ในขณะที่ปณาลีกำลังดื่มเหล้าอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง สายตาคู่หนึ่งก็มองด้วยความประหลาดใจและอดแปลกใจไม่ได้ว่าจะมาเจอกับเธอที่นี่ วันนี้ปณาลีดูสวยเซ็กซี่และโดดเด่นจนหลายคนในผับต่างมองไปที่เธอรวมถึงเขาและเพื่อนอีกสองคน
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นไงล่ะ สวยพอที่นายจะจัดการกับความเหงาของนายได้ไหมล่ะ” จิรกิตต์ถามพลางพยักหน้าไปทางหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงเพลิงที่เห็นว่าศิลาจ้องเธออยู่นาน
“ไม่ดีกว่าเดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติด” ถึงแม้จะสนใจในตัวเธอมากแต่เขาก็ไม่อยากจะเสียเพื่อนบ้านที่ดีอย่างปณาลีไป
“คนรู้จักเหรอ แต่นั่นมันสเปกนายเลย” ธีรวัฒน์แปลกใจเพราะผู้หญิงคนนั้นตรงกับสเปกของศิลามาก ตัวเล็กผิวขาวและที่สำคัญหุ่นของเธอก็ดีมากๆ ด้วย
“เธอเป็นเพื่อนบ้าน”
“แบบนี้ฉันว่าไม่ดีนะ เพราะถ้าคิดจะแค่วันไนท์ฯ คงต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน ไม่ใช่ว่าตอนแรกบอกว่าวันไนท์ฯแต่พอนอนด้วยกันแล้วอยากให้รับผิดชอบขึ้นมานายจะซวยเอานะ” จิรกิตต์ด้วยความหวังดี
“อือ ฉันก็ไม่คิดจะนอนกับเธอหรอก ยี่หวาเป็นเพื่อนบ้านที่ดี เธอน่ารักทำอาหารอร่อยมากด้วย”
“แต่นายจ้องเธอนานแล้วนะ”
“ก็แค่เป็นห่วงเห็นมากันแต่ผู้หญิงแล้วก็ท่าทางจะเมามากด้วย” เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าปณาลีเป็นนักดื่มมาก่อน
“มันก็น่าห่วงอย่างที่บอกนั่นแหละ นายดูผู้ชายพวกนั้นสิ จ้องเธอกับเพื่อนเหมือนหมาป่าเห็นเหยื่อเลยนะ ถ้าเธอเป็นเพื่อนบ้านที่ดีนายก็น่าจะไปดูหน่อยนะเผื่อว่าเธอมีอะไรให้ช่วย หรือก็พาเธอกับเพื่อนออกไปจากที่นี่ก่อนผู้ชายพวกนั้นจะเข้ามารุมทึ้งเธอมากกว่านี้” ธีรวัฒน์จากมุมนี้พอจะเห็นแล้วว่าพวกเธอทั้งสามคนกำลังเป็นจุดสนใจของผู้ชายที่ผลัดเปลี่ยนกันเข้าไปคุยกับมากขึ้นเรื่อยๆ และเพื่อนบ้านของศิลาก็ดูจะเมามากกว่าอีกสองคน
“รอดูไปก่อน ให้เธอสนุกต่ออีกนิดเดี๋ยวฉันจะพาเธอกลับบ้านเอง” ศิลาไม่รู้ว่าเพราะอะไรปณาลีถึงมาเที่ยวและดื่มหนักขนาดนี้
ชายหนุ่มนั่งจิบวิสกี้หมดไปอีกแล้วก่อนจะลุกจากที่นั่งเมื่อคิดว่าปณาลีน่าจะไม่ไหวแล้ว
“พาส่งให้ถึงบ้านนะเว้ยศิลา” จิรกิตต์เอ่ยแซว
