บทที่ 2261

หลิงอวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “ท่านอาสุ่ยแต่งกายเช่นนั้นจริง! บางทีฮูหยินเฉียวอาจต้องการจับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยให้ได้ทั้งเป็น แล้วให้ท่านอาสุ่ยเค้นความจริงออกมา”

เซียวหลินเทียนยิ้มเย็นชา “จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเจ้าเล่ห์เพทุบาย ทั้งยังโกหกเป็นไฟ บางทีฮูหยินเฉียวอาจกังวลว่าจะมิสามารถเค้นเอาความจริงจากปากนางได้ ดังนั้นถึงได้เรียกใช้ท่านอาสุ่ย!”

“น่าจะเป็นเช่นนั้น!”

หลิงอวี๋และเผยอวี้พยักหน้าพร้อมกัน

หลิงอวี๋คำนวณเวลาแล้ว กล่าวว่า “ใกล้แล้ว ทางฝั่งจ้าวหรุ่ยหรุ่ยน่าจะเสร็จธุระแล้ว พวกเราอย่าเพิ่งว่อกแว่ก ช่วยฮูหยินเฉียวจับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเสียก่อน!”

หลิงอวี๋คาดการณ์มิผิด ทางด้านจ้าวหรุ่ยหรุ่ยใกล้จะเสร็จกิจแล้วจริง ๆ

นางมองบุรุษบนร่างที่กำลังอยู่ในภวังค์ลุ่มหลงมัวเมาพร้อมแสยะยิ้มอย่างประหลาด แล้วใช้วิชานอกรีตของตนแย่งชิงวรยุทธ์ของบุรุษผู้นั้นอีกครั้ง

เมื่อพลังวิญญาณในร่างกายจำนวนมากของบุรุษผู้นั้นไหลออกจากตันเถียนถึงได้รู้สึกผิดปกติ คิดจะถอนตัวออกก็มิทันเสียแล้ว

เขามองจ้าวหรุ่ยหรุ่ยอย่างตกตะลึง และชะงักไปครู่หนึ่ง พลันคำรามลั่นเสียงดัง ร่างทั้งร่างดีดตัวออกจากร่างของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยราวลูกปืนใหญ่