LOGINShare
บทที่ 1461
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1468
“มิได้อยู่บนใต้หล้านี้แล้วหรือ?”โหยวหัวหนิงพยักหน้า “บิดามารดาข้าจากไปตั้งแต่ข้ายังเยาว์วัย ข้าเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของพี่ชายข้า”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ใจหายวาบพี่ชายหรือ?“แล้วพี่ชายท่านเล่า?” ลั่วชิงยวนถามอีกโหยวหัวหนิงกล่าวช้า ๆ “พวกเราหนีออกมาจากสถานที่อันตรายแห่งหนึ่ง ไร้ซึ่งทรัพย์สินเงินทอง ในปีเหล่านั้นพวกเรายากจนยิ่งนัก หมั่นโถวเพียงก้อนเดียวต้องแบ่งกินสามมื้อ”“พี่ชายมักต้องต่อสู้กับคนอื่นและขโมยของบ่อย ๆ”“ใช้เวลาหลายปี สถานการณ์ของพวกเราจึงดีขึ้น มีชีวิตที่มั่นคงขึ้นทีละน้อย”“พี่ชายจะไปขุดค้นสมบัติจากสุสาน แล้วนำมาขายที่ตลาดมืด”“ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงได้มายังตลาดมืด”“แต่ต่อมา เขาก็จากไป”“จากไปอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นก็มิเคยมีข่าวคราวอีก ข้าเองก็มิรู้ว่าเขาไปที่ใด”“เพียงแต่หลายปีมานี้มิปรากฏตัว ข้าจึงคิดว่าเขาตายไปแล้ว”เมื่อฟังจบ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อยแต่เมื่อคิดใคร่ครวญก็สามารถเชื่อมโยงกับโหยวจิ้งเฉิงได้พวกเขาอาจจะหนีออกมาจากหุบเขาทาส แล้วมายังตลาดมืด เพราะยากจน โหยวจิ้งเฉิงจึงหมายปองอวี๋ตันเฟิ่งจากนั้นอวี๋ตันเฟิ่งก็จากบ้านไปสร้างเม
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1467
อวี๋หงมีท่าทีฮึกเหิมยิ่งนักเกาเหมียวเหมี่ยวกำแส้แน่น สายตาที่จ้องลั่วชิงยวนเขม็งเต็มไปด้วยกลิ่นกายสังหาร“ลั่วชิงยวน หากเจ้าเก่งจริงก็จงหลบซ่อนอยู่ที่นี่ตลอดกาลเถอะ!”หลังจากพูดอย่างนั้น นางก็สะบัดหน้าเดินออกไปด้วยความขุ่นเคืองเมื่อเกาเหมียวเหมี่ยวจากไปแล้ว ลั่วชิงยวนก็หันไปมองอวี๋หง “ขอบคุณท่านเจ้าเมือง”“เพียงแต่ ทำเช่นนี้จะนำความวุ่นวายมาสู่ท่านหรือไม่?”อวี๋หงกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ตลาดมืดมีกฎเกณฑ์ ในเมื่อสามารถดำรงอยู่มาได้ยาวนานในใต้หล้านี้ กฎเกณฑ์เหล่านี้ย่อมมีประโยชน์”“แม่นางลั่วโปรดวางใจเถิด”“ข้าเห็นว่าองค์หญิงองค์นั้นมีจิตอาฆาตแค้นท่านยิ่งนัก หากท่านลงจากเขาในตอนนี้ เกรงว่าพระนางจะซุ่มรออยู่เชิงเขา”“พักอยู่ที่นี่สักระยะ รอจนโทสะของพระนางคลายลงเสียก่อน แล้วค่อยลงจากเขาไปดีหรือไม่?”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ก็ดี เช่นนั้นคงต้องรบกวนท่านเจ้าเมืองอีกหลายวัน”“พอดีข้าเห็นว่าอาการป่วยของผู้อาวุโสทั้งสองท่านค่อนข้างหนัก ข้าจะลองรักษาดู เผื่ออาการจะดีขึ้นบ้าง”อวี๋หงกล่าวด้วยความยินดีว่า “เช่นนั้นก็ดียิ่ง!”จากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับไปกับอวี๋หงในตรอกซอยมืดมิด เวินซินถง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1466
