เสือพูดจบก็จับร่างเธอดึงมาปลายเตียง ส่วนเขาลงไปยืนรออยู่ก่อนแล้ว หลังจากถอดกางเกงในที่เหลือของตัวเองเสร็จ ใช้มือจับแท่งเนื้อขนาดใหญ่ถูไถเบาๆ เข้ากับร่องรักของเธอ ไม่นานก็กดมันลงไปอย่างไม่ยั้งแรง
“กรี๊ด! เจ็บ ปล่อย! / แม่งเอ้ย! แน่นสัส”
เสือหยุดไว้แค่ส่วนหัวที่เข้าไปได้เพียงน้อยนิด เพราะโดนร่องของเธอบีบรัดแก่นกายเขาอย่างหนัก
อ่า~ หมอที่ไหนวะ ทำได้อย่างเนียน เขาจะบอกเด็กๆ ของเขาให้ไปทำบ้าง
“เจ็บ ฮือ/ อย่าเกร็ง ทำไมไม่ให้หมอทำแบบพอดีๆ หน่อยวะ”
เสือดุนิราที่เอาแต่ร้องไห้ส่ายหน้าไปมาเพราะความเจ็บ ก่อนที่เสือจะใช้ข้อมือบดขยี้เม็ดเนื้อสีสวยของเธอ ใกล้แท่งเนื้อขนาดใหญ่ของตัวเอง
“อ๊ะ อ่า/แม่งสวย”
นิราครางกระเส่าเพราะสัมผัสที่เสือทำ ส่วนเสือก็เอ่ยชมกลีบเนื้อสีสวยที่มันค่อยๆ หายเข้าไปพร้อมกับแท่งเนื้อของเขา แม่งเอ้ย ของเธอเหมือนของเด็ก
“อ่า”
เสือครางอย่างพึงพอใจกับจุดซ่อนเร้นแสนสวย ก่อนจะเสียบพรวดเข้าไปใหม่อีกครั้งเมื่อเธอผ่อนคลายขึ้น แท่งเนื้อขนาดใหญ่ชำแรกผ่านเยื่อบางๆของหญิงสาวไป แล้วไปหยุดอยู่นิ่งๆ เมื่อเข้าไปจนสุดลำ
“อ่า!/ อร้าย ฮือ” เสือครางอย่างสุขสม
เขาเป็นคนแรกของเธอ ในขณะที่เธอเอาแต่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร อ่า ขนาดของเขามันใหญ่มาก เธอคงจะเจ็บมากเลยสินะ เริ่มรู้สึกเห็นใจเธอนิดๆ
“อือ เจ็บ อย่าขยับนะ!”
นิราดุเสียงดังอย่างไม่เกรงกลัว เธอเจ็บมากๆ เหมือนตรงนั้นของเธอมันจะฉีกขาด จากที่เมาไม่มีสติ ถูกความเจ็บเข้าครอบงำ จนประสาทสัมผัสรับรู้ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นกับร่างกายตัวเอง
“ขอ พี่ขอขยับนะ” เสือพูดเสียงอ่อนลง เมื่อโดนคนหน้าหวานดุ ก่อนจะขยับเข้าออกทันที สีหน้าที่เขาแสดงออกเมื่อกี้ ก็แค่แกล้งให้ตายใจหรอกน่า ยัยหน้าสวย
“อ่ะ อ่า ไอ้บ้า แกเป็นใคร อะ อ๊า” นิราถามด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะโดนร่างสูงขยับตามใจชอบ เขาส่งแรงเจ้ามาไม่ยั้ง ทั้งที่มันเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เพราะความคับแน่นและความใหม่ของเธอที่เสือไม่ได้พบเจอมานาน เขาจึงขยับอย่างไม่สนใจความรู้สึกของเธอสักนิด
“เป็นผัวไง เงียบ แล้วครางซะ เรียกชื่อพี่ด้วย พี่ชื่อเสือ” เสือขยับเอวสอบแรงๆ ทั้งยังบอกคนที่เอาแต่ส่ายหน้าไปมา ใบหน้าสวยหวานชื่นไปด้วยเหงื่อเม็ดโต พอมีสติแล้วไม่น่ารักเลยยัยนี่ ตอนเมาน่ารักกว่าเยอะเลย
เพี๊ยะ!
“บอกให้เรียกพี่เสือไง!”
