ตอนที่90
เด็กดีของอาวุ้น
เขาพูดพลางก้มหน้าลงไปใกล้ต้นคอที่ขาวเนียนของหญิงสาว พร้อมกับกดปลายจมูกสัมผัสผิวบางอย่างแผ่วเบา
วุ้นเย็นสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ มือเล็กกำตะกร้าผ้าไว้แน่น ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบแล้วเดินจากมาเงียบ ๆ เมื่อเข้ามาในห้องของทารกน้อย ร่างบางก็ทรุดนั่งลงบนพื้นราวกับว่าสองขาของเธอนั้นไร้เรี่ยวแรง มือเล็กยกขึ้นมากุมหน้าอกด้านซ้ายของตัวเองเอาไว้ สัมผัสกับหัวใจที่กำลังเต้นรัว เพราะการกระทำของเมธัช
เธอเกลียดตัวเอง และเกลียดหัวใจของดุจดาวด้วย ที่ยังหวั่นไหวต่อเมธัชไม่เปลี่ยนแปลง จนลืมคิดไปว่าแม้ยังเป็นหัวใจของเธอเอง ก็คงยังหวั่นไหวต่อเมธัชเช่นเดียวกัน
ตากลมทอดมองไปยังทารกน้อยที่เริ่มส่งเสียงอ้อแอ้ มองมาที่เธอตาแป๋วแล้ว ความขุ่นข้องหมองใจเกี่ยวกับเรื่องของผู้ชายคนนั้น ก็ดูเหมือนจะค่อย ๆ จางหายไปสิ้น
“ดูซิคะคุณวุ้น เดี๋ยวนี้คุณหนูจิ๋วเริ่มคุยแล้วนะคะแล้วก็ติดคุณวุ้นแจเลย เดินไปไหนก็มองตาม แถมยังเลี้ยงง้าย..ง่าย ไม่เหลือคราบเด็กขี้แยเลี้ยงยา
ตอนที่119 ไม่เคยรังเกียจบ้านของเมธัช ที่เคยวุ่นวายและเงียบงันในบางวันกลับมาสดใส ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ กับวุ้นเย็นอีกครั้งวุ้นเย็นค่อย ๆ ฟื้นฟูหัวใจที่แตกร้าวของเด็ก ๆ ด้วยความรักแบบที่ไม่ต้องอธิบายเป็นคำพูด ใช้เวลา ให้ไออุ่น และรอยยิ้มที่จริงใจชดเชยช่องว่างที่หายไปนานหลายเดือน ความรักของเธอถูกเติมเต็มจนไม่เหลือร่องรอยอยู่ในหัวใจของเด็ก ๆ อีกส่วนเมธัชก็คอยวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ แม้วุ้นเย็นจะแทบไม่มองหน้า ไม่พูดด้วยก็ตาม แต่เธอก็ไม่ได้ไล่เขาออกห่าง เพราะต้องการให้เด็ก ๆ ได้รับความรักจากพ่อด้วยเช่นกัน เขากลับมาเป็นผู้ชายที่สุภาพอ่อนโยน และไม่ติดใจอะไรที่เห็นลูก ๆ ของเขาเรียกวุ้นเย็นว่าแม่อีกแล้ว แถมยังถือโอกาสเรียกเธอว่าแม่วุ้นด้วยเช่นกัน แม้เธอจะไม่ชอบใจนัก แต่ลึก ๆ ก็อดรู้สึกดีไม่ได้ แต่หัวใจของเธอก็ไม่ได้อ่อนลงง่าย ๆ เช่นกันและทุกครั้งที่วุ้นเย็นต้องไปหาหมอตามนัด อาทิตย์ละครั้ง เขาก็อาสาพาไปเองเสมอ แน่นอนว่าความจริงแล้วเขาอยากรู้ว่าใครคือพ่อของเด็กในท้องของวุ้นเย็น แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่เห็นผู้ชายค
