ฉันเปลี่ยนใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียน ฉันยังไม่เคยบอกการแต่งการเลยนี่หน่า การแต่งการของโรงเรียนฉันก็เป็นเสื้อนักเรียนแขนสั้นแล้วก็มีกระเป๋าอยู่ทางซ้ายแล้วก็ปักโลโก้ของโรงเรียน แล้วก็มีเนกไทที่เป็นสีน้ำเงินเข้มสลับกับสีแดง ตรงกลางเนกไทก็มีโลโก้ของโรงเรียนเป็นสีขาวปักอยู่ด้วย ส่วนกระโปรงก็เป็นลายสก๊อตสีแดงเลยเข่าขึ้นมาหน่อย ปล่อยชายเสื้อ แล้วก็ใส่เสื้อไหมพรมสีน้ำเงินเข้มปักโลโก้สีขาวของโรงเรียนตรงหน้าอกด้านซ้ายเหมือนกัน สาบเสื้อก็เป็นสีขาวสลับกับแดงทับลงไปด้านนอก แล้วก็จะมีอีกหนึ่งแบบคือ เป็นเสื้อนักเรียนแขนยาว แล้วก็เอากระโปรงทับชายเสื้อ การแต่งกายของผู้ชายก็เหมือนกัน มีทั้งแบบแขนสั้นแล้วก็แขนยาวให้เลือกใส่ได้ แต่กางเกงของผู้ชายเป็นสีเทา แต่เอาจริงๆ โรงเรียนฉันคือไม่ได้ฟิกในการแต่งกายอะ จะมีวันกำหนดกว่าวันนี้ใส่ชุดอะไร ส่วนกางเกงของผู้ชายนักเรียนใส่แบบไหนก็ได้ขอให้เป็นกางเกงขายาว จะเป็นยีนส์หรือจะเป็นแบบใดก็ได้ผู้อำนวยการตามใจแบบสุดๆ รองเท้าผ้าใบสีอะไรก็ได้ ท่านให้อิสระ แล้ววันศุกร์ก็ใส่ชุดลำลองมาได้ นักเรียนแบบพวกฉันก็ชอบมากค่ะ อธิบายยาวเลยเนาะ คิกๆ พอฉันเปลี่ยนชุดเสร็จก็หันมาถามเพื่อนเ
2 เดือนต่อมา16.45 นาที“เซทท์ นายไม่เคยส่งชิ้นงานเลยนะ อาจารย์เค้าก็ทวงงานมาตลอด เรียนมาสองเดือนนายไม่ส่งสักชิ้นงาน”ฉันหันมาพูดกับนายนี่ แล้วมันไม่สนใจที่จะทำชิ้นงานอะไรสักอย่างจริงๆ นะแม่ ไลน์บอกก็แล้ว เตือนไปทุกช่องทางก็แล้ว พอเลิกเรียนแม่งก็ออกจากห้องอย่างเร็ว มาก็สายจนกรรมการจดชื่อหน้าโรงเรียนจำชื่อมันได้แล้วอะ ฉันหัวจะปวด“เธอจะบ่นทำไมนักหนาวะ บ่นแม่งทุกวัน ให้หูฉันได้พักบ้างเถอะ”“แล้วฉันบ่นเพราะอะไร ก็เพราะนายก็ไม่ทำ”“พอ ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอ”ผมพูดจบก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้องเรียน ไอ้ความหวังดีของยัยนี่ผมก็เข้าใจนะ แต่มันก็เรื่องของผมอยู่ดีปะพรึ่บ!“อะไรของเธออีกวะ ปล่อย”“ไม่ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าบัดดี้ฉันหลังจากเลิกเรียนแล้วเอาเวลาไปทำอะไร ต่อไปนี้นายไปไหนฉันไปด้วย เราจะติดกันเป็นปาท่องโก๋ ไปดิ ยืนทำไม”ฉันรีบหยิบกระเป๋าแล้วก็บ๊ายบายเพื่อนจากนั้นก็รีบตามนายนี่ออกมา เพราะฉันก็อยากจะรู้นายนี่เอาเวลาไปทำอะไร ตามให้แม่งรู้แล้วรู้รอดไปเลย คนอย่างอิมิลินท์ไม่มีวันยอมแพ้แน่นอน เพื่อนในห้องตั้งกี่คนยังจัดการได้ แค่นายนี่คนเดียวมันจะไปยากเย็นอะไรหนักหนา“เธอจะตามฉันม
