MasukShare
บทที่ 3 เจ๊ใหญ่
Terakhir Diperbarui:
2025-08-26 14:54:12หลังชญานิศส่งมอบ Snack box จำนวนสามร้อยกว่ากล่องให้ลูกค้าที่สั่งไปเมื่อวันก่อนในตอนเช้า ร้านของเธอยังคงเปิดขายปกติจนกระทั่งถึงช่วงบ่ายสอง หญิงร่างท้วมสวมเสื้อแขนกุดและกางเกงขายาวสีเดียวกันเดินเข้ามาในร้าน ผมสั้นเข้าทรงทำให้ใบหน้าขาวอวบอิ่มของหล่อนโดดเด่น แต่คงไม่เท่าทองเส้นใหญ่บนคอและข้อมือ
“ที่ดินตรงนี้ขายได้แล้วนะ เธอต้องย้ายออกไปภายในเดือนนี้”
ชญานิศที่กำลังยุ่งอยู่หลังเคาน์เตอร์อยู่ขมวดคิ้ว ก่อนจะรีบจัดการเครื่องดื่มตรงหน้าและบอกคนอายุมากกว่าเสียงเรียบ
“ออกไปคุยกันข้างนอกเถอะค่ะ” เธอไม่อยากเผลอมีปากเสียงกับเจ้าของที่ต่อหน้าลูกค้า หลายคนอุตส่าห์มาที่นี่เพราะต้องการเสพบรรยากาศดีๆ อารมณ์ดีๆ เธอไม่อยากทำให้ลูกค้าเสียความประทับใจ
ไม่นานเกินอึดใจ ชญานิศก็เดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ และตั้งใจจะพาหญิงสูงวัยออกไปนอกร้าน
นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เธอกับหล่อนเผชิญหน้ากัน หลังเธอทราบข่าวจากคุณครูประจำชั้นของลูกชายว่าเจ๊กงจะขายที่ดิน
ถึงอย่างนั้นใช่ว่าที่ผ่านมาเธอจะอยู่เฉยๆ เธอพยายามติดต่อหล่อนทุกช่องทางแล้ว แต่ติดต่อไม่ได้ ก่อนต่อมาจะได้ข่าวว่าหล่อนไปเที่ยวต่างประเทศอยู่นาน ไม่มีกำหนดกลับ
“คุยกันตรงนี้แหละ ลูกค้าจะได้รู้ว่าร้านนี้จะปิดแล้ว!” แต่เจ๊กงกลับไม่ยอมเดินตามเธอ หล่อนพูดเสียงดังจนลูกค้าหลายคนสะดุ้งตกใจ หันมามองหล่อนและเธอที่ยืนอยู่ด้านหน้า “รีบย้ายออกไปซะ เดี๋ยวเดือนหน้าเจ้าของใหม่จะเข้ามาพัฒนาพื้นที่ตรงนี้!”
ชญานิศพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่นิ่วหน้าและเถียงอีกฝ่ายกลับด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกัน เธอคลี่ยิ้มหวานและพูดกับหล่อนเสียงละมุนละม่อม
“แต่ดิฉันทำสัญญากับเจ๊ไว้ห้าปี แล้วนี่ก็เพิ่งเข้าปีที่สองเอง เจ๊จะไล่ดิฉันออกไม่ได้นะคะ ดิฉันลงทุนร้านนี้ไปเป็นล้านเลยนะ”
“ก็เรื่องของเธอสิ ใครทำคนนั้นก็รับเองแหละ!”
“รายละเอียดในสัญญาก็มีอยู่ เจ๊จะพูดอย่างนี้ไม่ได้นะคะ”
เจ๊กงพลันนึกถึงสัญญาก่อนจะพูดต่ออย่างไม่ยี่หระ “ก็ตอนนั้นฉันยังขายไม่ออกนี่ แต่ตอนนี้ขายออกแล้ว อะไรก็เปลี่ยนไปได้ทั้งนั้น!”
“แล้วที่เซ็นลงไปในสัญญา นี่เจ๊ไม่ได้ใช้สมองไตร่ตรองก่อนเหรอคะ”
“นี่!...” แต่หล่อนยังไม่พูดจบ เธอก็สวนต่อ
“พี่โจร้านข้างๆ เขาก็ไม่ยอมหรอก” วันก่อนเธอเข้าไปคุยกับเจ้าของร้านชาบูที่เช่าอยู่ติดกัน เขาก็ยืนยันว่าไม่ยอมแน่ๆ เพราะลงทุนที่นี่ไปมากกว่าเธอหลายเท่า
“โอ๊ย เขาจะย้ายออกไปแล้วจ้ะ ช่วยไปอัพเดตใหม่ด้วยนะ” เจ๊กงเบะปากสมเพชเธอที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไร “ถ้าต้องการเงินชดเชยเท่าไรก็บอกมา ฉันจะได้ไปบอกเจ้าของใหม่ให้ ได้ยินว่าเขาพร้อมชดเชยนะ”
“…”
“นี่ จะบอกให้นะว่าถ้าเป็นคนอื่นเขาไม่มาใจดีกันอย่างนี้หรอก โน่น มาอีกทีก็ยกแมคโครมาทุบทีเดียวเลยจ้า ไม่มาคุยด้วยให้เมื่อยตุ้ม แล้วไหนยังจะเงินชดเชยจากเจ้าของใหม่อีก รู้ตัวไหมว่าโชคดีมากแค่ไหน…”
“งั้นสองล้าน พอไหวไหมคะ”
“อะไรนะ!?” เจ๊กงสงสัยว่าเมื่อครู่ตัวเองไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม
“เงินชดเชยสองล้านค่ะ” ชญานิศย้ำด้วยรอยยิ้ม “ถ้าได้ ดิฉันก็จะย้ายออกทันที”
“ใครจะให้เป็นล้าน เกินไปแล้ว!” เจ๊กงโวยวาย “เขาให้เต็มที่ก็แค่สองแสน!”
“ไม่อย่างนั้นดิฉันก็คงต้องอยู่ที่นี่ต่อตามสิทธิ์ค่ะ”
ทั้งน้ำเสียงและท่าทางยียวนนิ่มๆ ของเธอท้าท้ายให้ความอดทนของเจ๊กงแตกเปี๊ยะ หล่อนกระทืบเท้าและชี้หน้าเธออย่างไม่ไว้หน้ากันอีก
“งั้นฉันก็จะขนของออกจากร้านแกออกไปเอง ขนก่อนสิ้นเดือนนี้ด้วย!”
“เจ๊ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะไปแจ้งตำรวจ!” ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เกรงใจเธอเลย เธอเองก็หมดความอดทนเหมือนกัน
“แกก็รู้ว่าฉันใหญ่แค่ไหน” เจ๊กงเบะปากเหยียดเธอ
แหมมเจ๊ ใหญ่ขนาดไหนละค้าาาาา เบ่งอยู่ด้ายยย
Bab terbaru
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่่ 8 ผัวชั่ว
ถึงจะเสียใจแค่ไหน แต่ชีวิตไม่อาจหยุดเดิน หลังเกิดเหตุถูกฉีกหน้ากลางงานแต่งงานไปไม่กี่วัน ก่อนต่อมาอดีตเจ้าบ่าวของเธอจะไปแต่งงานกับเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันเป็นการซ้ำเติม ชญานิศก็ยังเลือกจะยืนหยัดด้วยการก้าวข้ามความอับอายและความเจ็บปวด เธอกลับไปทำงานตามเดิมแต่กระนั้นเธอก็ไม่รับสายและติดต่อใครเลย ไม่อนุญาตให้ใครเจอหน้าด้วย แม้แต่เพื่อนสนิทก็ตามแม้จะปิดบังเรื่องนี้ไม่ให้เพื่อนร่วมงานรู้ แต่สุดท้ายทุกคนก็รู้จากโซเชียลที่มีแขกในงานแอบถ่ายแล้วเผยแพร่ เธอจึงต้องเผชิญหน้ากับสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามของเพื่อนร่วมงาน บ้างก็มองมาอย่างสมเพช ไม่ก็พูดแดกดันและซ้ำเติม ชญานิศพยายามไม่สนใจ เธอใช้ชีวิตให้เป็นปกติ หากแต่หลังเลิกงานใครจะรู้ว่าหญิงสาวกลับมาร้องไห้ นอนกอดตัวเองในห้องแคบๆ เธอทิ้งชุดเจ้าสาวและของทุกชิ้นที่ปพนธีร์ให้ รวมถึงแหวนเพชรนั้นด้วย ใครจะเก็บไปทำอะไรก็ช่าง แต่เธอไม่ขอเก็บไว้เป็นเสนียดปพนธีร์เคยบอกว่าพอสวมแหวนแล้วนิ้วเธอดูสวยขึ้นมาก ชุดเจ้าสาวที่เธอใส่ในวันนั้นก็สวย หากแต่ในงานวันนั้น เขากลับฉีกหน้าเธอ เหยียบย่ำหัวใจเธอผู้หญิงคนนั้นเป็นคนรักของเขา เป็นเจ้าสาวตัวจริง“แกบ้ารึเปล่า แก
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 8 อยากให้พ่ออยู่ด้วย
“น้องเคนเห็นลูกกอล์ฟเตะบอลกับพ่อ น้องเคนก็เลยอยากเตะด้วย”“…”“เคนอยากให้พ่ออยู่ด้วย”“น้องเคน…” เธอสวมกอดลูกชายที่มองเธอตาแป๋ว ดวงตาของเขาช่างไร้เดียงสา “อยู่กับแม่ แม่เป็นให้ทั้งพ่อทั้งแม่ได้นะ น้องเคนอยากเตะบอลใช่ไหม เดี๋ยวแม่เตะด้วย”“แม่เตะบอลไม่ได้”“เตะได้ ทำไมจะเตะไม่ได้ล่ะ แม่เตะเก่งด้วยนะ”“ผู้หญิงเขาไม่เตะบอลกันหรอก” เด็กชายยืนกรานสิ่งที่ตัวเองรู้มาจากที่โรงเรียน“ใครบอก ฟุตบอลหญิงยังมีเลย ผู้หญิงนี่แหละเล่นกันเก่งมาก” เธอหอมหน้าผากลูกชายอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะลุกขึ้นไปปิดไฟแล้วลงมานอนข้างๆ กัน“แม่” “คร้าบ” เธอสวมกอดลูกน้อยที่ตอนนี้แขนขาเริ่มยาวและตัวเริ่มโตเกินเด็กวัยเดียวกันแล้ว “เมื่อไรพ่อจะกลับมาจากสวรรค์” เด็กน้อยสวมกอดเธอตอบ ซุกหน้าลงกับอกนุ่มๆ ของเธอ“ก็…พ่อเขาติดภารกิจพิทักษ์สวรรค์ที่แม่เคยบอกน้องเคนไง เขาเลยลงมาไม่ได้ พ่อเขาคอยถือดาบ ถือธนู คอยไม่ให้ผู้ร้ายเข้ามาทำลายสวรรค์ไงครับ”ถึงเธอจะไม่ชอบพ่อของลูก แต่เธอก็ไม่อยากสอนให้ลูกเกลียดพ่อ เธออยากให้ลูกรู้สึกภาคภูมิใจและมีความสุขกับสิ่งที่พ่อของเขาควรเป็น“พ่อก็สู้กับผู้ร้ายตุ๊บตั๊บๆ เลยน่ะสิ”“แล้วพ่อชนะไหมครับ”
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 8 อยากเตะบอลกับพ่อ
เพราะวันนี้เจอบุคคลไม่คาดคิด ชญานิศจึงไม่ได้ไปรับลูกจากโรงเรียนและพามาอยู่ร้านเช่นทุกวัน แต่พากลับบ้านทันที และไม่ลืมจะสรรหาขนมให้เด็กน้อยรองท้องระหว่างรอเธอทำอาหารเย็นด้วยลูกของเธอเป็นเด็กกินง่าย ไม่เรื่องมาก กินได้แทบทุกอย่าง แม้แต่ผักใบเขียวที่เด็กหลายคนเบะปากใส่หลังรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน หญิงสาวก็สอนการบ้านลูกอย่างใจเย็น เมื่อเสร็จเรียบร้อยเธอเล่นกับลูกบนเตียง ไม่ถือว่าตัวเองเป็นแม่แล้วลูกจะขึ้นมาขี่หลังไม่ได้“โอ๊ย ลูกหมู หลังแม่จะหักแล้ว” ชญานิศหัวเราะเมื่อเจ้าตัวเล็ก แต่น้ำหนักไม่น้อยบอกให้เธอคลานต่อไม่หยุด “แม่คร้าบ แม่ เคนอยากได้ไดโนเสาร์ตัวหย่ายๆ” แขนเล็กวาดแขนออกกว้างๆ เพื่อให้แม่เห็นภาพขนาดไดโนเสาร์ของเขาชัดเจน“ตัวนี้ยังใหญ่ไม่พออีกเหรอครับ” เธอยกเจ้าทีเร็กตัวโปรดของลูกชายมาชูให้เด็กชายชนิภัทรดู แต่คนที่นั่งอยู่บนหลังเธอกลับส่ายหน้า“ไม่พอ อยากได้หย่ายๆ”“ใหญ่ขนาดไหนครับ”“หย่ายเท่าของลูกกอล์ฟ” เด็กชายวาดมือให้แม่ และดูกว้างกว่าเดิมอีก เขานึกถึงของเล่นที่เพื่อนนำมาอวด “ของลูกกอล์ฟหย่ายมากกก”เธอหัวเราะ ก่อนจะขยับเจ้าไดโนเสาร์ตัวโปรดเข้าไปใกล้ลูกชาย “แล้วน้องเคนไม่รั
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 7 ไม่มีทางลืม
ปพนธีร์ฝัน…เขาฝันถึงตอนที่ชนัญญาเข้ามาในบ้าน มาดูแลพ่อในฐานะพยาบาล หากแต่นานวันเข้าหลายคนในบ้านก็ผิดสังเกตและเห็นว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดูเกินเลยกว่าปกติไปมากพอแม่เขาเข้าไปถาม พ่อก็รับสารภาพว่าชนัญญาเป็นรักแรกของท่าน และตอนนี้ทั้งสองคนก็กำลังสานสัมพันธ์กันอยู่ แน่นอนว่าแม่ไม่ยอมรับ กรีดร้อง เสียใจจนเหมือนคนเป็นบ้า หากแต่นั่นยังไม่เจ็บเท่ากับตอนพ่อเปิดตัวผู้หญิงอีกคนของเขาในงานวันเกิดแม่ ทำให้แม่ขายขี้หน้า คนในสังคมต่างซุบซิบนินทาซ้ำพอพ่อหายเป็นปกติ ท่านยังควงชนัญญาออกงานไม่ต่างจากภรรยาหลวง ทั้งที่พ่อยังไม่ได้หย่ากับแม่ ไม่สนเลยว่าใครจะมองว่าตัวเองและเมียยังไง ท่านเพียงแต่ต้องการสร้างคอนเนคชั่นให้ชู้เป็นที่นับหน้าถือตา สร้างธุรกิจให้เติบโต เป็นสาวสังคมที่เพียบพร้อมเท่านั้นส่วนแม่ของเขาก็หมกตัวอยู่ในห้องแคบๆ เพราะอับอาย ไม่อาจสู้หน้าใครได้ ญาติมิตรที่เคยสนิทกันห่างหายไป แม่ทุกข์ตรม ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อจริงอยู่ว่าความสัมพันธ์ของพ่อกับแม่อาจจะไม่ได้เริ่มต้นสวยงามเหมือนคู่อื่นๆ เพราะโดนผู้ใหญ่คลุมถุงชน และนั่นทำให้พ่อตั้งแง่ มองแม่ไม่ดีมาตลอด มีลูกเพื่อสร้างทายาทตามหน้าที่เท่านั้น
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 7 สืบ
‘รัก’ อย่างนั้นเหรอ เธอไม่เคยรู้จักคำนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว เธอรู้จักแต่คำว่า ‘หลอกลวง’“ไอ้คนเฮงซวย ใครมันจะไปรักคนอย่างแกลง” “พี่รู้ว่าพี่มันเฮงซวย และที่ผ่านมาพี่ก็รู้ซึ้งถึงความหมายนั้นแล้ว พี่ทรมาน พี่รู้สึกผิด…ไม่ต่างอะไรจากการตกนรกเลยเจี๊ยบ”“จะมาพูดอะไร ไม่รีบกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับลูกเมียคุณละ!”