공유

บทที่ 4

작가: ปาเย่วเซิ่งเซี่ย
ฮูหยินผู้เฒ่าฝืนยิ้ม "จะชอบหรือไม่ยังให้คำตอบไม่ได้ เพิ่งพบกันครั้งแรก แต่ในเมื่อฝ่าบาททรงพระราชทานอภิเษกสมรสแล้ว มันก็เป็นเรื่องที่กำหนดไว้แล้ว ต่อไปนางและเป่ยว่างร่วมือกันเพื่อสร้างผลงานในกองทัพ ส่วนเจ้าจัดการดูแลเรื่องฝ่ายในของจวนแม่ทัพ เพลิดเพลินกับความสำเร็จทางการทหารที่พวกเขาต่อสู้มา ช่างดีเหลือเกิน"

"ดีจริงๆ!" ซ่งซีซียิ้ม "แต่ให้แม่ทัพยี่เป็นแค่อนุภรรยาคงไม่เหมาะกับสถานะของนางสินะ"

ฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มแล้วกล่าวว่า "เจ้าเด็กโง่เอ๊ย นางจะเป็นแค่อนุภรรยาได้ยังไง ในเมื่อฝ่าพระบาททรงพระราชทานอภิเษกสมรสแล้ว อีกอย่างนางยังเป็นผู้บัญชาการทหาร เป็นข้าราชการในราชสำนักด้วย ข้าราชการจะเป็นอนุภรรยาได้ยังไง เป็นภรรยาที่เท่าเทียมกัน ไม่มีใครเหนือกว่า"

ซ่งซีซีกล่าวว่า "ไม่มีใครเหนือกว่างั้นเหรอ ราชวงศ์ของเรามีกฎเช่นนี้หรือ"

ฮูหยินผู้เฒ่าดูเย็นชาเล็กน้อย "ซีซี เจ้าเป็นคนมีเหตุผลเสมอ ในเมื่อเจ้าได้แต่งเข้าตระกูลจ้านแล้ว ควรตามกฏของตระกูลจ้านก่อน หลังจากได้รับตรวจสอบโดยกระทรวงกลาโหมแล้ว ยี่ฝางสร้างผลงานโดดเด่นกว่าเป่ยว่างในสงครามครั้งนี้ ต่อไปสองสามีภรรยาพวกเขามีใจเดียวกันกัน บวกกับมีเจ้าดูแลฝ่ายในของครอบครัว สักวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นแม่ทัพที่มีชื่อเสียงอย่างปู่ของเขา"

ซ่งซีซี มองอย่างเย็นชา "สองสามีภรรยาพวกเขามีใจเดียวกันกัน ดังนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับข้าด้วยนี่"

ฮูหยินผู้เฒ่าไม่พอใจ "ทำไมจะไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าล่ะ เจ้ายังกูแลเรื่องฝ่ายในของจวนแม่ทัพอยู่มิใช่หรือ?"

ซ่งซีซีกล่าวว่า "เมื่อก่อนที่ข้ามาดูแลบ้านชั่วคราวเป็นเพราะพี่สะใภ้ไม่สบาย ยามนี้พี่สะใภ้ได้หายดีแล้ว ต่อไปคนที่กุมอำนาจฝ่ายในยังเป็นพี่สะใภ้ด้วย เรื่องราวของจวนข้าจะไม่ถามไถ่อะไรอีก พรุ่งนี้มาตรวจบัญชีสักหน่อย แล้วข้าจะคืนหน้าที่ให้"

เมื่อนางหมินได้ยินอย่างนั้นก็รีบพูดทันทีว่า "ข้ายังทำไม่ได้ สุขภาพยังไม่หายขาดเลย อีกอย่างในปีนี้ที่เจ้าดูแลบ้านได้ดีมาก ทุกคนก็พอใจ ให้เจ้ารับผิดชอบต่อเลย"

ซ่งซีซียกมุมปากอย่างเยาะเย้ย ที่ทุกคนพอใจ ไม่ใช่เพราะนางเอาเงินตัวเองมาใช้กับครอบครัวหรือ?

เงินที่นางอุดหนุนส่วนใหญ่คือค่ายาของฮูหยินผู้เฒ่า ยาของหมอมหัศจรรย์ดันนั้นมีราคาแพงมาก และไม่ใช่คนธรรมดาจะจ้างได้ เดือนละหลายร้อยตำลึงเงิน หนึ่งปีที่ผ่านมา แค่ค่ายาของฮูหยินผู้เฒ่าก็ใช้เงินไปแล้วพันตำลึง

ส่วนค่าใช้จ่ายอื่นๆ ในจวน นางก็อุดหนุนบ้าง เช่น ผ้าทอต่างๆ หลักๆ คือที่บ้านจวนโหวมีธุรกิจทำผ้า ดังนั้นได้ทำเสื้อผ้าใหม่ๆ ให้ทุกคนไปบ้างก็ไม่ได้ปวดใจอะไร

แต่อย่างไรก็ตาม เวลานี้ไม่ใช่เมื่อก่อนแล้ว เมื่อก่อนางอยากใช้ชีวิตอยู่กับจ้านเป่ยว่างจริงๆ แต่ตอนนี้ เธอไม่อยากโดนเอาเปรียบไปโง่ๆ

นางยืนขึ้นและพูดว่า "งั้นก็ตกลงตามนี้ พรุ่งนี้ส่งมอบให้ ต่อไปเรื่องราวใยจวนข้าจะไม่ยุ่งอีกเลย"

"เดี๋ยวก่อน!" ฮูหยินผู้เฒ่าร้อนใจขึ้นมา และสีหน้าก็ดูแย่ลงทันที "ซีซี เจ้านี่ทำตัวไร้เหตุผลแล้วนะ เป็นลูกผู้ชาย คนไหนบ้างที่ไม่มีภรรยาหลายๆ คน เรื่องนี้เจ้าจะถือสาหรือ เดี๋ยวคนนอกจะว่าเจ้าใจแคบ ขี้อิจฉาเอา"

บางทีซ่งซีซีอาจจะเชื่อฟังเกินไปในตลอดปีนี้ที่ผ่านมา และมีนิสัยดูเหมือนถูกรังแกได้ง่าย ดังนั้นทำให้พวกเขามีภาพลวงตาว่าตราบใดที่พวกเขาพูดรุนแรงกับนสงสักหน่อย ก็สามารถควบคุมนางได้

สีหน้าของซ่งซีซีไม่แยแส เปลี่ยนจากความอ่อนโยนตามปกติ "นั่นมันปากของคนอื่น พวกเขาจะว่าอะไร ข้าไม่สน"

ฮูหยินผู้เฒ่าโกรธจัด คอของนางมีเสมหะอุดตัน และไอมาเป็นเวลานาน ตากปกติซ่งซีซีก็ต้องก้าวไปข้างหน้าเพื่อลูบหลังให้นาง

แต่นางกลับยืนนิ่ง และแสงสลัวๆ ของดวงอาทิตย์ส่องจากนอกประตูมาตกที่ใบหน้าอันขาวของนาง ทำให้นางดูงดงามยิ่งขึ้น ราวกับบุคคลในภาพวาด

"พี่สะใภ้รอง ดูท่านสิที่ทำให้ท่านแม่โกรธเช่นนี้" น้องสามจ้านเส้าฮวนเข้าไปข้างหน้า ใบหน้าของหญิงสาวดูอ้วนอิ่ม และนางก็จ้องมองที่ซ่งซีซีด้วยความโกรธ "ก็ไม่ได้ปฏิบัติไม่ดีกับท่าน ท่านคิดว่าจวนโหวยังแข็งแกร่งเหมือนอดีตอยู่หรือ ท่านไม่มีแม้แต่พ่อแม่พี่ๆ ด้วย เหลือท่านคนเดียวแล้ว ยังวางมาดเป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่โตอยู่หรือ ไม่กลัวว่าพี่รองจะหย่ากับท่านหรือ?"