“เตี้ย เตี้ย”“อือ อะไร”“ถึงแล้ว เธอจะกินไหม กินก็ลุก”ฉันพยักหน้าก่อนจะพยายามลืมตาแล้วมองออกไปข้างนอก คือนายนี่มาโต้รุ่ง แล้วขับลงไปอีกหน่อยก็บ้านฉันแล้วนะ แต่ตอนนี้หิวมาก ฉันหยิบกระจกขึ้นมาส่องดูความเรียบร้อย เอากระปุกแป้งฝุ่นของแบรนด์หนึ่งขึ้นมาทา คุมมันแล้วก็ติดทนหนักมากนะแม่ เพราะตอนนี้เครื่องสำอางก็ยังติดทนมาก เจอน้ำ เจอฝุ่นก็ไม่มีสะเทือน พอเสร็จเรียบร้อยฉันก็หันมาหาคนตัวสูงที่มองฉันนิ่งๆ“นายมองอะไรของนาย”“ฮึ มองเธอแปลงร่างอะสิ เมื่อกี้ยังนอนน้ำลายไหลอยู่เลยปะ”“ยังไม่ทันไหลเถอะ ไป ลงได้แล้ว โคตรจะหิว”ผมกับยัยตัวแสบมาฝากรถไว้ตรงที่เค้ารับฝากรถ เป็นชาวบ้านแถวนี้ที่เขาให้บริการ จากนั้นก็พากันเดินขึ้นสะพานลอย แล้วดูอาการของยัยนี่“เฮ้อ ปวดขา ทำไมสะพานลอยบ้านเราไม่เป็นบันไดเลื่อนวะ”“อายุเท่านี้เธอถามหาบันไดเลื่อน”“แล้วนายจะทำไม”“เธอเคยได้ยินไหม ว่าการขึ้นลงบันไดมันเป็นการออกกำลังกายไปในตัวอะ”“เคยสิ และสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบมากที่สุดในชีวิต เหนื่อย”“ถึงได้เตี้ยอยู่แบบนี้ไงเธออะ”ฉันเบะปากใส่เค้าพอพากันลงบันไดมาถึงหน้าตลาดนายนี่ก็จับมือฉันแล้วดึงให้เดินตามเค้าไป“นี่ นาย
ผมปรายตามองยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งก็ไม่ได้เกินความคาดหมายของผมสักเท่าไหร่ เพราะเหมือนยัยนี่จะโหดแต่ก็ชอบเห็นใจคนอื่น ผมเลยตอบยัยตัวแสบกลับไปตามสิ่งที่ผมคิดมาอย่างดีแล้ว“เสียใจตอนนี้ดีกว่าให้มันเสียใจในระยะยาว ฉันไม่ชอบให้ความหวังหรือปากหนักไม่กล้าปฏิเสธ แล้วไอ้ความสัมพันธ์แบบนี้ฉันว่าพูดมันออกไปแบบชัดเจนมันน่าจะดีกว่า ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบคือไม่ชอบ ที่สำคัญที่สุดฉันต้องเคลียร์พื้นที่ไว้ให้แฟนของฉัน ถ้าฉันมีแฟนแล้วไม่กล้าพูดอะไรให้มันชัดเจนวันหนึ่งมาเจอฉันกับเมียแล้วทักฉันแบบนี้เมียฉันต้องคิดยังไง แล้วฉันไม่ยอมหรอก ผิดใจก็ผิดใจกันไปดีกว่าให้เมียฉันรู้สึกว่าแม้แต่อยู่ในพื้นที่ของฉันเองฉันยังปกป้องเขาไม่ได้ จะเลิกคบก็เลิกคบกันไป มันจะมองฉันชั่วถึงขั้นไหนก็ปล่อยมัน เพราะเธอก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้นอยู่ละ”ฉันมองคนตัวสูงที่อธิบายออกมาแบบยาวเหยียด แต่ในคำพูดของเขาฉันก็มองว่าเขาตัดสินใจโอเคมากนะ เพราะบางคนไม่กล้าพูดตรงๆ แล้วสุดท้ายไปมีปัญหากับแฟนทั้งๆ ที่ปัญหานี้เราก็ไม่ได้สร้างขึ้นมา“อืม ก็จริง”“ฮึ เคยได้ยินไหม ชั่วแบบมีอุดมการณ์อะ”“แต่นายเอาฉันบังหน้าอีกแล้วนะ”“คือ”“นา