ศิลาเดินแหวกผู้คนเพื่อตรงไปยังหญิงสาวที่ยืนโยกตัวไปตามจังหวะเพลงแม้จะไม่ค่อยเข้าจังหวะแต่ก็ดูมีเสน่ห์ดึงดูดมาก ยิ่งเข้าใกล้ได้เห็นเธอว่าเธอเซ็กซี่มากแค่ไหน ผิวขาวเนียนตัดกับชุดที่แดงเพลิง เอวเล็กคอดสะโพกกลมกลึงที่โยกไปมาก็ยิ่งเย้ายวนจนเขาลืมภาพปณาลีคนเดิมที่มักจะเห็นสวมชุดฟอร์มของธนาคารหรือไม่ก็ใส่ผ้ากันเปื้อน
“ยี่หวา” เขาเรียกเธอจากทางด้านหลัง
เสียงที่ฟังคุ้นหูทำให้ปณาลีหันกลับมาช้าๆ เธอพยายามจะเพิ่งมองว่าเขาคือใครจึงขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วจ้องอีกครั้ง
“อาศิลา มาเที่ยวเหรอค้า” เสียงที่เปล่งออกมาก็พอเดาได้ว่าเมามากแค่ไหน
“อามาเที่ยวแล้วยี่หวาล่ะ”
“ยี่หวาก็มาเที่ยวกับเพื่อน นี่ไงคะเพื่อนของยี่หวา” ปณาลีดึงแขนของเพื่อนทั้งสองคนให้เข้ามาใกล้
“ใครน่ะยี่หวา” ภัทรมนกระซิบ
“คุณ.....” วนรัตน์มองหน้าศิลาอย่างใช้ความคิด
“นี่อาศิลา อาศิลานี่เพื่อนของยี่หวา นี่มนส่วนคนนี้ชื่อรัตน์”
“ผมชื่อศิลาเป็นเพื่อนบ้านของยี่หวา” เขาแนะนำตัวก่อนจะมองหน้าวนรัตน์และรู้สึกว่าเคยเจอผู้หPbงคนนี้ที่ไหน
“คุณศิลากำลังสงสัยใช่ไหมว่าเราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า” วนรัตน์ถามเมื่อเห็นเขาจ้องหน้าเธอนานกว่าปกติ แม้จะเริ่มเมาแต่ก็ยังพอมีติรู้ว่าเขาคนนี้คือใคร
“คุณคือพนักงานบัญชีที่บริษัทผมใช่ไหม”
“นี่คุณศิลาจำได้เหรอคะ” วนรัตน์แปลกใจเพราะไม่คิดว่าเจ้าของบริษัทจะจำพนักงานตัวเล็กอย่างเธอได้
“ถึงผมจะไม่ค่อยได้เข้าบริษัทแต่ก็พอจำพนักงานของตัวเองได้”
“ขอบคุณค่ะที่จำได้ คุณศิลาเป็นเพื่อนบ้านของยี่หวาเหรอคะ”
“ครับผมเพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่ถึงเดือน คุณรัตน์ผมถามหน่อยได้ไหมว่าทำไมวันนี้ยี่หวาถึงได้เมาเละขนาดนี้ล่ะ”
“มีเรื่องนิดหน่อยค่ะ”
“ผมว่าไม่นิดละมั้ง ยี่หวาเมาจนไม่ได้สติแล้ว”
“ปล่อยเธอเมาสักคืนเถอะค่ะ แต่คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะคะเดี๋ยวฉันจะดูแลเพื่อนเอง” ภัทรมนที่ไม่ได้ดื่มบอกเมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มที่ทั้งเป็นห่วงและตำหนิ
“จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะพายี่หวากลับบ้าน เพราะถ้ายังกินอยู่แบบนี้เดี๋ยวคงได้ล้มพับ คุณคนเดียวคงดูแลคนเมาสองคนไม่ไหว” ศิลามองไปทางวนรัตน์ที่ดูแล้วก็น่าจะเมาอยู่ไม่น้อย
“เอาไงดีล่ะรัตน์ เจ้านายของแกไว้ใจได้ไหม” ภัทรมนกระซิบเพราะถ้าเธอต้องพาคนเมากลับบ้านสองคนก็คงไม่ไหวเหมือนกัน
“ได้สิ”
“แกมั่นใจนะว่าเขาจะพายี่หวาไปส่งถึงบ้าน ไม่ใช่ลากขึ้นเตียงนะ” ภัทรมนถามออกมาตามตรงเพราะดูแล้วไม่ว่าใครจะพาไปทำอะไรที่ไหนปณาลีคงไม่ขัดขืนแน่
