LOGINShare
บทที่ 1464
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1464
“แค่ก แค่ก แค่ก…” ทันใดนั้นเอง ท่านพ่ออวี๋ก็ไออย่างรุนแรงอวี๋หงรีบลุกขึ้นเข้าไปหาด้วยความกระวนกระวายใจ “ท่านพ่อ!”ท่านพ่ออวี๋ไออย่างหนักจนแทบจะหายใจมิทันลั่วชิงยวนรีบเข้าไปช่วยฝังเข็มให้อาการของท่านพ่ออวี๋จึงทุเลาลงได้อวี๋หงถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็มองไปยังลั่วชิงยวน “คาดมิถึงว่าแม่นางจะมีความสามารถทางการแพทย์ด้วย”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “พอจะมีความรู้บ้าง”“ท่านทั้งสองดูเหมือนจะป่วยหนัก”อวี๋หงมีสีหน้าเคร่งเครียดและกังวลใจ “ใช่แล้ว ป่วยมาหลายปีแล้ว ส่วนใหญ่เกิดจากความทุกข์ในใจ”“นับวันยิ่งทรุดหนัก”“เคยเชิญหมอมามากมาย กินยาไปก็มากหลาย แต่ก็ทำได้เพียงประคองอาการไว้เช่นนี้”ท่านพ่ออวี๋ถอนหายใจ แล้วกล่าวว่า “หากได้ทราบข่าวคราวของลูกสาวก่อนตาย แม้ต้องตายในบัดนี้ข้าก็ยินดี”“ดีเลย ข้าจะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนลูก มิปล่อยให้ลูกต้องโดดเดี่ยว”อวี๋หงย่อตัวลง แล้วกล่าวว่า “ท่านพ่อ ท่านพูดเหลวไหลอะไร! กินยาดี ๆ เถิดขอรับ ร่างกายจะได้แข็งแรงขึ้น”“ท่านมิเห็นหรือว่าในจดหมายของน้องหญิงกล่าวไว้เช่นไร หวังให้ท่านพ่อท่านแม่มีอายุยืนยาว หากท่านจากไปเสียตอนนี้ น้องหญิงคงมิพอใจเป็นแน่”
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1463
โฉวสือชีพูดด้วยความตกใจ “นางบอกว่านางมีนามว่าโหยวหัวหนิง!”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ข้าได้ยินแล้ว”“มิรู้ว่ามีความเกี่ยวข้องอันใดกับโหยวจิ้งเฉิงหรือไม่”“ดูเหมือนว่าสาเหตุการตายของอวี๋ตันเฟิ่งคงยังมิอาจเปิดเผยได้ในยามนี้”จำต้องสืบให้กระจ่างเสียก่อนว่า โหยวหัวหนิงผู้นี้มีความสัมพันธ์เช่นไรกับโหยวจิ้งเฉิงแต่ก็บังเอิญเกินไปอวี๋ตันเฟิ่งสิ้นชีพด้วยน้ำมือของโหยวจิ้งเฉิงส่วนพี่ชายของอวี๋ตันเฟิ่งกลับได้ภรรยาสกุลโหยวมิรู้ว่าในเรื่องนี้จะมีเงื่อนงำอะไรแอบแฝงอยู่หรือไม่ลั่วชิงยวนทำได้เพียงเก็บงำความลับนี้ไว้ชั่วคราวอวี๋ตันเฟิ่งมอบเมืองแห่งภูตผีให้แก่นาง หากญาติของนางมีภัย นางย่อมต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือครู่หนึ่งก็มีคนนำอาหารมาให้ลั่วชิงยวนตรวจดูอาหารแล้วมิพบสิ่งผิดปกติ ทั้งสามจึงกินอาหารกันเพียงเล็กน้อยจากนั้นก็กลับไปยังห้องพักของตนโฉวสือชีและคนใบ้ผลัดกันนอน คนที่ตื่นอยู่จะต้องคอยฟังความเคลื่อนไหวภายนอกตลอดเวลา เพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยก่อนที่จะรู้ตัว ฟ้าก็สางแล้วทั้งสามถูกเชิญไปยังห้องโถงใหญ่เพื่อกินอาหารเช้าลั่วชิงยวนเพิ่งได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของอวี๋หงในเวลานี้ ทั้