ซ่งซีซีมองไปยังน้องสาวของสามีคนนี้ นางสวมชุดสีเหลือง เป็นนางที่ให้คนสั่งทำให้ บัดนนี้นางสวมเสื้อผ้าที่นางทำให้ และยังมาหาว่านาง คนนี้ช่างเป็นคนรู้การรู้งานจริงๆ

ซ่งซีซีพูดอย่างใจเย็น "ถอดเสื้อผ้าของเจ้าออกก่อนค่อยมาวางมาดกับข้า"

จ้านเส้าฮวนโกรธมากจนหน้าแดง "เสื้อผ้านี้ก็ไม่ใช่ข้าขอร้องให้ท่านทำให้ ไม่ใส่ก็ไม่ใส่ เดี๋ยวข้าจะคืนให้"

"ได้ แล้วไข่มุกและเครื่องประดับหยกที่เจ้าใช้อยู่บนหัวของเจ้าด้วย คืนมาให้หมดเลย" หลังจากที่ซ่งซีซีพูดจบ นางก็มองดูรอบๆ มีแต่ฮูหยินผู้เฒ่ารองดูมีสีหน้าปกติ ส่วนอื่นๆ ต่างก็บูดบึ้ง

"ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นข้าขอกลับก่อน" หลังจากที่ซ่งซีซีพูดจบ นางก็เดินออกไป
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
댓글 (20)
goodnovel comment avatar
Nonglak Piriyapraiwong
ดีสนุกมากเลย
goodnovel comment avatar
Jena Gutierrez
English po
goodnovel comment avatar
Padmavathi Havelkar
english translation
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1642

    ซ่งซีซีและกุ้นเอ่อร์ร่วมฝึกอยู่หลายวัน กุ้นเอ่อร์ถึงกับติดใจ คิดว่าแถวรบแบบผลักดันนั้นน่าสนุกเป็นพิเศษแต่สำหรับซ่งซีซีแล้ว สิ่งเหล่านี้ล้วนเชี่ยวชาญจนฝังอยู่ในกระดูก นางแม้แต่สามารถให้คำแนะนำได้ด้วยซ้ำแม่ทัพหลูเป็นผู้เดียวที่รู้ฐานะของนาง ตอนนางไปพูดถึงข้อเสนอแนะต่างๆ แม่ทัพหลูก็ยังเข้าใจว่านางอยากอวดดี คิดจะเรียกร้องความสนใจกระทั่งฟังนางอธิบายการปรับเปลี่ยนแถวรบอยู่หลายรูปแบบ แม่ทัพหลูถึงกับตาเป็นประกาย ยกนิ้วโป้งชม “ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น สมกับเป็นบุตรีของแม่ทัพใหญ่ซ่งจริงๆ”เมื่อได้ยินคำนี้ขึ้นมา ซ่งซีซีก็รู้สึกล่องลอยคล้ายฝันหลายปีแล้วที่ไม่มีผู้ใดเอ่ยชมเชยนางเช่นนี้ ครั้งแรกที่นางสร้างผลงานในเขตหนานเจียง ก็มีคนพูดแบบนี้ นางเป็นแม่ทัพประจำกองทัพซวนเจียมีคนพูดแบบนี้ตัวตนที่ผู้คนจดจำมากที่สุดของนาง ก็คือลูกสาวของซ่งหวยอันต่อมา แม้จะได้เป็นพระชายาเนี่ยเจิ้งอ๋อง แต่ผู้คนมากมายก็ยังเรียกนางว่า “ใต้เท้าซ่ง”แม้เมื่อถึงบั้นปลายชีวิต นางไม่ข้องเกี่ยวการเมืองอีกแล้ว ก็ยังมีผู้คนเรียกนางว่า “ใต้เท้าซ่งเฒ่า” บ้างก็ยังเรียก “พระชายาเนี่ยเจิ้งอ๋อง”ทุกสถานะที่ได้รับล้วนเป็นความภาคภู