“นางยังหลอกข้าด้วย! สารเลว!”เกาเหมียวเหมี่ยวโกรธจัด พุ่งตรงเข้ามาพลางเงื้อมือหมายจะตบหน้าลั่วชิงยวนทว่ามือของเกาเหมียวเหมี่ยวยังมิทันต้องกายก็ถูกเฉินชีคว้าจับไว้แน่นเฉินชีหันไปมองเกาเหมียวเหมี่ยวด้วยสายตาดุดัน แล้วใช้หลังมือตบนางอย่างแรง“ธุระอะไรของเจ้า หลีกไป!”เฉินชีพูดด้วยน้ำเสียงดุร้าย ในดวงตาแดงก่ำแฝงไว้ด้วยจิตสังหารเกาเหมียวเหมี่ยวยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ มองเขาด้วยมิอยากจะเชื่อ “ท่านตบข้ารึ?”หลังจากพูดเช่นนั้น เกาเหมียวเหมี่ยวก็ตบเฉินชีกลับอย่างแรงเช่นกันนางโกรธยิ่งนัก“ลั่วชิงยวนตบหน้าท่านต่อหน้าธารกำนัล ทำให้ท่านอับอาย ข้าช่วยท่านแก้แค้น แต่ท่านกลับตบข้ารึ?”“เฉินชี ท่านชอบสตรีเช่นนี้หรือ! ต่ำช้าเสียไม่มี!”เมื่อคืนนางถูกหลอกลวงให้เสียเงินทองไปมากมาย ทั้งหมดเป็นเพราะถูกลั่วชิงยวนหลอกลวง นางโกรธจนแทบสิ้นสติแต่เฉินชีผู้นี้กลับเข้าข้างลั่วชิงยวน!ยิ่งทำให้นางโกรธแค้นจนแทบจะเป็นลมดวงตาของเฉินชีแดงก่ำ แววตาประหนึ่งสัตว์ร้ายกระหายเลือดทำให้คนที่เห็นจวนต้องขนลุกในชั่วขณะนั้น ลั่วชิงยวนเห็นความบ้าคลั่งไร้สติในดวงตาของเฉินชีเป็นจริงดังคาด ในวินาทีต่อมาเฉินชีบีบค
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1465
เมื่อผู้อาวุโสทั้งสองของตระกูลอวี๋เพิ่งถูกส่งกลับห้อง อวี๋หงจึงถามลั่วชิงยวนว่า “แม่นางลั่ว ท่านมีสิ่งใดในใจที่ยากจะเอ่ยเกี่ยวกับการตายของน้องสาวข้าหรือไม่?”“หากมีสิ่งใดที่มิสะดวกให้บิดามารดาข้ารู้ ท่านพอจะบอกข้าเป็นการส่วนตัวได้หรือไม่?”อวี๋หงยังคงปรารถนาที่จะทราบสาเหตุการตายที่แท้จริงของอวี๋ตันเฟิ่งลั่วชิงยวนมีสีหน้าเคร่งเครียด มิใช่ว่านางมิอยากกล่าว เพียงแต่เมื่อนึกถึงโหยวหัวหนิง นางก็พูดมิออกนางจึงเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามว่า “ท่านเจ้าเมือง ข้าขอถามท่านได้หรือไม่ว่าภรรยาของท่านมีพี่น้องหรือไม่?”เมื่อได้ยินคำถามนี้ อวี๋หงก็ประหลาดใจยิ่งนัก มิเข้าใจว่าเหตุใดลั่วชิงยวนจึงถามเช่นนี้“เรื่องนี้เกี่ยวข้องอันใดกับน้องสาวข้าหรือ?”ลั่วชิงยวนมองอวี๋หงด้วยสีหน้าจริงจัง “เรื่องนี้สำคัญสำหรับข้ามาก”อวี๋หงพยักหน้า จากนั้นก็ตอบว่า “นางมีพี่ชายคนหนึ่ง นามว่า…”ลั่วชิงยวนฟังด้วยใจจดจ่อแต่ทันใดนั้นเอง ภายนอกก็มีเสียงรีบร้อนดังขึ้น “ท่านเจ้าเมือง! เกิดเรื่องแล้วขอรับ! เฉินชีกำลังอาละวาดใหญ่โต ต้องการพบท่านเจ้าเมือง! ทำร้ายพี่น้องของเราไปหลายคนแล้วขอรับ!”เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋หงก็ตก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1464
