Share

บทที่ 112

last update Huling Na-update: 2025-06-20 18:01:05
เซียวชิงเฟิงก้าวเท้าข้ามธรณีประตูเข้าเรือนอี้หงที่ตกแต่งประดับไปด้วยอักษรคู่มงคลสีแดง เทียนมังกรเคียงหงส์ตั้งเด่นอยู่บนโต๊ะข้างเตียง

เซียวชิงเฟิงวางร่างฉินเจียวเยี่ยนลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน เขาเอื้อมมือไปหยิบหยกหรูอี้ขึ้นมาเลิกผ้าคลุมหน้าของนางขึ้นให้ครบถ้วนทุกพิธีการ

“อ๊ะ ท่านอ๋อง มิต้องรอตอนเย็นหรือเพคะ?”

'เหตุใดจึงเปิดผ้าคลุมหน้าแล้วเล่า?'

“เจ้าลืมแล้วหรืออย่างไร?” เซียวชิงเฟิงแตะปลายจมูกของฉินเจียวเยี่ยนอย่างเอ็นดู “เราเข้าห้องหอกันไปนานแล้วนะ”

“เช่นนั้น ท่านอ๋องจะไม่ออกไปรับแขกหรือเพคะ?”

“ไปสิ เพียงแต่ข้าไม่อยากให้เจ้าเหนื่อย” เขาโน้มตัวลงจูบริมฝีปากบางเร็ว ๆ หนึ่งครั้ง “ข้าจะให้ชุนเถา ชุนหลิ่วเข้ามาปรนนิบัติเจ้า เจ้าจะอาบน้ำ ทานอาหาร หรือนอนพักผ่อนไปก่อนก็ได้”

ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มรับกับความเอาใจใส่นั้น “เพคะ ท่านอ๋อง”

“เจ้าอภิเษกเข้าจวนเฟิงอ๋องแล้ว ไยยังเรียกข้าว่า ท่านอ๋องอีกเล่า?”

ฉินเจียวเยี่ยนเม้มปากอย่างเขินอาย เข้าใจความนัยที่ฝ่ายชายบอกมา “ทะ ท่านพี่...”

มุมปากของเซียวชิงเฟิงยกสูงเป็นรอยยิ้มอย่างพอใจ “ดีมาก”

สิ้นเสียง เขาก็โน้มใบหน้าลงมาจุมพิตฉินเจียวเยี่ยนอีกครั้ง หากแต่ครานี้
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 254

    กว่าผู้ใดจะไหวตัวทัน มือแก่ชราก็เอื้อมไปหยิบดาบที่แขวนอยู่ของทหารใกล้ตัว ปลายดาบแหลมคมสะท้อนเข้าสู่ดวงตา ก่อนที่เขาจะหลับตาหมุนมือ หมายปาดคอตนเองให้ดับสูญตามบุตรชายแต่รอแล้วรอเล่า โลหะคมก็มิได้ตวัดลงบนคอของตนเสียที เมื่อจงเซิ่งโหวลืมตาขึ้นมอง จึงได้เห็นหยดเลือดที่หลั่งลงบนพื้นเป็นวงกว้าง มือสากของใครบางคนกำรอบดาบคมไว้แน่นดวงตาทุกคู่ในท้องพระโรงต่างเบิกกว้าง“เฟิงเอ๋อร์!!” เสียงร้องของฮ่องเต้เจิ้นหลงดังขึ้นกว่าผู้ใดกู้เหวยที่ได้สติก่อนใคร รีบพุ่งตัวไปถีบจงเซิ่งโหวให้ล้มลง เป็นจังหวะเดียวกับที่เซียวชิงเฟิงปล่อยมือจากดาบ ทำให้ดาบใหญ่เปื้อนเลือดหล่นลงบนพื้นเสียงดัง ปลุกให้ทุกคนตื่นจากความตกใจ“หมอหลวง!” ฮ่องเต้เจิ้นหลงตวาดเรียกหมอหลวงเสียงดังลั่น โจวกงกงรีบวิ่งออกไปตามหมอหลวงในทันทีเซียวชิงเฟิงไม่สนใจบาดแผลที่มีเลือดไหลรินเป็นสาย เขาย่างเท้าสามขุมเข้าไปใกล้จงเซิ่งโหวที่ถูกทหารจับกุมตัวไว้อย่างแน่นหนาแล้ว “มิรู้ว่า จงเซิ่งโหวหวังฆ่าตัวตาย เพื่อชดใช้ความผิดจริง ๆ หรือเพียงแค่ต้องการหลบเลี่ยงความลำบากที่ต้องเผชิญในแดนเหนือ...”“กระหม่อม.