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1641

    พวกเขาจึงรีบเรียกเหล่าแม่ทัพนายกองมาประชุมหารือทันที พร้อมทั้งส่งสายลับออกไปสืบข่าวเพิ่มเติม เพื่อให้ได้ข้อมูลที่แน่นอนยิ่งขึ้น แล้วส่งข่าวกลับเมืองหลวงโดยใช้ม้าเร็วเร่งด่วนแปดร้อยลี้ ขอให้ราชสำนักส่งกำลังเสริมโดยเร็วหนานซื่อจัดให้ซ่งซีซีอยู่ในที่พักเรียบร้อย แล้วก็นั่งพูดคุยกับนางอีกนานหนานซื่อปลอบใจนางมิให้โศกเศร้าเกินไป ให้มองไปข้างหน้า แต่ตัวนางเองกลับต้องหันหน้าไปซับน้ำตาหลายคราซ่งซีซีแนบกายอยู่ข้างกายท่านอาสะใภ้ เพียงรู้สึกว่าการได้มีโอกาสเริ่มต้นใหม่อีกครั้งนั้นช่างดีนัก หลายสิ่งยังมีหวังจะชดเชยได้รุ่งเช้า แม่ทัพใหญ่เซียวออกคำสั่งให้เหล่าทหารกลับเข้าตำแหน่ง ร่วมฝึกทัพ เสริมความแข็งแกร่งให้กำแพงเมือง และวางกลไกในเขตกำแพงชั้นในซ่งซีซีฉวยโอกาสนี้ขออนุญาตท่านตา ขอร่วมฝึกทัพกับกุ้นเอ่อร์ด้วยแม่ทัพใหญ่เซียวคัดค้านอย่างหนัก “ก่อนเจ้าจะมาถึง จดหมายจากมารดาเจ้าก็มาถึงก่อนแล้ว กำชับข้าหลายครั้งนักว่าอย่าให้เจ้าเหยียบสนามรบเด็ดขาด”“ข้าไม่ได้จะเข้าร่วมสนามรบนะเจ้าคะ ข้าเพียงแค่ร่วมฝึกทัพเท่านั้น” ซ่งซีซีเห็นท่านตามีท่าทีเด็ดขาด ก็ยิ้มพลางเขย่าแขนของท่านตา “ท่านตาก็รู้ว่าข้าฝึก

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1640

    ตอนออกจากวัง ไทเฮาทรงให้ฝูกงกงส่งนางออกจากตำหนักฉือหนิง ซ่งซีซีฉวยโอกาสนั้นยัดซองจดหมายให้ฝูกงกง “รบกวนกงกงมอบถวายแด่ไทเฮาด้วยเจ้าค่ะ”ฝูกงกงชะงักเล็กน้อย “เหตุใดแม่นางซ่งถึงไม่ถวายต่อหน้าเมื่อครู่นี้เล่า?”ซ่งซีซีพยุงมารดา เดินไปพลางกล่าวว่า “เป็นถ้อยคำขอบพระทัยไทเฮาเจ้าค่ะ ข้าพูดไม่เก่ง เอ่ยออกไปไม่ได้จึงได้เขียนไว้แทนใจเจ้าค่ะ”ฝูกงกงหัวเราะเบาๆ “อย่างนั้นเองหรือ เช่นนั้นก็ได้ ข้าจะรับไว้แล้วนำไปถวายให้”ในช่วงบ่ายวันเดียวกันนั้น ซ่งซีซีก็ออกเดินทางไปชายแดนเฉิงหลิงพร้อมกุ้นเอ่อร์และเป่าจู ก่อนออกเดินทาง นางยังส่งจดหมายไปถึงเสิ่นว่านจือและหมั่นโถวให้ตามไปที่ชายแดนเฉิงหลิงด้วยนางต้องไปถึงชายแดนเฉิงหลิงก่อนการศึกป้องกันเมืองจะเริ่มขึ้นจดหมายที่นางเขียนถึงไทเฮานั้น ไม่ใช่ถ้อยคำขอบพระทัย หากแต่เป็นการแจ้งว่า พี่สาวร่วมสำนักของนางที่ออกเดินทางร่อนเร่ไปทั่วชื่อศิษย์พี่ผิง พบว่าซีจิงกำลังต่อสู้กันเองอย่างหนัก และได้ยินว่าพวกเขาจะฉวยโอกาสในศึกครั้งนี้เป็นเครื่องมือทางการเมืองไทเฮาปกติไม่ยุ่งเกี่ยวกับราชการแผ่นดิน แต่เมื่อเป็นเรื่องใหญ่เช่นนี้ หากพระองค์ทรงเชื่อ ก็จะนำไปทูลหารือกับฮ

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1639

    ก่อนจะเดินทางไปชายแดนเฉิงหลิง ซ่งซีซีอยากเข้าเฝ้าไทเฮาเพื่อขอถวายบังคมเสียก่อนนางอยากเข้าวังเฝ้าไทเฮามาโดยตลอด อยากพบกับสนมฮุ่ยไทเฟย หรือบางทีอาจเข้าพบฮ่องเต้ในชาติก่อน เมื่อตอนที่ไทเฮาและไทเฟยสิ้นพระชนม์ แม้พระชนมายุมากแล้ว แต่ความเป็นความตายก็ยังยากจะยอมรับ นางเศร้าเสียใจอยู่นานนักเดิมทีคิดว่านั่นคือการจากลาตลอดกาล คาดไม่ถึงว่าวันนี้ยังมีโอกาสได้พบหน้าอีกคราตอนนี้นางยังเป็นสาวในห้องหอ หากจะเข้าวังเฝ้า ก็ต้องให้นางพาแม่ไปด้วย และให้มารดานำบัตรขอเข้าเฝ้าไปถวาย หากไทเฮาโปรด ก็จึงจะได้เข้าวังนับแต่บิดาและพี่ชายสิ้นชีวิต มารดาก็ไม่เคยออกจากจวนเลย ครานี้ได้ออกมาเดินเล่น พบไทเฮาให้เบิกบานใจบ้าง ก็อาจจะดีต่ออาการป่วยของนางซ่งฮูหยินเดิมทีก็ไม่อยากไป ทว่าทนลูกสาวเซ้าซี้หลายครั้งก็จนใจต้องยอมตกลงเพราะดวงตาของนางทำให้เดินไม่สะดวก ตลอดทางที่เข้าวังจึงต้องให้ซ่งซีซีคอยพยุงทั้งสองเดินทางมาจนถึงตำหนักฉือหนิงฝูกงกงออกมาต้อนรับ พอเห็นซ่งฮูหยิน น้ำตาก็คลอหน่อยๆ ใช้พู่ปัดฝุ่นสะบัดหนึ่งที แล้ววางแขนขวาไว้ในอ้อมพับ “ท่านหญิงสบายดีหรือไม่”“กงกงมีน้ำใจ ข้าสบายดีทุกประการ” ซ่งฮูหยินกล่าวพ