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1462
เมื่อสิ้นคำกล่าวของนาง เจ้าเมืองก็ลุกขึ้นยืนทันที“อวี๋ตันเฟิ่ง? ท่านรู้จักนางหรือเคยพบนางมาก่อนหรือ?”น้ำเสียงของเจ้าเมืองร้อนรนขึ้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา ลั่วชิงยวนก็คาดเดาได้ว่าเขาคงเป็นญาติของอวี๋ตันเฟิ่งจึงถามว่า “ท่านคือ…”“ข้าคือพี่ชายของนาง อวี๋หง!”เจ้าเมืองถามด้วยความกังวล “แม่นาง ท่านเคยพบนางใช่หรือไม่? บัดนี้นางอยู่ที่ใด? ท่านมีเบาะแสหรือไม่?”ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินน้ำเสียงร้อนรนของอวี๋หง ก็ทราบว่าพวกเขามิเคยละทิ้งการตามหาอวี๋ตันเฟิ่งลั่วชิงยวนพยักหน้า “มีเบาะแส แต่ว่านางมิได้อยู่บนใต้หล้านี้แล้ว”เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋หงก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่งรู้สึกมิอยากจะเชื่อลั่วชิงยวนหยิบจดหมายที่นำมาด้วยก่อนหน้านี้ออกมา “แต่นางมิได้ลืมเลือนครอบครัว ทั้งยังมิได้จงใจมิติดต่อท่าน”“นี่คือจดหมายที่นางเขียน”อวี๋หงรับจดหมายมาเปิดอ่าน เมื่ออ่านเนื้อความในจดหมาย มือก็สั่นเทากำกระดาษจดหมายแน่น“ในเมื่อนางยังระลึกถึงพวกข้า เหตุใดจึงมิเคยกลับมาเยี่ยมสักครั้ง?”“เรื่องนี้… กล่าวไปก็ยาว” ลั่วชิงยวนถอนหายใจเดิมทีตั้งใจจะค่อย ๆ บอกความจริงแก่อวี๋หงทันใดนั้นเอง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1461
เกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้มขณะวางถ้วยชาลง ยกมุมปากขึ้นเย้ยเยาะ “ข้ารู้แล้วว่าท่านจะมา”“ไยเล่า? หรือว่าอยากเจรจากับข้า?”พูดจบเกาเหมียวเหมี่ยวก็สั่งให้สาวใช้ผู้ติดตามออกไปในห้องเหลือเพียงเกาเหมียวเหมี่ยวและเฉินชีสองคนนางค่อย ๆ เข้าไปใกล้ แล้วคล้องคอของเฉินชี “ลั่วชิงยวนปรารถนาสิ่งเหล่านั้น ท่านถึงกับตามใจนางถึงเพียงนี้เลยหรือ?”“นางใคร่ได้ดวงดาวบนฟ้า ท่านก็จะไปเก็บมาให้นางหรือ?”ในน้ำเสียงของเกาเหมียวเหมี่ยวเจือด้วยความหึงหวงรุนแรงเฉินชีผลักนางออกอย่างรังเกียจ แล้วตวาดว่า “เจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่”สิ่งที่อาเหลาปรารถนา นอกเสียจากสิ่งนั้นที่มิอาจให้ได้สิ่งอื่นใดที่นางปรารถนา เขาย่อมประทานให้ได้ทุกอย่าง!สมบัติล้ำค่าในการประมูลวันนี้ก็เช่นกัน!เกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้มอย่างสมใจ “ข้ารู้ว่าลั่วชิงยวนต้องการสมบัติยี่สิบชิ้นเพื่อแลกกับการได้เข้าพบเจ้าเมือง”“แต่เฉินชี เจ้าพึงรู้เถิดว่า ข้าคือองค์หญิง”“สิ่งที่ข้าปรารถนา แม้ต้องใช้เงินทองมากมายเพียงใด ข้าก็จะต้องได้มา!”“วันนี้ข้าจะมิยอมให้ลั่วชิงยวนรวบรวมสมบัติได้ครบยี่สิบชิ้น!”ขณะที่พูด สายตาของเกาเหมียวเหมี่ยวดุดันยิ่งนักเฉินช
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1460
หลังจากที่ลั่วชิงยวนสังเกตเห็น คนที่อยู่นอกประตูนั้นก็รีบหลบหนีไปลั่วชิงยวนเดินไปเปิดประตู แล้วมองออกไปข้างนอก ทว่ามิเห็นแม้แต่เงาของคนผู้นั้นแต่ลั่วชิงยวนจำดวงตาคู่นั้นได้เวินซินถง!เวินซินถงก็มาด้วยค่ำคืนแห่งการประมูลนี้จะต้องครึกครื้นมากเป็นแน่เมื่อถึงเวลา โคมไฟทุกดวงก็ส่องสว่าง ทั่วทั้งหอเจิดจ้าราวกับยามกลางวันผู้ดำเนินการประมูลเบื้องล่างกล่าวเปิดงานว่า “วันนี้มีสมบัติล้ำค่าทั้งสิ้นสามสิบชิ้น ล้วนเป็นเอกลักษณ์มีหนึ่งไม่มีสอง ท่านทั้งหลายโปรดจับจ้องโอกาสแล้วลงมือคว้าไว้อย่าได้ลังเล”จากนั้นสมบัติล้ำค่าชิ้นแรกก็ถูกนำขึ้นมาผู้ดำเนินการประมูลยังมิทันกล่าวจบ เฉินชีก็เอ่ยราคาโดยพลัน “ห้าพันตำลึง!”ทันใดนั้น เสียงสตรีก็ดังมาจากห้องถัดไป “หนึ่งหมื่นตำลึง!”เฉินชีมิยอมแพ้ ตะโกนเสียงดัง “สองหมื่นตำลึง!”คาดมิถึงว่าอีกฝ่ายก็ดูมุ่งมั่นที่จะชนะเช่นกัน เพิ่มราคาเป็นสี่หมื่นตำลึงทันทีจนในที่สุดราคาก็สูงขึ้นถึงแปดหมื่นเฉินชีกำหมัดแน่น ราคานี้เห็นชัดว่ามิอาจเพิ่มได้อีก มิเช่นนั้นเงินทองที่มีย่อมมิเพียงพอลั่วชิงยวนนั่งสงบเสงี่ยม กล่าวเบา ๆ “แปดหมื่นตำลึงแพงเกินไปแล้ว ดูชิ้นต
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1459
เฉินชีหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาฉายแววอันตรายทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็คว้าคอคนใบ้ตรงหน้าอย่างแรง แล้วกล่าวเสียงเย็นเยียบ “เขาเป็นคนบอกเรื่องนี้ใช่หรือไม่?”“ข้าจะช่วยฆ่าเขาให้เจ้าเอง!”การกระทำนั้นทำให้ลั่วชิงยวนตกใจ รีบตวาดห้ามเขา “หยุดนะ!”“เฉินชี หากเจ้ามีเจตนามิดี ก็จงลงจากรถไปเสีย!”เฉินชีจึงปล่อยมือจากคอคนใบ้ในทันทีเขายิ้มแล้วกล่าวว่า “ข้าแค่ล้อเล่น เจ้าจะตื่นตูมไปไย”หลังจากพูดจบ เขาก็เอนกายพิงผนังรถ ยกขาขึ้นไขว่ห้างพลางมองคนใบ้ตรงหน้าเขากล่าวอย่างมิใส่ใจ “หากเจ้าโปรดปรานองครักษ์ใบ้ ข้าจะตัดลิ้นองครักษ์ของข้าให้ไปอารักขาเจ้า”“รับรองว่าฝีมือเก่งกาจกว่าเขา ทั้งยังจงรักภักดีด้วย”ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มิจำเป็น!”