เสือยกสะโพกเธอให้ก้นกลมกลึงลอยเหนือที่นอน ก่อนจะฟาดมือลงแรงๆ สั่งเธอเสียงดัง ทั้งยังขยับสะโพกแรงๆ อย่างทำโทษ ที่เธอไม่ยอมเรียกเขาสักที
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
“อ่ะ อ่า พะ พี่เสือ พี่เสือ หนูยอมแล้ว หนูเจ็บค่ะ”
นิรารีบละล่ำละลักเรียก เพราะเจ็บจากการที่โดนฝ่ามือหนาฟาดเข้ากับสะโพกของเธอ ไหนจะแท่งเนื้อขนาดใหญ่ที่กระแทกเข้าออกในร่างกาย ที่ถูกเขายกแอ่นขึ้นจากที่นอนนี่อีก
“เก่งมากครับ ท่านี้ลึกมาก พี่จะแตกแล้วอะ ขยับหน่อยสิ” เสือพูดยิ้มๆ กับคนที่เอาเปรียบเขาอยู่ใต้ร่าง
“ทำไม่เป็น อ๊ะ อ่า อื้อ ก็ทำเองได้ อ๊ะ จะใช้ทำไม อื้อ”
นิราขยับปากเถียงฉอดๆทันทีที่เริ่มมีสติ เห็นหน้าคนที่กำลังควบเอวสอบอยู่อย่างชัดเจน ใบหน้าหล่อเหล่าตราตึงเธอที่เห็นตอนอยู่ร้านเหล้าของเจ้พิม
งับ!
“อืม เถียงเก่งจัง อ่ะ อ๊า แตกเลยละกัน”
เสือก้มลงไปกัดซอกคอขาวเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว พอมีสติขึ้นมาหน่อยก็เถียงฉอดๆ แถมไม่ยอมช่วยเขาอีก เสือขยับเอวเข้าออกรัวๆ พาตัวเองไปให้ถึงฝั่งฝัน ความคิดที่จะพาเธอไปด้วย เตะทิ้งไปทันทีที่เธออ้าปากเถียงเขา
“อ๊ะ! ไอ้คนบ้า ทำไมไม่ปล่อยข้างนอก” นิราด่าเสียงดังให้คนที่ขยับตัวจาบจ้วงรุนแรง แล้วปล่อยทุกหยาดหยดเข้ามาในตัวเธอ เธอเคยเรียนมา ถึงไม่มีประสบการณ์แต่ก็มีความรู้
“อืม นั่นดิ แม่งเอ้ย งั้นทำให้ถึงที่สุดละกัน” เสือพูดอย่างหงุดหงิด เขาไม่ได้ใส่ถุง แถมแตกเข้าไปจนหมด และถ้าเธอจะท้อง ก็ทำให้สุดไปเลยละกัน
“ลุกขึ้นมา อย่าเอาเปรียบ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้เมาแล้ว”
เสือมีสีหน้าเข้มขึ้น ถอดถอนแท่งเนื้อที่ยังแข็งอยู่ ออกจากร่างนิราที่มองมาด้วยสายตาเขียวปัด เธอคงสร่างแล้วแหละ ตรงนั้นของเธอมันโดนเขาทำจนฉีกนี่นา ครั้งแรกกับขนาดของเขา และการเล้าโลมแค่เล็กน้อย มันไม่เพียงพอหรอก
“ถ้าอยากมากก็ไปเอากับหมานู้น ฉันเหนื่อยแล้ว”
นิราพลิกร่างหันหลังให้คนตัวโต เธอยังไม่สร่างเมา แต่ก็รับรู้ทุกความเจ็บปวดที่เขามอบให้ แม้จะเสียวซ่าน แต่เธอค้างเพราะเขาไปถึงฝั่งฝันคนเดียว โดยทิ้งเธอไว้
“นี่เธอ อย่าทำแบบนี้สิ” เสือกระชากนิรากลับมา ก่อนจะหยุดทุกอย่างลง เมื่อเห็นสีหน้าเธอ
“เจ็บนะคะ ตรงนั้นมันเจ็บแล้ว” นิราพูดอย่างออดอ้อน เธอเจ็บจริงๆ ของเขามันใหญ่มากสำหรับคนที่ไม่เคยผ่านมือใครอย่างเธอ
“เห้อ งั้นนอนซะ” เสือดึงร่างเธอเข้ามากอดไว้แน่น และนิราก็หลับไปอย่างรวดเร็ว เพราะเหนื่อยจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
“นี่ เห้ยหลับจริงเหรอ ยัยบ้า” เสือไม่คิดว่าเธอจะหลับไปทันทีแบบนี้ แล้วไอ้แท่งเนื้อที่มันยังกินเธอไม่อิ่มนี่ละจะทำยังไง
“เธอนี่มัน!”