“ฮาย ว่าไงจ๊ะหัวหน้าห้องคนสวย มาซื้ออะไรจ๊ะ”“งื้อออ กูคิดถึงพวกมึงมากเลยอะ”“กูก็คิดถึงมึงมากแม่ ไม่มีมึงห้องเงียบมาก แล้วทำไมไม่ไปโรงเรียน มึงไม่สบายเหรอ ไม่สบายแล้วมึงลงมาซื้อของเองทำไมโทรมาบอกพวกกูให้ซื้อไปให้ก็ได้”“นั่นสิ ทำไมดื้อแบบนี้คะ”ฉันหัวเราะเบาๆ หลังจากเพื่อนจับตัวแล้วก็ใช้มือวางบนหน้าผาก ฉันเลยรีบบอกเพื่อนฉันกลับไป“บ้า คนที่ไม่สบายอะ ไอ้เซทท์นู่น มันไปสักแล้วก็ไม่ได้กินยา กูอยากจะด่าแต่แม่งก็ไม่สบายอยู่ เดี๋ยวรอมันฟื้นตัวก่อนกูเตรียมคำด่าไว้หมดละ”“คิกๆ แม่ มึงบ่นจนเซทท์มันไม่อยากมีหูแล้วนะ”“เออจริง ฮ่าๆ”“ฮึ พวกมึงพูดเหมือนนายนั่นเลยอะ แม่งไม่ชอบให้กูบ่นให้กูด่าแต่ก็ชอบทำให้กูของขึ้น เดี๋ยวกูดูอาการนายนี่วันนี้ก่อน ถ้ายังไม่ดีคงจะลาอีกสักวัน แต่พรุ่งนี้น่าจะดีขึ้น ตอนนี้ไข้มันเริ่มลงบ้างละแต่ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่สูง กูกลัวไข้มันจะกลับมาแล้วช็อค อีกอย่างนายนั่นก็อยู่คนเดียว”ฉันอธิบายรายละเอียดให้เพื่อนฟังระหว่างรอเครปญี่ปุ่นที่สั่งไว้สองอัน ตอนนี้ข้าวต้มก็ทำไว้เรียบร้อยแล้ว เลยไม่รีบมาก แล้วดูเพื่อนฉัน“อิมิ มึงเหมือนเป็นเมียจริงๆ ของเซทท์มากอะ มึงรู้ตัวไหม อันนี้กูไม
07.25 นาทีRrrrrrr“อือ”“งื้อ ใครโทรมาวะ”ฉันที่หลับตาอยู่ใช้มือควานหาโทรศัพท์บนที่นอนพอหาเจอก็กดรับสายที่โทรเข้ามา แต่ยังทันจะได้พูดอะไรออกไปก็ได้ยินเสียงเพื่อนดังออกมาจากโทรศัพท์“กรี๊ด!! อิมิ อิมิ อร้ายยย!!”“อือ เตี้ย จะนอน หยุดกรี๊ดเลย”ผมรู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงกรี๊ด ยัยนี่แม่งเหมือนจะวอร์มเสียงแต่เช้าอะ ผมเลยใช้ขาก่ายหมอนข้างแล้วก็ดึงเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็หลับตาลงอีกรอบ“อึดอัด มึงกรี๊ดทำไม”“อิมิ อิมิ สาว มึงลืมตา โอ๊ย กูลนลานมากนะ”“เออ จริง อร้าย”“พวกมึงเป็นไรกันวะ วันนี้กูยังไม่ไปโรงเรียนนะ ไข้นายนี่ยังอยู่ที่เดิมอยู่เลย”“จ่ะสาว มึงระวังติดไข้เค้านะแม่”“เออ คิกๆ ดูแลกันแน่นขนาดนั้นอะ”“หื้อ”“สาว มึงเอาหน้าจอโทรศัพท์ออกจากหูสิ แล้วเอาไว้ตรงหน้ามึงอะ แล้วมึงค่อยๆ ลืมตานะ”ฉันขมวดคิ้วแล้วตอนนี้มันยังง่วงอยู่เลยอะ ตาก็ไม่อยากจะลืม เพราะเมื่อคืนตื่นมาเช็ดตัวให้นายนี่ทั้งคืน แต่ตอนนี้ก็เช้าละ ต้องหาอะไรให้นายนี่กินด้วยจะได้กินยายังไงก็ต้องตื่น ฉันเลยทำตามเพื่อน พอลืมตาเท่านั้นแหละ แม่งเอ๊ย ผ้าอนามัยที่โฆษณาว่าแนบชิดสนิททั้งคืนยังให้ไม่ได้เท่านี้เลย คือฉันนอนกอดนายนี่อยู
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ จากนั้นก็พากันนั่งคุยเรื่องต่างๆ ทั่วไป พอกินข้าวเสร็จก็กินยา จากนั้นก็เดินเข้ามาในห้อง แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่เสื้อกล้ามสีขาวแล้วก็กางเกงขาสั้น พอเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินออกมาที่เตียงและล้มตัวลงนอนก่อนจะหยิบตุ๊กตาของยัยนั่นมากอดไว้ แล้วในจังหวะที่กำลังจะหลับยัยตัวแสบก็เดินเข้ามาพอดี“นี่ นายเอาตุ๊กตาของฉันมา”“ไม่ ตัวนี้ฉันขอละกัน