ตอนที่118จะไม่พรากจากกันอีกเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านในช่วงสายของวัน ทันทีที่รถจอดสนิท วุ้นเย็นไม่รอให้คนขับมาเปิดประตูให้ แต่เธอเปิดเองและลงจากรถทันทีเมธัชซึ่งนั่งรออยู่ในห้องรับแขกลุกพรวดขึ้น เมื่อได้ยินเสียงรถ ร่างสูงเดินกึ่งวิ่งไปทางหน้าประตูด้วยหัวใจที่ลิงโลด พร้อมกับเปิดประตูอย่างลนลาน และสายตาของเขาก็หยุดอยู่ที่ดวงหน้าของวุ้นเย็นหญิงสาวที่เขาเฝ้ารอปรากฏกายขึ้นในชุดเดรสผ้าฝ้ายสีขาวสะอาดตา ผมถูกรวบขึ้นง่าย ๆ ใบหน้านวลที่ไม่มีเครื่องสำอางใด ๆ ดูเรียบเฉยเย็นชาข้าง ๆ มีโสภาแม่ของเธอ ที่เคยหอบลูกสาวออกจากบ้านหลังนี้ไปพร้อมน้ำตาเมื่อหลายเดือนก่อน เขายกมือไหว้ทันทีแต่สิ่งที่สะดุดตาเมธัช ก็คือ…หน้าท้องที่เคยแบนราบของวุ้นเย็นนั้น บัดนี้มันยื่นโย้เหมือนคนท้องอย่างเห็นได้ชัดเจนเมธัชรู้สึกเหมือนถูกใครสาดน้ำเย็นจัดราดรดทั้งตัว เขาได้แต่ยืนมองนิ่ง ๆ พูดอะไรไม่ออก แม้แต่คำเดียวแน่นอนว่าวุ้นเย็นกำลังตั้งครรภ์ แต่กับใครกันล่ะหัวใจของเขาเหี่ยวแฟบลงอย่างไร้คำอธิบาย ราวกับโ
ตอนที่117ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ “ฮัลโหล…” เมธัชกรอกเสียงลงไป พร้อมกับกดมือถือไว้แนบหู [พี่ธัช เด็ก ๆ เป็นไงบ้าง ฉันเพิ่งจะรู้ข่าวเรื่องคุณลียา พวกเขาปลอดภัยดีใช่ไหมคะ] เสียงหวานสดใสที่คุ้นเคยทั้งแผ่วเบา และสั่นเครือ คล้ายคนที่กำลังร้องไห้อยู่ ดังมาตามสาย เขย่าหัวใจของเขาให้สั่นคลอนอย่างรุนแรง “วุ้นเย็น...นี่วุ้นเย็นใช่ไหม คือพี่รู้พี่จำได้ แต่ว่าพี่แค่อยากมั่นใจว่า ไม่ได้ฝันไป” เขาถามเสียงสั่น น้ำตาซึม อยากจะหัวเราะและร้องไห้ไปพร้อม ๆ กัน “ค่ะ ฉันเองพี่ไม่ได้ฝันไปหรอก แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะโทรมารบกวนพี่เลยนะ แค่อยากรู้ว่าตอนนี้เด็ก ๆ เป็นอย่างไรบ้าง” เสียงของเธอยังคงสั่นเครือ ปนสะอื้นนิด ๆ “พระเจ้า… วุ้นเย็น...ใช่วุ้นเย็นของพี่จริง ๆ ด้วย คือพี่กำลังจะ…”&
ตอนที่116เอาเรื่องถึงที่สุดเมื่อมาถึงบ้าน เขาลงจากรถแทบจะยังไม่ทันได้จอดสนิทเสียด้วยซ้ำเมธัชเดินตรงไปยังห้องทำงาน เขาเปิดลิ้นชัก หยิบรีโมตระบบกล้องวงจรปิดที่เขาเพิ่งแอบติดไว้เมื่อไม่กี่วันก่อน เพื่อต้องการหลักฐานไปยืนยันกับญาดาและภากร ว่าลียานั้นเปลี่ยนไป ไม่ได้สุภาพอ่อนโยนเหมือนภาพที่เธอสร้างขึ้น เพื่อเรียกความสงสารจากพวกเขาสองคน แต่ไม่คิดว่าลียาจะทำถึงขนาดวางยาใส่ลูกของเขาแบบนี้ หากเป็นอย่างที่เขาคิดและมีหลักฐานชัดเจน เขาจะเอาเรื่องจนถึงที่สุดนิ้วเรียวกดเปิดเครื่อง บันทึกภาพย้อนกลับไปตอนเช้าภาพในจอได้เห็นลียากำลังนั่งอยู่บนเบาะกับลูก ๆ ของเขา เธอยิ้มให้พวกเขา แต่รอยยิ้มนั้นมันไม่มีความอ่อนโยนอยู่เลยจากนั้นเธอลุกไปหยิบขวดนม หยิบอะไรบางอย่างจากกระเป๋าถือ เทใส่ลงไปในขวดนมก่อนจะเขย่าให้เข้ากันลูก ๆ ยื่นมือไปรับขวดนมอย่างไม่รู้อะไร ด้วยท่าทีที่ไร้เดียงสา แล้วนอนลงบนเบาะดูดนม พร้อมกับมองจอมือถือที่ลียาเปิดให้ดู ก่อนจะค่อย ๆ หลับไปช้า ๆ ทั้งสองคนภาพนั้นบีบหัวใจของเขาอย่างแรง จนน้ำตาของ
