LOGINShare
สุภาพบุรุษในคราบโจร
Last Updated:
2025-09-08 20:43:07เป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว หญิงสาวผู้ถูกยกให้เป็นรางวัลในชัยชนะห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ เธอนั่งร้องไห้คุดคู้อยู่มุมห้องสี่เหลี่ยม ซึ่งมันก็คือห้องทำงานของหนุ่มลูกครึ่งตัวโตที่นั่งเฝ้าเธออยู่ตอนนี้ ยิ่งทำให้ยิ้มร้องไห้หนักกว่าเดิม เพราะเธอไม่รู้ว่าจะหนีไปทางไหนดี? เขาจะฆ่าเธอ จะข่มขืนเธอเหมือนในหนังหรือเปล่าก็ไม่รู้
แต่เเล้ว... "เอาอันนี้ไปประคบไว้นะ ตาเธอบวมมากเลย" "อึก!" นี่เธอคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม? ทำไมน้ำเสียงตอนนี้ถึงไม่ได้เยือกเย็นชวนขนลุกขนพองเหมือนอย่างตอนเเรกที่เจอ กลับอ่อนหวานและเต็มไปด้วยความห่วงใยแปลก ๆ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมากนักหรอก เพราะเมื่อเธอเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง ก็ต้องตกใจผวา! ทั้งรอยสัก ทั้งใบหน้าเหี้ยมเกรียมนั่น เธอแทบจะวิ่งหนี! "กลัวเหรอ?" คนที่ยื่นเเผ่นเจลประคบเย็นให้เธอ เอียงคอถาม "..." เธอไม่ตอบกลับ เอาแต่นั่งตัวสั่นกอดเข่าแน่นขึ้น "ยิ้มจำเราไม่ได้จริง ๆ เหรอ?" "..." อะไร? เขาเป็นใคร? เธอไม่รู้จักสักนิด เท่าที่จำได้เธอไม่เคยมีเพื่อน หรือญาติที่หน้าตาน่ากลัวแบบนี้สักคน บ้านจริง ๆ ของเธออยู่ที่จังหวัดหนึ่ง เข้ามาเรียนในกรุงเทพก็ไม่รู้จักใครไหนเลย นอกจากกันต์และเพื่อนในคณะ แล้วนี่เขาเป็นใคร? เธอจะไปรู้ได้อย่างไรกัน? "อืม ๆ" ชายหนุ่มพยักหน้าเบา ๆ เหมือนเข้าใจบางอย่าง "เราชื่อไบร์ทนะ ไม่ต้องกลัวหรอก เราไม่ทำอะไรเธอ" "เรากำลังช่วยเธออยู่นะ อยากกลับไปอยู่กับไอ้หน้าตัวเมียนั่นจริง ๆ เหรอ?" "ฮึก~ช่วยทำไม" เธอทำใจดีสู้เสือ ถามกลับเขาทันที "แล้วเธอช่วยมันทำไม" "..." ยิ้มเองถึงกับพูดไม่ออก เธอช่วยกันต์เพราะเขาเป็นแฟนที่เธอรักและเป็นห่วงที่สุด แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคนอย่างเขากัน "กะ ก็ รัก" "เหตุผลง่ายดี เข้าใจได้ แต่อยากเตือนนิดหน่อย อย่าไปรักคนแบบนั้นเลย รักตัวเองให้เยอะ ๆ" ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดเชิงบวก ดูอบอุ่น จะหลุดออกมาจากปากผู้ชายที่สภาพไม่ต่างจากพวกตัวร้ายในหนัง เธอนิ่งไปสักพัก เหมือนคำพูดของเขาจะเเล่นจุกอกเธอจนหายใจไม่ออก จู่ ๆ น้ำตาก็หยุดไหล เธอลดมือที่กอดเข่าวางลงกับพื้น ก่อนจะเเหงนหน้าขึ้นมองเขาชัด ๆ หล่อมาก...