เธอมีจนจะเปิดร้านขายได้อยู่ละ”“แต่ฉันชอบตัวนี้ เอามา”ฉันขึ้นมาบนเตียงแล้วพยายามดึงตุ๊กตาของตัวเองคืนมา ฉันนอนกอดน้องทุกวันปะ แล้วฉันพรีน้องมาด้วยนะ พอฉันเข้ามาแย่งนายนี่ก็นอนคว่ำหน้าตุ๊กตาก็อยู่ใต้ตัวเขา“นายจะเอาคืนมาไหม”“ไม่ โอ๊ย ลงไปเลยนะเว้ย”ผมหันมามองยัยตัวแสบที่อยู่ๆ ก็มานั่งทับอยู่บนหลังแล้วมันก็หายใจไม่ค่อยสะดวก“นายเอาของฉันคืนมา ทำไมนายนิสัยแบบนี้ห๊ะ”“เธอมันไม่มีน้ำใจปะ”ฉันเม้มปากก่อนจะโน้มตัวลงไปหาแล้วก็ใช้แขนสอดเข้าไปใต้คอของเขาและออกแรงรั้งคอเขาขึ้นมา“โอ๊ย ถ้าฉันคอหักขึ้นมานะ”“ฉันก็สมน้ำหน้านายไง เอาของฉันคืนมา”“หึหึ ท่านี้นุ่มดีนะ”ผมเงยหน้ามองยัยตัวแสบก่อนจะยักคิ้วให้ เพราะตอนนี้ยัยนี่แม่งจะเอาชนะจนไม่ทันระวังว่าศี
Rrrrrฉันที่กำลังหมุนตัวดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจก อ่อ วันนี้ฉันใส่เสื้อคอปกสีขาวแล้วหน้าอกข้างขวาก็ปักโลโก้ของโรงเรียนเป็นสีแดงส่วนกระโปรงก็ลายสก็อตสีแดงเหมือนเดิม ผมก็ปล่อยจ่ะ ดัดวอลลุ่มเบาๆ แต่งหน้าแบบธรรมชาติ ใสๆ เหมาะกับวัย ดีย์!! พอเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเลยหยิบขึ้นมาแล้วก็กดรับ“ฮัลโหล ว่า”“เธอทำอะไรเสร็จยัง”“เสร็จแล้ว”พอยัยนั่นบอกว่าแต่งตัวเสร็จแล้วผมเลยเปิดประตูห้องของยัยตัวแสบเข้ามา พอมองไปรอบๆ ก็ยังไม่เห็นใคร ผมเลยเดินไปที่ห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดจังหวะที่กำลังจะเปิดยัยตัวแสบก็เปิดออกมาพอดี“เชี้ย! นายมาทำไม”“ฉันรีบ ไป เดี๋ยว”ฉันมองไอ้บ้านี่ที่ลากแขนฉันออกมาจากห้องแต่ยังไม่ทันจะไปไหนเลยเขาก็หันกลับมามองที่ฉันนิ่งๆ“อะไรของนายอีก”“ไปเปลี่ยนกระโปรง เอาตัวที่มันยาวกว่านี้”ผมพูดจบก็ดันยัยตัวสั้นเข้าไปในห้อง มันมีซับก็จริงแต่มันก็สั้นปะวะ“โอ๊ย! อย่า ไม่เอา”“ไปเปลี่ยน”“ไม่เอา ถึงจะเปลี่ยนได้มันก็เหมือนกันแหละ”“งั้นเธอก็เอากระโปรงที่มันใส่คู่กับเสื้อแขนยาวใส่ไปแล้วเอาชายเสื้อไว้ข้างใน”“ไม่เอา แบบนั้นไม่สวย”ฉันพยายามดันตัวเองแล้วก็ใช้มือจับกับขอบประตูเอาไว้ แม่ คือ
ผมกับยัยตัวแสบพากันเดินมาในร้าน พอเดินเข้ามาที่โต๊ะมันทั้งชมรมอะ ไม่ว่าจะเป็นวอลเลย์ บาส ฟุตบอล คือมาด้วยกันหมด คนก็เยอะมากจนเหมือนเหมาร้านเขาอะ ผมเดินเข้ามาถึงผมกับยัยตัวแสบก็พากันเดินเข้ามาทักเพื่อนแล้วก็รุ่นพี่ที่อยู่ชมรมวอลเลย์ด้วยกัน“หวัดดีพี่”“สวัสดีค่ะ”“สวัสดีตอนเย็นครับผม มาๆ พากันนั่งเลย เราพี่น้องกันอยู่แล้วอย่าทำเหมือนเป็นคนอื่นไกล”“ไอ้กัน”“อะไรของมึงไอ้บอล”“มึงต้องชวนกันไปตักของกินครับ มึงจะให้น้องๆ มานั่งมองเตาเหรอ ไอ้รุ่นพี่ชั่ว”“เออวะ เฮ้ย งั้นเราเริ่มเลย”“เดี๋ยวพวกหนูหยิบจาน ช้อน ตะเกียบมาให้ทุกคนเองค่ะ”“ขอบคุณมากครับผม