ตอนที่115เด็ก ๆ ไม่ตื่นหลายวันต่อมา ณ ห้องทำงานของเมธัชเสียงโทรศัพท์ที่สั่นครืดคราดบนโต๊ะทำงาน เขาที่กำลังจดจ่อกับเอกสารกองใหญ่ตรงหน้า แต่เมื่อเห็นชื่อป้าณีแม่บ้านโชว์ขึ้นมาบนหน้าจอ ใจเขาก็พลันกระตุกวูบแบบแปลก ๆ เพราะป้าณีจะไม่โทรหาเขา ในเวลางานเช่นนี้ หากไม่มีเรื่องสำคัญจริง ๆ“ว่าไงป้า” เขารับสายทันทีเสียงจากปลายสายสั่นเครืออย่างน่าตกใจ [คุณเมธัชคะ! เด็ก ๆ… เด็ก ๆ ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ! เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น เนื้อตัวเย็นเฉียบ แต่ยังหายใจอยู่ ป้าเลยโทรเรียกรถโรงพยาบาลแล้ว! คุณเมธัชรีบตามมาที่โรงพยาบาลเลยเลยนะคะ!] “อะไรนะ!” เมธัชลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ “เด็ก ๆ ไม่ตื่นอย่างนั้นหรือ หมายความว่ายังไง?” เขาถามเสียงสั่น [ป้าก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง ป้าเข้าไปดูตอนเที่ยง พวกเขายังนอนอยู่ ทั้งที่ควรตื่นแล้ว พอปลุกก็ไม่ขยับตัวเลย ป้ากลัวมาก รีบเรียกรถมารับไปโรงพยาบาลทันที ตอนนี้อยู่ที่โรง
ตอนที่114เป็นคนเดียวที่อยู่ในหัวใจของผมเมธัชพยักหน้าเบา ๆ “พ่อไม่ได้จะตำหนิที่แกเลือกผิด ทุกคนล้วนมีสิทธิ์พลาด แต่แกต้องกล้ายอมรับ แล้วลงมือแก้ไข ไม่ใช่ปล่อยให้มันพังลงไปเรื่อย ๆ เพราะผลเสียมันไม่ได้ตกอยู่ที่แกเพียงคนเดียว แต่มันตกอยู่ที่ลูก ๆ ของแกด้วย”ชายหนุ่มเงยหน้ามองพ่อ น้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะพูดเสียงสั่นเครือ “ผม...อยากแก้ไข แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนยังไง…”วิชัยถอนหายใจออกมาเบา ๆ พร้อมกับยื่นมือไปจับใบหน้าของลูกชายเพียงคนเดียวเอาไว้ แล้วมองลึกเข้าไปในดวงตาที่แดงก่ำอย่างจริงจัง “เริ่มจากฟังหัวใจตัวเองก่อนเลยลูก แล้วถามตัวเองว่าชีวิตแบบไหนที่แกต้องการให้ลูกโตขึ้นมาเห็น ถ้ามันไม่ใช่แบบที่เป็นอยู่ตอนนี้ แกก็มีหน้าที่เปลี่ยนมัน”เมธัชหลุบตามองพื้น ราวกับกำลังต่อสู้กับความหวั่นไหวและหวาดกลัวของตัวเอง “ผม… ผมคิดว่าผมอยากให้ลูกได้อยู่กับคนที่รักเขาจริง ๆ แบบที่วุ้นเย็นมีให้ ผมรู้และมั่นใ