Share

บทที่ 2341

Author: กานเฟย
เก๋อเฟิ่งเจียวแสร้งทำเป็นมองมิเห็นสายตาชิงชังที่เก๋อเฟิ่งฉิงมองมา นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสมน้ำหน้าว่า

“พี่ใหญ่ เซียวหลินเทียนเป็นแค่คนนอก ท่านช่วยพวกเขาไปก็ไม่มีอนาคตอันใด หลงหมิงกับมหาปราชญ์ต่างหากที่เป็นความหวังของตระกูลเก๋อเรา ท่านจะดิ้นรนไปขัดใจหลงหมิงเพราะพวกเซียวหลินเทียนด้วยเหตุใดกัน?”

“นี่ท่านคิดจะลากตระกูลเก๋อให้ล่มจมไปพร้อมกับท่านหรือไร?”

“ยังนับว่าโชคดีที่ชายาเจ้าแห่งทะเลมิถือสาท่าน ทั้งยังใจกว้างยอมรับท่าน ให้โอกาสแก่ตระกูลเก๋อของเรา!”

“ท่านอย่าได้หัวรั้นอีกเลย กลับตัวกลับใจเสียตอนนี้ยังทัน เตรียมชุดเจ้าสาวของท่านให้ดีเถิด!”

ท่านพ่อเก๋อกล่าวเสียงเคร่งขรึม “เรื่องนี้ตกลงตามนี้ กลับไปที่เรือนของเจ้าเสีย! ช่วงนี้ห้ามออกไปที่ใด บัญชีที่เจ้าดูแลอยู่ทั้งหมดก็จงมอบให้เฟิ่งเจียว!”

“ฤกษ์แต่งงานกำหนดเป็นวันที่สิบห้าเดือนหน้า… ขอเพียงเจ้าเชื่อฟังแต่โดยดี ท่านย่าของเจ้ากับข้าจะมิทำให้เจ้าลำบากใจ จะเตรียมสินเดิมก้อนโตให้เจ้า!”

“ใครก็ได้ ส่งคุณหนูใหญ่กลับห้อง!”

สิ้นเสียงของท่านพ่อเก๋อ แม่นมร่างกำยำสองคนก็เดินเข้ามา

ใจของเก๋อเฟิ่งฉิงพลันมอดดับราวเถ้าถ่าน ชะตาชีวิตของนางถูกลิขิตเช่นนี
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2354

    “ที่ข้ามิยอมแต่งงาน ก็เพราะคิดว่าหลังจากท่านแม่ออกมาได้แล้ว จะพาท่านไปให้ไกลจากเมืองหลวง หาที่สงบห่างไกลสักแห่งเพื่อดูแลท่านไปจนวาระสุดท้าย!”คำพูดของเย่หรงดังก้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้วงความคิดของหยางหงหนิงหยางหงหนิงเจ็บใจอย่างที่สุด เหตุใดนางถึงมิรู้เรื่องนี้ให้เร็วกว่านี้หากรู้แต่เนิ่น ๆ ว่าคนที่เย่หรงใส่ใจที่สุดคือเลี่ยวหงเสีย นางก็คงใช้ชีวิตของเลี่ยวหงเสียมาข่มขู่บังคับให้เย่หรงแต่งงานกับนางไปนานแล้วบัดนี้คงสายเกินไปแล้ว เย่ซวินน่าจะลงมือไปแล้วไม่ บางทีอาจจะยังมีโอกาส!เย่ซวินสามารถเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามอย่างหลงเพ่ยเพ่ยได้ ตัวนางเองก็สามารถเป็นสาวงามช่วยวีรบุรุษอย่างเย่หรงได้เช่นกันขอเพียงหลงเพ่ยเพ่ยตายไป แล้วนางได้ช่วยเหลือเย่หรงอีก ยังจะกลัวว่าเย่หรงจะมิชอบนางอยู่อีกหรือ?หยางหงหนิงคิดพลางเหลือบมองเย่หรงแวบหนึ่งนางมิอาจตัดใจจากเย่หรงได้ เย่หรงแตกต่างจากคุณชายทั้งหลายในเมืองหลวงแดนเทพอย่างสิ้นเชิง เขาทั้งหยิ่งทระนงและดื้อรั้น ทั้งยังมีความคิดเป็นของตัวเองขอเพียงเย่หรงอารมณ์ดี เขาก็มักจะคิดหาวิธีแปลกใหม่มิเหมือนใครมาทำให้นางมีความสุขได้เสมอช่วงเวลาหลายปีที่ได้รู้จัก

