สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน

สตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-19
โดย:  ฟู่จินเฟยจบแล้ว
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
85บท
3.4Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

หลิวฟางอี้ ตื่นมาบนเตียงตระกูลฟู่ แถมบุรุษที่อยู่ในห้องเดียวกันยังเป็นชายในใจที่เพ้อฝันมานาน ฟู่หลางเทียน แต่ข้อกล่าวหาที่เขามอบให้ช่างน่ารังเกียจ และหากเป็นเช่นนั้นใยนางไม่รู้สึกว่าโดนเด็ดบุปผากันล่ะ

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

ตอนที่ 1 สตรีน่ารังเกียจ

DIKIRA SUAMI PENGANGGURAN

Bab 1

🍀🍀🍀

"Abang! Jam berapa ini? Udah siang masih aja molor." Kutarik lengannya sampai ia tersungkur ke lantai.

Geram aku, jam 9 pagi suamiku masih aja di atas kasur.

"Ya ampun Yun, pelan-pelan dong, Abang kaget ini," katanya seraya menggosok kepala.

"Bangun! Udah siang ini, mau jadi apa hidup kita kalau Abang jadi pengangguran terus, hah?"

"Iya iya."

Dia pun bangkit lalu melengos ke luar dan dengan santainya duduk di kursi teras. Aku makin geram.

"Abang! Mandi sana, ngapain duduk dulu di sini, hah? Males amat sih jadi laki!"

"Ngopi dulu Yun, sambil ngumpulin nyawa," jawabnya santai.

"Mandi gak sekarang?!" sentakku seraya melotot dan berkacak pinggang.

Ia mengecap bibir, "ck bikinin Abang kopi dulu bentar Yun, abis itu Abang langsung mandi, janji," katanya.

"Gak ada duit! Boro-boro kopi, beras aja habis," ketusku sambil terus melotot ke arahnya.

Dasar suami pengangguran. Udah bangun siang mulu, bukannya langsung mandi malah minta kopi. Otaknya tuh di mana sih? Padahal baru aja kita menikah 2 bulan yang lalu, tapi rumah tangga udah kayak berabad-abad, bosen karena selalu bikin naik darah.

"Ya kamu belilah Yun, di warung 'kan banyak."

Aku makin melotot mendengar ucapannya yang tanpa rasa bersalah sedikitpun.

"Beli katamu, Bang? Ya terus duitnya mana, hah?!"

"Oh kamu gak punya duit toh Yun?"

"Ya menurut Abang? Abang pikir duit sejuta udah berbulan-bulan yang lalu masih cukup apa, hah?!"

"Udah Yun, jangan marah-marah begitu, malu, kalau ibu sama bapak denger gimana?" Tangan Bang Wija meraih kedua bahuku untuk meredakan emosi yang sejak tadi meluap-luap.

"Biarin aja, biar mereka tahu sekalian gimana kamu sebenarnya, Bang."

Suami menggelengkan kepalanya, lalu bangkit dan kembali masuk ke dalam kamar. Baru saja aku akan beranjak untuk menariknya ke kamar mandi, ia sudah lebih dulu keluar.

"Nih, beli beras sama kopi, gula bila perlu," ucapnya sambil memberiku lembaran uang kertas berwarna merah, entah berapa.

Mataku melebar, kutatap duit di tanganku itu lekat-lekat. Tak percaya rasanya hari ini Bang Wija memberiku duit sebanyak ini, pasalnya dari mana dia mendapatkannya?

"Ini duit siapa Abang?" tanyaku menatapnya curiga.

Ia yang tengah menyulut sebatang rokok hanya mengembuskan napas kasar, lalu duduk bersender bada badan kursi.

"Udah kamu belanja aja sana gih, gak usah banyak tanya, nanti kamu ngamuk-ngamuk lagi," jawabnya enteng.

"Gak bisa Abang, Yuni perlu tahu ini duit dari mana? Abang 'kan gak pernah kerja, sehari-hari cuma tidur dan ngopi, apa jangan-jangan ini duit haram ya? Abang judi ya?" cecarku.

"Astagfirullah Yuniii, tadi kamu ngamuk-ngamuk karena gak ada duit, sekarang udah Abang kasih masih aja kamu ngamuk-ngamuk, pake nuduh Abang yang enggak-enggak pula, singkirinlah pikiran jelekmu itu Yun."

"Ya tapi, Bang-"

"Yuni," potong seseorang yang baru saja datang di belakangku.

Aku terkesiap dan refleks memasukan duit itu ke dalam kacamata dada.