เสือพรมจูบไปตามเรือนผมสีดำของนิราด้วยความรู้สึกแปลกใหม่
เขาไม่เคยทำแบบนี้กับใคร เธอเป็นคนแรกเลย ทั้งการที่เขานอนกับคนเมา ทั้งการทำแบบไม่ได้สวมถุงยางอนามัยนั่นอีก ไหนจะการนอนกอดก่ายหลังจากมีอะไรกันเสร็จแบบนี้ด้วย
“แค่ตรงสเปกเท่านั่นแหละ”
เสือพูดเตือนตัวเองเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับกดจูบนิราแผ่วเบา เธอแค่ตรงสเปกเขาเท่านั้น ไม่ได้มีความสามารถยั่วยวนให้เขารู้สึกอะไรด้วยสักนิด
“ผมรู้ว่าคุณไม่เชื่อง่ายๆ เพราะเพิ่งจะโดนหลอกมา ผมถึงให้เวลาคุณเรียนรู้ผมไง” มองใบหน้าสวยใต้ร่างด้วยสายตาจริงใจ จับมือซ้ายเธอขึ้นมากดจูบกลางฝ่ามือ หยืดตัวขึ้นนั่งทั้งที่เธอยังอยู่ใต้ร่าง ล้วงหากล่องแหวนที่ได้มาจากวีรญา เปิดกล่องหยิบแหวนด้านในออกมา สวมลงไปบนนิ้วนางเรียวสวย “จองแล้วนะ ผมขอจองคุณไว้ก่อน ถ้าคุณพร้อมเมื่อไหร่ ผมจะทำให้คุณเป็นภรรยาผมอย่างถูกต้อง” “มะ หมายความว่ายังไงคะ?” “หมั้นไว้ก่อนไง คุณลงวันลาไว้นี่ แจ้งในใบลาว่าจะกลับบ้าน ผมขอไปนะ ขอให้ผู้ใหญ่ฝั่งผม ไปหมั้นหมายคุณตามประเพณี” “คุณมั่นใจเหรอคะว่าเป็นรุ้งมันดีแล้ว รุ้งไม่มีอะไรที่เหมาะกับคุณเลย” วายุภักษ์ดึงคนใต้ร่างขึ้นมาอีกครั้ง คงต้องเคลียร์กับเธออีกนาน ทั้งที่ร่างกายต้องการทำเรื่องที่เคยทำกับเธอบ่อยๆ “มั่นใจ ผมมั่นใจว่าคุณจะเป็นเมียที่ดีที่สุดของผม และเป็นแม่ที่ดีที่สุดของลูกผม แล้วคุณล่ะ คิดยังไงกับผมเหรอ มั่นใจหรือเปล่า ดีหรือเปล่าที่ได้เป็นคนรักของผม” “ดีสิคะ ตอนนี้รุ้งดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงเลยค่ะ” รุ่งทิวาไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ สมองเธอขาวโพลนไปหมด รู้สึกมีความสุขราวกับนอนอ
“คุณอ้วก!” “อ่า!” ใบหน้าสวยสะอาดซับสีเลือดจนแดงก่ำ เธอสร้างเรื่องให้เขาแก้อีกแล้ว ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่ยืนพิงกำแพงห้องอยู่อย่างนั้น “มานี่สิรุ้ง” มือใหญ่ตบลงบนต้นขา ใช้สายตากดดัน จนรุ่งทิวาก้าวขาเดินไปหา ร่างกายเธอเหมือนจะฟังคำสั่งเขา เพียงแค่เขาออกคำสั่งและส่งสายตากดดัน ร่างกายก็ทำตามทั้งที่สมองสั่งว่าไม่ หมับ! พรึ่บ! รุ่งทิวายกมือขึ้นดันแผ่นอกไว้ เมื่อโดนคนเอาแต่ใจ รวบขึ้นมานั่งบนตักพร้อมกับยกมือกดแผ่นหลังเข้าหาตัว เงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะหลบสายตาลงต่ำ เธอไม่กล้ามองหน้าเขา ทั้งที่หัวใจเรียกร้องให้มองเพราะคิดถึง “เงยหน้าขึ้นมา!” “ไม่ค่ะ!” “เดี๋ยวนี้!” “อื้อ!” เพียงแต่เธอทำตาม ริมฝีปากกระจับสวยก็บดเข้าหาทันที ลิ้นร้อนตวัดเลียทั่วกลีบปากนุ่ม แยกมันออกจากกันช้าๆ คว้านลิ้นชิมด้านในก่อนจะครางฮึม เมื่อรสชาติและกลิ่นของเหล้ายังติดอยู่ในโพรงปาก ทั้งที่ตอนอาบน้ำ เขาแปรงฟันให้เธอไปแล้ว “เหม็นเหล้า! ไม่ชอบเลย” ที่ไม่ชอบ ม่ใช่ว่ามันเหม็นหรอก เพราะตัวเองกำลังหงุดหงิด ถ้าหากเธอไม่ดื่มจนเมามายไร้สติ ผู้ชายอย่างวชิราคงไม่มีช่องเข้าหา วันนี้ถ้าเขาไปช่วยไม่ทัน บอกได้คำ