“ไว้ใจได้เลย คนที่บริษัทเล่าให้ฉันฟังว่าคุณศิลาถูกเมียขอหย่าเพราะเรื่องบนเตียง” เธอบอกเพื่อนตามที่ได้ฟังมาจากคนที่บริษัท
“หมายถึงอะไร”
“ฉันเดาว่าคงเสื่อมสมรรถภาพมั้งเมียถึงได้ขอหย่า เราไว้ใจเข้าได้” วนรัตน์ยืนยันย่างหนักแน่น
“ฉันให้คุณศิลาไปส่งยี่หวาที่บ้านก็ได้ นี่คะกระเป๋ายี่หวา ถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยได้ไหม รหัสหน้าจอของยี่หวา 43210 ค่ะ”
“ถ้างั้นผมจะพายี่หวาไปก่อนคุณสองคนล่ะ”
“เราก็จะกลับแล้วเหมือนกันเดี๋ยวเราช่วยพายี่หวาไปส่งที่รถก็ได้ ปะยี่หวากลับ”
“ไม่เอา ฉันไม่กลับ น้องเอาแบบเดิมมากอีกแก้ว ไม่สิ เอามาทั้งขวดเลย” ปณาลีบอกพนักงานเสิร์ฟแต่ศิลาหน้าห้ามไว้
“พอแล้วยี่หวา”
“อาศิลา ยี่หวาขอกินอีกแล้วได้ไหม ยี่หวาอยากเมา”
“นี่ก็เมามากแล้ว ถ้ายังดื้อแบบนี้อาจะอุ้มออกไปนะ”
“อาศิลาใจร้าย ทำไมยี่หวาต้องเจอกับผู้ชายใจร้าย” หญิงสาวโวยวายและเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
ศิลาและภัทรมนเห็นท่าไม่ดีเท่าไหร่ จึงรีบพากับพยุงปณาลีออกมาด้านนอกโดยมีวนรัตน์เดินตามออกมาอย่างช้าๆ เพราะเมาจนแทบเดินไม่ตรงทาง
“รถผมอยู่นั่น” เขาชี้ไปที่รถเก๋งสีดำที่จอดอยู่หน้าผับ
“ฝากยี่หวาด้วยนะคะ” ภัทรมนบอกอย่างเป็นห่วง
“ครับ ผมก่อนนะ”
ตลอดเวลาที่นั่งรถกลับมาที่บ้านปณาลีก็พึมพำมาตลอดทาง ศิลาจับใจความไม่ค่อยได้แต่ก็พอจะเดาออกมว่าหญิงสาวน่าจะมีปัญหากับคนรัก
เขาจอดรถที่หน้าบ้านของปณาลีจากนั้นก็ลงไปกดออดเพื่อให้น้องชายของเธอมาเปิดแต่ในบ้านก็มืดสนิทเหมือนว่าไม่มีคนอยู่
“ยี่หวา มีกุญแจบ้านไหม” เขาเปิดประตูรถแล้วถามคนที่นั่งคอพับ
“ไม่รู้ยี่หวาไม่รู้ อาศิลา ยี่หวาไม่อยากกลับบ้าน พาไปกินเหล้าต่อได้ไหม”
“นี่ก็เมามากแล้วอาว่ารีบเข้าบ้านนอนเถอะ”
“ตอนนี้หายเมาแล้ว ยี่หวาอยากกินต่อ”
“แต่เราถึงบ้านแล้วนะ”
“ไปกินบ้านอาศิลาก็ได้ ขอกินอีกหน่อยแล้วยี่หวาจะกลับนะ อาศิลานะ ยี่หวาขอแค่นี้เองทีอาศิลายังมากินข้าวบ้านยี่หวาได้เลย”
“เอางั้นก็ได้อาจะเลี้ยงเหล้ายี่หวาเองแต่เลี้ยงนิดเดียวนะ”