กล่าวจบก็รีบสั่งโฉวสือชี “ออกเดินทางเถิด”ตลอดทาง เฉินชีเอาแต่พร่ำพรรณนา ประจบประแจงลั่วชิงยวนด้วยถ้อยคำต่าง ๆ นานาส่วนฟู่เฉินหวนนั่งอยู่ตรงข้าม ทำได้เพียงมองดูด้วยความขุ่นเคืองในใจหากมิใช่เพราะการปรากฏตัวของเฉินชี ชิงยวนคงมิได้มายังแคว้นหลี ทั้งยังมิต้องทนทุกข์ทรมานมากมายเช่นนี้สักวันหนึ่งเขาจะต้องสังหารเฉินชีแล้วพาชิงยวนกลับไปให้ได้!ตลอดทาง ล
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1458
เมื่อเห็นเขาเขียนประโยคนั้นด้วยความตั้งใจ ในใจของลั่วชิงยวนก็บังเกิดความรู้สึกซาบซึ้งนางอดมิได้ที่จะยกยิ้ม “เงินทองมากมายถึงเพียงนั้น เจ้าจะช่วยหามาให้ข้าได้อย่างไร?”“ที่จริงแล้วเจ้าแค่แจ้งเรื่องนี้แก่ฉินอี้ก็พอ”“แล้วก็… เผยให้เกาเหมียวเหมี่ยวรู้ด้วยสักหน่อย”เมื่อได้ยินดังนั้น คนใบ้ก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย และเขียนคำสามคำด้วยความเคลือบแคลงใจว่า “แน่ใจหรือ?”ลั่วชิงยวนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “แน่ใจมาก!”“เรื่องนี้ข้าขอฝากเจ้าด้วย!”คนใบ้ยังคงมิเข้าใจว่านางจะกระทำสิ่งใด แต่ก็ยังคงพยักหน้าลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปาก “เช่นนั้นพวกเราค่อยพบกันในอีกสามวัน”“ยามเที่ยงวัน ข้าจะรอเจ้าอยู่นอกเมือง”คนใบ้พยักหน้าแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปครู่หนึ่ง โฉวสือชีก็เดินเข้ามา “ข้าได้ยินแล้ว เจ้าว่าจะหาเงินไปตลาดมืด”“แต่เหตุใดจึงต้องบอกกล่าวแก่เกาเหมียวเหมี่ยวด้วยหรือ?”ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “ข้ามีแผนของข้า”“เช่นนั้นพวกเรายังต้องหาเงินอีกหรือไม่?” โฉวสือชีถามลั่วชิงยวนยิ้มมีเลศนัย “มิต้อง รอให้เงินทองมาหาเองก็พอ”“หา?” โฉวสือชีงุนงง“เตรียมตัวเถิด พวกเราจะไปตลาดมืดกันโดยมิต้องนำเงินทองไ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1457
เขามิเต็มใจที่จะยอมรับลั่วชิงยวนจับข้อมือเขาไว้ “พอเถิด อย่าคิดมากไป ข้ายังมีหนทางหาบัวถวายมาได้”แต่นางพลันสังเกตเห็นว่าลมหายใจของเขาผิดปกติและอ่อนแรงยิ่งนัก“เจ้าเป็นอะไรไป? บาดเจ็บอีกแล้วหรือ?”