“แค่ก แค่ก แค่ก…” ทันใดนั้นเอง ท่านพ่ออวี๋ก็ไออย่างรุนแรงอวี๋หงรีบลุกขึ้นเข้าไปหาด้วยความกระวนกระวายใจ “ท่านพ่อ!”ท่านพ่ออวี๋ไออย่างหนักจนแทบจะหายใจมิทันลั่วชิงยวนรีบเข้าไปช่วยฝังเข็มให้อาการของท่านพ่ออวี๋จึงทุเลาลงได้อวี๋หงถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็มองไปยังลั่วชิงยวน “คาดมิถึงว่าแม่นางจะมีความสามารถทางการแพทย์ด้วย”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “พอจะมีความรู้บ้าง”“ท่านทั้งสองดูเหมือนจะป่วยหนัก”อวี๋หงมีสีหน้าเคร่งเครียดและกังวลใจ “ใช่แล้ว ป่วยมาหลายปีแล้ว ส่วนใหญ่เกิดจากความทุกข์ในใจ”“นับวันยิ่งทรุดหนัก”“เคยเชิญหมอมามากมาย กินยาไปก็มากหลาย แต่ก็ทำได้เพียงประคองอาการไว้เช่นนี้”ท่านพ่ออวี๋ถอนหายใจ แล้วกล่าวว่า “หากได้ทราบข่าวคราวของลูกสาวก่อนตาย แม้ต้องตายในบัดนี้ข้าก็ยินดี”“ดีเลย ข้าจะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนลูก มิปล่อยให้ลูกต้องโดดเดี่ยว”อวี๋หงย่อตัวลง แล้วกล่าวว่า “ท่านพ่อ ท่านพูดเหลวไหลอะไร! กินยาดี ๆ เถิดขอรับ ร่างกายจะได้แข็งแรงขึ้น”“ท่านมิเห็นหรือว่าในจดหมายของน้องหญิงกล่าวไว้เช่นไร หวังให้ท่านพ่อท่านแม่มีอายุยืนยาว หากท่านจากไปเสียตอนนี้ น้องหญิงคงมิพอใจเป็นแน่”
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1463
โฉวสือชีพูดด้วยความตกใจ “นางบอกว่านางมีนามว่าโหยวหัวหนิง!”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ข้าได้ยินแล้ว”“มิรู้ว่ามีความเกี่ยวข้องอันใดกับโหยวจิ้งเฉิงหรือไม่”“ดูเหมือนว่าสาเหตุการตายของอวี๋ตันเฟิ่งคงยังมิอาจเปิดเผยได้ในยามนี้”จำต้องสืบให้กระจ่างเสียก่อนว่า โหยวหัวหนิงผู้นี้มีความสัมพันธ์เช่นไรกับโหยวจิ้งเฉิงแต่ก็บังเอิญเกินไปอวี๋ตันเฟิ่งสิ้นชีพด้วยน้ำมือของโหยวจิ้งเฉิงส่วนพี่ชายของอวี๋ตันเฟิ่งกลับได้ภรรยาสกุลโหยวมิรู้ว่าในเรื่องนี้จะมีเงื่อนงำอะไรแอบแฝงอยู่หรือไม่ลั่วชิงยวนทำได้เพียงเก็บงำความลับนี้ไว้ชั่วคราวอวี๋ตันเฟิ่งมอบเมืองแห่งภูตผีให้แก่นาง หากญาติของนางมีภัย นางย่อมต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือครู่หนึ่งก็มีคนนำอาหารมาให้ลั่วชิงยวนตรวจดูอาหารแล้วมิพบสิ่งผิดปกติ ทั้งสามจึงกินอาหารกันเพียงเล็กน้อยจากนั้นก็กลับไปยังห้องพักของตนโฉวสือชีและคนใบ้ผลัดกันนอน คนที่ตื่นอยู่จะต้องคอยฟังความเคลื่อนไหวภายนอกตลอดเวลา เพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยก่อนที่จะรู้ตัว ฟ้าก็สางแล้วทั้งสามถูกเชิญไปยังห้องโถงใหญ่เพื่อกินอาหารเช้าลั่วชิงยวนเพิ่งได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของอวี๋หงในเวลานี้ ทั้
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1462
เมื่อสิ้นคำกล่าวของนาง เจ้าเมืองก็ลุกขึ้นยืนทันที“อวี๋ตันเฟิ่ง? ท่านรู้จักนางหรือเคยพบนางมาก่อนหรือ?”น้ำเสียงของเจ้าเมืองร้อนรนขึ้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา ลั่วชิงยวนก็คาดเดาได้ว่าเขาคงเป็นญาติของอวี๋ตันเฟิ่งจึงถามว่า “ท่านคือ…”“ข้าคือพี่ชายของนาง อวี๋หง!”เจ้าเมืองถามด้วยความกังวล “แม่นาง ท่านเคยพบนางใช่หรือไม่? บัดนี้นางอยู่ที่ใด? ท่านมีเบาะแสหรือไม่?”ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินน้ำเสียงร้อนรนของอวี๋หง ก็ทราบว่าพวกเขามิเคยละทิ้งการตามหาอวี๋ตันเฟิ่งลั่วชิงยวนพยักหน้า “มีเบาะแส แต่ว่านางมิได้อยู่บนใต้หล้านี้แล้ว”เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋หงก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่งรู้สึกมิอยากจะเชื่อลั่วชิงยวนหยิบจดหมายที่นำมาด้วยก่อนหน้านี้ออกมา “แต่นางมิได้ลืมเลือนครอบครัว ทั้งยังมิได้จงใจมิติดต่อท่าน”“นี่คือจดหมายที่นางเขียน”อวี๋หงรับจดหมายมาเปิดอ่าน เมื่ออ่านเนื้อความในจดหมาย มือก็สั่นเทากำกระดาษจดหมายแน่น“ในเมื่อนางยังระลึกถึงพวกข้า เหตุใดจึงมิเคยกลับมาเยี่ยมสักครั้ง?”“เรื่องนี้… กล่าวไปก็ยาว” ลั่วชิงยวนถอนหายใจเดิมทีตั้งใจจะค่อย ๆ บอกความจริงแก่อวี๋หงทันใดนั้นเอง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1461
เกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้มขณะวางถ้วยชาลง ยกมุมปากขึ้นเย้ยเยาะ “ข้ารู้แล้วว่าท่านจะมา”“ไยเล่า? หรือว่าอยากเจรจากับข้า?”พูดจบเกาเหมียวเหมี่ยวก็สั่งให้สาวใช้ผู้ติดตามออกไปในห้องเหลือเพียงเกาเหมียวเหมี่ยวและเฉินชีสองคนนางค่อย ๆ เข้าไปใกล้ แล้วคล้องคอของเฉินชี “ลั่วชิงยวนปรารถนาสิ่งเหล่านั้น ท่านถึงกับตามใจนางถึงเพียงนี้เลยหรือ?”“นางใคร่ได้ดวงดาวบนฟ้า ท่านก็จะไปเก็บมาให้นางหรือ?”