7 - แผนการเจ้าเล่ห์

แผนการเจ้าเล่ห์

“ทำไมเราไม่เข้าไปโรงพยาบาลค่ะ นี้ดูคุณธนาจะไม่รู้สึกเป็นห่วงคุณโน่เลยน่ะค่ะ...” เดียน่าถามขึ้นอย่างสงสัย เมื่อรถแล่นเลยผ่านทางที่จะแวะไปโรงพยาบาล ซึ่งเป็นโรงพยาบาลในเครือที่เขาส่งอุปกรณ์ทางการแพทย์มาบริจาคเป็นประจำ และทั้งยังเป็นหุ้นส่วนอีกด้วย

“ซื่อบื้อจังเลยน่ะเธอนี้ แบบนี้จะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกได้ยังไงกัน จะไม่ถูกใครปอกลอก ถูกหลอกเอาง่ายๆเหรอ” ธนาเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับมองหน้าเดียน่า แล้วพูดจาถากถางแซวหญิงสาวออกไป

“ไล่อยู่ได้...ใครจะอยากออกไปกัน” เดียน่าพูดขึ้นเบาๆ คนเดียว ด้วยน้ำเสียงที่ปนความน้อยใจ

“เธอพูดว่าอะไรน่ะ” ธนาที่ได้ยินเสียงซุบซิบดังนั้นรีบถามขึ้นมาทันที เพราะได้ยินที่หญิงสาวพูดไม่ดัง

“เปล่าค่ะ งั้นคุณก็โกหกทวดท่านเหมือนกันนะสิ...” เดียน่ารีบปฏิเสธ แล้วนึกถึงชายชราที่พึ่งจะจากกันมาเมื่อสักครู่นี้ขึ้นมาทันที

“ใช่...แผนการของฉันเองแหล่ะ” ธนาเอ่ยตอบเดียน่าออกไป อย่างไม่ได้รู้สึก เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย

“คุณกล้าใช้แผนโกหกคุณทวดเลยหรือค่ะ” เดียน่าต่อว่าธนาขึ้นมาทันที ที่กล้าใช้แผนโกหกผู้สูงอายุที่นับถือ

“ปู่ท่านก็รู้ว่าฉันโกหก ท่านก็เล่นตามน้ำไปอย่างนั้นแหล่ะ จริงๆแล้วท่านก็ดูออกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าฉันโกหก” ธนาเอ่ยตอบออกไป

“คุณไม่กลัวท่านจะ...”

“หยุดคิดอะไร ที่ไม่มีทางเป็นไปได้แล้ว ซื่อบื้อเอ้ย...โป๊ก!” ไม่รู้ว่าร่างบางกำลังจะพูดอะไร แต่ธนาสวนขัดขึ้นมาเสียก่อน แล้วยกมือของตัวเองขึ้นมา เขกหน้าผากมนของหญิงสาวนั้นทันที เพราะเอ็นดูในความใสซื่อของหญิงสาว

“โอ้ย!!!...เจ็บนะค่ะ” เดียน่าร้องออกมาทันที ที่ถูกชายหนุ่มเขกมาที่หน้าผาก พร้อมกับยกมือขึ้นลูบที่หน้าผากของตัวเอง แล้วทำหน้างอแงเหมือนเด็กใส่ร่างสูงทันที

“หึ...เวลา” ธนาได้แต่ดค้นหัวเราะให้กับเธอ พร้อมกับเรียกชื่อลูกน้องคนสนิทที่ทำหน้าที่ขับรถให้ขึ้นมาทันที

“ครับนาย”

“ไปคาสิโน่กัน...คืนนี้จะพาแมวน้อยไปเปิดโลกกว้างที่ผับกัน ไม่เข้าบ้านแล้ว” ธนาพูดขึ้นมาทันที ที่นึกอะไรขึ้นมาได้

“จะพาน้องเดียร์ไปด้วยเหรอครับ” เวลาถามออกมาเสียงดัง

“อื้ม เธอจะได้รู้เสียบ้างว่าคนที่ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอก เขาเป็นแบบไหนกัน” ธนาพยักหน้ารับอีกที แล้วหันมาเอ่ยประโยคหลังกับเดียน่าที่ทำหน้างงอยู่ตอนนี้