"Mbak, Yuni pikir siapa."

Ternyata yang datang adalah Mbak Viona-kakak tiriku yang pertama.

"Nih sayur sop buat ibu, tolong taro ke dalam."

"Makasih Mbak. Oh ya, kata ibu Mbak Viona sama yang lainnya suruh kumpul di sini nanti malam."

"Iye, udah tahu, palingan mau bahas biaya acara kawinan si Mala, males banget," kecutnya sambil melengos pergi.

Aku mengusap dada. Kakak tiriku itu emang gak ada akhlak banget, mentang-mentang yang mau nikah adalah adik tirinya, seenak jidat aja kalau ngomong.

"Dasar gak ada akhlak, kena karma baru tahu tuh si paling orkay," dengusku.

Suami cuma cengar-cengir sambil menggeleng kepala. Aku lalu masuk ke dalam untuk menaruh semangkuk sop dari Mbak Viona. Setelah itu aku membuatkan kopi untuk suami.

"Tuh kopinya, ampasnya bila perlu dihabisin jangan sampe ada sisa, harga kopi mahal," ketusku.

Lagi-lagi suami nyengir sambil mulai menyeruput kopi hitamnya.

"Katanya gak ada kopi Yun, ini udah jadi aja kopinya."

"Barusan ngambil dulu dari kantong doraemon," jawabku masih ketus.

Suami geleng-geleng.

"Abang pergi dulu Yun, lupa kalau hari ini ada janji," kata Bang Wija setelah segelas kopi itu habis direguknya.

Ia lalu berlari bahkan sebelum aku sempat bertanya lagi.

"Loh Bang, mau pergi kemanaaa?!" Aku teriak.

"Bisniiis," jawabnya santai sambil melambaikan tangan sebelahnya.

Aku menjebik, "hidiiiih belagak banget mau bisnis palingan mau nongkrong itu orang, awas aja, sampe ketahuan lagi sama mataku, habis dia."

Aku kembali masuk dan mengambil uang pemberian Bang Wija dari dalam kacamata dadaku. Setelah kuhitung ternyata jumlahnya ada satu juta lima ratus ribu.

Aku terkejut bukan main. Tentu saja, gak nyangka suamiku ternyata banyak duitnya. Padahal sehari-harinya dia cuma jadi pengangguran.

"Duit dari mana nih? Kok bisa suamiku banyak duitnya begini."

Baru saja aku duduk di sisi ranjang, suara ibu di luar teriak kencang.

"Yuniii!"

Cepat aku bangkit dan menyimpan duit itu ke bawah kasur.

"Eh Bu, Pak, udah pulang?"

"Usaha kita bangkrut lagi, si Asep kabur bawa semua modal kita," dengus Ibu sambil membanting bobotnya ke atas kursi teras.

Aku terbelalak, "loh kok bisa, Bu? Kabur kemana? Emang kita gak ada alamat si Asep nya?"

"Alamat apaan? Dia gak jelas gitu, alamatnya pindah-pindah, Ibu udah suruh orang nyari alamat dia yang ada di KTP eeh malah katanya gak ada yang namanya Asep di daerah itu. Ibu tuh heran deh, kenapa sih setiap mau ada acara kita selalu aja ditimpa musibah? Kemarin sebelum kamu nikah toko baju kita kebakaran, sekarang adik kamu mau nikah warung kita yang dipaling, apes banget," dengus Ibu lagi dengan wajahnya yang sangat tak enak dilihat.

Aku menghela napas berat.

15 hari lagi Nurmala-adik kandungku akan menikah, karena itu tadi pagi ibu dan bapak pergi menengok warung kelontong sekalian ingin menagih uang bagi hasil warung selama 3 bulan ini.

Tapi desas-desus yang kami dengar dari orang yang pernah lewat ke warung itu rupanya benar, bahwa warung kelontong yang dikelola mantan karyawan bapak itu katanya sudah tak pernah buka selama seminggu ini.

Aku jadi khawatir pernikahan si Mala batal, pasalnya ibu tiriku itu kalau udah kesel dia bakal ngelakuin apapun sekarepe dewek, termasuk membatalkan pernikahan Mala adikku.

"Udah kenapa sih Bu, malu sama orang, emang kita perlu berapa sih buat acara nikahannya si Mala?" tanyaku akhirnya.

"Gak tahu entar malem aja kita rundingan sama mbak dan mas mu," jawab Ibu kesal, lalu bangkit ke belakang.