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2353

    เมื่อมองดูผืนน้ำอันกว้างใหญ่ไพศาลของสระเก้ามังกร ทุกคนในกลุ่มต่างก็คิดมิตกว่า จูเก๋ออี้หนีรอดออกมาได้อย่างไร“บางทีจูเก๋ออี้อาจมิได้หลบหนีทางผิวน้ำ! เขาอาจแฝงตัวปะปนไปกับพวกทหารเหล่านั้นแล้วหนีออกไปก็เป็นได้!”ฉินซานเอ่ยขึ้นตามความคิดเซียวหลินเทียนมิเห็นด้วยพลางกล่าวแย้ง “หากเขาแฝงตัวหนีไปกับพวกทหารจริง ย่อมต้องทิ้งร่องรอยไว้บ้าง! ทว่า แม่ทัพเฉิงและคนอื่น ๆ กลับมิพบเบาะแสใดเลย!”“แม่ทัพเฉิงมิใช่คนโง่เขลา เป็นไปมิได้ที่จะมิพบร่องรอยใด ๆ เลยแม้แต่น้อย!”เย่หรงกล่าวขึ้นพลางครุ่นคิด “หากหลบหนีทางผิวน้ำ เว้นเสียแต่ว่าจูเก๋ออี้จะเชี่ยวชาญการว่ายน้ำเป็นอย่างดี มิเช่นนั้นแล้ว จะต้องมีคนคอยให้ความช่วยเหลืออยู่เป็นแน่!”“เช่นนั้นก็มีปัญหาอยู่ว่า จูเก๋ออี้ติดต่อกับคนภายนอกได้อย่างไร แล้วใครกันที่จะมารับตัวเขาไป?”หลิงอวี๋จึงเอ่ยเตือนขึ้น “พวกท่านลืมไปแล้วหรือไร? ในสระเก้ามังกรแห่งนี้มีสัตว์ประหลาดอยู่ตนหนึ่ง หากจูเก๋ออี้หลบหนีไปทางใต้น้ำจริง เหตุใดจึงมิทำให้เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นตื่นขึ้นมาเล่า?ซานเชวี่ยแม้จะมีความคิดอ่านที่เรียบง่าย แต่ก็เป็นคนร่าเริงสดใส เมื่อได้ฟังทุกคนถกเถียงกัน ก็อดมิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2352

