

"ไม่ต้อง...ฉันไม่ต้องการ...แกมันจับปลาสองมือปากก็บอกว่าชอบเอวา...แต่ก็มาบอกว่ารู้สึกดีกับฉัน...เห็นแก่ตัว!!"มิเกลตะคอกใส่จีโน่อย่างเหลืออด

"แล้วจะให้ฉันทำยังไง...ฉันไม่อยากปล่อยแกไป...แล้วก็ไม่อยากปล่อยเอวาไปเหมือนกัน"

"ออกไป...ให้ฉันได้เห็นแกเป็นเพื่อนเหมือนเดิมเถอะ...ลืมๆ มันไปซะ...ฉันจะจัดการกับความรู้สึกของฉันเอง...ส่วนแกถ้าชอบเอวาก็ไปตามจีบเอวาเอาเอง...หวังว่าถ้ามันจบสัญญารักนั่นมันอาจจะสนใจแกก็ได้..."เธอไม่ได้อยากผิดใจกับเพื่อน แต่การกระทำของจีโน่มันเห็นแก่ตัวเกินไป เอวายังคงเป็นเพื่อนที่ดีและเธอก็ยังหวังดีด้วยเสมอ แค่ไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าต้องการอะไรจากเธอกันแน่ กะจะคว้าเอาไว้ทั้งสองคนแบบนี้เธอรับไม่ได้หรอกนะ สู้ถูกปฏิเสธความรักยังจะรู้สึกดีกว่าอีก

"มิเกล"

หมับ!!

แขนแกร่งโอบรอบตัวของเธอเอาไว้ พร้อมกับดันร่างของเธอให้เข้าไปในห้องอีกครั้ง ยิ่งเห็นเธอแต่งตัวแบบนี้เขายิ่งต้องการ แม้จะขัดขืนคืนนี้เขาก็จะทำ ไหนๆเธอก็ชอบเขานี่ ตกลงกันง่ายอยู่แล้ว เขาคิด

"กรี๊ดดดดดด ปล่อยนะจีโน่!!!"

หมับ!! ผั๊วะ!!

คิมหันต์ที่ทนดูต่อไปไม่ได้ รีบวิ่งเข้าไปกระชากตัวของจีโน่ออกมาด้วยความแรง ก่อนที่จะซัดหมัดหนักๆ ใส่ไปที่ใบหน้าของจีโน่อย่างจัง

"ไอ้แจ๊ค ไอ้จิม เอาตัวมันไป...สั่งสอนมันให้หนัก แต่อย่าให้ถึงตาย..."คิมหันต์ตะโกนสั่งลูกน้องที่ตามเขามาสองคนด้วยเสียงอันทรงพลัง

"อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ!!"มิเกลวิ่งมาห้ามไว้ แต่ร่างของจีโน่ก็ถูกลูกน้องทั้งสองคนลากออกไปแล้ว

"มันจะข่มขืนเธอนะ!! อีกอย่างเธอเป็นของฉัน...ตัวของเธอ!! มีแค่ฉันคนเดียวที่แตะได้!!...มานี่!!"ประกาศกร้าวเสียงดัง แล้วกระชากแขนเธอให้เข้ามาในห้องและปิดประตูอย่างแรงด้วยความโมโหทันที

"คุณปล่อยฉันนะ แล้วออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!!"มิเกลโวยวาย พร้อมกับสะบัดข้อมือให้พ้นจากพันธนาการของคนตัวโตกว่า แถมแรงยังเยอะกว่าเธออีกหลายเท่าจนไม่สามารถสลัดเขาออกไปได้เลย

"เรียกพี่คิม...ทำไมเรียกฉันพี่บ้างไม่ได้...ทีไอ้ปราณยังเรียกพี่ได้เลย"เขาหงุดหงิดเมื่อได้ยินสรรพนามที่เธอเรียกเขา

แคว่ก!!

"กรี๊ดดดดดด!"คนถูกจู่โจมกรีดร้องเสียงหลง ทันทีที่คนตัวโตฉีกเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอแล้วโยนลงพื้นไปอย่างไม่ไยดี

"มานี่...ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าตัวเธอมีแค่ฉันที่ได้"

"ไม่...ไม่นะ...ปล่อยฉัน"

"แล้วต่อไปนี้ ถ้าใครแตะต้องตัวเธอ ได้ไปหยอดน้ำข้าวต้มแบบไอ้จืดนั่นแน่...ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู!"เขาข่มเสียงต่ำ

"คุณจะทำอะไรเพื่อนฉัน"

"เพื่อน?? ยังกล้าเรียกว่าเพื่อนอีกเหรอ มันจะเคลมเธอยังจะเรียกมันว่าเพื่อนอีกเหรอ?"

"นี่ ออกไปนะ...อย่ามาทำอะไรบ้าๆ กับฉันนะ..."

"วันนั้นเมา...วันนี้มีสติ...เธอรู้ไหมวันนั้นเธอทำฉันค้างแค่ไหน??"

"ค้างอะไรของคุณ?"เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจกับคำพูดของเขา

"ก็เธอเสร็จ แต่ฉันยังไม่เสร็จ!! เพราะฉะนั้นวันนี้เธอต้องรับผิดชอบฉัน!!"พูดจบเขาก็เหวี่ยงเธอลงเตียง ตามด้วยโน้มลงซุกไซ้ไปที่ซอกคอของเธอ แม้เธอจะย่นคอหลบหลีกใบหน้าหล่อเหลาของคิมหันต์แค่ไหนก็ไม่พ้น สัมผัสที่เขานั้นมอบให้

ม๊วฟ!!

ริมฝีปากหนาครอบครองไปยังปากกระจับของเธออย่างเร่าร้อน ไม่มีความอ่อนโยนใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเขามันคือเสือร้ายที่หิวกระหาย วันนี้เอาไงเอากัน ต้องได้!! ปล่อยไว้นานพอและเดี๋ยวจะโดนคาบไปแดก ดีที่วันนี้เขามาทันไม่งั้นอาจจะโดนปาดหน้าเค้กไปแล้ว

"อื้อ..."

มือเล็กผลักร่างให้ออกจากตัว แต่ยิ่งดัน เขาก็ยิ่งกดทับตัวตนของเขาลงมายิ่งกว่าเดิม แล้วแรงเท่ามดอย่างเธอมีหรือที่เขาจะสะเทือน

"อ้าปาก!!"

"ไม่!"จังหวะที่เธออ้าปากตอบเขานั่นแหละคือการกระทำที่พลาดอีกครั้งหนึ่ง เพราะคนเจ้าเล่ห์ฉวยโอกาสตอนนั้นขบเม้มและสอดแทรกลิ้นร้อนๆ เข้าไปขวานหาน้ำหวานในโพรงปากนุ่มๆ ของเธออย่างชำนาญ

ฉึก

"โอ๊ยยยยย!!"ฟันแหลมๆ ของเธอกัดเข้าไปที่ลิ้นหนาอย่างจัง จนได้กลิ่นถึงความคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ในปาก

"สมน้ำหน้า!!!"เธอเชิดหน้าอย่างถือดี

"แสบนักนะ...ได้!!"จ้องมองหน้าเธอนิ่ง ไอ้การพยศเขาเนี้ย ล่ะอย่างชอบเลย พยศเขาเยอะๆฤทธิ์เยอะแบบนี้แหละน่าค้นหา น่าปราบพยศให้สยบแทบเท้านัก

หมับ!!

ฟัมคมๆของคนห่ามขบเม้มไปที่เต้าอวบอิ่มนุ่มเด้งอย่างแรงจนเป็นรอย ก่อนจะดูดดึงรุนแรงไม่คิดที่จะปราณีคนร่างเล็กที่เจ็บจนน้ำตาคลอ

"อย่ากัด ..กรี๊ดดด!"

"เธอกัดฉันก่อนเองนะ...ชอบรุนแรงไม่ใช่หรอ...ดีเลยฉันก็ชอบมีสีสันดี"พูดจบเขาก็ซุกไซ้ ดูดเลียเต้าอวบอย่างเมามัน มือหนาอีกข้าง ขย้ำไม่แผ่วจนเป็นรอยแดงตามแรงบีบของเขา

ผิวขาวนวลเนียนของเธอบัดนี้ค่อยๆ ขึ้นรอยตามการกระทำสุดห่ามของเขา แม้จะเจ็บแค่ไหน แต่เธอก็กัดเม้มริมฝีปากเอาไว้ไม่ให้แสดงท่าทีออกมาให้เขาเห็น เธอไม่ใช่คนอ่อนแอ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องไม่เห็นน้ำตาเธอแม้แต่หยดเดียว

