Share

บทที่ 19

Penulis: อวี๋ปู้เหยียน
บทที่ 19

สวีหว่านหนิงเหมาร้านชาสำหรับช่วงบ่ายทั้งร้านไว้

ตอนที่สวีเหยียนซีมาถึง ไม่มีพนักงานในร้านแม้แต่คนเดียว

ท่าทางแบบนี้ เหมือนกำลังจะมีเรื่องกับเธอ

แล้วก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ สวีหว่านหนิงก็คิดแบบนั้น

สวีเหยียนซีเพิ่งจะนั่งลงตรงหน้าสวีหว่านหนิง สายตาเฉียบแหลมของเธอสังเกตเห็นว่าสวีหว่านหนิงขบฟันแน่นด้วยความเคียดแค้น รวมทั้งในมือยังถือแก้วกาแฟอยู่ เธอใช้สัญชาตญาณ หันตัวหลบไปด้านข้าง เป็นไปตามที่คิดไว้แก้วกาแฟร้อน ๆ ในมือสวีหว่านหนิงสาดใส่หน้าเธอไม่สำเร็จ

เมื่อสาดไม่โดน สวีหว่านหนิงก็ขบฟันแน่นด้วยความไม่พอใจ

สวีเหยียนซีนั่งลงบนเก้าอี้ข้าง ๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน ก่อนเย้ยหยันว่า “ที่เรียกฉันมาคือจะมาสาดกาแฟใส่งั้นเหรอ? เหอะ ฉันยังคิดว่าเธอจะสร้างเรื่องฆ่าตัวตายอีกครั้งซะอีก”

ประโยคนี้ทำให้สวีหว่านหนิงโกรธจัด “สวีเหยียนซี ต่อให้แกกับพี่ฉินเซียวผูกพันกันมาหลายปี มันก็ไม่สำคัญอะไรเลย เขาหลงใหลในร่างกายฉันมาก่อน! เขาชอบมีอะไรกับฉันมาก ๆ เลยล่ะ!”

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสวีหว่านหนิงเป็นผู้ป่วยทางจิตหรือเปล่า ดังนั้นเธอเลยมักจะพูดตรงและเปิดเผยขนาดนี้อยู่เสมอ สวีเหยียนซีก็ชินกับเรื่องแบบนี้นานแล้ว พอเจอเธอสวีหว่านหนิงทำได้แค่เอาคำพูดน่ารังเกียจแบบนี้มาทำให้รำคาญ เห็นทีว่าจะเข้าตาจนแล้ว

“อืม เขาชอบร่างกายเธอขนาดนั้น ทำไมเขาไม่ยอมหย่ากับฉันล่ะ?”

“…” สวีหว่านหนิงที่ถูกเปิดโปงเรื่องนี้อย่างไร้ปรานีทั้งหน้าบิดเบี้ยวไปหมด “ไม่ใช่เพราะแกรึไง!”

“โอ้ ใช่สิ เพราะฉันนี่เอง”

“แก นังแพศยา!”

ใบหน้าสวยงามของสวีเหยียนซีแผ่ซ่านความเยือกเย็นออกมา “สวีหว่านหนิง เธอสาดได้ ฉันก็สาดได้ แล้วถ้าคนปกติบ้าขึ้นมา ก็บ้าไม่แพ้คนป่วยทางจิตอย่างเธอหรอก อยากลองไหม?”

“ฮึ แกกล้าเหรอ?” สวีหว่านหนิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง สายตาเย้ยหยันราวกับมองหมาจรจัดที่ถูกยื่นอาหารให้ “แกมันก็แค่ลูกปลอม ๆ ที่พ่อแม่ฉันเก็บมาเลี้ยงเพราะสงสาร ใช้ชีวิตในตระกูลสวีก็ต้องคอยเกรงใจ แล้วแกกล้าแตะต้องฉันเหรอ? เว้นแต่ว่าแกไม่อยากจะได้สถานะลูกสาวของตระกูลสวีแล้ว”

นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้สวีเหยียนซียืนหยัดจะตัดความสัมพันธ์กับตระกูลสวี

พ่อสวียืนกร้านให้เธออยู่ต่อ เพราะเธอมีคุณค่า แต่ในสายตาแม่สวี เธอดูเหมือนแสร้งปล่อยเพื่อยั่วให้จับ แล้วยังดื้อรั้นอยู่ในตระกูลสวีไม่ยอมไปไหน