แต่น่ากลัวมากกว่า... "เดี๋ยวทำแผลให้นะ" "มะ ไม่" เธอปฏิเสธทันที "ทำไม กลัวเราขนาดนั้น กลัวรอยสัก? หรือว่านี่" เขาชี้นิ้วไปที่บริเวณหน้าของตนเองใกล้ๆ กับจมูกที่มีจิวเจาะ เสริมความเกรี้ยวกราดพร้อมกับทำหน้านิ่ง ๆ มีเพียงหัวคิ้วเท่านั้นที่ขยับเข้าหากันเล็กน้อย คล้ายกับสงสัยว่าหน้าตัวเขาเองหรอกเหรอที่น่ากลัว? เขาควรส่องกระจก... "..." ยิ้มไม่ตอบ แต่กลับหลบตาชายหนุ่ม "โอเค รอแป๊บหนึ่งนะ" ก่อนที่ชายหนุ่มร่างโตจะยืดตัวขึ้นเต็มความสูง และเดินออกไปด้านนอกทิ้งให้เธออยู่คนเดียวตามลำพัง เมื่อได้จังหวะยิ้มก็รีบลุกขึ้นวิ่งตามมาที่ประตูเพื่อหาทางหนี แต่ปรากฏว่ามันเป็นระบบล็อกที่ต้องใช้รหัสผ่านถึงจะออกไปได้ แล้วเธอจะหนีไปได้อย่างไร? "เอาไงดี ๆ ฮึก!" เธอเดินวนไปมาในห้อง พร้อมกับสังเกตุโดยรอบเพื่อหาทางหนีทีไล่ ในห้องทำงานมีเพียงโต๊ะเก้าอี้ โซฟาตัวยาวหนึ่งตัว และพวกของตกแต่งประเภทชั้นหนังสือ ห้องทั้งหมดล้วนตกแต่งด้วยโทนสีเทาทั้งหมด แต่เธอกลับไม่พบช่องทางในการหลบหนีเลยสักนิด ทางเข้าออกมีเพียงทางเดียวเท่านั้นคือประตูที่ปิดสนิทอยู่ตอนนี้ แกร๊ก ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก ไบร์ทที่ตอนนี้สวมเสื้อกันหนาวแขนยาวสีเทา ดึงหมวกขึ้นสวมทับ อีกทั้งยังสวมแมสก์ปิดหน้า ช่วงมือที่โผล่พ้นเนื้อผ้าเดิมมีรอยสัก เขาก็เปลี่ยนเป็นใช้พลาสเตอร์ติดเต็มไปหมดจนไม่เห็นอีกแล้ว "แบบนี้พอได้ไหม?" เท้ายาวก้าวมาหยุดตรงหน้าหญิงสาวที่ยังคงนั่งกอดเข่าอยู่มุมเดิม เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มผู้มาใหม่ก็ต้องประหลาดใจทันที ใครเป็นคนคิดให้เขาทำแบบนี้? "..." "ไม่ตอบนี่แสดงว่าโอเคนะ" "..." "โอเค ขอทำแผลให้นะ " "โอ้ย! เจ็บ!" หญิงสาวร้องลั่นทันที เมื่อสำลีชุบแอลกอฮอลล์สัมผัสโดนแผลที่มุมปาก เขาไม่ได้ทำแรงขนาดนั้น ติดจะอ่อนโยนด้วยซ้ำ ทั้งๆ ที่มือที่จับสำลีนั่นใหญ่เท่าๆ กับหน้าเธอ แต่ทุกการกระทำทุกสัมผัสของเขากลับเบาบาง อ่อนโยน จนความกลัวที่มีเริ่มลดลง "ขอโทษๆ เราทำแรงไปเหรอ?" ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายที่หน้าตาโหดเหี้ยมคนนี้ จะกล่าวขอโทษเธอเสียงอ่อน ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าเขาผิดเลยสักอย่าง "มะ ไม่เป็นไร" เธอส่ายหน้าทันที พร้อมกับจ้องมองคนตรงหน้าสลับกับมองพื้น "เอาอันนี้ประคบไว้นะ ตายิ้มบวมมากเลย " "เราเรียกชื่อเธอได้ใช่ไหม?" "อื้อ~" ผู้ชายคนนี้ทำเธอแปลกใจหลายต่อหลายครั้ง จากที่หวาดผวาเพราะรูปลักษณ์ภายนอกของเขา ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นสงสัยและแปลกใจในเวลาต่อมา คำพูดคำจาเขาต่างจากบุคลิกแบบสิ้นเชิง เรียกได้ว่าต่างกันคนละขั้ว หน้ามือกับหลังเท้าเลยแหละ… "ลุกขึ้นไปนั่งบนโซฟาดีไหม พื้นมันเย็น" ไบร์ทพยายามเกลี่ยกล่อมสาวเจ้าทุกทาง เพื่อให้เธอคลายความกังวลและหวาดกลัวเขาลงได้บ้างแม้ไม่มากก็น้อย เขารู้ตัวดีว่าภายนอก แวบแรกที่คนเห็นเขาก็ต้องตกใจกลัวกันทั้งนั้น บางทีส่องกระจกเขายังตกใจตัวเองเลย...มันเศร้านะว่าไหม "เดี๋ยวอีกสักพัก เราจะพายิ้มกลับคอนโดนะ ขอเคลียร์งานแป๊บหนึ่ง" ตุบ! หญิงสาวที่กำลังจะลุกขึ้นยืน ถึงกับต้องเข่าอ่อนฟุบลงกับพื้นอีกครั้งเมื่อได้ยินประโยคถัดมา นี่เธอต้องไปอยู่กับเขาจริง ๆ งั้นเหรอ? "ฮึก! ปล่อยเราไปเถอะนะ ขอร้องละ เราไม่ได้ทำอะไรเลย ฮือ ๆ ๆ" จู่ ๆ เธอก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างคนหมดเเรง และพยายามขอร้องเขาให้ปล่อยเธอเป็นอิสระ "เฮ้ย! ใจเย็น ๆ เราไม่ได้จะทำอะไรเธอยิ้ม " คนตัวโตถึงกับยืนเกาหัวแกรก "คืองี้นะ เราแค่ให้เธออยู่กับเรา 3 เดือน เรามีที่ให้เธออยู่ คิดซะว่าลองห่างกับไอ้เลวนั่นสามเดือน ลองดูไหม?" "เราจะไม่ทำอะไรเธอ แต่กำลังช่วยเธออยู่ " "มันยกเธอให้คนอื่นง่าย ๆ แบบนี้ ทำร้ายร่างกายเธออีกต่างหาก ไม่อยากหลุดพ้นจากมันจริง ๆ เหรอ?"
Latest chapter
รัก(ใหม่)ใช่เธอ The end…
หลังจากนั้นยิ้มก็เดินลงจากโกดัง ใช่ มันคือโกดังทั้งหมดหกชั้น ห้องที่เธอถูกพาขึ้นไปอยู่ชั้นบนสุด เธอเดินนำหน้าชายหนุ่มร่างสูงลงมาจนถึงชั้นล่าง โดยไม่เอ่ยอะไรเลยสักนิดและไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองแม้เพียงเสี้ยว ท่าทีตอนนี้ไม่เหมือนยิ้มที่อ่อนแอเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าตั้งตรงไม่วอกแวกนั่น ทำเอาชายหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ข้างกายประหลาดใจ"ไม่กลัวแล้วเหรอ?""