แชร์

ตอนที่ 57 จับโจร [1]

ผู้เขียน: ฟู่จินเฟย
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-09 18:38:14

บัดนี้ภายในโถงชั้นล่างของหอเยว่เซียนเวลานี้ล่วงเข้าสู่ยามไฮ่ [22.00 น.] เป็นเฉกเช่นธรรมดาที่บรรยากาศจะคึกครื้นน้อยลงมากกว่าช่วงหัวค่ำ มีเพียงเสียงบรรเลงเพลงผีผาแว่วทำนองกังวลไพเราะขับกล่อมผู้คนที่ยังนั่งร่ำสุราพร้อมทั้งนางคณิกาใบหน้าหมดจดนั่งคอยปรนนิบัติเอาใจ เสียงฝีเท้าทหารเกราะดำจำนวนหนึ่งดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ นั่นสร้างความแตกตื่นตกใจให้กับบรรดาแขกที่อยู่ในหอเยว่เซียนจนเกิดเป็นความวุ่นวายขึ้น

“ค้นให้ทั่ว!” เสียงอวี้หลางตะโกนสั่งบรรดาทหารเกราะดำที่เป็นกำลังทหารภายใต้การบังคับบัญชาของหนานจวิ้นอ๋อง

~เฮ้ย/กรี๊ดดด~

~นะนี่! เรื่องอะไรกันเล่า เหตุใดทหารจึงบุกหอเยว่เซียน เฮ้ยอย่าจับข้านะ ปะปล่อย ๆ ยอมแล้ว ๆ~

เสียงร้องตกใจของบรรดาแขกในร้านที่ดังและวิ่งหลบกันจนบรรยากาศโกลาหลพอสมควร ก่อนเจิ้งหนานจะปรายตาพร้อมยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้ อวี้หลางจัดการร้องเตือนให้คนเหล่านั้นเงียบ และเมื่อบรรยากาศวุ่นวายจากการบุกปิดล้อมหอบุปผชาติกระทันหันเช่นนี้อยู่ในความสงบ เจิ้งหนานก็ปรายตาคมเข้มในแววตานั้นมีแววกรุ่นโกรธดำทะมึนจนแทบคั้นออกมาเป็นน้ำหมึกได้มองส่งสัญญาณให้คนของตนเดินนำไปยังห้องเป้าหมายที่ตนต
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • พระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน   ตอนที่ 65 ร้องขอ [2]

    “หนานจวิ้นอ๋องนี่เจ้า เฮอะ! จริงๆ เชียวไยเจ้าปล่อยให้สตรีตัวคนเดียวซ้ำยังไม่ออกเรือนไประเห็จลำบากอยู่ภายนอก ถึงที่นั่นจะเป็นร้านของนางแต่ใช่ว่าปลอดภัยคดีความของบิดานางก็ยังไม่กระจ่าง ผู้ใดอยู่เบื้องหลังรึก็ยังตรวจสอบไม่พบ ไยเจ้า ๆ ช่างแล้งน้ำใจต่อนางนัก ฮึ! เฮอะกตสีหน้าผู้เป้นย่าที่บัดนี้เกรงว่าพระองค์ทรงมีโทสะแล้วกระมัง ก่อนจะรอคอยคำตอบของอีกฝ่ายอย่างจดจ่อ ใบหน้าของฮองเฮาบัดนี้ขึ้นสี ก่อนนางจะเรียกให้นางกำนัลคู่ใจเร่งนำพัดมาพัดให้พระนางเมื่ออารมณ์โทสะในใจมีมาก“โธ่เสด็จย่าเป็นหลานที่ผิดที่ใช้อารมณ์ แต่ข้าพยายามไปง้องอนนางแล้วแต่นางก็ยังคงเล่นตัวไม่เลิก เช่นนั้นจึงมองไม่เห็นหนทางจึงต้องอาศัยพระองค์พ่ะย่ะค่ะ” เจิ้งหนานเวลานี้เขายอมจำนนเพราะฟางเฟยนางช่างดื้อรั้นนัก เขารึก็อุตส่าห์ยอมให้นางก่อน ยอมละทิ้งทิฐิไปตามให้กลับจวนแต่นางนอกจากจะไม่กลับซ้ำยังตัดรอนเขาเสียนี่ หึ! บนเตียงกับยามลงจากเตียงช่างต่างกันลิบลับนัก! พอนึกถึงเจิ้งหนานก็ถึงกลับลอบกลืนน้ำลายพร้อมทั้งส่งสายตาออดอ้อนผู้เป็นย่า“ง้องอน เหตุใดต้องง้องอนพวกเจ้า...เป็นอันใดกันนั้นหรือ รึมีเรื่องอะไรที่ข้ายังไม่รู้ฮึ” ไทเฮาหรี่ตามองผ

  • พระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน   ตอนที่ 64 ร้องขอ [1]

    บรรยากาศยามเช้าในวสันตฤดูอันสดใส นานแล้วที่พระนางไม่ได้เสด็จออกมาภายนอกกำแพงรั้ววัง มาวันนี้การได้เสด็จมาเยือนจวนองค์ชายที่เป็นหลานรักอีกทั้งตลอดเส้นทางได้แลดูการใช้ชีวิตของราษฏรมองดูแล้วก็พลันหวนนึกย้อนไปคราตนเองวัยยังเป็นสาวแรกรุ่น สายตาที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเสียหลายปีแต่กระนั้นหากแต่ก็ยังคงสิริโฉมมิสร่าง และทันทีที่ขบวนเสด็จหยุดลงที่ประตูจวนหลังใหญ่ร่างของสตรีสูงวัยหากแต่กลับแฝงไว้ซึ่งกลิ่นอายความสูงศักดิ์ก็ปรากฏขึ้นโดยมีฉากกั้นล้อมรอบเพื่อสงวนความเป็นส่วนพระองค์ วันนี้ไทเฮาเลือกฉลองพระองค์สีแดงปักลวดลายประณีตก้าวย่างลงจากรถม้าโดยมีนางกำนัลคนสนิทคอยประคองมิห่าง ใบหน้านั้นแย้มยิ้มกว้างเมื่อแลเห็นหลานรักเช่นหนานจวิ้นอ๋องยืนรอท่าต้อนรับ“เสด็จย่า” เจิ้งหนานที่เห็นผู้เป็นย่าเดินลงมาก็เร่งเดินเข้าไปประชิดพร้อมช่วยประคองอย่างต้องการเอาใจ“ฮึ ๆ ดูสิเช่นไรช่างรู้จักเอาใจคนแก่มิเปลี่ยนสินะ” ไทเฮาเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะในคออย่างชอบใจ ก่อนสายตาจะกวาดมองบรรยากาศร่มรื่นอีกทั้งทิวทัศน์งดงามภายในจวนใหญ่จนเกิดแววตาชื่นชม ส่วนลานกว้างกลางจวนนั้นบัดนี้มีพันธุ์ไม้ตะวันตกหายากชูก้านดอกคล้ายโอ้อวดกันเพื่อ

  • พระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน   ตอนที่ 63 แผนการ [3]