เออ น้องเค้ามาแป๊บเดียวคล่องกว่ากูอีก”“มึงมันไม่รู้เรื่อง”“หึหึ ปะ ไปดูของกัน”“อือ”ฉัน คนตัวสูง แล้วก็เพื่อนๆ พี่ๆ พากันเดินมาตักเนื้อสัตว์ต่างๆ แล้วเพื่อนฉันก็เตรียม จาน ช้อน ตะเกียบ ผัก ซึ่งถ้ามาร้านแบบนี้ฉันไม่กินหรอกฉันเน้นเนื้อสัตว์จ่ะ“อือหื้อ ไขมันเธอสะดุ้งวันนี้แหละ”ผมมองยัยตัวแสบที่ตักสามชั้นแบบเอาจริงเอาจังมากนะ ตักสองจานแล้วก็ฝากเพื่อนถือไป แล้วเหมือนตกลงกับเพื่อนไว้หมดแล้วอะว่าใครตักอะไร“ทำไม นายมีปัญหาเหรอห๊ะ”“ฮึ ฉันเหรอจะกล
พอกลับมาจากห้างสรรพสินค้าฉันก็เอาของที่ซื้อมาเก็บเข้าที่ ส่วนเสื้อผ้าที่ซื้อมาใหม่ก็เอาเครื่องซักผ้าทั้งของฉันแล้วก็ของเขานั่นแหละ พอใกล้จะได้เวลาฉันก็อาบน้ำ เพราะฉันเป็นคนแต่งตัวนานอะ หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยฉันก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาเรียกคนตัวสูงที่นอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียง“เซทท์ ไปอาบน้ำได้แล้ว”“อือ”“อือแล้วลุกด้วยนะ ไม่ใช่อือแล้วยังนอนอยู่”“ครับแม่ กระผมกำลังจะออกจากเกมส์แล้วก็จะลุกแล้วครับ ฉันนี่มันตาถึงจริงๆ มีเมียแถมมีแม่”“ฮึ รู้แล้วก็รีบทำซะ”ผมมองยัยตัวแสบที่พูดจบก็ส่งสายตาขมขู่ใส่ผมแล้วก็เดินเข้าห้องแต่งตัวไป ผมมองก่อนจะบ่นพึมพำออกมา“ไอ้เมียตัวสั้น วันๆ แม่งข่มขู่แล้วก็สั่งแต่ผัว เตะแม่งให้ขาสั้นกว่าเดิมดีมั้ง เฮ้ย พวกมึงอย่าห้ามกูดิ๊ อารมณ์กูขึ้นแล้วเนี่ย สักทีดีมั้ง”[พรืด สัสเอ๊ย เก่งจังเนาะมึงอะ][เออ มา มึงมันพ่อบ้านใจกล้าอยู่แล้ว มาเล่นเกมส์อีกสักตาดิ๊ แค่เมียสั่งจะกลัวไรวะ][เออๆ เพื่อนกูคนจริงอยู่ละ มาเว้ย ต่อรอบ]“พวกมึงเกลียดกูหรือเปล่าห๊ะ มึงถึงหาเรื่องให้กูไม่มีลมหายใจ”[ฮ่าๆ ปากเก่ง การกระทำนี่แมวน้อยของเมียชัดๆ]“ใครแมวน้อย กูไม่อยากจะโหดเฉยๆ เว้ย เด
ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็มาแต่งตัว ฉันเลยหยิบกางเกงขาสั้นสีขาวแล้วก็เสื้อครอปคอสี่เหลี่ยมสีฟ้าอ่อนแขนตุ๊กตาแล้วก็มีเว้าด้านหลังนิดหน่อย มีโบว์ผูก ผมก็ปล่อยยาวไปเลย แต่งหน้าเบาๆ รองพื้น เขียนคิ้ว ทาลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ ปัดแก้มนิดหน่อย ปัดขนทา ลงแป้ง ฉีดสเปรย์น้ำแร่ล็อกเครื่องสำอาง“ที่คาดผม โอเค เดี๋ยวไปตัดผมดีกว่า ยาวเกินไปละ”ฉันหมุนตัวอยู่หน้ากระจกพอเห็นผมตัวเองที่ตอนนี้คือยาวมาถึงจะถึงเอวอยู่แล้วอะ ถ้าดัดวอลลุ่มก็ไม่เท่าไหร่ แต่วันไหนที่ปล่อยผมตรงมันก็ยาวเกิน แล้วไดร์ผมแต่ทีแทบจะร้องขอชีวิต พอแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาที่ห้องนอนจากนั้นก็เปิดไฟกลางห้องก่อนจะเดินมาเรียกคนตัวสูงพร้อมกับเขย่าตัวเขาไปด้วย“เซทท์ เซทท์”“หื้อ”“ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำจะได้มากินข้าว ถ้านายยังเมื่อยอยู่กินข้าวเสร็จนายค่อยมานอนใหม่ ลุก”“อือ”ผมรู้สึกตัวหลังจากได้ยินยัยตัวแสบเรียก เลยลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง แล้วพอสติมันเริ่มมาก็มองยัยตัวแสบที่ตอนนี้กำลังจัดตุ๊กตาเอาไว้บนหัวเตียง พอนึกขึ้นมาได้เลยรีบบอกยัยนี่เรื่องที่พี่ในชมรมเค้าชวนไปกินหมูกระทะ“เธอ”“หื้อ มีอะไร ลุก จะเก็บที่นอน”ฉันบอกคนตัวสูงหลังจากจัดตุ๊กตาแล
คือนายนี่กำลังจะพูดว่าเขาชอบฉัน ใช่ปะวะ หรือความหมายเป็นประโยคคำถาม ฉันมองหน้านายนี่ก่อนจะตัดสินใจถามออกไป“เดี๋ยวนะ คือ นายกำลังจะบอกว่านายชอบฉันเหรอ ฉันตีความหมายของประโยคถูกใช่ไหมวะ”“ฮึ อาการฉันขนาดนี้ละ แล้วที่ผ่านมาเธอคิดว่าฉันเข้าหาเธอทำไมไหนเธอบอกฉันสิ”“เอ้า ก็เป็นเพื่อนกันไง นายอาจจะไว้ใจฉันมากๆ อะไรทำนองนั้น”ผมเลิกคิ้วมองยัยตัวแสบซึ่งอาการผมแม่งออกตั้งแต่สองอาทิตย์แรกแล้วมั้ง ผมเลยหัวเราะออกมาในลำคอก่อนจะตอบยัยตัวแสบออกไป“ชีวิตกูเนาะ ทำให้ขนาดนี้แม่งยังถูกมองว่าเป็นเพื่อนอยู่อีก”“ก็ที่ผ่านมานายไม่ได้พูดปะ ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร”ฉันตอบนายนี่ออกไปตามที่ตัวเองคิด เพราะเขาไม่ได้พูดจะให้เราคิดเข้าข้างตัวเองมันก็ไม่ใช่ บางทีเขาอาจจะมีเหตุผลแบบอื่นที่ทำให้ ถ้าไม่พูดให้ชัดเจนฉันก็ไม่คิดไปเอง มันอาจจะมีเขินบ้างในบางโมเมนต์แต่ก็ไม่ได้เอามาคิดเข้าข้างตัวเองขนาดที่ว่าคิดว่าเขาชอบอะ“แล้วถ้าฉันยังไม่พูดออกมาฉันก็ยังได้เป็นแค่เพื่อนเธออยู่แบบนั้นอะนะ”“ก็ใช่ไง ก็สถานะที่มันเป็นอยู่คือเพื่อน นายจะให้ฉันเป็นอะไรกับนายล่ะถ้านายไม่พูดไม่บอก”“อือหื้อ ยัยซาลาเปาสอดไส้อำมหิต”“เดี๋ยวนายจะโดนนะ
“อะ”ผมส่งเหรียญทองกับกล่องสีแดงๆ ให้ยัยตัวแสบก่อนจะดึงยัยนี่เดินมาที่ห้องแต่งตัวของนักกีฬาโดยที่เพื่อนของยัยตัวแสบก็เดินตามมาด้วย“มันคืออะไรในกล่องอะ”“ไม่รู้ดิ ฉันก็ยังไม่ได้เปิดดู เธอก็เปิดสิ”“ไม่เอาอะ มันของนาย นายเอาไปเปิดเอง”“เธอเปิดหรือฉันเปิดมันก็เหมือนกันแหละ”“งู้ยยย ขนาดนี้แล้ว เปิดเลยแม่”ฉันส่ายหัวเพราะฉันก็อยากให้เขาที่เป็นเจ้าของเห็นมันเป็นคนแรก อีกอย่างมันก็ไม่ใช้ของเรา“ไม่เอา”“งั้นยืนรออยู่นี่นะ ไปอาบน้ำก่อน”ผมบอกยัยตัวแสบเพราะตอนนี้ร่างกายผมมันก็ปกติละ ไม่ได้เหนื่อยอะไร พอเข้ามาผมก็รีบอาบน้ำสระผม อือหื้อ พอร่างกายโดนน้ำเย็นแล้วโคตรดี ผมอาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูสองผืนมาพันเอวไว้ผืนหนึ่งส่วนอีกผืนก็เช็ดผม แล้วในจังหวะนั้นเพื่อนในชมรมก็เปิดของในกล่องกำมะหยี่สีแดงดูพอดี“เชี้ยย สร้อยคอทองคำหนักหนึ่งบาท มีใบรับรองแล้วมีจี้ทองที่มันเป็นโลโก้ของโรงเรียนแต่ข้างในมีรูปวอลเลย์ด้วยว่ะ”“เออ ลงยาด้วยตรงจี้ด้วย สวยว่ะ คือถ้าใส่ในโรงเรียนก็รู้เลยอะว่ามาจากชมรมเรา”“นี่ไงที่ครูชูบอกว่าเป็นรางวัลที่เป็นความลับอะ ถ้าชนะเลิศผู้อำนวยการมีของขวัญพิเศษมอบให้ด้วย”“กูดูหน่อย”ผมมองห