กลัวสิ ถามได้"เพียงประตูรถฝั่งคนขับปิดลง ใบหน้าหวานที่ก่อนหน้าดูเข้มแข็งก็แปรเปลี่ยนทันทีเมื่อผู้เป็นแฟนเอ่ยถาม ยิ้มรีบซุกตัวเข้ากอดร่างหนาทันทีอย่างโหยหา และต้องการที่พึ่ง"ฮึก~ทั้งกลัว ทั้งโกรธ ฮึ้ย!"เดี๋ยวก็ร้อง เดี๋ยวก็กัดฟันฮึดฮัด โถ่ ๆ …มันน่านัก"โอ๋ ๆ ขอโทษที่ดูแลยิ้มได้ไม่มีดี ต่อไปจะไม่เกิดเรื่องอะไรแบบนี้เด็ดขาด สัญญา"ไบร์ททั้งโอ๋ทั้งโอบกอดเธอจนแน่น ครั้งนี้เขาพลาดจริง ๆ ที่ปล่อยเธอให้คลาดสายตา ต่อไปนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไปแม้เพียงเสี้ยวเล็บเขาจะดูแลและทะนุถนอมเธอให้ดีกว่านี้ จะไม่ปล่อยให้สิ่งใดมาทำให้เรื่องระหว่างเขาสองคนมีช่องโหว่เด็ดขาด"สัญญางั้นเหรอ"
รัก(ใหม่)ใช่เธอ เข้าใจทุกอย่าง
ปัง! ราวกับนัดหมายเวลา เพียงแค่ผู้หญิงชั่วคนนั้นพูดจบประโยคประตูห้องก็ถูกถีบพังลงทั้งบานประตู ตามด้วยร่างชายฉกรรจ์ชุดดำนับสิบกรูกันเข้ามาในห้องยิ้มและนิกเห็นแบบนั้นใจก็ตกไปถึงตาตุ่มทันที เชอรี่เตรียมการทุกอย่างเพื่อที่จะทำลายเธอไว้ขนาดนี้เชียวหรือ เพียงเพราะคำว่าอิจฉา ทำให้คนเราน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้...เธอไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ"หึ ได้เวลาสนุกแล้วสิ เอาไอ้นั่นไปกระทืบ ส่วนอีนั่น พวกมึงจะทำอะไรก็ทำ จะเอามันจนตายกูก็ไม่ว่า แต่อย่าลืมถ่ายคลิปให้กูด้วยนะ"รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นอย่างคนเหนือชั้น ไม่นานก็แปรเปลี่ยนเป็นพอใจอย่างมากถึงมากที่สุด แต่ทว่า!ความดีใจนั้นกลับอยู่ได้ไม่นาน"มึงถ่ายเองไหมล่ะ?"แกร๊ก!!ประโยคเย็นชาและเรียบเฉย แต่สามารถกระชากวิญญาณคนบางคนให้หลุดออกจากร่างได้นั้นมีอยู่จริง เสียงนั่นมาพร้อมกับกระบอกปืนที่จ่อหัวเชอรี่อยู่!"ไบร์ท!!!"ร่างบางรีบโผลเข้ากอดคนตัวโตเจ้าของเสียงทันที เวลานี้เธอมองเห็นเขาคนเดียว คนเดียวเท่านั้น!"ฮึก ฮือ ๆ ไบร์ท ไบร์ท~ "ยิ้มดีใจจนร้องไห้โฮ เธอไม่เอ่ยสิ่งอื่นใดนอกจากเรียกชื่อเขาซ้ำ
รัก(ใหม่)ใช่เธอ ผู้อยู่เบื้องหลัง