นิ้วเรียวยาวแหวกกลีบกุหลาบที่ปิดสนิทเพราะไม่เคยผ่านการใช้งานมาก่อน มันตอดรัดนิ้วเขาจนจินตนาการไปไหนต่อไหน แค่คิดว่าความยิ่งใหญ่ของเขาเข้าไปอยู่ในร่องนั้นก็อึดอัดจนร่างจะแตกแล้ว

"หยุดนะ...คุณไม่ป้องกันเหรอ!!"เมื่อเขาใช้นิ้วนำทางเพื่อให้ร่องสวาทนั้นผลิตน้ำหล่อลื่นเสร็จเตรียมจ่อความแข็งขึงของท่อนเอ็นเข้ามาก็ถูกร่างเล็กท้วงขึ้นก่อน

"ไม่ล่ะ...ควรดีใจซะนะเพราะมีแค่เธอที่ฉันไม่อยากป้องกัน"

"เห็นแก่ตัว!!"เธอตะคอกเสียงดัง

กึด กึด สวบ!!!

"กรี๊ดดดดดด"ท่อนลำเข้ามาได้แค่หัว มิเกลก็กรีดร้องลั่นห้องทันที เยื่อบางๆ ที่เรียกว่าพรหมจรรย์นั้นถูกฉีกขาดลงพร้อมกับของเหลวสีแดงค่อยๆ ไหลอาบลงไปตามโคนขาขาวๆ จากนั้นก็หยดเปื้อนลงบนที่นอนสีขาวสะอาดจนเป็นดวงๆ ร่างสูงมองจุดเชื่อมที่แสนจะอึดอัด และเห็นคราบความบริสุทธิ์ที่เขาเป็นคนแรกของเธออย่างภาคภูมิใจ ดีแค่ไหนที่เธอยังไม่ได้ให้ใครเข้ามา แต่วันนี้เขาก็ตั้งใจจะเผด็จศึกเธออยู่แล้ว ขืนช้าไปอีกนิด ไอ้เพื่อนเวรของเธอต้องชิงไปก่อนแน่ๆ เสียไปหลายล้านวันนี้มันคุ้มค่าแล้วจริงๆ

"เจ็บ...เอาออกไปนะ..."

ปึ่ด ปึ่ด พรวด!!

คิมหันต์ดันความยิ่งใหญ่เข้าไปสุดแรงจนมิดลำด้วยความยากลำบาก เพราะร่องรักของเธอมันแคบจนบีบรัดตัวตนของเขาจนแทบหายใจไม่ออก

"อ๊าส์!!"ครางในลำคอด้วยความเสียวซ่าน มันรัดเขาจนทรมาน

"เจ็บ...ฉันเจ็บ..."

"โอ้ว...แน่นฉิบ!!..."สะโพกสอบค่อยๆ กระแทกเบาๆ เพราะกลัวว่าร่างบางจะรับแรงกระแทกไม่ไหว

"คุณหลอกฉัน...วันนั้น...อื้อ...คุณไม่ได้ทำอะไรฉันนี่"เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงกระเส่า ทั้งเจ็บ ทั้งเสียวไปในคราเดียวกัน จนไม่รู้ว่าความรู้สึกไหนมันมากกว่ากัน แถมยังโกรธที่ถูกเขาหลอกอีก

"ใครบอก...คืนนั้นฉันทำเธอจนเสร็จ!...อ๊าส์..."

"ไม่จริง...ทำไมวันนั้นฉัน...อื้อ...ฉันไม่มีเลือด...แถมไม่เจ็บแบบนี้ด้วย"

"อื้ม...วันนั้น...อ๊าส์"คิมหันต์คางไม่ได้ศัพท์เพราะร่องรักของเธอมันตอดรัดความยิ่งใหญ่ของเขาแน่นเหลือเกิน

"คุณหลอกฉัน...อ๊ะ...ใช่ไหม"

"ไม่ได้หลอก...วันนั้น...อ๊าส์...เธอเสร็จแต่ด้วยนิ้วของฉัน...แต่วันนี้..."เขาเด้งอัดสะโพกเข้าไปเน้นๆ เพื่อให้เธอได้เข้าใจว่าวันนี้มันคือความใหญ่โตของเขาแทนไม่ใช่นิ้ว "...เป็นลูกชายของฉันเอง...อ๊าส์!!"

