ดัดนิสัยเด็กดื้อรั้น

เจ้าของร่างสูงกวาดตามองอันธพาลเหล่านั้นด้วยสายตาดุดัน ก่อนตวาดพวกมันออกไปด้วยน้ำเสียงห้วนดัง

“พวกมึงกล้ามาก เด็กของกูไม่ใช่ทรัพย์สินส่วนกลาง ที่คนชั้นล่างอย่างพวกมึงจะมองหรือแตะต้องเธอได้...ธันวา”

“ครับเจ้านาย”

“จัดการส่งพวกมันคืนกลับไปให้เจ้านายของมัน แล้วปิดที่ตั้งของมันอย่างถาวร ทำให้พวกมันรู้ว่าการเข้ามายุ่งกับผู้หญิงของฉันมันต้องโดนอะไรบ้าง ”

ขวัญยิหวาสะดุ้งร่าง ตอนได้ยินสรรพนามที่อีกคน ใช้เรียกตัวตนของเธอแบบเผลอตัว จากที่กำลังรู้สึกตกใจกลัว กลับกลายเป็นโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในเสี้ยววินาทีนั้น

“นิ้คุณ! มันจะมากเกินไปแล้วนะ ใครบอกว่ายิหวาเป็นผู้หญิงของคุณฮะ แค่ครั้งสองครั้งมันนับกันไม่ได้หรอกนะ”

เมื่อได้ฟังคำพูดเหล่านั้นชารัณจึงเดินเข้าไปหาหญิงสาว พลางโน้มหน้าเข้าไปพูดกับเธอเบาๆ เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครได้ยิน

“จะกี่ครั้งมันก็ถือว่าได้แล้วมั้ง แล้วไอ้ครั้งสองครั้งที่เธอว่านั่นมันคือฉัน แต่ที่นับกันไม่ได้นั่นมันคือ...” เขาเว้นจังหวะ ตอนขยับร่างใหญ่เข้ามาใกล้จนได้กลิ่นลมหายใจของกันและกัน “ เธอต่างหากที่น่าจะเสร็จกับฉันจนนับครั้งไม่ได้ แบบนี้จะให้เรียกว่ายังไง ‘ที่รัก’ หรือว่า ‘เมีย’ดี”

“