“เอาไงดีอะจิน รุ้งโดนไอ้นั่นพาตัวไปแล้ว” วชิราเป็นผู้ชายดีแค่เปลือกนอก น้อยคนที่จะรู้ว่าเขาชอบทำร้ายร่างกายผู้หญิง ธารธาราเป็นเพื่อนกับผู้หญิงที่เคยถูกวชิราทำร้าย จึงไม่กล้ายื่นมือเข้าไปมาก กว่าเขาทำร้ายรุ่งทิวาให้ได้รับบาดเจ็บ “พี่ชายคุณ โทรหาพี่ชายคุณ” “โทรแล้ว พี่สายลมไม่รับ” “แจ้งตำรวจเลยไหม?” “กลัวตำรวจไม่รับแจ้งนี่สิ” “โอ้ย!” ธารธารายีผมจนฟู กดต่อสายหาพี่ชายอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่รับเหมือนเดิม จึงกดเข้าไปในไลน์ เมื่อเห็นว่าพี่ชายอ่านแต่ไม่ยอมตอบ ก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิด “อ่านแต่ไม่ตอบ! โอ้ย! โมโหแล้วนะ” “น้ำ จะไปไหนอะ!” “ไปจัดการเองไง ใครจะยอมปล่อยให้ว่าที่น้องสะใภ้โดนลากไปอย่างนั้นวะ!” “เห้ย! รอด้วย” จิรายุรีบตามคนรักไป ธารธาราวิ่งหายไปยังลานจอดรถ มองซ้ายขวาแต่ไม่เห็นใคร กำลังจะวิ่งไปหน้าร้าน ร่างทั้งร่างก็ถูกรวบไปกอดไว้ จิรายุจุ๊ปากเป็นเสียงปราม เมื่อคนในอ้อมกอดดิ้นรนหนี จนเหนื่อยหอบ “มีคนมาจัดการแล้ว” ธารธารามองตามสายตาคนตัวสูงกว่าไป เมื่อเห็นพี่ชายยืนอยู่ด้านหน้าวชิรากับรุ่งทิวา ก็หยุดดิ้นรนหนี ยอมอยู่นิ่งๆในอ้อมกอด ซบใบหน้าอยู่อย่างนั้น จนคนถูกซบห
“สวัสดีครับคุณเลขา” จิรายุนั่งลงเก้าอี้ว่างข้างๆ เขาเห็นเธอตั้งแต่อยู่หน้าร้าน เห็นว่าเป็นเลขาของว่าที่พี่เขยเลยเข้ามาทักทาย แอบสำรวจใบหน้าเศร้าหมองของเธอนิดๆ เป็นผู้หญิงที่ไม่ได้สวยโดด แต่กลับมีเสน่ห์มาก จนไม่อยากละสายตา “สวัสดีค่ะ คุณจิรายุ?” “ครับ คุณชื่ออะไรน่ะ เหมือนผมจะยังไม่รู้ชื่อคุณเลย” “รุ่งทิวาค่ะ” รุ่งทิวาแนะนำตัวเสร็จ พนักงานก็ยกเหล้ามาเสริฟพอดี จิรายุหรี่ตามองขวดเหล้าสลับกับใบหน้าสวยหวาน ผู้หญิงท่าทางไม่เจนโลกอย่างเธอ ดื่มเหล้าไม่ผสมอะไรเลยเหรอ “คุณดื่มเหล้าไม่ผสมเหรอ” “มันต้องผสมเหรอคะ?” “อะห่ะ! ผมว่าดื่มแบบผสมดีกว่านะ คือว่าเหล้ามันแรงมาก” “เหรอคะ ฉันไม่รู้” “ผมขอแนะนำในฐานะเจ้าของร้านนะ คุณอย่าพูดแบบนี้ถ้าหากมาดื่มคนเดียว มันจะกลายเป็นเหยื่อให้เสือในร้านผมหมายตา” จิรายุขยิบตาให้ข้างหนึ่ง ท่าทางเจ้าเสน่ห์ของเขา ไม่มีผลต่อรุ่งทิวา เธอยังคงสีหน้าเดิม จนคนหว่านเสน่ห์รู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบ เพิ่งจะเคยโดนผู้หญิงเมิน “ค่ะ” “อ่า ถ้าต้องการอะไร เรียกผมได้นะ ผมจะบริการเอง” “ขอบคุณค่ะ แต่ฉันอยากอยู่คนเดียว” “อ่า! โอเค! เดี๋ยวผมให้พนักงานของผม