    เย่หรงถึงกับตกตะลึงอ้าปากค้างกับคำพูดของซานเชวี่ย ก่อนจะลุกพรวดพราดราวกับก้นถูกไฟลวก แล้วโพล่งออกมาว่า“ยายเด็กคนนี้ เจ้าพูดจาเหลวไหลอันใดกัน? ข้ามิได้ชอบหลงเพ่ยเพ่ย และนางก็ไม่มีทางมาชอบข้าได้หรอก!”ซานเชวี่ยมีนิสัยซื่อตรงเรียบง่าย ทั้งยังเติบโตในป่าเขามาแต่เล็ก จึงมิค่อยเข้าใจเรื่องโลกิยะและความซับซ้อนของใจคนนักนางจึงสวนกลับไปอย่างมั่นอกมั่นใจทันทีว่า “พวกท่านอย่าคิดว่าจะหลอกตาบ่าวได้เลยเจ้าค่ะ!”“หลงเพ่ยเพ่ยต้องชอบท่านแน่ ๆ ตอนที่คุณหนูหลิวผู้นั้นถามนางว่าชอบท่านหรือไม่ นางเหลือบมองท่านแวบหนึ่ง แล้วแก้มก็แดงก่ำ!”“ที่นางพูดต่อมานั่นก็แค่กลบเกลื่อนเท่านั้น!”“บ่าวหนามิเข้าใจพวกท่านเลยจริง ๆ ชอบก็บอกว่าชอบ ไยต้องปฏิเสธด้วยเล่าเจ้าคะ?”“แล้วอีกอย่าง ตอนนั้นท่านก็จ้องนางเขม็ง ท่าทางประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ท่านก็แค่กลัวว่านางจะบอกว่ามิชอบท่าน!”“หากท่านมิได้ชอบนาง แล้วจะประหม่าไปไย? คุณชายท่านอื่นไม่มีใครเป็นอย่างท่านสักคน!”เย่หรงหน้าแดงก่ำไปทั้งหน้า ความในใจของตนกลับถูกเด็กสาวผู้นี้มองทะลุปรุโปร่งเสียหมด ทำให้เขารู้สึกอับอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเซียวหลินเทียนและฉินซานต่า

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2351

    ณ ท้ายเรือ หลงเพ่ยเพ่ยยืนอารมณ์เสียอยู่ข้างกราบเรือ ทอดสายตามองทิวทัศน์เบื้องหน้าหยางหงหนิงเดินตามมา ครั้นเห็นหลงเพ่ยเพ่ย นางก็เกลียดชังจนเข่นเขี้ยว อยากจะพุ่งเข้าไปผลักหลงเพ่ยเพ่ยให้ตกทะเลสาบไปเสียเดี๋ยวนั้นทว่านางมิได้ทำเช่นนั้นสิ่งที่นางต้องการคือความตายของหลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรง หากยังมิมั่นใจเต็มร้อย นางย่อมมิผลีผลามลงมือเป็นอันขาดอีกทั้งนางยังวางแผนสังหารหลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงไว้แล้ว ตอนนี้จึงทำได้เพียงพยายามเอาใจหลงเพ่ยเพ่ยไปก่อน เพื่อมิให้นางระแวงสงสัยในตัวนาง“เพ่ยเพ่ย ข้าขอโทษ เมื่อครู่ข้ามิได้ตั้งใจจะต่อต้านเจ้า!”หยางหงหนิงแสร้งเดินเข้าไป แล้วดึงเสื้อของหลงเพ่ยเพ่ยเบา ๆ“ข้ารู้ว่าเจ้าหวังดี แต่เมื่อครู่ข้าควบคุมตัวเองมิได้จริง ๆ!”“เพ่ยเพ่ย เราคืนดีกันเถิด! ข้ารับรองว่าจะมิพุ่งเป้าไปที่เย่หรงอีกแล้ว!”หลงเพ่ยเพ่ยหันหน้าไป เห็นดวงตาแดงก่ำของหยางหงหนิง ความขุ่นเคืองในใจพลันมลายหายไปกว่าครึ่งนางรู้ดีว่าหยางหงหนิงชอบเย่หรงมากเพียงใด เห็นได้ชัดว่านางยังตัดใจจากเย่หรงมิได้“ช่างเถิด ครั้งนี้ข้ายกให้ แต่ห้ามมีครั้งต่อไป!”หลงเพ่ยเพ่ยมิได้ติดใจเอาความต่อ อย่างไรเสียนางเ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2350