ปณาลีและศิลาไม่สามารถเก็บความลับไว้ได้นานพวกเขาตัดสินใจบอกปณวัฒน์ว่าตอนนี้กำลังคบหากันอยู่ในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ปณวัฒน์รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่เห็นว่าพี่สาวตนเองมีคนดีๆ อย่างศิลาคอยดูแลและศิลาก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่เข้ามาในชีวิตของปณาลีแล้วปณวัฒน์ยอมรับเขาอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ใช่เพราะเขามีอาชีพการงานดีมั่นคงแต่เพราะปณวัฒน์เห็นว่าคุณอาหนุ่มข้างบ้านคนนี้รักพี่สาวของเขาจริงๆ สายตาที่ศิลามองปณาลีนั้นปณวัฒน์รู้สึกว่ามันเต็มไปด้วยความรักความห่วงใยจนปิดเอาไว้ไม่มิดแม้ว่าตกลงคบหาและบอกน้องชายให้รับรู้แล้วแต่ทั้งสองก็ยังคงอยู่กันคนละบ้านแต่จะเปลี่ยนไปนอนบ้านหลังนั้นทีหลังนี้ทีทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองวันแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้นพรุ่งนี้ก็เป็นวันวันอาทิตย์ซึ่งตรงกับวันวาเลนไทน์ศิลาวางแผนเอาไว้แล้วว่าคืนวันเสาร์เขาจะไปหาเธอที่ห้องแล้วจะเป็นคนแรกที่มอบดอกกุหลาบให้เธอในวันวาเลนไทน์ เขาชอบที่ทำเซอร์ไพรส์ให้ปณาลีเพราะชอบที่เห็นสีหน้าดีใจตื่นเต้นแม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ เธอก็ทำให้เขายิ้มได้อยู่ตลอดบ่ายวันเสาร์ทั้งสองช่วยกันทำอาหารก่อนจะทานด้วยกันจากนั้นก็นั่งดูทีวีด้วยกันจนถึงสี่ทุ่มศิลาก็ขอต
“อาศิลาคิดว่าพี่สาวผมเป็นยังไงบ้างครับ” ปณวัฒน์ถามขณะทั้งสองมานั่งดูฟุตบอลด้วยกันบริเวณห้องรับแขก“ก็ดีนะ ยี่หวาเป็นคนจิตใจดีทำอาหารอร่อยมากๆ ด้วย”“ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น”“แล้วปัณหมายถึงแบบไหน” ศิลาแกล้งถาม“ผมหมายถึงว่าในมุมมองของอาศิลาพี่สาวผมพอจะเป็นแฟนอาศิลาได้ไหม”“นี่อานึกว่าปัณพูดเล่นนะ”“ผมไม่ได้พูดเล่นครับ ผมรู้สึกสบายใจมากๆ ที่อาศิลาย้ายมาอยู่ข้างบ้าน ได้ช่วยดูแลพี่สาวของผม” เขาพูดออกมาจากใจจริง ปณวัฒน์เป็นห่วงพี่สาวมากแต่เมื่อมีศิลาอยู่ข้างบ้านเขาก็รู้สึกสบายใจขึ้น“แต่ไม่มีใครดูแลพี่สาวปัณได้ดีเท่าปัณหรอกนะ”“ไม่เลยครับ ผมยังเด็กดูแลพี่สาวได้แค่เล็กน้อยแต่ผมอยากให้อาศิลาช่วยดูแลพี่ยี่หวา”“ทำไมปัณพูดเหมือนจะไม่อยู่ที่นี่แล้วล่ะ”“ผมพูดเผื่อไว้ครับพี่ ผมเป็นผู้ชายนะอนาคตต้องออกไปเผชิญโลกจะให้ผมอยู่บ้านกับพี่สาวตลอดก็คงเป็นไปไม่ได้”“แล้วปัณไว้ใจอาเหรอถึงได้ฝากพี่สาวไว้กับอาแบบนี้”“ผมไว้ใจอาศิลาครับ อาเป็นผู้ใหญ่ผ่านอะไรมาเยอะผิดหวังกับความรักมาแล้ว ผมว่าอาศิลาเข้าใจความรู้สึกนั้นดีและคงไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับใครใช่ไหม” เขาจ้องศิลาอย่างต้องการคำตอบ“ปัณรู้ไหม ปัณดูเป็นผู
