ปั่นป่วนใจ

กลิ่นเครื่องหอมฟุ้งตลบอบอวล แสงสว่างเรืองอร่ามจากเปลวเทียนวูบไหว ส่งเสริมให้บรรยากาศภายในห้องประกอบพิธีกรรมอาถรรพ์เต็มไปด้วยมนตร์ขลังอาคมสุดแสนรัญจวน

ยามนั้นดอกแก้วกำลังผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อนุ่งห่มเพียงผ้าขาวยาวหนึ่งวาเข้าร่วมพิธีกรรมปลุกเสกเป่า เสียงการเคลื่อนไหวสวบสาบนั้นเรียกร้องให้พ่อหมอดำหันไปมอง

น่าเสียดายที่หญิงสาวเปลี่ยนผ้านุ่งเสร็จแล้ว ทว่าผิวพรรณขาวเนียนเปล่งปลั่งของหล่อนก็โดดเด่นทะลุทะลวงผืนอาภรณ์ที่ห่อหุ้มร่างกาย สัดส่วนทรวดทรวงโค้งเว้าแห่งวัยสาวสะพรั่งสุดแสนเย้ายวน กระตุ้นความรู้สึกของบุรุษเพศอย่างรุนแรง

พ่อหมอจอมขมังเวทย์เผลอไผลจับจ้องหญิงสาวซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างห้ามสายตาตัวเองไม่ได้ ความสวยสดงดงามของดอกแก้ว ทำให้เขาลอบกลืนน้ำลายอยู่หลายครั้ง

“ระหว่างทำพิธี เอ็งห้ามเอ่ยคำทักท้วงหรือแสดงท่าทางขัดขืน มิเช่นนั้นทุกอย่างจะกลายเป็นโมฆะ ข้าสั่งให้ทำอะไร เอ็งต้องทำตามจนจบสมบูรณ์ทุกขั้นตอน”

“เข้าใจแล้วจ้ะ”

“ยกพานบูชาครู แล้วก็ท่องคาถาตามข้า เอ็งจะเอ่ยในใจ หรือเปล่งเสียงออกมาก็ตามแต่ที่เอ็งสะดวก” 

ชายหนุ่มเลื่อนพานทองเหลืองมาไว้ตรงหน้าของหญิงสาว สิ่งของที่อยู่ในพานมีใบพลูคู่ใจสองใบ ดอกบัว ธูปเทียน สีผึ้ง น้ำมันจวงจันทร์[1] และผงอิธะเจ

“โอม... ปฐวี อาโป เตโช วาโย อุปัชชะติฯ นะ รักสักนิด โม รักกลุ้มจิต พุท รักกลุ้มใจ ธา อาลัย ยะ แสนเสน่หา นะล้ำลึก โม คะนึงหา พุท เป็นบ้า ธา คลั่งประจักษ์ ยะ ขอให้ไอ้...” เขาละเว้นการขานชื่อ “จงรักกูหลงกู นา สัง สิ โม พุธ โธ ภะ คะ วา ติ...”

ครั้นบริกรรมไสยเวทย์อาคมจนจบบทต้น พ่อหมอดำก็สั่งให้ดอกแก้วเปลือยกายและนอนราบลงบนพื้นเรือน

ตั้งแต่เริ่มจำความได้ดอกแก้วก็ไม่แก้ผ้าให้ใครเห็นอีกเลย ทว่าคราวนี้มีเหตุจำเป็นที่หล่อนไม่อาจฝ่าฝืน และไม่ว่าเขาจะสั่งให้ทำอะไร หล่อนต้องทำตามทุกอย่าง ภายในห้องนั้นจุดเทียนบูชาเอาไว้เพียบ แต่แผ่นไม้กระดานกลับเย็นเยียบจนหญิงสาวสะดุ้งโหยง

“อ๊าย...” หล่อนอุทานเสียงหวาน ชวนให้คนฟังปั่นป่วนใจ

ดอกแก้วหันไปมองพ่อหมอดำด้วยสัญชาตญาณ ซึ่งก็พบว่าชายหนุ่มจ้องมองหล่อนอยู่ก่อนแล้ว สายตาคมกริบคู่นั้นแฝงเร้นความหมายล้ำลึกที่ยากจะคาดเดา หล่อนหลับตาปี๋ด้วยความเขินอาย พยายามข่มความรู้สึกตื่นเต้นระทึกขวัญ ร่างอรชรสั่นสะท้านอย่างน่าสงสาร

“โอมฯ ปัญจักจันธา รูปักขันโธ เวทาขันโธ สัญญาขันโธ สังขารักขันโธ วิญญานักขันโธ อุปัชชะติ รูป เวทะนา สัญญา สังขาร วิญญาณฯ จงผูกจิตผูกใจ ลุ่มหลงรักใคร่ ฝักใฝ่เสน่หาแต่เนื้อหนังร่างกายนี้ ฯลฯ”

ระหว่างที่พร่ำสวดอวิชามหาเสน่ห์ พ่อหมอดำก็ชโลมน้ำมันจันทน์หอมลูบไล้เรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวไปพร้อมกัน ผิวพรรณขาวผ่องใสกระจ่างของหล่อน ละเอียดอ่อนไร้ตำหนิไฝฝ้าราคี ไม่ว่าสัมผัสปัดเป่าตรงจุดไหนก็นุ่มเนียนลื่นปราด ฝ่ามือหนาสั่นเทาด้วยความสยิวเพลิดเพลิน

[1] น้ำมันจวงจันทร์ คือ น้ำมันหอมที่สกัดจากเครื่องหอมหลายชนิด