    หลิงอวี๋เหลือบมองเก๋อเฟิ่งฉิงแวบหนึ่ง เห็นสีหน้าของนางค่อนข้างซีดเซียว ระหว่างคิ้วและแววตาก็ฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัดเมื่อนึกถึงเรื่องที่เก๋อเฟิ่งฉิงเคยเสี่ยงชีวิตช่วยเซียวหลินเทียนไว้ที่ภูเขาอนันต์ครั้งก่อน หลิงอวี้จึงพยักหน้านางหันกายกลับไป ก็เห็นเก๋อเฟิ่งเจียวกำลังกวาดตามองไปรอบ ๆ มองหาเก๋อเฟิ่งฉิงอยู่“คุณหนูรองเก๋อ ชุดกระโปรงของท่านร้านใดตัดเย็บหรือ ลายปักบริเวณคอเสื้อช่างงดงามประณีตยิ่งนัก!”หลิงอวี๋แสร้งทำทีเป็นสนใจชุดกระโปรงของเก๋อเฟิ่งเจียว พลางเดินไปขวางหน้าอีกฝ่ายไว้เก๋อเฟิ่งเจียวเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา กล่าวอย่างมิสบอารมณ์ว่า “ร้านปักผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง อยู่ตรงประตูตงหัว หามิยากหรอก!”พูดจบ นางก็ทำท่าจะเดินผ่านหลิงอวี๋ไปมีหรือที่หลิงอวี๋จะยอมให้นางไปขัดขวางเรื่องของเก๋อเฟิ่งฉิง จึงรีบรั้งตัวนางไว้ แล้วแย้มยิ้มกล่าวว่า “คุณหนูรอง ชุดของเจ้างดงามยิ่งนัก แต่แป้งที่เจ้าใช้แต่งหน้ากลับด้อยคุณภาพไปหน่อย!”“เจ้าดูสิ แป้งตรงนี้ร่อนหมดแล้ว! อีกอย่าง ชาดทาปากของเจ้าก็มิดีเลย ปากลอกเป็นขุยเชียว!”“ข้าจะแนะนำแป้งและชาดทาปากที่ข้าใช้ให้เจ้าลองดู รับรองว่าคุณภา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2349

    หลิงอวี๋หน้าเคร่งขรึมลง หยางหงหนิงช่างทำเกินไปจริง ๆ!ก่อนหน้านี้นางก็รู้สึกอยู่แล้วว่า หยางหงหนิงไม่มีทางตัดใจจากเย่หรงได้ มิคิดเลยว่านางจะเปลี่ยนจากรักเป็นแค้นถึงขั้นคิดจะเหยียบย่ำเย่หรงให้จมดิน!นางมองไปยังเย่หรงด้วยความกังวล เย่หรงจะรับมือกับการกดดันของหยางหงหนิงได้อย่างไรกัน!เย่หรงเหลือบมองหยางหงหนิงอย่างเย็นชา ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าเรียบเฉย“หยางหงหนิง ที่เจ้าพูดเมื่อครู่ก็ถูก คนมิใช่ต้นไม้ใบหญ้า จะไร้ความรู้สึกได้อย่างไร ข้ายอมรับว่าข้าเคยคิดจะแต่งงานกับเจ้า!”“แต่มิใช่เพราะสิ่งที่เจ้าจะให้ข้าได้ แต่เป็นเพราะเจ้าดีต่อข้า!”“ชาติกำเนิดของข้าใคร ๆ ก็รู้ดี ตั้งแต่เล็กข้าก็ถูกคนในครอบครัว หรือแม้แต่พวกคุณชายคุณหนูอย่างพวกเจ้าดูแคลนมาตลอด แต่นั่นมันสำคัญอย่างไรกัน?”“ข้ามิต้องพึ่งพาพวกเจ้า หรือแม้แต่บ้านตระกูลเย่ ข้าก็เลี้ยงดูตัวข้าเองได้! ข้ามิอยากป่าวประกาศว่าตัวข้าเองเห็นเงินทองเป็นของไร้ค่า และมิเคยคิดว่าการได้มาซึ่งอำนาจวาสนาคือความสุข!”“สิ่งที่พวกเจ้าให้ความสำคัญ ในสายตาข้ามันก็แค่เรื่องไร้สาระ!”เย่หรงมองหยางหงหนิงอย่างเย้ยหยัน “เจ้ามิรู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งใดที่ข้าให

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status