“แต่น้องเดียร์อายุยังไม่ถึง 20 เลยน่ะครับนาย” เวลาแย้งขึ้นมาทันที ที่ได้ยินคำพูดทีเจ้านายหนุ่มเอ่ยมา เพราะเดียน่ามีอายุเพียงแค่ 19 ปีเอง ไม่สามารถที่เข้าสถานบันเทิงได้

“เรื่องนั้น ฉันเคลียร์ได้”

“ครับ” เมื่อเจ้านายหนุ่มยืนยันดังนั้น เวลาก็ไม่ได้เอ่ยสาวความยาว และทำหน้าที่ขับรถต่อไปอย่างเงียบๆ

 อีกด้าน

 กลับมาทางด้านของลูกชายอย่างชีโน่ ที่ตอนนี้ยังใช้ชีวิตเพลิดเพลินไปกับผ่องเพื่อน ยังไม่ยอมที่จะกลับบ้านเพราะ นานๆที จะได้ออกมาใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง ทั้งหมดนั่งรวมกลุ่มกันอยู่ที่สวนสาธารณะ ใกล้ๆกับหมู่บ้านของพวกเขา

“มึงไม่กลับบ้านหรือไงว่ะ ไอ้โน่” แทนไทถามขึ้นมา เพราะนี้ก็เริ่มจะถึงเวลามากแล้ว ที่ชีโน่ต้องกลับเข้าบ้านก่อนที่พ่อจะกลับมา

“สักพักค่อยกลับ พ่อกูคงจะยังไม่กลับบ้านหรอกตอนนี้” ชีโน่เอ่ยขึ้นตอบ พร้อมกับเปิดขวดน้ำที่อยู่ในมีขึ้นมากระดก

“ไปฉลองความเป็นหนุ่มของพวกเรากันหน่อยไหม” อเล็กซ์เอ่ยชวนขึ้นมา เมื่อพึ่งนึกอะไรขึ้นมาได้

“ฉลองเนื่องในอะไร” แทนไทถามขึ้น พร้อมกับทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจที่อเล็กซ์พูด

“บอกลาเด็กชายอย่างถาวร แล้วมาเป็นนายอย่างเต็มตัวยังไงล่ะเพื่อน” อเล็กซ์พูดขึ้น พร้อมกับชี้แจงให้เพื่อนทั้งสองทราบ เพราะทั้งสามตอนนี้ มีอายุครบ 15 ปีกันแล้ว

“อื้ม ไปกันเดี๋ยวนี้เลย อยู่นานไม่ได้ เดี๋ยวพ่อกูจะกลับบ้านก่อน” ชีโนรีบตอบ พร้อมกับชวนกันไปทันทีอย่างรีบร้อน เพราะเขาต้องทำเวลา และกลับเข้าบ้านก่อนตะวันจะลับขอบฟ้า

ตกเย็น

กลับมาที่ทางด้านของมาเฟียหนุ่มอย่างธนาต่อ เมื่อถึงเวลาที่ต้องทำภารกิจของเขา ธนาจึงพาหญิงสาวออกไปเรียนรู้อะไรบางอย่าง ที่เขาต้องการให้เดียน่าได้เรียนรู้บ้าง

“มาทีก็ทำเอากูลำบากใจเลยนะมึง” เสียงเข้มพูดขึ้นมาทันที ที่เข้ามาภายในห้องวีไอพีของผับ รันเวย์ ชายหนุ่มวัย 33 ปี รูปงาม หน้าตาดี พ่อรวย และเป็นเจ้าของสถานบันเทิงแห่งนี้ แถมยังเพื่อนที่เรียนมหาลัยด้วยกันกับธนา

“เออน่า...กูรู้ว่ามึงเคลียร์ได้อยู่แล้ว กูมาหาทั้งที ช่วยหน่อยน่า” ธนาพูดขึ้นมาอย่างไม่รู้สึกร้อนรนอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงเพื่อนก้มีทางจัดการได้