ในน้ำเสียงของเกาเหมียวเหมี่ยวเจือด้วยความหึงหวงรุนแรงเฉินชีผลักนางออกอย่างรังเกียจ แล้วตวาดว่า “เจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่”สิ่งที่อาเหลาปรารถนา นอกเสียจากสิ่งนั้นที่มิอาจให้ได้สิ่งอื่นใดที่นางปรารถนา เขาย่อมประทานให้ได้ทุกอย่าง!สมบัติล้ำค่าในการประมูลวันนี้ก็เช่นกัน!เกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้มอย่างสมใจ “ข้ารู้ว่าลั่วชิงยวนต้องการสมบัติยี่สิบชิ้นเพื่อแลกกับการได้เข้าพบเจ้าเมือง”“แต่เฉินชี เจ้าพึงรู้เถิดว่า ข้าคือองค์หญิง”“สิ่งที่ข้าปรารถนา แม้ต้องใช้เงินทองมากมายเพียงใด ข้าก็จะต้องได้มา!”“วันนี้ข้าจะมิยอมให้ลั่วชิงยวนรวบรวมสมบัติได้ครบยี่สิบชิ้น!”ขณะที่พูด สายตาของเกาเหมียวเหมี่ยวดุดันยิ่งนักเฉินช
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1460
หลังจากที่ลั่วชิงยวนสังเกตเห็น คนที่อยู่นอกประตูนั้นก็รีบหลบหนีไปลั่วชิงยวนเดินไปเปิดประตู แล้วมองออกไปข้างนอก ทว่ามิเห็นแม้แต่เงาของคนผู้นั้นแต่ลั่วชิงยวนจำดวงตาคู่นั้นได้เวินซินถง!เวินซินถงก็มาด้วยค่ำคืนแห่งการประมูลนี้จะต้องครึกครื้นมากเป็นแน่เมื่อถึงเวลา โคมไฟทุกดวงก็ส่องสว่าง ทั่วทั้งหอเจิดจ้าราวกับยามกลางวันผู้ดำเนินการประมูลเบื้องล่างกล่าวเปิดงานว่า “วันนี้มีสมบัติล้ำค่าทั้งสิ้นสามสิบชิ้น ล้วนเป็นเอกลักษณ์มีหนึ่งไม่มีสอง ท่านทั้งหลายโปรดจับจ้องโอกาสแล้วลงมือคว้าไว้อย่าได้ลังเล”จากนั้นสมบัติล้ำค่าชิ้นแรกก็ถูกนำขึ้นมาผู้ดำเนินการประมูลยังมิทันกล่าวจบ เฉินชีก็เอ่ยราคาโดยพลัน “ห้าพันตำลึง!”ทันใดนั้น เสียงสตรีก็ดังมาจากห้องถัดไป “หนึ่งหมื่นตำลึง!”เฉินชีมิยอมแพ้ ตะโกนเสียงดัง “สองหมื่นตำลึง!”คาดมิถึงว่าอีกฝ่ายก็ดูมุ่งมั่นที่จะชนะเช่นกัน เพิ่มราคาเป็นสี่หมื่นตำลึงทันทีจนในที่สุดราคาก็สูงขึ้นถึงแปดหมื่นเฉินชีกำหมัดแน่น ราคานี้เห็นชัดว่ามิอาจเพิ่มได้อีก มิเช่นนั้นเงินทองที่มีย่อมมิเพียงพอลั่วชิงยวนนั่งสงบเสงี่ยม กล่าวเบา ๆ “แปดหมื่นตำลึงแพงเกินไปแล้ว ดูชิ้นต
You may also like
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า
มู่มู่128.5K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน94.0K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่175.8K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์63.1K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่119.7K viewsสตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน
ฟู่จินเฟย3.2K viewsคุณนายที่รักของท่านผู้บัญชาการ ยุค 80
Chivavass648 viewsวาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ
Deeda k.72 views