Aku pun mengambil tempat bekas ibu.

"Sabar ya Pak, ibu emang kayak begitu," ucapku pada Bapak yang sedang tampak frustasi.

"Gak apa-apa Nak, Bapak paham kok," jawabnya pendek.

Sejak kecil kami hidup bersama ibu tiri, memang tabi'atnya begitu, tak pernah berubah apalagi kalau lagi ngomong sama aku dan Mala, selalu pedas dan tak pernah dipikir dulu.

Bukan cuma omongannya. Gak tahu kenapa, aku juga ngerasa sejak kecil kami selalu dibeda-bedakan dengan anak kandungnya, baik urusan makanan, pakaian maupun pendidikan.

Tapi aku bisa berbuat apa? Toh wanita itu adalah pilihan bapak.

-

Malam hari kami semua sudah kumpul. Ada Mbak Viona-kakak tiriku yang pertama, Mas Yusril-kakak tiriku yang kedua, dan Mbak Jessica-kakak tiriku yang ketiga. Mereka datang bersama suami, istri dan anak-anak mereka juga.

Bapak, suamiku dan Nurmala si calon pengantin yang sehari-harinya kerja di sebuah toko obat, malam ini juga ikut berkumpul.

"Begini, langsung aja, tadinya Ibu ngumpulin kalian semua karena Ibu mau membahas kira-kira hiburan apa yang mau kita adain di hajatannya Mala, tapi berhubung modal dan isi warung kelontong bapak dicuri sampe ludes gak tersisa jadi kita bahas soal anggaran biayanya aja dulu." Ibu memulai pembicaraan.

"Apa? Warung kelontong dicuri? Kok bisa, Bu?" Mbak Jessica terkejut.

"Udah gak usah banyak tanya, pikirin aja gimana solusinya, karena sekarang Ibu cuma mengharapkan kalian, jadi mau tak mau kalian semua harus nyumbang untuk acara si Mala ini," tegas Ibu lagi tak mengindahkan pertanyaan Mbak Jessica.

Semua orang menarik napas berat, lalu berpaling mata.

"Ya kalau Jessica sih kayaknya gak bakal nyumbang lagi Bu, 'kan kemaren udah bantu bayarin acaranya si Yuni," sahut Mbak Jessica lagi.

"Iya, Viona juga, masa udah nyumbang habis-habisan kemarin sekarang ditodong lagi, bikin susah orang aja emang," timpal Mbak Viona ketus.

Kutengok wajah Mala menunduk dan terlihat sedih, sodara-sodaraku itu emang keterlaluan banget kalau ngomong. Andai aku punya duit banyak, akan kuberikan semuanya buat hajatan Mala.

"Gak apa-apa kok Mbak, gak usah nyumbang kalau terpaksa, biar Mala akad aja di KUA," kata Mala dengan suara berat.

"Nah gitu dong, lagian kawinan kamu tuh gak penting-penting amat 'kan? Cuma kawin sama gembala kerbau aja mesti pake acara hajatan segala," ketus Mbak Jessica lagi.

"Bener," sahut Mbak Viona.

Aku melotot, dadaku mendadak bergemuruh. Tapi sebelum aku angkat bicara bapak sudah lebih dulu teriak.

"Jessica! Viona! Kalian itu kalau sekiranya gak mampu nyumbang mulutnya jangan ngomong begitu! Berapa sih kalian kemarin nyumbang buat acaranya Yuni, hah?!"

Wajah Mbak Jessica dan Mbak Viona mendadak pias melihat bapak yang tampak habis kesabaran.

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
85
ตอนที่ 1 สตรีน่ารังเกียจ
ร่างอวบอิ่มค่อนไปทางอ้วนกลม พลิกกายภายใต้ผ้านวมอุ่นนุ่มไปมาอย่างปวดเมื่อยราวกับไปทำงานหนักมาเสียจนร่างกายปวดเมื่อยไปหมด หลังถูกเสียงพูดคุยโหวกเหวกของผู้คนด้านนอกห้องปลุกให้ตื่นจากการหลับใหล 'หลิวฟางอี้' รู้สึกว่าการตื่นในเช้าวันนี้ราวร่างกายได้รับการหลับใหลไปเสียนาน เปลือกตาที่ขยับขยุกขยิกไปมาเริ่มเปิดขึ้นและกระพริบช้า ๆ เมื่อยังมองสิ่งรอบตัวไม่ถนัดนัก "หื้อ"คิ้วโก่งเรียวเรียงเส้นสวยดุจคันธนูขมวดลงเล็กน้อย ยามเมื่อดวงตากลมโตกวาดมองไปทั่วห้องที่นางอาศัยนอนหลับใหลมาทั้งคืนด้วยบรรยากาศรอบตัวที่ไม่คุ้นเคย‘หนอยแน่! จ้าวเจิ้งซิน’ สาวใช้ข้างกายนางนี่ใช้ไม่ได้เสียจริงปล่อยให้ตนเหลวไหลสิ้นดี เมื่อคืนที่จวนตระกูลฟู่ มีงานเลี้ยงฉลองที่คุณหนูรองได้จัดขึ้น หลิวฟางอี้และคุณหนูตระกูลต่าง ๆ ล้วนได้รับเทียบเชิญเช่นกัน หากแต่เมื่อคืนเกรงว่านางคงเผลอดื่มเข้าไปมากนักกระมัง ถึงเมามายจนไร้สติแม้ทางกลับจวนก็หลงลืมเสียแล้ว แต่เช่นไรคนจวนตระกูลฟู่ใช้ได้เสียที่ไหนใยไม่ส่งข้ากลับจวนเล่า งานนี้คงหาทางเอาตัวรอดยากจากไม้เรียวของบิดาเสียแล้ว แค่คิดก็ขยาดกลัวยิ่งนัก คิดได้ดังนั้น หลิวฟางอี้ก็เด้งตั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 2 ข้อกล่าวหา
ดวงตากลมโตรื้นไปด้วยน้ำใสขังเอ่อหลังได้ฟังถ้อยคำกล่าวหาที่บาดลงในใจ พลันความเสียใจและความหวาดกลัวเข้าจู่โจมจนไหล่บางเริ่มสั่นน้อย ๆ ยามปกตินางหาได้หวาดกลัวสิ่งใดไม่ ด้วยมีบารมีของบิดาคอยปกป้อง หากแต่ยามนี้ที่ตื่นมาในจวนผู้อื่นเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยนี่อีก พลันสติเลือนหายจนเสียงสะอื้นที่กลั้นไว้หลุดออกมา"ฮึก ฮึก"เสียงสะอื้นของนางทำให้เท้าแกร่งชะงักกึก หันกลับมามองสตรีที่บัดนี้หน้าตาแดงก่ำ ริมฝีปากแดงชมพูราวสีลูกท้อสุก มือสาละวนไปมาสั่น ๆ จับอาภรณ์ขยับไปมาให้เข้าที่ ตัวหอบโยนสั่นน้อย ๆ จากแรงกลั้นสะอื้นของสาวเจ้า"เป็นเจ้าที่ตั้งใจเข้าหาข้า เจ้าจะมาร่ำไห้เสียใจให้ได้สิ่งไร อย่าเสแสร้งให้ข้ารังเกียจสตรีเช่นเจ้าไปมากกว่านี้เลยหากมิเมามายจนเสียสติ ข้าคงมิแลสตรีอวบอ้วนเช่นเจ้าให้ระคายนัยน์ตาเสียหรอก"หลางเทียนจงใจกล่าววาจาเชือดเฉือนให้นางเข้าใจว่าเป็นตนที่ล่อลวงบุรุษรูปงามเช่นตนหลิวฟางอี้ทนไม่ไหวอีกต่อไปที่จะไม่แย้งถ้อยคำของบุรุษตรงหน้า เหตุการณ์เมื่อคืนใช่ว่าตนจะเป็นคนทำยังไม่กระจ่าง เหตุไฉนเขาถึงปรักปรำนางฝ่ายเดียวกัน สายตาตัดพ้อและผิดหวังพาดผ่านดวงตากลมโตเพียงชั่วครู่ให้ได้เห็นก่อนจะวาววั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 3 เป็นผู้ใดเล่นแง่กับข้า