ความสัมพันธ์ระหว่างศิลาและปณาลีพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นผ่านมาสามเดือนแล้วที่ทั้งสองคบหากันแบบไม่มีสถานะ แต่ความสุขกับเต็มเปี่ยม พวกเขาใช้เวลาด้วยกันอย่างเต็มที่เติมเต็มความรู้สึกดีๆ ให้กันในวันช่วงปิดเทอมเป็นช่วงที่ปณาลีกังวลมากที่สุดเพราะปณวัฒน์จะกลับมาอยู่บ้านและเธอกลัวเหลือเกินว่าน้องชายจะสังเกตเห็นว่าเธอกับคุณอาข้างบ้านไม่ได้เป็นแค่เพื่อนบ้านกันอีกต่อไปแล้วเย็นนี้ปณวัฒน์กลับจากหอพักโดยมีศิลาเป็นคนอาสาไปรับทั้งสองคนช่วยกันทำอาหารเย็นก่อนจะถึงเวลาที่ปณาลีจะกลับมาจากที่ทำงานหญิงสาวยิ้มเมื่อเห็นศิลาและปณวัฒน์กำลังช่วยกันทำอาหารอยู่ในครัวด้วยความตั้งใจ“พี่ยี่หวากลับมาแล้วเหรอ”“ทำอะไรกันอยู่เหรอ”“วันนี้ผมกับอาศิลาช่วยกันทำกับข้าว พี่มาดูสิว่ามันน่ากินขนาดไหน”ปณาลีวางกระเป๋าถึงลงบนโซฟาจากนั้นก็เดินมาในห้องครัวและมองบนโต๊ะที่มีผัดวุ้นเส้น น้ำพริกกะปิปลาทูทอดผักทอดและต้มยำรวมมิตรอีกหนึ่งอย่าง“น่ากินทั้งนั้นเลยช่วยกันทำสองคนเหรอ”“เปล่าหรอกยี่หวาส่วนใหญ่จะเป็นฝีมือปัณนะ อาก็แค่ช่วยหยิบจับแล้วก็หั่นพักบ้าง อาทำกับข้าวไม่เก่ง”“อาศิลาไม่ต้องทำกับข้าวเป็นหรอกครับ ให้พี่ยี่หวาเป็นคนทำให้กิ
“คนเก่งของอาเหนื่อยไหม” เขากระชับร่างหญิงสาวไว้แน่น แม้จะปลดปล่อยไปแล้วแต่เขายังไม่อิ่มเลยสักนิด ยิ่งสุขสมก็ยิ่งอยากได้เพิ่ม เขาไม่คิดเลยว่าตนเองจะกลายเป็นคนเซ็กซ์จัดมากขนาดนี้“อาศิลาล่ะคะ” ปณาลีเลือกที่จะถามกลับเพราะคนที่ออกแรงคือเขาไม่ใช่เธอ“ไม่เลย ถึงอาจะอายุเยอะแต่อาคิดว่าเรื่องนี้อาไม่มีทางแพ้ใครแน่ ยี่หวาเชื่ออาไหมล่ะ” ศิลาถามขณะไล้ปลายนิ้วไปตามผิวเนียนกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาวอย่างช้าๆ“ยี่หวาเชื่อว่าอาศิลาแรงดี”“ไม่ใช่แค่แรงดีนะยี่หวาเอวอาก็ยังดีด้วย ยี่หว่าทำให้อากลับมาเป็นหนุ่มและเสียวจนแทบขาดใจทุกครั้งอาไม่เสียน้ำให้ใครมากเท่านี้มาก่อน จากนี้อาคงขาดยี่หวาไม่ได้”“อาศิลาก็ทำให้ยี่หวามีความสุขทำให้ยี่หวาก็จะขาดอาไม่ได้เหมือนกันแต่คืนนี้.....” หญิงสาวตอบออกมาจากความรู้สึกใจเธอตอนนี้มันมีเขาเข้ามาแล้วแต่ยังไม่อยากยอมรับเพราะกลัวความผิดหวัง“อย่าห้ามอาเลย แรงอายังเหลือ ยี่หวาก็หายเหนื่อยแล้วใช่ไหมล่ะ”ศิลาลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มอย่างหลงใหล สองมือเริ่มนวดเฟ้นอกอิ่มปลุกเร้าให้คนที่นอนพิงอยู่รู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้ง ปณาลีรับรู้ได้ถึงความต้องการของชายหนุ่มเพราะท่อนเอ็นร้อนกำลั