“พี่เลิกกับจีนแล้วครับ เลิกตั้งแต่วันที่เจี๊ยบเดินออกไปจากชีวิตพี่”“คุณจะเลิกอะไรกับใครก็ช่างเถอะ ออกจากร้านฉันไปได้ซะ” เขาจะอยู่ด้วยกันกับหล่อน หรือเลิกกันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ“เจี๊ยบ…” ปพนธีร์ทาบมือบนบานประตู อิงหน้าผากตาม “พี่จะไม่ยอมแพ้แล้วนะ พี่ไม่อยากหันหลังแบบนี้อีกแล้ว”เขาขอผิดสัญญาได้ไหม“ต่อไปนี้…พี่จะพยายามแก้ไข จะพยายามทำในสิ่งที่ถูกต้อง”เมื่อด้านในไม่มีเสียงตอบรับกลับมา ปพนธีร์ก็หลับตาลง ก่อนจะตัดใจด้วยการเดินออกมาจากประตูนั้น โดยมีอริยาเฝ้าสังเกตและตามเขาอยู่เงียบๆ“คุณทำงานที่นี่มานานรึยัง”สาวน้อยตกใจเมื่อจู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็มองตรงมาที่เธอ “กะ ก็ตั้งแต่ที่นี่เปิดค่ะ ราวๆ ปีกว่าแล้ว”“แล้วคุณเจี๊ยบ…ทำงานหนักมากรึเปล่า”“เอ่อ คุณเป็นอะไรกับเขาคะ” อริยาไม่กล้าตอบคนท
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 7 หนีไม่พ้น
ถึงพยายามวิ่งสุดแรง แต่ขาของชญานิศคล้ายไม่มีแรง มือไม้ที่จับโทรศัพท์และถือดอกไม้นั้นก็คล้ายอ่อนแรงไปด้วยผู้ชายคนนั้นถึงได้วิ่งตามเธอมาทัน เขาตามมาดักข้างหน้า คนที่ทำให้เธอเจ็บปางตายจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ นั่นจึงทำให้ชญานิศสบตากับผู้ชายตรงหน้า เขายังคงหล่อเหมือนเมื่อก่อน ไม่สิ หล่อกว่าเดิมอีกมั้ง…ชายหนุ่มอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าลายทางสีเข้ม แขนเสื้อพับขึ้นเหนือข้อศอก เผยให้เห็นแขนที่มีมัดกล้ามและเส้นเลือดที่เธอเคยสัมผัสและชอบลูบไล้อยู่เสมอ บนข้อมือมีนาฬิการาคาแพงเรือนเก่าที่เธอเคยเห็นว่าเขาใส่สิ่งเหล่านี้เคยดึงดูดเธอให้หลงใหลชญานิศหลบสายตาของคนที่มองมา ก่อนจะรีบเดินเลี่ยงไปอีกทางให้เป็นปกติ คราวนี้ไม่คิดวิ่งอีก “เจี๊ยบ พี่…ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” แต่คนร้ายยังไงก็ยังร้าย เขาเดินตามเธอมา ทั้งเขายังจะมาคว้าดอกไม้กำใหญ่ในอ้อมแขนเธอไป คล้ายจะช่วยถือ แต่ชญานิศเบี่ยงตัวหลบ ไม่ยอมเด็ดขาด “ระหว่างเราไม่มีเรื่องอะไรต้องคุยกัน” ชญานิศพยายามซ่อนความตระหนกเอาไว้และเดินต่อไปอีกหมับทว่าเขากลับอุกอาจ ฝ่ามือใหญ่คว้าแขนเธอเอาไว้ ทำให้คนที่น้ำตาจะไหลอยู่มรอมมร่อไม่อาจกลั้นได้อีกต่อไป“ถ้าคุณไม่ปล่
Anda juga akan menyukai
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ53.1K Dibacaคลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn29.9K Dibacaครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree23.8K Dibacaบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า154.0K Dibacaอย่ารักนางร้าย
อัญธิญาน์615 DibacaMr.Ray แผนกลรักของนายตัวแสบ
PR Star Ploy1.1K Dibacaรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม3
เหมือนแพ1.9K Dibacaอ้อนรักคุณอาขา
เค้กมัฟฟิ่นn564 Dibaca