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 253

    เสียงโขกศีรษะของจงเซิ่งโหวดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เลือดสีแดงไหลอาบหน้าผากปูดโปนน่ากลัว หากแต่จงเซิ่งโหวก็ยังไม่มีทีท่าจะหยุดยั้ง โดยที่ฮ่องเต้เจิ้นหลง เซียวชิงเฟิง รวมถึงทุกคนในท้องพระโรงก็ไม่มีผู้ใดเอ่ยห้ามปรามเลือดสีแดงจากศีรษะของจงเซิ่งโหวเพียงผู้เดียว ไม่อาจชดใช้เลือดสีแดงสดของทหารและราษฎรบริสุทธิ์ที่เจิ่งนองไปทั่วแผ่นดินในสงครามแดนเหนือนั้นได้เลย!!“ฝ่าบาท!!” เสียงของกู้เหวยดังขึ้นมาที่หน้าประตูท้องพระโรง ปรากฏร่างแม่ทัพที่ชุดเกราะเปรอะเปื้อนเลือดไปทั้งตัว เขาก้าวเข้ามาคุกเข่าข้างจงเซิ่งโหว พลางประสานมือรายงาน “ทูลฝ่าบาท กระหม่อมได้นำกำลังพลไปล้อมจับหลิงอี้ชวนแล้ว หากแต่อีกฝ่ายไม่ยอมจำนน สั่งให้องครักษ์ของจวนคุ้มกันเขาหลบหนีออกจากจวน”“กระหม่อมจึงจำเป็นต้องใช้กำลังเข้าจับกุม ในขณะที่องครักษ์ของจวนถ่วงเวลาพวกกระหม่อมอยู่ หลิงอี้ชวนฉวยโอกาสควบม้าหลบหนี พลธนูของกระหม่อมจึงได้ยิงธนูหลายดอกติดต่อกันจนเขาสิ้นชีพบนหลังม้าพ่ะย่ะค่ะ!!”สิ้นคำรายงานของกู้เหวยก็ทำให้จงเซิ่งโหวที่คุกเข่าอยู่ข้างกันหยุดโขกศีรษะ ดวงตาแก่ชราเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ได้ว่า บุตรชายคนโตของ

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 252

    ตึ่ง!!จงเซิ่งโหวเซล้มทั้งยืน ก้นกระแทกพื้น เหล่าขุนนางที่อยู่รายรอบต่างถอยตัวออกห่างราวกับว่าจงเซิ่งโหวติดโรคร้ายที่อาจจะแพร่กระจายติดพวกเขาได้“ไม่! ไม่จริง... ลูกข้า ไม่ใช่...” จงเซิ่งโหวได้แต่พึมพำ สติหลุดลอยอย่างไม่เชื่อคำกล่าว “ชวนเอ๋อร์ของข้าเป็นคนดี! เขาไม่มีทางทำเช่นนั้นเป็นแน่!”“เสด็จพ่อ ลูกขอถวายรายงานคดีวางยาราษฎรของหออวี่หลินและคำสารภาพของฟางเหวินเฟย ขุนนางแคว้นต้าถังที่สมคบคิดกับหลิงอี้ชวนพ่ะย่ะค่ะ” เซียวชิงเฟิงยกสองมือทูลเกล้าถวายรายงานในมือให้แก่โจวกงกงที่เดินลงมารับไปถวายต่อฮ่องเต้เจิ้นหลงฮ่องเต้เจิ้นหลงกางรายงานออกอ่าน สองเนตรกวาดไปมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตบโต๊ะดัง ปัง!!“บังอาจนัก!! ไปจับกุมหลิงอี้ชวน คนทรยศบัดเดี๋ยวนี้!! อย่าให้มันหนีหลุดรอดไปได้!”กู้เหวยประสานมือรับคำสั่งในทันที “กระหม่อมได้จัดทหารล้อมจวนจงเซิ่งโหวไว้เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทมิต้องกังวล”กู้เหวยส่งสัญญาณให้คนใต้สังกัดรีบออกจากท้องพระโรงไปจับกุมหลิงอี้ชวนที่จวนจงเซิ่งโหวในทันที“ไม่! ฝ่าบาท อย่าจับกุมเขา บุตรของข้าเป็นคนดีพ่ะย่ะค่ะ” จงเซ

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 251

    “เพราะเสด็จพี่สามารถติดต่อกับแม่ทัพหน้ากากเหล็กและกองทัพเงาพยัคฆ์ได้เช่นนี้นี่เอง” ฉีอ๋องเอ่ยขึ้นมาอย่างนึกขึ้นได้ “ท่านพี่จึงสามารถหลอกเสด็จพี่รองได้อย่างง่ายดาย”เพียงประโยคเดียวของฉีอ๋อง ทำให้ทุกคนฉุดคิดถึงวันที่ดูแคลนเฟิงอ๋องว่าสามารถหลอกคนที่ปราดเปรื่องเช่นหมิงอ๋องได้อย่างไร จนถึงวันนี้ทุกคนก็ได้รับคำตอบเป็นที่เรียบร้อยแล้วเฟิงอ๋องมิได้หลอกหมิงอ๋อง โดยไร้แก่นสารหรือความจริง หากแต่แม่ทัพหน้ากากเหล็กและกองทัพเงาพยัคฆ์สมรู้ร่วมคิดและให้การสนับสนุนด้วยต่างหาก ดังนั้น อุบายนี้จึงสมจริงและทำให้หมิงอ๋องหลงเชื่อได้อย่างสนิทใจ!!เสียงขุนนางและแม่ทัพต่างอื้ออึงขึ้นมาอีกครั้ง บทสนทนาต่างไปในทิศทางเดียวกันว่า เซียวชิงเฟิงมีความสามารถและเหมาะสมกับตำแหน่งไท่จื่อนี้เป็นอย่างมาก“เอาล่ะ” ฮ่องเต้เจิ้นหลงดึงบทสนทนาที่เริ่มออกนอกลู่นอกทางให้กลับมาอีกครั้ง “เจ้าจงรายงานผลของคดีนี้ออกมา”“พ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อ” เซียวชิงเฟิงขานรับ “ตามที่ทุกคนทราบดีว่า หออวี่หลินมีการผสมยาที่มีฤทธิ์ทำให้คนมึนเมาและคลุ้มคลั่งได้ ซึ่งยานี้ก็คือ ยาวิเศษของแคว้นต้าถัง”เสียงฮือฮาเ