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1638

    ใช่แล้ว ต้องไปชายแดนเฉิงหลิงเพื่อขัดขวางการเข่นฆ่าล้างหมู่บ้านและการลอบปลงพระชนม์องค์รัชทายาทซีจิงโดยยี่ฝางหนึ่งเพื่อแผ่นดิน สองเพื่อครอบครัวเมื่อคราองค์รัชทายาทซีจิงถูกลบหลู่จนต้องจบชีวิตตนเอง สายลับซีจิงที่แฝงตัวอยู่ในเมืองหลวงจึงบันดาลโทสะ สังหารล้างตระกูลซ่งทั้งตระกูลเพื่อระบายความแค้นการจัดตั้งองครักษ์นั้นเพื่อคุ้มกันครอบครัวและป้องกันเรื่องวุ่นวายที่ไม่จำเป็น ทว่าหากต้องการขจัดหายนะครั้งนั้น ก็จำต้องไปสกัดกั้นที่ต้นเหตุการแย่งชิงแนวเขตแดนระหว่างสองแผ่นดินย่อมต้องนำมาซึ่งสงครามครั้งใหญ่ นี่เป็นแผนการของพวกซูลันซือในซีจิง ซึ่งนางไม่อาจแทรกแซงการตัดสินใจของซีจิงได้ แต่ในเมื่อสงครามต้องเกิดขึ้น นางก็จะต้องพลิกสถานการณ์เสียใหม่ยิ่งกว่านั้น น้าเจ็ดสิ้นชีวิตในการศึกป้องกันเมือง นางก็หวังจะช่วยชีวิตน้าเจ็ด อีกทั้งลุงสามก็อาจไม่ต้องเสียแขนข้างหนึ่งเพื่อช่วยจ้านเป่ยว่างดังนั้น เมื่อจัดการกิจการในจวนเรียบร้อยแล้ว นางก็จะมุ่งหน้าไปยังชายแดนเฉิงหลิง โดยอ้างเหตุผลว่าไปเยี่ยมท่านตายามนี้สองแผ่นดินต่างเริ่มทดลองกำลังกันด้วยเรื่องแนวชายแดน สงครามใกล้ปะทุเต็มที ทว่าชายแดนเฉิงหลิงกลับ

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1637

    ในจวนโหวเจิ้นเป่ย ซ่งซีซีจับมือมารดาไว้ไม่ยอมปล่อย แม้มารดาจะตำหนินางว่าเอาแต่ใจ นางกลับยิ้มทั้งน้ำตา ไม่เอ่ยวาจาโต้ตอบสักคำซ่งฮูหยินเห็นนางเป็นเช่นนี้ก็อดหวาดหวั่นมิได้ เอื้อมมือแตะหน้าผากพลางกล่าวว่า “หรือว่าป่วยไปแล้ว? รีบไปเชิญหมอมหัศจรรย์ดันมาเถิด”พี่สะใภ้ทั้งหลายต่างก็กรูกันเข้ามา ถามไถ่สารพัดด้วยความเป็นห่วงบ่าวรับใช้ไปเชิญหมอมหัศจรรย์ดันมา ครั้นซ่งซีซีเห็นเขา นางก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ นางยังจำได้ดีว่าในปีที่หมอมหัศจรรย์ดันสิ้นชีวิต นางโศกเศร้าเป็นอย่างยิ่ง และเป็นผู้จัดการงานศพของท่านด้วยตนเองตอนนี้นางแน่ใจแล้วว่าตนมิได้อยู่ในห้วงความฝัน นางได้กลับมาใช้ชีวิตอีกครา ย้อนกลับมายังช่วงเวลาก่อนออกเรือนมีหลายสิ่งที่นางสามารถเปลี่ยนแปลงได้ คิดถึงตรงนี้แล้ว นางก็ทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะขึ้นมาอีกครั้งซ่งฮูหยินและบรรดาสะใภ้รุ่นเยาว์ทั้งหลายเห็นนางเป็นเช่นนี้ ต่างก็เข้าใจว่านางคลุ้มคลั่งไปแล้วหลังหมอมหัศจรรย์ดันตรวจอาการแล้ว ก็หันไปกล่าวกับซ่งฮูหยินว่า “คงเป็นเพราะการจากไปของเจิ้นกั๋วกงกับเหล่าแม่ทัพที่นางยังทำใจมิได้ จิตใจจึงสับสนชั่วคราว หากนางไม่ต้องการแต่งงาน ข้าคิดว่าฮูหยินค

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status