ฉันนั่งอยู่สักพักคนตัวสูงก็เดินมาหาหลังจากเค้าเดินไปคุยกับครูแล้วก็ถือผ้าเย็นมาค่อนข้างจะหลายห่อกับสปอนเซอร์มาสองขวด ส่วนตอนนี้ในสนามก็กำลังเตรียมตัวแข่งของคู่ที่สองพรึ่บ!“เตี้ย แกะผ้าเย็นให้หน่อยดิ”ผมส่งห่อผ้าเย็นแล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ตอนนี้สภาพนักกีฬาที่เป็นตัวจริงแต่ละคนแม่งหมดสภาพอะ ผมตอนนี้ไม่อยากจะทำอะไรเลย“อืม”ฉันมองคนตัวสูงที่ตอนนี้เหงื่อท่วมตัวไปหมด เหมือนพลังหมดอะ แล้วไม่ใช่แค่เค้าหรอก นักกีฬาแทบจะทุกคนคือสภาพเดียวกัน“นั่งดีๆ”ผมที่ถูกยัยตัวแสบจับเงยหน้าขึ้นมานิดหน่อยแล้วยัยนี่ก็เอาผ้าเย็นที่ขนาดมันเป็นผ้าขนหนูผืนขนาดกลางๆ เช็ดที่หน้าแล้วก็ตามลำคอ ผมเลยใช้มือหมุนฝาสปอนเซอร์แล้วก็ยกดื่ม อือหื้อ ผ้าเย็นๆ กับสปอนเซอร์แม่งดีจัด จากนั้นก็ได้ยินเสียงยัยตัวแสบถามขึ้นมาผมเลยหันไปมอง“นี่ แล้วนายไม่ทักทายครูที่โรงเรียนเก่าหน่อยเหรอ”ฉันถามคนตัวสูง เพราะตอนนี้เหมือนเค้าทำเป็นไม่รู้จักอะ ทั้งๆ ที่ตอนนี้เพื่อนเค้าแล้วก็ครูที่ดูแลก็อยู่ฝั่งฉันนะ แต่คนตัวสูงส่ายหน้าแล้วก็ตอบกลับมา ฉันก็แกะผ้าเย็นอีกผืนเช็ดตามที่หน้าแล้วก็บริเวณที่คอให้อีกรอบ“ไม่ หลังจบการแข่งขันค่อยทัก”“ทำไ
ผมถือถุงผ้าแล้วก็จับมือยัยตัวแสบเดินออกมาที่สนาม ซึ่งตอนนี้คนเยอะไปหมดเลยอะ ที่นั่งก็เริ่มจะเต็ม ขนาดว่าพื้นที่เยอะมากนะ เพราะนักเรียนของโรงเรียนอื่นๆ ก็สามารถเข้ามาดูได้ด้วย แล้วจอ LED คณะกรรมการ เจ้าหน้าที่ต่างๆ ก็เริ่มประจำอยู่ที่จุดต่างๆ แล้วผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นมากเรียกผมขึ้นมา“ไอ้เซทท์!”ฉันกับคนตัวสูงหันไปมองตามเสียงเรียก แล้วก็เห็นผู้ชายน่าจะวัยเดียวกันแล้วน่าจะรู้จักคนตัวสูงเป็นอย่างดีวิ่งเข้ามาหาเขาแล้วก็ส่งยิ้มมาให้ ฉันก็ยิ้มตอบกลับไป“สวัสดีครับ แฟนเซทท์เหรอ พวกเราเป็นเพื่อนเซทท์”“ใช่ๆ เราชื่อเบสนะ”“ได้ข่าวว่าพวกมึงทักกูนะ หน้ากูอยู่ฝั่งนี้มั้ง”“พรืด ครับๆ แต่กูเห็นหน้ามึงแล้วปะ ขอมองจุดพักสายพักตาก่อนได้ปะ”“มึงพากันกลับไปเลยไป”“ฮ่าๆ อาการออกจัด จับมือขนาดนี้พวกกูก็รู้แล้วปะ”“เพื่อนชั่ว นี่พวกไอ้ต้ม เพื่อนสนิทที่โรงเรียนเก่าที่เคยเล่าให้ฟัง”ผมพยักหน้าเป็นเชิงทักทายกับกลุ่มเพื่อนสนิทแล้วก็หันมาบอกยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างๆ“อ๋อ สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ชื่อมิลินท์ค่ะ เป็น”“แล้วพวกมึงทีมเดิม”“ครับผม แต่จะเรียกว่าทีมเดิมไม่ได้ เพราะขาดมึงไง”“เออว่ะ จะร้องไห้