แน่นอนว่าสวีหว่านหนิงเคยพยายามทุกวิถีทางให้สวีเหยียนซีออกจากตระกูลสวี แต่พ่อสวีไม่ยอม สวีหว่านหนิงเกรงกลัวพ่อ จึงได้แต่ทนกับเรื่องนี้ตลอดมา

ดังนั้นสวีหว่านหนิงจึงทำได้แค่ใช้คำพูดมาโจมตีเธอ

แต่แค่ระดับนี้ สวีเหยียนซีจับทางได้นานแล้ว

สวีเหยียนซียิ้มไม่จริงใจก่อนเอ่ยว่า “เธอควรไปโวยวายกับคุณพ่อเอง ถ้าอยากให้ฉันไสหัวไปจากตะกูลสวี”

ในชั่วพริบตา ใบหน้าของสวีหว่านหนิงเปลี่ยนเป็นโหดร้าย สายตาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

สวีเหยียนซีกลับยิ้มเย้ยหยันมากขึ้น “เธอพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อยู่กับฉินเซียว แต่ทำให้เขาเลือกเธอไม่ได้ พยายามสุดกำลังที่แสดงท่าทีต่อหน้าคุณพ่อ แต่ก็ไล่ฉันออกจากตระกูลสวีไม่ได้ อยากฆ่าฉันให้ตายก็ทำไม่ได้ ทรมานใจใช่ไหมล่ะ หลายวันที่ผ่านมาที่สร้างเรื่องวุ่นวายก็เสียเปล่า ทรมานใจใช่ไหมล่ะ”

“กรี๊ดดดดดด! สวีเหยียนซี หุบปากเดี๋ยวนี้!” สวีหว่านหนิงโดนยั่วจนโมโหสุดขีด ก่อนลุกพรวดพลิกคว่ำโต๊ะทันที

เสียงโครมครามของข้าวของที่หล่นกระจายเต็มพื้นดังสนั่น แต่กลับไม่มีพนักงานโผล่มาสักคน

“สวีเหยียนซี ฉันจะฉีกปากแก! ฉีกปากแก!” สวีหว่านหนิงราวกับคนเสียสติ แสดงท่าทางบ้าคลั่งพุ่งเข้าหาเธอ

สวีเหยียนซีลุกขึ้นหลบไปตอนที่สวีหว่านหนิงพลิกโต๊ะ

ตอนนี้ เธอหลบอีกครั้ง

สวีหว่านหนิงควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ในหัวมีแต่ความคิดชั่วร้าย จ้องหน้าสวีเหยียนซีด้วยความเคียดแค้น จนไม่สนใจสิ่งใด สวีเหยียนซีเบี่ยงตัวหลบแบบนี้ เธอตั้งตัวไม่ทัน พุ่งไปข้างหน้าทั้งตัวอย่างควบคุมไม่ได้ สุดท้ายล้มลงไปกองกับพื้นเหมือนหมาในท่าคลาน

มองแผ่นหลังของเธอ ก่อนสวีเหยียนซีจะโทรหาเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าที่นี่ใช่ศูนย์จิตเวชเมืองจิงใช่ไหมคะ? พอดีตอนนี้มีผู้ป่วยจิตเวชรายหนึ่งกำลังทำร้ายร่างกายฉันอยู่ค่ะ”

สวีหว่านหนิงชาไปทั้งตัวหลายวินาที ราวกับสงสัยว่าตัวเองกำลังเห็นภาพหลอน

เธอโทรหาใคร?

ศูนย์จิตเวช?

หลังจากสวีเหยียนซีวางสาย สวีหว่านหนิงถึงได้สติ ใบหน้าบิดเบี้ยวน่ากลัวยิ่งทำให้รู้สึกขนลุก “สวีเหยียนซี ฉันจะฆ่าแก อ๊ากกกกกก!”

ตอนที่สวีหว่านหนิงพุ่งเข้าหาเธออีกครั้ง สวีเหยียนซียังคงหลบได้อย่างสบาย ๆ

ขณะที่สวีหว่านหนิงหยิบเศษแก้วชิ้นหนึ่งขึ้นมาจากพื้นและพุ่งเข้าหาเธออีกครั้ง ทันใดนั้นตำรวจก็โผล่มา และชี้มาที่เธอพร้อมตะโกนว่า “ทำอะไรกันน่ะ!”