“แล้วมึงคิดยังไงพาเด็กไม่ถึง 20 เข้าผับ แถมนี้ก็เป็นครั้งแรกด้วยน่ะ ที่กล้าพาสาวมา แต่ก็หาคนที่บรรลุนิติภาวะหน่อยเพื่อน มึงมันพ่อหม้ายน่ะ ไม่ใช่หนุ่มโสดทั่วไป” รันเวย์ ถามขึ้นมาทันที ที่นั่งลง แล้วสาวความยาวขึ้น

เพราะปกติแล้วธนาแทบจะไม่เคยพาผู้หญิง หรือสาวคนไหนมาที่ผับของเขาเลย ไม่ใช่แค่ผับ แม้แต่ตามสถานที่ต่างๆ ธนาแทบจะไม่เคยควงสาวคนไหนเปิดตัว หรือออกหน้าออกตาเลย ถึงแม้จะชอบทำเรื่องอย่างว่าเพราะธนาถือว่าเป็นคนโสด ธนาก็ไม่เคยแม้แต่ที่จะกินซ้ำหน้า และค้างกับใครเป็นอันขาด เพราะเขาถือว่าถ้าใครสักคนที่จะมาใช้ชีวิตคู่กับเขาอีกครั้ง คนๆนั้นจะต้องผ่านการยอมรับจากชีโน่ของลูกชายของเขาด้วย แต่หญิงส่วนใหญ่ที่เข้าหาเขา ล้วนแล้วแต่ต้องการเรื่องอย่างว่า และก็เงินจากธนากันทั้งนั้น

“อยากสอนบทเรียนให้เด็กมันบ้าง” ธนาเอ่ยบอกเหตุผลเพียงแค่สั้นๆ แล้วยกเครื่องดื่มขึ้นมากระดก

“ว่าแต่สาวน้อยคนนี้ใครว่ะ เด็กมึงเหรอก ไฟแรงน่ะมึง กินเด็กไม่ถึง 20” รันเวย์ถามขึ้นมาอย่างสงสัย

“เด็กบ้าบออะไร ลูกสาวพี่แดน” ธนาเอ่ยตอบกลับทันที

“ห๊ะ...ลูกพี่แดน” รันเวย์ตาลุกวาวขึ้นมาทันที ที่ได้ยินธนาบอก เพราะไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าเพื่อนเขา จะดูแลเอาใจใส่หญิงสาวขนาดนี้ ถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นคนใกล้ตัวก็ตามแต่

“ก็เออนะสิ มึงคิดว่ากูจะกล้าพาเด็กที่ไหนเข้าผับงั้นเหรอ” ธนาพยักหน้าใส่อีกที

“เฮอะ...สมภารกินไก่วัด” รันเวย์เค้นหัวเราะออกมา พร้อมกับเอ่ยแซวขึ้นมาเบาๆ

“พูดเหี้ยไรของมึง เลอะเทอะไปใหญ่แล้ว...” ธนาตวาดสายตามองรันเวย์อย่างคาดโทษทันที ที่พูดอะไรออกมา ที่เขาไม่ค่อยชอบใจนัก

“กูจะคอยดู ว่ามึงจะมีความอดทนมากน้อยแค่ไหน” รันเวย์พูดขึ้นมาอย่างท้าทาย

“ไม่มีทาง คนอย่างกูไม่กินคนใกล้ตัวเด็ดขาด” ธนาพูดขึ้นมาอย่างมั่นใจในคำพูดและการกระทำของตนเอง เพราะเขาถือกฎว่าไม่กินคนใกล้ตัวเป็นอันขาด

“เฮ้อ...รับเด็กสักคนไหม วันนี้สาวๆหน้าใหม่กันทั้งนั้นเลย” รันเวย์ถอนหายใจยาว พร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ ให้แก่คนที่มีความมั่นใจในคำพูดของตัวเอง แล้วเปลี่ยนเรื่องถามธนาขึ้นมาทันที

“อื้ม ขอสองนะเว้ย ซ้ายขวา” ธนาพยักหน้ารับ แล้วพูดขึ้นบอกพร้อมกับสายตาที่เปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ขึ้นมา

“จริงๆ เลยมึงนี้” รันเวย์ได้แต่ส่ายหน้าให้กับความเจ้าเล่ห์ของเพื่อน