Rrrrrฉันที่กำลังหมุนตัวดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจก อ่อ วันนี้ฉันใส่เสื้อคอปกสีขาวแล้วหน้าอกข้างขวาก็ปักโลโก้ของโรงเรียนเป็นสีแดงส่วนกระโปรงก็ลายสก็อตสีแดงเหมือนเดิม ผมก็ปล่อยจ่ะ ดัดวอลลุ่มเบาๆ แต่งหน้าแบบธรรมชาติ ใสๆ เหมาะกับวัย ดีย์!! พอเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเลยหยิบขึ้นมาแล้วก็กดรับ“ฮัลโหล ว่า”“เธอทำอะไรเสร็จยัง”“เสร็จแล้ว”พอยัยนั่นบอกว่าแต่งตัวเสร็จแล้วผมเลยเปิดประตูห้องของยัยตัวแสบเข้ามา พอมองไปรอบๆ ก็ยังไม่เห็นใคร ผมเลยเดินไปที่ห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดจังหวะที่กำลังจะเปิดยัยตัวแสบก็เปิดออกมาพอดี“เชี้ย! นายมาทำไม”“ฉันรีบ ไป เดี๋ยว”ฉันมองไอ้บ้านี่ที่ลากแขนฉันออกมาจากห้องแต่ยังไม่ทันจะไปไหนเลยเขาก็หันกลับมามองที่ฉันนิ่งๆ“อะไรของนายอีก”“ไปเปลี่ยนกระโปรง เอาตัวที่มันยาวกว่านี้”ผมพูดจบก็ดันยัยตัวสั้นเข้าไปในห้อง มันมีซับก็จริงแต่มันก็สั้นปะวะ“โอ๊ย! อย่า ไม่เอา”“ไปเปลี่ยน”“ไม่เอา ถึงจะเปลี่ยนได้มันก็เหมือนกันแหละ”“งั้นเธอก็เอากระโปรงที่มันใส่คู่กับเสื้อแขนยาวใส่ไปแล้วเอาชายเสื้อไว้ข้างใน”“ไม่เอา แบบนั้นไม่สวย”ฉันพยายามดันตัวเองแล้วก็ใช้มือจับกับขอบประตูเอาไว้ แม่ คือ
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ จากนั้นก็พากันนั่งคุยเรื่องต่างๆ ทั่วไป พอกินข้าวเสร็จก็กินยา จากนั้นก็เดินเข้ามาในห้อง แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่เสื้อกล้ามสีขาวแล้วก็กางเกงขาสั้น พอเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินออกมาที่เตียงและล้มตัวลงนอนก่อนจะหยิบตุ๊กตาของยัยนั่นมากอดไว้ แล้วในจังหวะที่กำลังจะหลับยัยตัวแสบก็เดินเข้ามาพอดี“นี่ นายเอาตุ๊กตาของฉันมา”“ไม่ ตัวนี้ฉันขอละกัน เธอมีจนจะเปิดร้านขายได้อยู่ละ”“แต่ฉันชอบตัวนี้ เอามา”ฉันขึ้นมาบนเตียงแล้วพยายามดึงตุ๊กตาของตัวเองคืนมา ฉันนอนกอดน้องทุกวันปะ แล้วฉันพรีน้องมาด้วยนะ พอฉันเข้ามาแย่งนายนี่ก็นอนคว่ำหน้าตุ๊กตาก็อยู่ใต้ตัวเขา“นายจะเอาคืนมาไหม”“ไม่ โอ๊ย ลงไปเลยนะเว้ย”ผมหันมามองยัยตัวแสบที่อยู่ๆ ก็มานั่งทับอยู่บนหลังแล้วมันก็หายใจไม่ค่อยสะดวก“นายเอาของฉันคืนมา ทำไมนายนิสัยแบบนี้ห๊ะ”“เธอมันไม่มีน้ำใจปะ”ฉันเม้มปากก่อนจะโน้มตัวลงไปหาแล้วก็ใช้แขนสอดเข้าไปใต้คอของเขาและออกแรงรั้งคอเขาขึ้นมา“โอ๊ย ถ้าฉันคอหักขึ้นมานะ”“ฉันก็สมน้ำหน้านายไง เอาของฉันคืนมา”“หึหึ ท่านี้นุ่มดีนะ”ผมเงยหน้ามองยัยตัวแสบก่อนจะยักคิ้วให้ เพราะตอนนี้ยัยนี่แม่งจะเอาชนะจนไม่ทันระวังว่าศี