[จวนตระกูลหลิว]"คุณหนู คุณหนู เฮ้อ ขอบคุณสวรรค์ เมื่อคืนคนที่จวนตระกูลฟู่บอกว่า รถม้ามาส่งคุณหนูที่เรือนแล้ว เจิ้งซิน ๆ เลยกลับมาที่เรือนก่อนมิได้ตามหาคุณหนูให้ดี เจิ้งซินหูเบาคุณหนูโปรดอภัยด้วยเจ้าค่ะ""สาวใช้เช่นเจ้า ฮึย ช่างดูแลนายไม่ได้เรื่องเสียจริง เจ้ารู้รึไม่หึ ว่าเกิดเรื่องอัปยศอันใดขึ้นกับคุณหนูของเจ้า ฮึ! รู้รึไม่ ต่อไปข้าจะไว้ใจเจ้าให้ดูแลลูกข้าได้เยี่ยงไรกัน หึ"นายท่านหลิวชี้นิ้วสั่น ๆ ไปยังสาวใช้ข้างกายบุตรสาว พลันแข้งขาอ่อนแรงทรุดลงบนเก้าอี้กลางเรือน เมื่อบุตรสาวเริ่มส่งเสียงร้องไห้ออกมา เกิดมาไม่เคยโกรธผู้ใดได้ถึงเพียงนี้มาก่อน บัดนี้ยอดดวงใจบุตรสาวหนึ่งเดียวของตนโดนลูกหลานตระกูลฟู่ซึ่งเป็นสหายที่คบค้ากันมานานรังแกตนไม่รู้จะทำเช่นไร คิดอะไรยังไม่ออกจึงได้กลับมาตั้งหลักที่จวนก่อน รอถามไถ่บุตรสาวให้ได้ความค่อยว่ากันอีกที "นายท่าน ฮูหยิน ฮึก ฮึก คุณหนู บ่าวผิดไปแล้ว"เจิ้งซินเมื่อเห็นคุณหนูตนทรุดตัวคุกเข่าลงที่พื้นก็เดาได้ไม่ยากว่าเกิดอันใดขึ้นกับนาง ไม่รอช้าคลานเข้าไปกอดผู้เป็นนายทันที บัดนี้ทั้งนายทั้งบ่าวกอดกันร้องไห้ปานจะขาดใจ"ฮึก คุณหนู"ยามนี้ดวงตามองไปยังบุตรส
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 4 ทุกเหตุย่อมมีที่มา
"ฟู่หลางเทียน เจ้ารู้ตัวรึไม่กระทำสิ่งใดลงไป ข้า ข้า ล่ะ โอ๊ย ปวดหัว ปวดหัว""นายท่าน หยุดต่อว่าลูกฟู่เสียที คุณชายผู้สง่างามเช่นคุณชายฟู่นี่รึ จะไปขืนใจหญิงอัปลักษณ์อย่างคุณหนูหลิว เฮอะ! นางก็เสียกระไร อัปลักษณ์เช่นนางใครจะกล้าแต่งเข้าบ้านกัน เว้นแต่นางอยากแต่งเป็นฮูหยินตระกูลฟู่ เฮอะ!!เฒ่าฟู่นายท่านใหญ่ของตระกูลฟู่ ครานี้ถึงกับเอ่ยปากตำหนิบุตรชายของตนด้านฟู่หลางเทียนยังคงเงียบ ไร้เสียงเอ่ยโต้ตอบใด ๆ อย่าว่าแต่แตะต้องเลย แม้จะเฉียดเข้าไปใกล้ตนล้วนรังเกียจนาง หากนางไม่ไปพัวพันกับว่าที่น้องเขยตนจนจะทำให้น้องน้อยของเขา 'ฟู่ฮวาซิน' ต้องเสียใจละก็เขาคงไม่ลดตัวลงไปนอนร่วมเตียงกับนางให้เสียเวลาเสียหรอก"ฟู่หลางเทียน ไม่รู้แหละ เช่นไรข้าจะต้องทำให้ถูกต้อง เจ้าต้องหมั้นหมายกับนางมิเช่นนั้นถึงคราข้าดินกลบหน้าข้าคงมิมีหน้าไปพบท่านแม่เจ้าแน่”นายท่านฟู่เอ่ยบอกบุตรชายด้วยน้ำเสียงเข้มและจริงจัง มารดาของยัยหนูหลิวและหลางเทียนนั่นเป็นสหายรักกัน หากรับรู้ถึงเรื่องที่บุตรตนทำวิญญาณนางเกรงว่าจะไม่เป็นสุขกระมัง เช่นนั้นตนต้องรีบทำทุกอย่างให้มันถูกต้องก่อนที่ข่าวจะแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองเสียก่อน"เป็น
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 5 บ่วงอารมณ์