ศิลาเพิ่มความเสียวซ่านให้กับปณาลีด้วยการขบเม้มลงบนเต้าอวบตรงหน้าก่อนจะดูดเข้าปากร้อนสลับไปมาจนหญิงสาวหูอื้อตาลายไปหมดเธอครางเรียกชื่อเขาแทบไม่ขาดปากเพราะความเสียวซ่านที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ“อื้อ...อาศิลา ยี่หวาเสียว”“อาก็เสียวมาก ยี่หวาของอาเก่งมาก...อ้า....ยี่หวาของอา”แรงบีบรัดของร่องสวาททำให้ศิลาครางแหบพร่าเมื่อหญิงสาวสะบัดสะโพกพลิ้วขึ้นลงไปตามอารมณ์ปรารถนา เสียงเนื้อกระทบกันไปทั่วรถ“อาศิลาขา....ไม่ไหว เสียวเกินไปแล้ว ยี่หวาใจจะขาด.....”“เสียวแล้วชอบไหม”“ยี่หวาชอบค่ะอาศิลา มันเสียว อื้อ....อาศิลาอ้า.....”ปณาลีกรีดร้องพร้อมเกร็งกระตุกรับท่อนเอ็นที่กระแทกเข้าหาอย่างหนักหน่วง ร่องสาวทตอดถี่กระตุ้นให้ศิลาส่งตัวตนเข้าออกอย่างไม่พักแล้วเขาก็สุขสมตามเธอไปติดๆ ทั้งสองหอบเหนื่อยจนตัวโยน“อาศิลายี่หวาหมดแรง”“แค่รอบเดียวเองนะยี่หวา”“แต่เมื่อกี้ยี่หวาเป็นคนทำ อาศิลาเอาเปรียบตัวเองไม่ได้ออกแรงเลย”“งั้นจากนี้ยี่หวาแค่นอนครางก็พอนะที่เหลืออาจัดการเองตกลงไหม”ศิลาดึงท่อนเอ็นออกแล้วอุ้มเธอกลับไปที่เดิมก่อนจะสวมกางเกงแล้วเดินอ้อมไปอุ้มหญิงสาวจากเบาะข้างคนขับ“เดี๋ยวสิคะอาศิลา ยี่หวาขอใส่เสื้
ปณาลีฉลองกับเพื่อนสนิทที่ร้านอาหารใจกลางเมือง เสียงหัวเราะและบทสนทนาสนุกสนานดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง“ยี่หวา ฉันว่าคุณศิลาเขาเป็นคนดีนะ ตกลงคบกับเขาเถอะ” วนรัตน์พูดขึ้นหลังจากปณาลีเล่าให้ฟังว่าช่วงนี้สนิทกับเขามากขึ้น“แล้วเรื่องข่าวลือว่าเขาเสื่อมสมรรถภาพทางเพศล่ะ ฉันกลัวว่ายี่หวาแต่งงานไปจะแห้งเหี่ยวเอานะ” ภัทรมนเป็นห่วง“เรื่องนั้นอาจจะแค่ข่าวลือก็ได้นะมน ฉันเองก็ฟังเขามาอีกที”คำพูดของเพื่อนทำให้คนฟังหน้าแดงเพราะศิลาไม่ได้เป็นแบบที่คนอื่นพูดถึงเลยเขาไม่ได้เสื่อมเลยสักนิดบางทีปณาลียังคิดว่ามันมากไปด้วยซ้ำและเธอก็ยอมเขาทุกครั้งเช่นกัน“ยี่หวาแกเมาแล้วเหรอหน้าแดงมาก”“เมาที่ไหนวันนี้ฉันแค่เบียร์ไปสองแก้วเองไม่มาหรอกน่า”“ไม่เมาก็ดีแล้ว วันนี้คุณศิลาเขาจะมารับใช่ไหมล่ะ เมามากๆ เขาลากขึ้นเตียงจะยุ่งเอานะ”“แกก็อย่าพูดแบบนี้สิมนเดี๋ยวยี่หวามันก็กลัวเจ้านายฉันหรอก ฉันอยากให้ยี่หวากับคุณศิลาคบกันนะ”“ไหนลองบอกมาสิว่าเจ้านายแกมีดีอะไรบ้างเผื่อว่าฉันจะลองเปิดใจ” ปณาลีอยากรู้มุมมองของวนรัตน์ที่มีต่อศิลาว่าเธอจะเห็นเหมือนกับที่ตนเองเห็นหรือเปล่า“ก็คุณศิลาเป็นเจ้านายที่ดี ไม่ถือตัว ขยันทำงานมาก