ตอนที่ 6 มวยคู่เอกในวันเปิดงาน (2)

ตอนที่ 6 มวยคู่เอกในวันเปิดงาน

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือด อาจารย์ผู้ประสานงานก็เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเคร่งเครียด "เกิดอะไรขึ้น"

"โฮโลแกรมดับครับอาจารย์ จอก็ดับด้วย" ณัฐพลรีบรายงาน

อาจารย์รีบเดินไปที่แผงควบคุมหลัก "ระบบไฟฟ้าบูธหลักมีปัญหา ไฟเกินไปหน่อย ดูเหมือนมีการใช้พลังงานสูงเกินพิกัดพร้อมกัน" อาจารย์พยายามตรวจสอบ

ภาคภูมิและปรายฟ้าหันมามองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างเข้าใจว่าสิ่งที่อีกฝ่ายทำอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหานี้ขึ้น แต่ก็ไม่มีใครยอมรับผิดง่ายๆ

"เอาล่ะๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเถียงกัน" อาจารย์สั่งเสียงแข็ง

"พวกเราทุกคนต้องช่วยกันแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า ภาคภูมิ นายดูเรื่องระบบไฟหลัก ปรายฟ้า เธอช่วยดูแลเรื่องความเรียบร้อยของจอและดึงความสนใจของผู้เข้าชมไว้ก่อน"

ทั้งภาคภูมิและปรายฟ้าจำใจต้องพยักหน้า พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ในเวลานี้ความสำเร็จของงานสำคัญกว่าความขัดแย้งส่วนตัว

ภาคภูมิรีบก้มลงตรวจสอบสายไฟและระบบวงจรด้วยความชำนาญ มือของเขากดปุ่ม รีเซ็ตระบบ และเช็กค่ากระแสไฟฟ้าอย่างรวดเร็ว

ปรายฟ้ารีบสั่งให้ทีมงานใช้โปสเตอร์สำรองและเปิดเพลงให้ดังขึ้นเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้เข้าชม และเธอก็เริ่มพูดคุยกับผู้เยี่ยมชมอย่างกระตือรือร้นมากขึ้น พยายามสร้างบรรยากาศสนุกสนานเพื่อกลบเกลื่อนปัญหาที่เกิดขึ้น

เวลาผ่านไปราวสิบนาที ภาคภูมิจัดการแก้ไขระบบไฟหลักได้สำเร็จ โฮโลแกรมเริ่มทำงานอีกครั้ง แสงไฟกลับมาส่องสว่างนวัตกรรมต่างๆ อย่างน่าประทับใจ

"ระบบหลักกลับมาแล้วครับอาจารย์" ภาคภูมิรายงานเสียงเรียบ แม้จะรู้สึกโล่งใจ

ปรายฟ้าที่เห็นจอ LED ของเธอกลับมาสว่างอีกครั้ง ก็รู้สึกดีใจไม่แพ้กัน เธอกวาดสายตาไปรอบๆ บูธ เห็นภาคภูมิยืนอยู่ไม่ไกล ดวงตาของเธอประสานเข้ากับเขาเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบหันหน้าหนีกันอย่างรวดเร็ว

แม้จะไม่ได้พูดอะไรกัน แต่ต่างฝ่ายต่างก็รู้สึกถึงความร่วมมือที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจนี้ ภาคภูมิแอบคิดว่าปรายฟ้าก็สามารถแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีกว่าที่เขาคิด ส่วนปรายฟ้าก็ยอมรับในใจว่าภาคภูมิมีความสามารถเรื่องเทคนิคที่น่าทึ่ง

"เห็นไหมล่ะไอ้ภูมิ สองคนรวมพลัง ไม่มีอะไรทำลายได้" ชัยวัฒน์กระซิบแซวภาคภูมิเบาๆ

"เงียบไปเลยชัย" ภาคภูมิตอบกลับอย่างหงุดหงิด

"ปรายๆ ดูสิ หน้าไอ้บ้านั่นยังบึ้งอยู่เลย ทั้งที่บูธกลับมาใช้ได้แล้ว" มีนากระซิบกับปรายฟ้าแล้วหัวเราะคิกคัก

"ช่างเขาเถอะมีน ฉันล่ะเบื่อคนแบบเขาจริงๆ" ปรายฟ้าพูดด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ แต่ก็อดแอบมองภาคภูมิไม่ได้

ในวันเปิดงานที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ความขัดแย้งของทั้งคู่ยังคงอยู่ ทว่าวิกฤตที่เกิดขึ้นกลับเป็นบททดสอบเล็กๆ ที่ทำให้ทั้งสองได้เรียนรู้ที่จะพึ่งพากันและกันโดยไม่รู้ตัว แม้ปากจะบอกว่าเกลียดกันแค่ไหน แต่การกระทำกลับสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง