Share

ตอนที่ 30 ความจริงในอดีต

last update Terakhir Diperbarui: 2025-08-23 15:14:03

แกร๊ก!!!

เสียงเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับบุคคลที่ยืนอยู่ในนั้นดวงตาเบิกกว้างด้วยความดีใจ แทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นหญิงว่าวัยกลางคนในชุดเสื้อคลุมเรียบ ๆ เดินเข้ามา...คือ 'วิมลรัตน์'

"รัตน์...รัตน์จริง ๆ ด้วย"

"ป้ารัตน์!"

"แม่..."

เสียงแผ่วเบาที่แทบจะไม่ได้ยินหลุดออกจากริมฝีปากซีด ๆ ของเธอ

วิมลรัตน์ยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้ามานั่งข้างเตียง จับมือบุตรสาวพร้อมกับดอบกอดร่างบางไว้แน่นเสมือนไม่อยากให้คนตรงหน้าต้องเจ็บปวดทรมานแม้สักนิดเดียว

วิมลลักษณ์กอดตอบด้วยความคิดถึง เพ่งมองใบหน้าที่คุ้นเคย ใบหน้าที่เธอคิดถึงทุกค่ำคืน

ความอบอุ่นจากมือที่สั่นเล็กน้อยของแม่ทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมาเงียบ ๆ น้ำตาแห่งความดีใจที่ได้เห็นหน้าผู้ให้กำเนิดกำลังกลบน้ำตาแห่งความเสียใจเมื่อครู่ไปโดยสิ้นเชิง

แม่ของเธอเองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ท่านค่อย ๆ ยกมืออีกข้างลูบศีรษะลูกสาวอย่างแผ่วเบา แล้วเอ่ยออกมาเสียงสั่นด้วยความคิดถึง

"แม่ขอโทษ...ที่ปล่อยให้ลูกต้องอยู่ลำพังมาโดยตลอด..."

วิมลลักษณ์ร้องไห้สะอึกสะอื้น ซุกหน้ากับฝ่ามือแม่อย่างเด็กน้อยที่เฝ้ารออ้อมกอดอันแสนอบอุ่นมานานแสนนาน

"แม่...แม่จ๋า ขอมนไปอยู่กับแม่ด้วยนะ"
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 32 โบ้หวงเมีย!🐕📌📌📌

    แสงนวลอ่อน ๆ ของพระจันทร์ในยามค่ำคืนลอดสว่างผ่านม่านหน้าต่าง ทาบเป็นลวดลายบนพื้นห้องว่างเปล่า วิมลลักษณ์ยืนเหม่อมองไปยังผืนทะเลเบื้องหน้าที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตาในเวลานี้ลมทะเลพัดโชยบางเบา ร่างบอบบางในชุดเดรสสีขาวเดินเท้าเปล่าไปตามแนวทรายที่เย็นเฉียบ ดวงตาคู่สวยทอดมองออกไปยังผืนน้ำกว้างใหญ่ที่กำลังส่องประกายระยิบระยับเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพราะเหตุใดจึงพาตัวเองมาที่นี่ รู้แค่ว่า...หัวใจเหนื่อยล้าเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอีก บางครั้งเธอเองก็อยากให้เขามั่นใจ...ว่าเขารักเธอด้วยหัวใจจริง ๆ ไม่ใช่เพียงเพราะความใกล้ชิดผูกพันในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา หรืออาจเป็นเพราะการตอบสนองทางร่างกายของเธอและเขาที่เข้ากันได้ดี วิมลลักษณ์อาศัยจังหวะที่เขากลับไปในเช้ามืดวันนั้น...ก่อนที่ช่วงสาย ๆ คุณหมอจะให้เซ็นอนุญาตให้เธอออกจากโรงพยาบาล ร่างบางพร่ำบอกกับผู้เป็นแม่ให้ปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ...เธอใช้ชีวิตอยู่กับท่านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และพบว่าแม่ของเธอมีคนที่จะสามารถดูแลท่านได้เป็นอย่างดีชายคนนั้นมีวัยใกล้เคียงกับท่านชื่อว่า 'แดเนียล' ความรักของคนทั้งสองแม้ไม่หวือหวาเหมือนความรักหนุ่มสาวแต่วิมลลักษณ