"คุณนี่มัน...อื้อ!"เธอส่งสายตาคาดโทษไปที่คนตรงหน้า เขามันร้าย

"เสียว...อู้ววว...ร่างกายเธอต้องการฉัน...ฉันจะกระแทกเธอไม่ยั้งแล้วนะ"

"ไม่...อ๊ะ...อย่า!!"แม้ปากจะปฏิเสธแต่การกระทำกลับทำตรงข้ามอย่างน่าอาย

"ไม่ทันแล้วล่ะสาวน้อย...เธอทั้งหอมทั้งหวาน...จะให้ฉันปล่อยไปได้ยังไง"จากนั้นเขาก็โน้มหน้าไปจูบปากของเธออย่างเร่าร้อน และร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จากทีแรกเธอปฏิเสธสัมผัสจากเขา จนสุดท้ายความชำนาญของร่างสูงก็ทำให้เธออ่อนตามเขา เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสอันร้อนแรงของเขาแถมยังดูเหมือนเธอจะหัวเร็วตอบสนองเขาได้อย่างถึงใจเป็นที่น่าพอใจยิ่งนัก จะว่าไปมันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ เธอคิด

"อื้อ..."

"รู้สึกยังไงก็ปล่อยออกมาตามอารมณ์เลย...อ๊าส์...แน่นสุดๆ"

ปั่ก ปั่ก ปั่กๆๆๆ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงครางระงมไปทั่วห้อง ดีที่คอนโดของสาวร่างบางเก็บเสียง ทำให้การร่วมรักที่รุนแรงของเขาและเธอไม่ดังไปรบกวนคนข้างๆ ห้อง

พรึ่บ!

มือหนาจับขาเรียวพับไปด้านเดียวกันแล้วอัดกระแทกใส่ไม่ยั้ง ไม่สนใจว่าเธอจะแสบแค่ไหน เขาไม่มีความอ่อนโยนกับเธอเลย นี่มันครั้งแรกของเธอเลยนะ จิตใจเขาทำด้วยอะไรกัน เธอคิด

"อ๊ะ...เบา...เบา...ขอ...อ๊าส์...ร้อง..."ทั้งครางทั้งออกคำสั่ง แต่มีหรือคนที่กระสันแบบเขาจะฟังเธอ ยิ่งเธอบอกให้เบา เขายิ่งโหมแรงใส่ดั่งสัตว์ป่า

"อ๊าส์...โอ้วววว...อื้ม..."ความแน่นของร่องรักของเธอมันทำให้คิมหันต์ครางออกมาไม่ขาดปาก ยอมรับเลยว่าเขาถูกใจกับการมีเซ็กซ์ครั้งนี้มากๆ ไม่เคยรู้สึกฟินแบบนี้มาก่อน นี่นับเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่เขาไม่คิดที่จะป้องกันเลยด้วยซ้ำ สัมผัสที่ไร้การป้องกันมันเสียวซ่าน มันฟินกว่าครั้งไหนๆ เขาชักจะติดใจเธอแล้วสิ

ปั่กๆๆๆๆ

สะโพกยังคงกระแทกไม่ยั้ง แรงไม่มีตก ทุกการอัดสะโพกเข้าไปเน้นจนเธอจุกไปถึงลิ้นปี่ ร่องรักเริ่มตอดความเป็นชายของเขาถี่ๆ จากนั้นน้ำหวานของเธอก็ไหลออกมาเพิ่มความลื่นให้ร่องคับแคบได้นำทางท่อนเอ็นที่ชักเข้าออกง่ายเข้าไปอีก ท่อนร้อนที่ใหญ่เกินมาตรฐานของเขาเมื่อถูกร่องแคบๆ นั้นตอดรัดก็รู้แล้วว่าเธอไปถึงปลายทางก่อนเขาแล้ว และยิ่งทำให้เขายอมแพ้ไม่ได้ เดี๋ยวจะซ้ำรอยเดิมอีก เพราะครั้งนั้นที่เธอเสร็จก็ทิ้งเขาเคว้งจนต้องไปช่วยตัวเอง ครั้งนี้จะปล่อยให้เป็นแบบนั้นอีกไม่ได้เด็ดขาด เธอจะต้องทนแบกรับแรงกระแทกของเขาจนกว่าเขาจะเสร็จสมอารมณ์หมายก่อน

ปั่กๆๆๆๆ

"อ๊ะ...พอ...อ๊ะ...ปวดฉี่..."