“มากับข้าสิ”ลั่วชิงยวนพาเขาไปยังโรงเตี๊ยมที่พวกนางพัก ตอนนี้โรงเตี๊ยมทั้งหลังถูกพวกนางเช่าไว้แล้ว บัดนี้จึงไม่มีผู้ใดอื่นอยู่นอกจากโฉวสือชี บังเอิญว่าสมุนไพรที่นายท่านซีมอบให้ก่อนหน้านี้ยังอยู่เหลืออยู่ที่นี่ ลั่วชิงยวนพาคนใบ้มายังห้องพักนางวางหีบเงินทองลง แล้วสั่งว่า “ถอดเสื้อออกให้ข้าดูหน่อย”คนใบ้ลำบากใจ มิยอมขยับเขยื้อนโฉวสือชีที่อยู่ข้าง ๆ ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็หันมากล่าวว่า “เช่นนั้นข้าจะออกไปก่อน”ชายร่างใหญ่กลับมิกล้าถอดอาภรณ์ต่อหน้าผู้ชายด้วยกันโฉวสือชีปิดประตูห้องส่วนลั่วชิงยวนเตรียมยาในห้องคนใบ้ถอดเสื้อออก ลั่วชิงยวนเห็นบาดแผลที่ไหล่ของเขาปริแตกนางอดมิได้ที่จะถามว่า “ผ่านมาหลายวันแล้ว บาดแผลของเจ้ายังมิหายดีอีกรึ?”คนใบ้พยักหน้าลั่วชิงยวนพันผ้าแล้วทายาให้เขาใหม่ ถือโอกาสดูบาดแผลในส่วนอื่น ๆ ด้วยปรากฏว่าค่อนข้างฟื้นตัวดีขึ้น และตกสะเก็ดแล้ว“เจ้ายังต้
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1456
ขณะนั้นเอง คนใบ้ก็กำหมัดแน่นเกาเหมียวเหมี่ยวมองเขาด้วยความสนใจ แล้วยกคิ้วขึ้นพลางเผยรอยยิ้ม “ไยเล่า? คุกเข่าให้พี่ชายข้าได้ เหตุใดคุกเข่าให้ข้ามิได้รึ?”ในใจคนใบ้ขุ่นเคือง แม้ปรารถนาบัวถวาย แต่เขารู้ดีว่าคนเช่นเกาเหมียวเหมี่ยว แม้เขาจะคุกเข่าลงจริงนางก็ไม่มีวันมอบบัวถวายให้เขาเขาหันหลังเตรียมจะเดินออกไปแต่กลับถูกเกาเหมียวเหมี่ยวจับบ่าไว้ “ขี้ข้าเยี่ยงเจ้าบังอาจทำท่าทีเช่นนี้ต่อตัวข้าผู้เป็นองค์หญิงรึ?!”“เจ้าคิดจริงหรือว่าฉินอี้จะคุ้มครองเจ้าได้!”“ต่อให้ข้าจะทรมานเจ้าจนตาย เขาก็ไม่มีวันเอ่ยปากแม้สักคำ!”คนใบ้สะบัดมือของนางออกแล้วก้าวเท้าเดินออกไปแต่ในเวลานั้นเอง เกาเหมียวเหมี่ยวร้องเรียกองครักษ์หลายคน แล้วตวาดว่า “จับตัวมาให้ข้า!”คนใบ้ถูกจับกลับมาในทันทีเขาถูกจับกดลงตรงหน้าเกาเหมียวเหมี่ยวเกาเหมียวเหมี่ยวจ้องมองเขาอย่างโกรธเกรี้ยว “คุกเข่าลง!”แต่คนใบ้กลับมิยอมคุกเข่า องครักษ์หลายคนกดบ่าเขาไว้แน่นหมายจะกดเขาลง แต่เขากลับขัดขืนสุดกำลังเกาเหมียวเหมี่ยวโกรธจัด ถีบเขาทันที“องค์หญิงรับสั่งให้เจ้าคุกเข่า!”เมื่อถูกถีบ คนใบ้ก็ถอยหลังไปหลายก้าว องครักษ์ฉวยโอกาสถีบเข้าท
You may also like
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า
มู่มู่128.3K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว281.4K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.6M viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน187.5K viewsทะลุมิติมาแต่งงานกับสามีโง่เขลา
ต้าเหนิง2.2K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง25.8K viewsแฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)
ไห่ถาง2.5K viewsเฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน
พิมพ์ธนภัส / เวณิตา244.6K views