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 31 ขอเวลาตัดสินใจ📌

    เสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้นทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกไปยังชั้นที่ชายหนุ่มร่างสูงตั้งใจมาหายอดดวงใจของเขาในเวลานี้ เดินเร็วเสียจนใครบางคนที่ตามมาด้วยถึงกับเดินตามไม่ทัน ธราดลผลักประตูเข้ามาในห้องผู้ป่วยอย่างไม่ทันได้เคาะ ดวงตาคมไหวระริกด้วยความกังวล ใบหน้าเขาซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด"น้ารัตน์...""คุณดล..."ธราดลยกมือไหว้คนตรงหน้า ในขณะที่วิมลรัตน์เองก็รีบยกมือไหว้คนตรงหน้าด้วยเช่นกัน นัยน์ตาคมกริบสีนิลจับจ้องไปยังร่างบางที่กำลังหลับตาพริ้มบนเตียงสีขาว เธอนอนนิ่ง ๆ อยู่เช่นนั้น มีเพียงเสียงจังหวะของลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอ ริมฝีปากซีดน้อย ๆ ทำให้หัวใจเขาบีบรัดแน่นเข้าไปอีก หากสักพักนายตำรวจหนุ่มจึงตามเข้ามาสมทบ"ผมมีเรื่องอยากคุยกับน้ารัตน์""ได้สิคะ...น้าเองก็อยากคุยกับคุณดลเหมือนกัน"ชายหนุ่มร่างสูงที่กระวนกระวายใจแทบทุกวินาทีรู้สึกใจชื้นขึ้นเมื่อรู้ว่าคนที่เขาเป็นห่วงพ้นขีดอันตราย หากสิ่งที่เขาต้องการจะพุดกับแม่ของเธอ...เป็นเรื่องที่เขาตั้งใจจะทำมานานแล้ว ธราดลเดินนำหน้าหญิงวัยกลางคนออกไปพูดคุยธุระกันด้านนอก ในห้องนั้นจึงเหลือเพียงเยาวภา ประทับจิต และสารวัตรหนุ่มที่เดินมานั่งตรงเก้าอี้ม

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 30 ความจริงในอดีต

    แกร๊ก!!!เสียงเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับบุคคลที่ยืนอยู่ในนั้นดวงตาเบิกกว้างด้วยความดีใจ แทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นหญิงว่าวัยกลางคนในชุดเสื้อคลุมเรียบ ๆ เดินเข้ามา...คือ 'วิมลรัตน์'"รัตน์...รัตน์จริง ๆ ด้วย""ป้ารัตน์!""แม่..."เสียงแผ่วเบาที่แทบจะไม่ได้ยินหลุดออกจากริมฝีปากซีด ๆ ของเธอวิมลรัตน์ยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้ามานั่งข้างเตียง จับมือบุตรสาวพร้อมกับดอบกอดร่างบางไว้แน่นเสมือนไม่อยากให้คนตรงหน้าต้องเจ็บปวดทรมานแม้สักนิดเดียววิมลลักษณ์กอดตอบด้วยความคิดถึง เพ่งมองใบหน้าที่คุ้นเคย ใบหน้าที่เธอคิดถึงทุกค่ำคืนความอบอุ่นจากมือที่สั่นเล็กน้อยของแม่ทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมาเงียบ ๆ น้ำตาแห่งความดีใจที่ได้เห็นหน้าผู้ให้กำเนิดกำลังกลบน้ำตาแห่งความเสียใจเมื่อครู่ไปโดยสิ้นเชิงแม่ของเธอเองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ท่านค่อย ๆ ยกมืออีกข้างลูบศีรษะลูกสาวอย่างแผ่วเบา แล้วเอ่ยออกมาเสียงสั่นด้วยความคิดถึง"แม่ขอโทษ...ที่ปล่อยให้ลูกต้องอยู่ลำพังมาโดยตลอด..."วิมลลักษณ์ร้องไห้สะอึกสะอื้น ซุกหน้ากับฝ่ามือแม่อย่างเด็กน้อยที่เฝ้ารออ้อมกอดอันแสนอบอุ่นมานานแสนนาน"แม่...แม่จ๋า ขอมนไปอยู่กับแม่ด้วยนะ"

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 29 การกลับมาของแม่ยาย📌

    คล้าย ๆ ว่าคนตัวสูงทำท่าจะตกใจกับประโยคที่ศศิธรตะโกนออกมาเมื่อครู่กับเรื่องราวที่เกี่ยวกับพ่อของเขา โชคดีที่เขารู้ก่อนหน้านั้นมาก่อนแล้ว จึงเล่นไปตามเกมของเธออย่างนั้นแหละ"หลักฐานทั้งหมด...คุณวิมลรัตน์ส่งให้เราเพิ่มเติมแล้วก่อนหน้านี้" นิติกรเปิดแฟ้มออก แล้วหยิบรูปถ่ายหลายใบยื่นให้คนตรงหน้าที่ยังยืนนิ่งอยู่ ภาพจากกล้องวงจรปิด ใบเสร็จการรับซื้อทองรูปพรรณที่ถูกขโมยไปก่อนหน้านี้ รวมถึงทั้งคลิปเสียงและคลิปวีดิโอบางช่วงจากโทรศัพท์มือถือ"ทั้งหมดนี้..." เขาเคาะนิ้วลงบนแฟ้ม"ได้มาจากแม่ของผู้หญิงที่มึงเคยทำร้ายเขาทั้งคำพูดและการกระทำ และเข้าใจว่าแม่เธอคือฆาตกร"ธราดลหน้าเสียทันที ใบหน้าคมซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด"ใช่...ก่อนเธอจะถูกลักพาตัวไป เธอแอบส่งหลักฐานทั้งหมดให้ตำรวจผ่านเด็กน้อยคนหนึ่งที่ไว้ใจได้ และทางเจ้าหน้าที่ก็เก็บหลักฐานไว้ทั้งหมดเพื่อรอเวลาที่คนร้ายจะเผลอ"เหมือนปากของคนร่างสูงจะขยับไม่ได้ชั่วขณะ เขาค่อย ๆ นั่งลงบนโซฟาตัวเดิมก่อนหน้านี้ สายตามองออกไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย"มึงรู้อะไรไหมดล?...ลูกน้องของมึงเอางูพิษไปปล่อยไว้ที่บ้านของมน กะทำเป็นเนียนขับรถพาไปส่งโรง'บาล ก่อนจะขั