    เวลานี้ยามเซิน [16.00 น .] เสี่ยวกงกงได้เดินนำรถที่ขนดอกยวี่จินเซียง [1] และดอกคังไหน่ซิน [2] หลากสีบรรทุกมาเสียเต็มคันรถอีกทั้งยังใช้ถึงสามคันเข็ญจูงเข้ามาจอดเทียบบริเวณลานกว้างของจวน ดอกไม้สีสันสดใสแลหลากสีต่างเป็นที่ดึงดูดความสนใจจากคนทั้งจวนใหญ่เสียสิ้นด้วยดอกไม้ทั้งสองนี้มิได้พบทั่วไปโดยง่าย ก่อนเสี่ยวกงกงจะเรียกระดมบ่าวในจวนมาเร่งช่วยกันปลูกลงแปลงดินที่เตรียมไว้ตามที่ท่านอ๋องกำชับว่าต้องทำให้ดี และหากไม่ร่ำรวยมั่งคั่งจริงคงมิมีผู้ใดฟั่นเฟืองคิดจะซื้อดอกไม้ตะวันตกที่แสนมีราคานี้เสียพร้อมกันเท่าหนานจวิ้นอ๋องเสียแล้วกระมัง ดอกไม้สามคันรถกับตั๋วเงินที่จ่ายไปเกรงว่าหลงจู้ร้านดอกไม้คงเป็นเศรษฐีใหม่ได้เลยกระมัง“ท่านอ๋องกระหม่อมมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เสี่ยวกงกงเดินแย้มยิ้มส่งให้ผู้เป็นนายมาแต่ไกล มือข้างหนึ่งนั้นคอยยกขึ้นซับเหงื่อที่ผุดขึ้นที่หน้าผากไปด้วยพราง ๆ“อืม นับว่าสมกับราคาที่จ่าย เจ้าจัดการให้ดีวันพรุ่งไทเฮาเสด็จมา จะต้องทำให้พระนางประทับใจรู้รึไม่”“พ่ะย่ะค่ะ” เสี่ยวกงกงรับคำเสร็จก็เดินออกไปสั่งบรรดาบ่าวไพร่ให้ช่วยกันจัดดอกไม้ที่ไปซื้อมาเมื่อครู่ให้เรียงรายกันอย่างงดงาม เพียงไม่นา

  • พระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน   ตอนที่ 62 แผนการ [2]

    “นักสืบสำนักเฉียนหลัวผู้นั้น สืบพบสิ่งใดเพิ่มเติมรึไม่” ฟางเฟยเอ่ยถามซูหนิว สองมือยกกอดอกมองแผนผังที่นางเชื่อมแต่ละเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้เข้าด้วยกัน และบัดนี้มันเริ่มจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาและพอจะคาดเดาได้ว่าผู้บงการเบื้องหลังคือผู้ใดกันแน่“อ่อ มีเจ้าค่ะคุณหนู นี่เจ้าค่ะ” ซูหนิวยืนมองแผนผังที่ถูกขีดเขียนโยงไปมามองแล้วชวนน่าปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งนัก ก่อนจะส่งจดหมายลับที่ปิดผนึกอย่างแน่นหนาส่งให้กับผู้เป็นนายฟางเฟยเมื่อได้รับจดหมายก็เร่งเปิดอ่านโดยเร็ว เนื้อความในจดหมายระบุว่าปีนั้นซ่างกวนอวี้เหวินรับตำแหน่งผู้ช่วยเจ้ากรมคลังซึ่งก็คือบิดาของนาง ครั้งนั้นหนานอ๋องยึดแคว้นทางใต้ได้สำเร็จ สงครามยุติแคว้นใต้สวามิภักดิ์นำของบรรณาการเดินทางมาพร้อมกองทัพเพื่อมอบถวายให้กับฮ่องเต้ ว่ากันว่าบรรณาการนี้ทำจากหยกล้ำค่านามว่าหยกอวิ๋นหลงปี้ หยกอายุพันปีศิลปะช่างฝีมือทางใต้แกะสลักรูปมังกรเพื่อเป็นตัวแทนใช้อวยพรแด่องค์จักรพรรดิให้มีพระชนมายุยืนยาว การทำสูญหายนับว่าเท่ากับสาปแช่งองค์จักรพรรดิ และช่างที่ทำหยกนี้สืบหาที่มาไม่ชัดเจนรู้แต่ว่าเป็นช่างฝีมือของแคว้นทางใต้ เหตุนี้หยกล้ำค่าสูญหายไร้ร่องรอยบิดาน

  • พระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน   ตอนที่ 61 แผนการ

    เช้าตรู่วันใหม่แสงอาทิตย์เคลื่อนคล้อยลอยสูงเหนือหลังคาจวนใหญ่ แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบหลังคาจวนใหญ่จนกลายเป็นแสงวับวับ วันนี้เจิ้งหนานนั้นตื่นนอนสายกว่าวันปกติด้วยเพราะวันนี้มิต้องไปเข้าร่วมประชุมขุนนาง อีกทั้งค่ำคืนที่ผ่านมาเขายังสูญเสียเรี่ยวแรงไปมากนัก เมื่อคิดถึงเรื่องที่ทำกับฟางเฟยขึ้นมาพลันใบหน้าคมคล้ายกลับแต้มประดับยิ้ม ทำให้เสี่ยวกงกงที่ยืนรอรับใช้ข้างเตียงใหญ่ต้องทำหน้าตาสงสัยเมื่อมิเคยได้พบเจอท่าทีเช่นนี้ของผู้เป็นนายมากก่อน“เสี่ยวกงกง นี่ยามใดแล้ว”“พ่ะย่ะค่ะ! อะเอ่อล่วงเข้ายามเฉิน [08.00 น.] แล้วพ่ะย่ะค่ะ ”“อืม วันนี้เจ้าเร่งไปร้านดอกไม้ตะวันตกให้ข้า ไปหาซื้อยวี่จินเซียงมาเยอะหน่อย หากมีพันธุ์ไม้อื่นที่น่าสนใจก็จงจัดหามาด้วยเถอะยิ่งแพงยิ่งดี!” เจิ้งหนานเอ่ยด้วยใบหน้าเคร่งขรึม คิ้วหนากระตุกอย่างนึกไม่ชอบใจการกระทำของฟางเฟย ในเมื่อเห็นได้ชัดว่านางมิมีท่าทีจะกลับจวนอีกทั้งคนร้ายที่กระทำเรื่องราวทั้งหมดนี้ขึ้นมาก็รู้แน่ว่าเป็นคนของนาง แล้วเหตุใดยังดื้อรั้นอยู่ต่อเหตุใดไม่กลับจวนอ๋อง ดูท่าเขาต้องใช้ทางเลือกสุดท้ายจริง ๆ สินะ!“พ่ะย่ะค่ะ! แล้วเหตุใดจู่ ๆ พระองค์ถึงให้กระหม่อม

  • พระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน   ตอนที่ 60 กรุ่นกลิ่นคะนึงนึก [2]

    “อ๊ะ! อื้อ” และเพียงเขาวางนางลงในบ่อน้ำพุปากหนาก็เร่งรีบประกบทับเข้ามาในทันที เขามิเว้นว่างให้ฟางเฟยนางได้หายใจแม้เพียงนิด จูบครานี้ทั้งดุดันทั้งเรียกร้องปนเว้าวอนจากฟางเฟยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มือหนาลูบไล้บีบเฟ้นไปทั่วทั้งเรือนกายของนาง และยิ่งปทุนถันสองข้างดูเขาจะนวดเฟ้นรุนแรงเป็นพิเศษจนฟางเฟยต้องครางประท้วงออกมา สองร่างบัดนี้เอิงแอบแนบชิด ฟางเฟยถูกคนตัวใหญ่ปรนเปรอด้วยสัมผัสหวาบหวามจนมิมีสติรู้ตน จนในที่สุดน้ำในบ่อน้ำพุก็กระเพื่อมตามจังหวะรักที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนเกิดเป็นเสียงดังปนเปผสานไปกับเสียงครวญครางแว่วหวานปนทุ้มต่ำไปทั่วทั้งห้อง จนเมื่อกระทั่งคลื่นอารมณ์ของคนทั้งคู่ดำเนินมาจนถึงจุดสูงสุดของความปรารถนาทั้งห้องจึงได้ตกอยู่ในความเงียบงันขึ้นอีกครา“อื้อ อ๊า อ๊ะ ๆ ๆ”ตั่บ ๆ“ทะท่าน อะอ๋อง อื้อ ละลึกไปแล้ว ขะข้าเจ็บ อื้อ อ่า ๆ ๆ อ๊ะ ๆ อื้อ อึก อ๊า”แฮ่ก ๆ“อื้อ ฟะฟางเฟย อื้อ อ่าห์” เอวสอบที่เร่งรุดจังหวะขับเคี่ยวเอวบางอย่างหนักหน่วงฮึกเหิมโหมกำลังใส่ร่างบางของนางราวดั่งม้าศึก ในที่สุดก็ดำเนินมาถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ สองแขนกอดไหล่บางแน่นมืออีกข้างคว้าจับเอวคอดกิ่วของนางก

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status