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 250

    “ผ่านมาหลายวันแล้ว สรุปว่าคดีวางยาราษฎรของหออวี่หลินเป็นอย่างไรบ้าง?” ฮ่องเต้เจิ้นหลงตรัสถามขึ้นในท้องพระโรงที่เงียบสงัดฉู่ซิงปู้ซ่างซูก้าวเท้าออกมารายงานผลอย่างอ้ำอึ้ง “ทูลฝ่าบาท บัดนี้ คดีวางยาราษฎรของหออวี่หลินกำลังอยู่ในระหว่างจับตัวคนร้ายพ่ะย่ะค่ะ เนื่องจากพ่อครัวของหออวี่หลินได้ซัดทอดถึงเจ้าของหอที่มีนามว่า เสิ่นหวังจง พ่ะย่ะค่ะ”“แล้วเสิ่นหวังจง ผู้นี้เป็นผู้ใด? ป่านนี้ จึงยังไม่สามารถจับตัวได้อีก?”ฉู่ซิงปู้ซ่างซู “เอ่อ... คือว่า...”เซียวชิงเฟิงเห็นท่าทางลำบากใจของฉู่ซิงปู้ซ่างซู จึงได้ลุกขึ้นยืน เดินไปประสานมือตรงหน้าบัลลังก์ ก่อนจะเอ่ยทูล “เสด็จพ่อ ความจริงแล้ว คดีวางยาราษฎรของหออวี่หลินนี้มีความซับซ้อนเป็นอย่างมากพ่ะย่ะค่ะ”“ซับซ้อนอย่างไร?”“เจ้าของหออวี่หลินที่มีนามว่า เสิ่นหวังจง นั้น ไม่มีตัวตนอยู่จริง เพราะผู้ร้ายตัวจริงได้ทำการซ่อนตัวตนไว้อย่างแนบเนียนพ่ะย่ะค่ะ” เซียวชิงเฟิงกล่าวพระขนงของฮ่องเต้เจิ้นหลงเลิกสูงขึ้น “แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเขามิใช่ตัวจริง?”“เพราะแม่ทัพหน้ากากเหล็กและกองทัพเงาพยัคฆ์ได้ช่วยกระ

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 249

    แสงสลัวจากคบไฟที่ปักอยู่ตามผนังหินที่ชื้นแฉะของคุกหลวง ทำให้เงาของลูกกรงและร่างของชายผู้หนึ่งที่ถูกตรึงไว้สั่นไหวไปมา กลิ่นอับชื้นของดินและเลือดคละคลุ้งในอากาศร่างใต้เท้าฟาง ขุนนางแคว้นต้าถังถูกมัดตรึงไว้กับแท่นนั้นอย่างแน่นหนา เส้นผมยุ่งเหยิงปรกใบหน้าซีดเซียว เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งเผยให้เห็นรอยฟกช้ำและคราบเลือดที่แห้งกรัง ดวงตาของเขายังคงฉายแววแข็งกร้าว ทว่าแฝงไว้ด้วยความหวาดหวั่นที่ยากจะปกปิดเบื้องหน้าเขา คือชายในชุดแม่ทัพสีดำทะมึน พร้อมด้วยลูกน้องอีกสองสามคน แต่ละคนถือเครื่องมือทรมานที่ดูน่าสะพรึงกลัวอยู่ในมือ ทั้งแส้หนังที่ปลายถักเป็นปม คีมเหล็กขนาดใหญ่ และเหล็กเผาไฟที่ยังคงแดงฉานจากเตาที่ตั้งอยู่มุมห้อง“ใต้เท้าฟาง ท่านคงจะรู้จักพวกเราดีอยู่แล้ว” เยี่ยม่อเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ “กองทัพเงาพยัคฆ์ไม่เคยทำร้ายผู้บริสุทธิ์ การที่พวกเราจับท่านมาย่อมมีหลักฐานที่ชัดเจน”“ไม่ ไม่ใช่ข้า...” เสียงอ่อนระโหยโรยแรงดังขึ้นแผ่วเบา“ฟางเหวินเฟย ขุนนางชั้นสูงของแคว้นต้าถัง เช่นนั้น ท่านลอบเข้ามาในแคว้นต้าเซี่ยของข้าด้วยเหตุใด?”ใต้เท้าฟางเม้มริมฝีปากแน่

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status