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 28 แผนล่อจับ📌🔥

    ธราดลที่เพียรพยายามโทรหาคนในห้วงความคิดถึงกลับไม่มีแม้แต่วี่แววของคนปลายสายที่จะรับ สาวน้อยวัยสิบสี่ที่ให้ไปดูเมียของเขาก็หายต๋อมไปด้วยกันทั้งคู่...ถ้าไม่ติดว่าต้องอยู่ที่บ้านภายใต้คำขอร้องเชิงบังคับของนายตำรวจหนุ่มเพื่อนสนิท เขาคงเผ่นแนวไปหาเมียตั้งแต่ส่งพ่อกับน้องขึ้นรถแล้วนั่นแหละเสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นท่ามกลางความเงียบในช่วงบ่ายของวันที่อากาศอึมครึม เดินออกมาที่หน้าประตูด้วยความแปลกใจ ปกติคนที่มาหาส่วนใหญ่จะนัดล่วงหน้าด้วยกันแทบทั้งหมด...เว้นแต่คนสนิท ในความสังสัยนั้นเต็มไปด้วยความอยากรู้ว่าคนที่ว่าคือใคร? คนที่เพื่อนเขากำชับนักหนาว่าต้องอยู่รอพบให้ได้ หน้าที่ของเขาคือต้องรั้งเธอไว้ให้นานที่สุด จนกว่าตำรวจจะไปถึง...ประโยคนั้นวนเวียนซ้ำ ๆ จนทำให้คนร่างสูงเดินไปเดินมาราวกับหนูติดจั่นธราดลเปิดประตูออกไปอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อดวงตาสบเข้ากับใบหน้าของคนตรงหน้า เขากลับต้องชะงักในทันทีผู้หญิงร่างสูง ผิวสีน้ำผึ้ง ผมยาวสีบรอนซ์อ่อน ๆ แต่ตรงปลายโคนเป็นสีดำเข้มราวกับไม่ได้รับการใส่ใจจากคนตรงหน้าเท่าที่ควร ปกติเธอจะไม่มีวันปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสภาพที่ไม่เพอร์เฟ็กต์ ดวงตาที่เคยเปล่งประ

  • สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)   ตอนที่ 27 นายนกต่อ📌

    อีกด้านของไร่ตั้งแต่ช่วงเช้า ๆ ของวัน ธราดลที่รีบบึ่งเจ้าสีนิลเพื่อออกตามหาเจ้าสีนวลตามคำบอกเล่าของมือขวาคนสนิทกลับพบว่า แท้ที่จริงแล้วม้าตัวโปรดของเมียเขาไม่ได้หายไปไหน...หากเป็นคนงานในไร่ที่พาน้องสาวและน้องชายของเขาพาไปขี่รอบไร่ธราดล ด้วยความที่เจ้าสีนวลเป็นม้าเพศเมียที่ใจดีและน่ารัก จึงสามารถเข้าได้กับทุกเพศทุกวัยโดยเฉพาะเด็ก ๆธราดลไม่อยากต่อว่าลูกน้องของตนมากนัก เพราะนั่นอาจเป็นความเข้าใจผิดซึ่งเขาไม่นึกเก็บมาใส่ใจ...ที่สำคัญคือวาโยสามารถเป็นหูเป็นตาให้กับเจ้านายอย่างเขาได้เป็นอย่างดีในบางเรื่อง...ท้ายที่สุดจึงได้อยู่ทานข้าวกับพ่อและน้อง ๆ ในช่วงกลางวัน หากในใจกลับกำลังคิดไปถึงหน้าของใครบางคนแทบทุกลมหายใจเข้าออกร่างสูงยืนพิงขอบประตูบ้าน มือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกงเอาไว้ ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยพ่อกับน้อง ๆ ช่วยกันยกกระเป๋าขึ้นท้ายรถเอสยุวีที่เขาเพิ่งให้ลุกน้องคนสนิทล้างไปให้เมื่อวานนี้“ของครบแล้วใช่ไหมครับพ่อ” เขาถามเสียงนิ่ง“ครบแล้วล่ะ แกก็ไม่ต้องห่วงอะไร...เลิกทำหน้าเบื่อโลกเพราะฝืนใจมาส่งฉันกับน้อง ๆ เถอะน่า” ผู้เป็นพ่อหันมาบอก พลางยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก"ผมเปล่า ออกจะคิดถึงพ่อ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status