"ฮึก! ฮือ ๆ""โอ๋ ~อย่าร้องสิ ไม่ชอบเวลายิ้มร้องไห้เลย""อึก อื้อ! ๆ"ใบหน้าเคล้าน้ำตารีบส่ายหน้าเป็นพัลวัน เมื่อได้ยินประโยคชวนสะอิดสะเอียนนั่น เธออยากจะร้องตะโกนขอความช่วยเหลือใจจะขาด แต่น่าเสียดายที่ไร้ซึ่งโอกาสนั้นเธอถูกปิดปากด้วยผ้าทำได้เพียงส่งเสียงอู้อี้ มือสองข้างถูกมัดไพล่หลังไว้ไม่สามารถดิ้นหนีหรือต่อสู้ หนำซ้ำเธอกำลังถูกลวนลามจากไอ้ชาติชั่วที่ปากมันบอกว่ารักเธอ แต่การกระทำกลับดูต่ำช้าเห็นแก่ตัวเกินบรรยาย"เมื่อไหร่มึงจะจัดการมันฮะ? รอให้กูตัดริบบิ้นหรือไง!"เสียงหวีดแหลมที่ดูท่าไม่พอใจเป็นอย่างมากดังมาจากมุมห้อง เธอคนนั้นสวมเดรสรัดรูปชุดเดิมที่ยิ้มเจอในผับ กำลังถือกล้องโทรศัพท์มือถือรอถ่ายวิดิโออย่างใจจดใจจ่อ ใช่แล้ว... ผู้หญิงคนนั้นคือ 'เชอรี่' คนที่เธอไม่เคยคิดว่าจะร้ายกาจกับเธอได้ขนาดนี้!"ยุ่งอะไรด้วยวะ!" นิกตะโกนอย่างไม่พอใจ เขาไม่ต้องการให้เชอรี่มาบงการอีกต่อไปเรื่องนี้แม้ว่าจะเป็นความคิดของเชอรี่ที่จะให้เขาทำเรื่องแบบนั้นกับยิ้ม แล้วถ่ายคลิปประจานทำไมเขาจะไม่รู้ เขาต้องการยิ้มและแอบชอบยิ้มก็จริง แต่ไม่ได้อยา
รัก(ใหม่)ใช่เธอ อีกคนที่มันรักเธอ
"..."เหมือนกับว่าศรีษะถูกของหนักกดทับไว้จนเเทบยกไม่ขึ้น เธอตัวชาสมองหนักอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อคำพูดรุนแรงประโคมสาดเข้าใส่หน้าเธอจัง ๆแววตาของคนตรงหน้าดูเดือดดาลราวกับโกรธแค้นคนพวกนั้นมากมาย ต่างจากเธอที่ดวงตาสั่นไหว ความรู้สึกจุกเเน่นหน้าอกเข้าเล่นงานจนเธอหายใจติดขัด"เฮ้อ~~"เมื่อเห็นว่ายิ้มน้ำตาคลอคล้ายกับจะร้องไห้ มือเล็กที่บีบแน่นจนเหงื่อซึม เขารับรู้ได้ในทันทีว่าตอนนี้ในใจของยิ้มนั้นสับสนและเสียใจไม่น้อยเขาไม่อยากทำลายความรู้สึกเธอ แต่จะปล่อยให้เธอกลายเป็นคนโง่ โดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเขาก็ทำไม่ได้เหมือนกัน"ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ แต่ยิ้มต้องรู้เรื่องนี้จริง ๆ""..." ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ ยิ้มขยับตัวนั่งหันไปยังถนนเบื้องหน้า โดยไม่พูดจา ไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมาเลยสักนิด เอาแต่นิ่ง แล้วก็นิ่ง จนกระทั่ง......"ถ้าวันนี้หาเมียกูไม่เจอ กูจะฆ่าพวกมึงให้หมด!!"ชายหนุ่มร่างหนา ปลือยส่วนบนของร่างกายเผยให้เห็นรอยสักมากมาย แผดเสียงตวาดลั่นยิ่งทำให้เขาดูน่ากลัวจนลูกน้องนับสิบถอยหลังกรู มีเพียงลูกน้องคนสนิทที่เดิ
รัก(ใหม่)ใช่เธอ เพื่อนสนิท แอบกินลับหลัง?