"เป็นเช่นไรฮูหยิน เสี่ยวฟาง" เมื่อทั้งสองนางก้าวออกมาจากห้องพร้อมกันหลิวตงฟางก็รีบเข้าไปถามเอาคำตอบอย่างร้อนรน ฮ่าวอี้เองก็เช่นกัน "เอ่อ ""เอ่อ อะไรกันเล่า รีบพูดมาฮูหยิน""เสี่ยวฟางของเรานางยังบริสุทธิ์เจ้าค่ะ""โธ่! หึ จริงรึ เสี่ยวฟางน้อยของพ่อ"หลิวตงฟางดีใจจนเผลอกอดบุตรสาวไว้ ด้านเสี่ยวฟางนั้นตัวกลับแข็งทื่อใช่ว่าโตมาจนอายุได้ 18 ปี ท่านพ่อเคยกอดนางบ่อยเช่นตอนเป็นเด็กไม่ ครั้นโดนสวมกอดแบบไม่ตั้งตัวจึงได้แต่ยื่นตัวแข็งทื่อ ตาโตอย่างตกใจ ฮ่าวอี้พ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก ดีแล้ว ดีจริง ๆ ที่เสี่ยวฟางนางยังมิได้ถูกคุณชายฟู่ล่วงเกิน ดีจริง ๆ ความดีใจเก็บงำไว้ในใจไม่มิดจนต้องเผยยิ้มออกมา ทำให้เจิ้งซินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถึงกับละเมอเพ้อพกกับรอยยิ้มหวานของ คุณชายฮ่าวอี้"เช่นนั้นเสี่ยวฟางออกไปเที่ยวเล่นตลาดให้เบิกบานเสียหน่อยดีรึไม่" ฮ่าวอี้เอ่ยชวนได้ยินว่าโดนสั่งกักบริเวณคงจะอุดอู้อยู่ไม่น้อย จึงอยากพานางออกไปเที่ยวชมเมืองเรียกความสำราญใจเสียหน่อย"แต่ท่านพ่อยังสั่งกักบริเวณข้าอยู่เลยเจ้าค่ะ""ไม่ ไม่ ไม่กัก ๆ พาเสี่ยวฟางไปเที่ยวเสียหน่อยเถอะนะฮ่าวอี้ พานางออกไปสูดอากาศเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 ไม่พ้นสายตา
"คุณชาย คุณหนู ได้จองไว้รึไม่ขอรับ" คนของร้านโรงเตี๊ยมหลังใหญ่ออกมาดูแลต้อนรับตรงด้านหน้าอย่างดีเมื่อเห็นรถม้ามาจอด คนผู้นี้คือ บัณฑิตมู่ฮ่าวอี้รูปงามนั้นเอง มองจากรถม้าที่หรูคราแรกก็นึกในใจอยู่ว่าเป็นคุณชายจากตะกูลใด"จอง"ฮ่าวอี้เอ่ยตอบเพียงสั้น ๆ พร้อมกับชูป้ายให้กับเสี่ยวเอ้อร์ดู ก่อนจะแวะไปหาน้องสาวที่รักตนได้ให้คนของตัวเองมาจองห้องที่ดีที่สุดไว้ก่อนแล้ว ที่ทำเช่นนี้ก็เพื่อปลอบประโลมใจน้องน้อยของเขาที่พึ่งผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมา กลัวนางจะเศร้าเสียใจมากนัก เหตุไฉนไม่เพียงไม่เสียใจตอนนี้กลับร่าเริงสดใสเป็นยิ่งนัก ฟู่หลางเทียน นะ! หากว่าไม่นับว่ากำลังจะมาเป็นพี่เขยของตนคงต้องบุกไป ประดาบกันซักตั้งหนึ่งเชียวล่ะ ถึงแม้นฮ่าวอี้จะเกิดในตระกูลบัณฑิตและเขาเองก็เป็นบัณฑิตหนุ่มผู้เก่งกาจในยุคนี้ ที่หาใครเทียบได้ยากแต่ฝั่งมารดานั้นก็เป็นถึงตระกูลทหารใหญ่จึงได้ทั้งบู๋ทั้งบุ้นมาตั้งแต่เด็ก ข้อนี้ถือว่าตนได้เปรียบบุรุษรุ่นเดียวกันอยู่มากเสี่ยวเอ้อร์เดินนำทั้งสองเดินเข้ามานั่งในห้องเป็นที่เรียบร้อย ห้องที่ฮ่าวอี้จองไว้อยู่ชั้นสามของร้าน ด้านหน้าโล่งด้านข้างมีฉากกั้นระหว่างห้องถัดไปมิดชิด ด้านในต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 7 ปั่นป่วนรัญจวนใจ
