บทที่ 26

 

              

“นี่แน่ะ กล้าแย่งของลลิตเหรอ” ลลิตนั่งทับร่างเล็กที่สูงกว่าตนไม่เท่าไหร่ นิ้วมือป้อมขย้ำกลุ่มผมนุ่มไปมา

“โอ๊ย ยงไปนะ” แทมมาลีนร้องเสียงหลง จนในที่สุดครูพี่เลี้ยงก็แงะร่างของลลิตออกไปจนได้

สภาพเด็กทั้งสองต่างดูไม่ได้ ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมดถ้าไม่มีครูคอยรั้งตัวเอาไว้ต่างฝ่ายต้องกระโจนใส่กันอีกรอบแน่ ๆ

“พวกหนูสองคนเล่นกันแบบนี้ไม่ได้นะคะ” คุณครูพยายามสอนเด็กทั้งสองอย่างใจเย็นที่สุดจึงใช้วิธีทำโทษให้เด็กสองคนกอดกันและกล่าวขอโทษแต่ก็สูญเปล่าเมื่อเห็นทั้งสองต่างหันหลังให้กันเชิดหน้าไปทางอื่น

“งั้นคุณครูคงต้องแจ้งผู้ปกครองนะคะ” เด็กวัยนี้กลัวผู้ปกครองที่สุดและมันก็ใช้ได้ผลเมื่อเด็กน้อยทั้งสองหันมากางแขนโอบตัวอีกฝ่ายเข้ามาในอ้อมกอดแต่ดูเหมือนจะใช้แรงมากไปหน่อย

“อึก เราขอโทษนะ” แทมมาลีนกัดฟันขอโทษลลิต คิดถึงแม่ใจร้ายที่บ้านแล้วเขายอมขอโทษก็ได้

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.

QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

잠긴 챕터