เสน่ห์ร้ายแม่ม่ายพราวนภา - บทนำ

“แม่คะ ลัลไปนอนก่อนนะ” ลัลลาวีร์เอ่ยขึ้นขณะลอบมองมารดาของตนเองกำลังง่วนอยู่กับหน้าจอคอม

 “ไปสิจ้ะ ลูก” พราวนภาเอ่ยแล้วเงยหน้าขึ้นบอกลูกสาวเสียงหวาน

พราวนภามองจนลัลลาวีร์เดินขึ้นบันไดบ้านหายลับตาไปแล้ว หญิงวัยกลางคนจึงก้มหน้ามามองงานตนเองต่อ

งานของพราวนภาเป็นงานเขียนนวนิยายขนาดยาว แม้จะได้เงินไม่มากนักแต่ก็มากพอที่จะประคองชีวิตเธอกับลูกสาววัยเยาว์ได้

พราวนภาอาศัยอยู่กับลูกสาวสองคน เธอหย่าขาดกับสามีไปตั้งแต่ลัลลาวีร์ยังเป็นวัยรุ่นจวบจนปัจจุบันนี้เธอยังไม่มีใครใหม่แม้ว่าเธอจะเริ่มเหงาบ้างก็ตาม...

นักเขียนสาวใหญ่สะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดไม่เข้าท่าออกไป แล้วเบือนหน้ามาก้มหน้าก้มตาเขียนนวนิยายต่อ

งานเขียนของพราวนภาเป็นงานเขียนนิยายรักโรมานซ์ทั่วไป หากแต่ได้รับความนิยมมากในหมู่นักอ่าน

ขึ้นติดอันดับหนึ่งในห้าเว็บไซต์ดังหลายเว็บไซต์

พราวนภามักจะใช้ชื่อนามปากกาว่า 'พลอยเพทาย'

สำหรับเขียนนิยายโรมานซ์สิบแปดบวกโดยเฉพาะ

“ตึ๋ง” เสียงข้อความดังขึ้นในกล่องข้อความ gamailที่แม่ม่ายสาวเปิดอยู่

มือเรียวสวยเอื้อมคลิกเมาส์อย่างรวดเร็วในกล่องข้อความเมื่อเห็นเป็นอีเมล์ใหม่

“ใครกันนะ ส่งเมล์มาในเวลานี้” พราวนภาเอ่ยขึ้นอย่างสงสัยเล็กน้อย

ภาพในหน้าจอคอมปรากฎภาพโปสเตอร์เขียนว่า

ขอแสดงความยินดีด้วย เรื่องสั้นที่คุณพราวนภา สุเวชวัฒนา ผ่านเข้ารอบคัดเลือกเข้าโครงการอบรม

“สานฝัน สืบงานเขียน”

ดวงตาคู่งดงามของแม่ม่ายสาวเบิกกว้างขึ้นยามเมื่อได้อ่านอีเมล์ฉบับนั้น

“เยี่ยม พราวนภามันต้องอย่างนี้” เสียงหวานแหลมเอ่ยขึ้นเเล้วกำหมัดอย่างแรง

ความใฝ่ฝันของพราวนภาคือการได้เฉิดฉายบนวงการน้ำหมึกสักรอบ

พราวนภาลอบมองตนเองในกระจก ภาพที่สะท้อนเบื้องหน้าของแม่ม่ายสาวคือ ใบหน้าผ่องนวลสวย คิ้วโก่งโค้งได้รูปสวย ดวงตาคู่กลมโต หากแต่เปล่งประกายระยับและริมฝีปากอันบางเฉียบ

สาวใหญ่เอื้อมจับริมฝีปากตนเองอย่างเเผ่วเบา

ภาพในอดีตผุดพรายขึ้นมาราวกับว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานคืน

“อื้ม” เสียงหวานใสครางลอดออกมาจากใน

ห้องน้ำผับแอนด์บาร์แห่งหนึ่ง

พราวนภาร้องครางเสียงหลงยามเมื่อมือหนาของธนูเอื้อมมาใกล้กับกระโปรงของเธอ

ธนูถลกกระโปรงของพราวนภาขึ้นแล้วบรรจงใช้นิ้วเรียวสอดไปในช่องทางสวรรค์

นิ้วมือเรียวของธนูดั้นเข้าไปอย่างซุกซน พราวนภาสัมผัสได้ราวกับตนกำลังโผผินบินได้ดั่งใจหมาย

พราวนภาครวญกระชั้นยามเมื่อธนูขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ

แววตาคู่นั้นเบิกกว้างกว่าเดิม ยามเมื่อริมฝีปากบางบดขยี้จูบอย่างรุนแรง

หญิงสาวรู้สึกราวกับนกผกผินได้ เมื่ออารมณ์ของเธอเตลิดจนกู่ไม่กลับ