"ปะ ปล่อย ข้านะ" เสี่ยวฟางพยายามย่นคอหลบใบหน้าคมไปมา ที่บัดนี้ทำได้เพียงแค่เบี่ยงใบหน้าหลบไปมาเพียงเท่านั้น ข้อมือสวยทั้งสองโดนมือใหญ่จับกุมโดยเจ้าของร่างหนาใช้เพียงมือข้างเดียวก็รวบไว้ได้หมด"หึ" หลางเทียงเพียงแค่ส่งเสียงคล้ายเย้ยและยั่วยวนนางอยู่ในที ปากหนายังคงโฉบลงไปไล่ขบจูบตามเนื้อนวลขาวเฉกเช่นหิมะจนเห็นเป็นรอยจ้ำสีแดงขึ้น ไล่จูบวนที่ลำคออวบไล่ลงมาตามขอบชายอาภรณ์ที่บัดนี้ได้เลื่อนตกลงมาอยู่ที่แขนจนเผยให้เห็นเนินอกอวบใหญ่ หลางเทียนมองความใหญ่โตอร่ามตาตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ตั้งแต่เติบใหญ่มาจนเป็นหนุ่มผ่านสาวงามมารึก็มากหากยังมิเคยมีนางใดมีสรวงอกที่ใหญ่โตถึงเพียงนี้รึเป็นเพราะความเจ้าเนื้อของสตรีผู้นี้กัน เมื่อทนมองความอร่ามตาตรงหน้าไม่ไหวปากหนาจึงก้มฉกลงไปไล่ดูดดึง เลีย จนเกิดรอยแดงช้ำขึ้นที่ผิวของเสี่ยวฟาง"ปะปล่อยข้านะ ฟู่หลางเทียน! คนถ่อย ปล่อยนะ" เสี่ยวฟางพยายามดิ้นไปมาอย่างสุดแรงแต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของบุรุษตรงหน้าได้ และเวลานี้เหมือนกับการดิ้นรนของนางยิ่งทำให้เขาอยากเอาชนะนาง ปากหนาจงใจขบเนื้อนวลแรงขึ้นคล้ายกลั่นแกล้งอยู่ในที ก่อนจะใช้ปากกัดดึงสายอาภรณ์ที่ร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 8 สตรีน่ารังเกียจ
"ย่ะอย่า”เสี่ยวฟางทำได้เพียงส่งเสียงออกมาเมื่อร่างแกร่งผงะเปิดโอกาสให้ตนได้หายใจหายคอบ้างก่อนจะโฉบลงมาบดจูบแรง ๆ อีกครั้ง อย่างห้ามใจไม่ไหว ฟู่หลางเทียงมองสตรีที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของตนด้วยอาการที่หอบหายใจรุนแรง ใบหนาหล่อเหลาบัดนี้เริ่มแดงก่ำไรผมชื้นไปด้วยเหงื่อหอบหายใจรุนแรง สายตาคมกวาดมองร่างอวบในอ้อมกอดที่หอบหายใจอยู่ไม่ต่างกัน ใบหน้านางแดงก่ำ ปากบางถูกนางผู้เป็นเจ้าของเม้มไว้แน่น จับจ้องมองที่ตนด้วยสายตาวาววับก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่หลางเทียนถึงกลับต้องผลักนางออกจากอ้อมกอดอย่างนึกโกรธเกลียด“ข้าจะฟ้องพี่ฮ่าวอี้ คนตระกูลฟู่ล้วนน่ารังเกียจนัก ฮึก โอ๊ย! เจ็บนะ ฮึก” เสี่ยวฟางนึกเกลียดชายตรงหน้ายิ่งนักที่บังอาจมาทำหยาบถ่อยกับตนจนต้องเอ่ยถึงบุคคลที่ปกป้องนางจากการรังแกมาทั้งชีวิตออกมา ก่อนสีหน้าจะเหยเกออกมาจากอาการจู่โจมเจ็บแปลบที่บั้นท้ายอย่างจังจากการกระแทกกับพื้นไม้แข็งคำพูดแสลงหูที่ที่เสี่ยวฟางพ่นออกมาทำให้หลางเทียนต้องกัดฟันกรอดอย่างไม่สบอารมณ์นัก ดูนางเถิดขนาดตกอยู่ในอาณัติของตนยังอุตส่าห์เอ่ยถึงว่าที่น้องเขยของตนออกมาได้ เห็นทีว่านางคงไม่ตัดใจง่าย ๆ สินะ หึ! ได้สิ“มานี่! เจ้านี่ช่างไร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 9 ทัณฑ์รัญจวน