"อ๊าส์ อีกนิด...สาวน้อย...เธอจะเสร็จ...เธอไม่ได้ปวดฉี่"เขารีบเร่งจังหวะ และไม่นานท่อนเอ็นก็กระตุกพร้อมกับปลดปล่อยน้ำขุ่นข้นออกมาจนเลอะร่องรักออกมาตามโคนของขาวๆ ของเธอ

"อ๊าส์...ซี๊ดดดดด"คิมหันต์ถอดถอนความเป็นชายออก แม้จะยังแข็งขึงอยู่และอยากต่ออีกเป็นสิบรอบก็คงจะไม่ได้ เพราะตามคาด เธอหลับไปทันทีที่เสร็จ แต่โชคยังดีที่วันนี้เขาเองก็เสร็จด้วยเช่นกัน

หลังจากที่เสร็จสมอารมณ์รัก เขาก็ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากมน พร้อมกับใช้นิ้วมือเขี่ยเส้นผมที่มันบดบังใบหน้าสวยของเธอออกอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะลุกขึ้นไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำ

"เห้อ...ได้ปลดปล่อยสักที...ตัวเบาเลยนะมึงไอ้คิม"กล่าวกับตัวเองพร้อมกับยิ้มอย่างพอใจให้ตัวเองผ่านกระจกเงา

หลังจากทำความสะอาดเสร็จเขาก็หยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบเอาไว้แล้วเดินออกไปนอกระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ ควันจากบุหรี่ราคาแพงถูกพ้นออกมาคละคลุ้งไปทั่วระเบียง

[ครับนาย]

"มึงจัดการมันให้กูเรียบร้อยไหม"คิมหันต์ถามปลายสายหลังจากที่ปลายสายกดรับ

[เรียบร้อยครับ สาหัส...ตอนนี้อยู่ไอซียูครับ...แต่หมอบอกว่าปลอดภัยแล้ว]

"ดี...แค่สั่งสอนมัน...กูไม่ได้อยากให้มันตาย"

[ครับนาย เดี๋ยวผมส่งรูปสภาพมันให้ดูครับ]

"อืม"

ตึ่ง!

ตึ่ง!

ตึ่ง!

ตึ่ง!

รูปสภาพร่างกายที่มีแต่เลือดของจีโน่นับสิบรูปส่งเข้าโทรศัพท์เครื่องหรูของคิมหันต์ เขากระตุกยิ้มกับผลงานที่สั่งลูกน้อง จากนั้นก็บี้บุหรี่ทิ้งแล้วเดินเข้าห้องไปอย่างสบายใจ

"เธอเป็นของฉัน ใครที่มันบังอาจแตะต้องตัวเธอมันต้องเจ็บ!!"พูดกับคนตัวเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่ในผ้าห่มนวมผืนหนา และทิ้งตัวลงนอนข้างๆเธอ แต่ก็ไม่ลืมที่จะกดส่งผลงานเข้าไลน์กลุ่มให้เพื่อนๆ ได้ชื่นชม ก่อนที่จะหลับตาลง

คิมหันต์:ส่งรูปภาพ

คิมหันต์:ส่งรูปภาพ

คิมหันต์:ส่งรูปภาพ

คิมหันต์:ส่งรูปภาพ

คิมหันต์:ผลงานชิ้นเอก เข้าห้องไอซียูไปหนึ่งกรุบ ฝันดีเพื่อนรัก

ปราณ:เชี้ย ทำงานเร็วสัส

คิมหันต์:กูนอนและ

ปราณ:นอนกับใคร?

คิมหันต์:เสือก!!

ปราณ:ปากแข็งระวังโดนคาบไปแดกนะครับ ดูอย่างไอ้ซันเป็นตัวอย่าง รวบหัวรวบหางป่านนี้ไม่ตอบแชท สงสัยนัวกันทั้งคืน

คิมหันต์:คนโสดอย่างกูก็ต้องนอนคนเดียวดิวะ!!