“นั่น…ชงให้ผมก่อนนะ” “ถ้าท่านอยากได้ก่อน ดิฉันจะชงให้ก่อนค่ะ ประชุมใกล้เสร็จหรือยังค่ะ มีแขกมารอท่านอยู่ที่ห้องรับรองค่ะ” “ผู้หญิง?” “ค่ะ ผู้หญิง” “อืม อย่างนี้ต้องรีบจบการประชุมเร็วๆแล้วสิ” พูดจบก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟร้อนๆ ที่รองอยู่ใต้เครื่องชงกาแฟมาถือไว้ เอื้อมไปหยิบน้ำตาลมาเทใส่หนึ่งซอง จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องชงกาแฟ เลี้ยวหายเข้าไปในห้องประชุม เพื่อจบการประชุมลง “พอดีผมมีแขก ถ้าไม่มีอะไรด่วน ผมขอจบการประชุมวันนี้ก่อนนะ คุณริสา ช่วยจองร้านอาหารให้ผมหน่อยครับ” พูดจบก็ก้าวเดินไปพร้อมเลขาสาว แม้ริสาจะสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของเจ้านายกับรุ่นน้อง แต่เจ้านายบอกเองว่าไม่มีอะไรให้ต้องกังวล เธอจึงได้แต่สงสัยและไม่กล้าถาม ได้แต่ทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด “เป็นร้านอาหารริมแม่น้ำดีไหมคะบอส?” “ดีเลย คุณจองให้ผมหน่อยนะ” “ค่ะท่าน” วายุภักษ์หยุดยืนอยู่หน้าห้องรับรอง แอบใช้หางตามองไปหน้าห้องทำงานของตัวเอง เห็นรุ่งทิวานั่งทำหน้าเรียบเฉยอยู่ตรงนั้น มุมปากก็ขยับขึ้น ถอนหายใจออกไปเบาๆ ผลักประตูเข้าไปด้านใน ปิดมันลงพร้อมกับอ้าแขนรับร่างของผู้หญิงในห้อง “คิดถึงมาก
กว่าจะกินข้าวเสร็จ ก็เป็นเวลาใกล้เลิกงานตามเวลาปกติพอดี วายุภักษ์ไม่มีคิดจะกลับเข้าไปในบริษัทอีก จึงขับรถชมวิวไปเรื่อย เมื่อขับมาถึงเขื่อนเก็บน้ำประจำจังหวัด ก็ขับรถไปจอดใต้ต้นไม้ใหญ่ รุ่งทิวาลงจากรถไปก่อน ทอดสายตามองฝืนน้ำกว้างใหญ่ ปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปตามการกระเพื่อมของน้ำ คิดหาคำพูดดีๆ มาใช้จบความสัมพันธ์กับเจ้านายหนุ่ม เมื่อคนตัวโตเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ก็ตัดสินใจพูดออกไปเสียงเบา “เรื่องของเรา ขอให้มันจบแค่นี้ได้ไหมคะ” “ทำไม?” เพราะสังเกตอยู่ตลอด จึงไม่แปลกใจที่ได้ยินแบบนั้น แม้เธอจะพยายามทำตัวเป็นปกติ แต่เขารู้ดีว่าเธอมีบางอย่างแปลกไป ร่างสูงขยับไปยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง วางคางลงบนไหล่เล็กอย่างที่ชอบทำ โอบกอดร่างเย้ายวนไว้หลวมๆ “รุ้งจะกลับไปคืนดีกับอดีตคนรักค่ะ” มันเป็นเหตุผลที่เธอคิดว่า น่าจะจบความสัมพันธ์ได้ดีที่สุด “ลืมเขาไม่ได้เหรอ” วายุภักษ์หลับตาลงแล้วลืมขึ้นใหม่ เรื่องของหัวใจเขาคงบีบบังคับเธอไม่ได้ ถ้าหากว่าเธอยังลืมผู้ชายคนนั้นไม่ได้ เขาก็พร้อมจะถอย และให้เกียรติการตัดสินใจของเธอ “…ค่ะ รุ้งลืมเขาไม่ได้” พูดจบน้ำตาก็เอ่อขึ้นมารอบดวงตา ที่เสียใจต