เสี่ยวฟางพยายามใช้มือของตนทั้งปัดป่ายทุบข่วนฟู่หลางเทียนพัลวัน หากแต่บุรุษหน้านิ่งร่างยักษ์เช่นเขาหาได้สะทกสะท้านไม่ ซ้ำยังตีมือหนัก ๆ ลงบนสะโพกหนาของตนเสียหลายคราจนเสี่ยวฟางน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บแปลบพลั่ก!“อื้อ!” คนถ่อยเป็นบุรุษรังแกสตรี ฮือ!เจ็บใจนัก เสี่ยวฟางที่ถูกผลักให้ล้มลงอย่างแรงสะบัดหน้ากลับมาจ้องมองฟู่หลางเทียนด้วยสายตาวาววับโกรธจัดพร้อมกับด่าสาปคุณชายฟู่ในใจ หวังก็แต่ให้พี่มู่ฮ่าวอี้ของนางกลับมาช่วยตนโดยเร็วถึงแม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้วก็ตาม“คงด่าข้าในใจสินะ” หลางเทียนจงใจก้มลงไปประชิดหน้างาม“ฮึ!” เสี่ยวฟางนึกชังน้ำหน้าบุรุษตรงหน้ายิ่งนักเป็นถึงบุตรชายตระกูลใหญ่แต่การกระทำกลับป่าเถื่อนยิ่งกว่าโจรป่าเสียอีก สตรีทั้งหลายจะรู้รึไม่เล่าคุณชายฟู่ที่พวกนางคลั่งไคล้ถ่อยเสียยิ่งกว่าโจรเสียอีกฟู่หลางเทียนมองใบหน้าสตรีอวบอิ่มของนางอย่างพินิจ ก่อนจะยืดตัวกอดอกมองสำรวจรูปร่างของเสี่ยวฟางอย่างจาบจ้วง ว่าที่น้องเขยเขาไม่แน่อาจหวั่นไหวกับสตรีตัวอวบอ้วนนี้ก็เป็นได้ขนาดตนได้เชยชมลิ้มลองยังถึงกับเคลิ้มพร้อมกับนึกขัดแย้งในใจนางมีดีตรงส่วนไหนกัน รูปร่างออกค่อนไปทางเจ้าเนื้อไม่ใช่ดังเช่นบุรุษ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 10 เสียการเสียงาน
ทันทีที่ข้อมือเป็นอิสระเสียวฟางรีบยกมือที่สั่นระริกไม่มั่นคงขึ้นดันบ่าแกร่งที่เปลือยเปล่าของเขาในทันที หากแต่หลางเทียนเล่าไม่สะทกสะท้านซักนิดแต่เพียงส่งเสียงทุ่มผ่านลำคอคล้ายเยาะเย้ยตนในทีก่อนที่จะคลุกหน้าตะโบมดูดกินอกอวบของตนต่อไป“อ๊ะ พะพอแล้ว ขะข้าขะโทษ พะแล้วเจ้าคะ ฮื้อ อ๊ะ” เสียวฟางที่หมดหนทางสู้พยายามประคองสติที่เหลืออยู่น้อยนิดเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่นบอกหลางเทียน หากคล้ายคำพูดของตนเข้าหูซ้ายทุหูขวา หลางเทียนในตอนนี้ไม่สนสวรรค์ที่ไหนเสียแล้วอารมณ์วัยหนุ่มกู่ไม่กลับถูไถแท่งรักร้อนกับเรียวขาเนียนลื่นของเสี่ยวฟางไปมา มือหนาเลื่อนกอบกุมความเป็นสตรีของนางกดบี้ปุ่มสวาทไปมาก่อนจะส่งนิ้วร้ายฝ่าความคับแน่นเข้าออกเมื่อน้ำหวานเริ่มเอ่อออกมาจากกลีบกุหลาบงามของนาง“อ๊ะ อื้อ ทะท่าน ย่ะ อ๊าส์” เสี่ยวฟางสะดุ้งตาโต เล็บจิกที่บ่าแกร่งอย่างระบายความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นกลางกาย ความเจ็บแปลบแล่นเข้าใส่อย่างจังจนต้องนิ่วหน้าเหยเก หลับตาพริ้มสูดปากสะบัดกลิ้งไปมากับพื้นเมื่อนิ้วร้ายเร่งจังหวะเข้าออกจ้วงแทงตนจนร่างทั้งสองโยกไหวไปมากับพื้น“อะ อ๊า อื้อ มะไม่ไหว ขะข้า”“เสี่ยวฟาง สาวน้อยอื้อ จ๊วบ อื้อ เสี่ยว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status