ร่างสาวขี้เมาถูกปล่อยมือหลุดลงกองกับพื้น หญิงสาวร่างเล็กค่อย ๆ ยืดตัวมองการกระทำของคนที่อยู่ห่างกับเธอไกลพอสมควร แต่เธอกลับมองเห็นทั้งสองคนนั้นที่อยู่ในห้องน้ำได้ชัดเจนมือเล็กกำหมัดเเน่น เมื่อสองคนสบตาและพูดคุยบางอย่างที่เธอไม่ได้ยินเลยสักนิด เพราะตอนนี้หูสองข้างมันอื้ออึงไปหมด มีเพียงตาสองข้างเท่านั้นที่ยังรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของภาพเบื้องหน้าราวกับกำลังชมละครหลังข่าว"อึก" น้ำลายถูกกลืนลงคออย่างยากลำบากชายหนุ่มผู้นั้นก้มลงมองรอยลิปสติกบนอกเสื้อด้านซ้าย ก่อนที่จะยกยิ้มมุมปากอย่างพิกล แต่สิ่งที่เขาทำในเวลาต่อมามันยิ่งกว่าเอาน้ำเย็นทั้งถังมาสาดหน้าเธอเขาถอดเสื้อเชิ้ตตัวนั้นออก และขยับตัวเข้าหาผู้หญิงคนนั้น ทำให้หล่อนขยับตาม ยิ้มไม่รู้ว่าควรจะช็อคกับสิ่งไหนดี ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่เธอเองก็เรียกว่าเพื่อน ‘เชอรี่’ ไบร์ทกับเชอรี่? หรือว่า..."อ๊ะ!"ยังไม่ทันที่เธอจะได้เห็นเหตุการณ์ต่อจากนั้น ภาพตรงหน้าก็ดันมืดสนิทเพราะถูกมือใครบางคนปิดตาเธอไว้"เราเอง อย่าดูเลยนะ""นิก?"ใช่แล้ว...เสียงนี้เธอจำได้แม่น เพราะรู้จ
รัก(ใหม่)ใช่เธอ ไม่พอใจ
"ไปไหนมา?"น้ำเสียงเเข็งกระด้างผิดจากปกติที่พอแฟนจ๋าเปิดประตูมาจะต้องเอ่ยเรียกเสียงหวาน มาวันนี้พอยิ้มเข้าห้องปุ๊บกลับรู้สึกถึงบางอย่างที่แปลกไป"ไปหาม๊ามา ยิ้มก็แชทบอกแล้วนะ""งั้นเหรอ" คนตัวโตนั่งกอดอกอยู่บนโซฟาที่เดิม พร้อมกับเอ่ยปากถามแต่สีหน้าดูไม่วางใจแบบสุด ๆ เขาเป็นอะไร ไม่พอใจอะไรอย่างนั้นเหรอ?"เอ้า ทำไมถามแบบนั้นอะ เมื่อวานก็โอเคไม่ใช่เหรอคะ"ยิ้มเดินเข้าไปนั่งข้างกายชายหนุ่มผู้เป็นแฟน จ้องมองและสังเกตคนตรงหน้าอย่างเช่นปกติ ดูว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมไหม ซึ่งแน่นอนสีหน้าเขาดูเปลี่ยนไปจากทุกวันจริง ๆ นั่นแหละ"เป็นอะไรคะ คิดถึงเหรอ? จุ๊บ"ริมฝีปากสวยจุ๊บแก้มซ้ายของคนตัวโตอย่างเอาใจ แต่เขานั้นกลับทำหน้าหน้าตึงอย่างกับอะไรดี"จะไปไหน?"จู่ ๆ เขาก็ลุกพรวดพรวดจะเดินหนีไปโดยไม่พูดจา ดีที่มือเธอคว้าตัวเขารั้งไว้ได้เสียก่อน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เขาไม่เคยทำแบบนี้กับเธอ ไม่เคยเมินเฉย และยิ่งไม่เคยชักสีหน้าใส่เธอแบบนี้เลยสักครั้ง!"ไปทำงาน""ทำงานที่ไหน""ผับ""เพิ่งกลับมาเจอกัน อยู่กับยิ
You may also like
เมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์77.5K viewsบอสเอวดุ!!!
ซีไซต์63.0K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย92.9K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้245.8K viewsหนียังไงก็ไม่พ้น เจ้าหนี้ตัวร้าย(ที่รัก)
เจ้าหมีอ้วน119 viewsเสน่ห์ร้าย สยบซาตาน
อิษสรา | ISSARA994 viewsพ่ายรัก สามีตีตรา
โอชิม่อน272 viewsรักร้ายพี่ชายข้างบ้าน
ดอกอ้อลู่ลม19.3K views