เมื่อสวีหว่านหนิงเห็นตำรวจ ก็ตกใจจนทิ้งเศษแก้วในมืออย่างรวดเร็ว

สวีเหยียนซีแปลกใจและสงสัยอยู่ชั่วครู่ว่าตำรวจมาได้อย่างไร แต่ไม่นานเธอก็เดาได้ในทันทีว่าคงเป็นพนักงานร้านอาหารที่โทรแจ้งตำรวจ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่   บทที่ 56

    บทที่ 56เมื่อลุกขึ้นมามองเวลา แปดโมงแล้ว เธอจึงรีบลุกขึ้นมาล้างหน้าบ้วนปากเมื่อเปิดประตูออกไป เธอชนกับฟางห่าวพอดี“ผู้ช่วยฟาง คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” ในขณะเดียวกันเธอสังเกตเห็นยาในมือของฟางห่าว ยาไอบูโพรเฟน… เธอถามออกไปด้วยความเป็นห่วงว่า “ผู้ช่วยฟาง คุณมีไข้หรือปวดหัวเหรอคะ?”ฟางห่าวตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้ว่า “จู่ ๆ ท่านประธานจ้าวก็ไข้ขึ้นสูงครับ”สวีเหยียนซีตะลึงไปชั่วครู่ “ท่านประธานจ้าวไม่สบายเหรอคะ?”เมื่อคืนยังดี ๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ?!“ใช่ครับ อุณหภูมิจะแตะสี่สิบองศาแล้ว”“ไม่ได้เรียกหมอเหรอคะ?”“ท่านประธานจ้าวไม่ยอมให้ผมเรียกครับ”โตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังจะกลัวหมอ? สวีเหยียนซีจึงพูดว่า “เขาป่วยขนาดนี้แล้วอย่าให้ไข้ขึ้นจนสติมึนงงไปเลยนะคะ ผู้ช่วยฟางฉันแนะนำว่าคุณเรียกหมอดีกว่านะคะ อย่าตามใจเขาเลย คาดว่าตอนนี้เขาน่าจะไข้ขึ้นจนสมองเลอะเลือน ต่อให้เขาจะคัดค้าน เขาก็ไม่มีแรงหรอกค่ะ”เขาเหมือนกับเนื้อปลาวางบนเขียง จัดการได้สบาย ๆในใจของฟางห่าวถึงกับตะลึง สมกับเป็นผู้หญิงที่ประธานจ้าวชอบ ช่างกล้าหาญจริง ๆ“ได้ครับ ผมจะไปเรียกหมอเดี๋ยวนี้ งั้นรบกวนสถาปนิกสวีช่วยผมจับตาดูหน่อยนะคร

  • หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่   บทที่ 55

    บทที่ 55“สวีเหยียนซี?”เสียงเคี้ยวน้ำแข็งกรอบแกรบหยุดลงทันที สวีเหยียนซีเงยหน้าขึ้น ด้วยความตะลึงปนงงงวย จ้องไปยังร่างสูงตรงหน้าสีหน้าของจ้าวจวิ้นโจวว่างเปล่าไปหลายวินาที ถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเองว่าเธอยัดก้อนน้ำแข็งเข้าปาก แค่ฟังเสียง เขาคงสงสัยว่าเธอกำลังเคี้ยวกระดูกแน่ ๆ“คุณ… เป็นอะไรหรือเปล่า?” หลังจากตกใจ จ้าวจวิ้นโจวก็แสดงสีหน้ากังวล พร้อมกับก้าวสามก้าวเหมือนพุ่งเข้ามา แล้วย่อตัวลงหน้าเธอก่อนถามว่า “อยู่ดี ๆ กินน้ำแข็งทำไม? เป็นไข้เหรอ?”ตอนที่ถาม เขายื่นมือออกไปแตะหน้าผากสวีเหยียนซีอุณหภูมิปกติยิ่งทำให้เขาไม่เข้าใจ จึงสรุปได้เพียงอย่างเดียวว่า “กินน้ำแข็งกลางดึกเป็นนิสัยส่วนตัวคุณเหรอ?”ก้อนน้ำแข็งในปากละลายเป็นน้ำหมดแล้ว สวีเหยียนซีกลืนน้ำลาย แล้วส่ายหน้าว่า “ไม่ใช่ค่ะ คือฉันคอแห้ง”“กระหายน้ำก็ดื่มน้ำสิ คุณกินน้ำแข็งทำไม?!” จ้าวจวิ้นโจวหยิบกล่องใส่น้ำแข็งไป “ตอนนี้เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้วนะ สวีเหยียนซี”“เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว” สวีเหยียนซีตาไวมือไว ห้ามไม่ให้จ้าวจวิ้นโจวเอากล่องน้ำแข็งกลับใส่ตู้เย็น เธอพูดด้วยความอายว่า “คือเมื่อคืนฉันกินซุปเป็ดมากไป ฉันดื่มน้ำก็ไม่ดี

  • หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่   บทที่ 54

    บทที่ 54“ได้ค่ะ รับทราบค่ะ”สวีเหยียนซีไม่ตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย เพราะจ้าวจวิ้นโจวรู้ดีว่านี่เป็นหนึ่งในจุดแข็งด้านการออกแบบสถาปัตยกรรมของเธอหลังจ้าวจวิ้นโจวทานอิ่มแล้วก็หยิบโทรศัพท์มาตอบข้อความ เขาไม่ได้ขยับตัว เพราะสวีเหยียนซียังทานอาหารอยู่ เขาจึงนั่งเป็นเพื่อนเธอแบบแฝง ๆส่วนสวีเหยียนซีกลับคิดว่าเขาแค่นั่งตอบข้อความเพียงอย่างเดียว ดังนั้นจึงไม่อยากขยับ แต่ด้วยความประหม่า เธอก็เลยทานอีกไม่กี่คำก็เสร็จอย่างลวก ๆพฤติกรรมของเธอหลบไม่พ้นสายตาของจ้าวจวิ้นโจว“ผมเร่งให้คุณทานเร็ว ๆ หรือไง?”“ฉันกินอิ่มแล้วค่ะ” สวีเหยียนซีส่ายหน้าอธิบายมือซ้ายของจ้าวจวิ้นโจววางโทรศัพท์บนต้นขาอย่างสบาย ๆ ดวงตาเป็นประกาย แต่ที่มากกว่าคือความจนปัญญา “สวีเหยียนซี ทำไมคุณทำราวกับผมจะกินคุณอย่างไงอย่างงั้น”สวีเหยียนซีอายจนหน้าแดง ก่อนยิ้มตอบด้วยความสุภาพว่า “เปล่าค่ะ ฉันอิ่มแล้วจริง ๆ”สำหรับความสุภาพจอมปลอมนี้ของเธอ จ้าวจวิ้นโจวควรชินตั้งนานแล้ว แต่ยิ่งมองเขายิ่งอยากจะฉีกหน้ากากจอมปลอมของผู้หญิงคนนี้ออกจริง ๆเมื่อถูกจ้องมองอยู่แบบนี้ สวีเหยียนซีรู้สึกราวกับโดนสัตว์ป่าที่จ้องมองเหยื่ออันแสนอร่อย

  • หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่   บทที่ 53

    บทที่ 53จ้าวจวิ้นโจวหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง ราวกับจะบอกเธอว่า จู่ ๆ ก็ลากผมเข้ามาเกี่ยวด้วยทำไมสวีเหยียนซีรู้สึกว่าครั้งนี้เธอฉลาดเป็นพิเศษ แทบจะเข้าใจสีหน้าของเขาทันที เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนพูดว่า “ประธานจ้าว ถ้าคุณเห็นผู้หญิงทุกคนที่จู่ ๆ ก็คลื่นไส้ขึ้นมา คุณจะสงสัยว่าท้องหมดล่ะสิ”ประโยคนี้เต็มไปด้วยการหยอกล้อกวนประสาท รวมทั้งเป็นการตำหนิพฤติกรรมเดามั่ว ๆ ของจ้าวจวิ้นโจวด้วยจ้าวจวิ้นโจว “…”ฟางห่าวกระแอมไอขึ้นมาอีกครั้ง พลางยกกำปั้นทุบฝ่ามือซ้ายอย่างไม่แรงไม่เบา ก่อนเอ่ยว่า “หา ที่แท้เป็นเรื่องเข้าใจผิดนี่เอง สถาปนิกสวี คุณรู้ไหมครับ ตอนนั้นท่าทางคุณที่รีบไปห้องน้ำ ทำให้คนอื่นตกใจกันหมด ผมก็ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้ว รอประธานจ้าวแจ้งให้ผมเรียกรถฉุกเฉินหรือรถพยาบาล”“เรียกรถพยาบาลทำไมคะ?” สวีเหยียนซีหลุดปากถามออกไป“ผมกับท่านประธานจ้าวสงสัยว่าอาหารร้านนั้นจะไม่สะอาด” ฟางห่าวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง จนทำให้สวีเหยียนซีเกือบเชื่อสนิทใจฟางห่าวยิ้มกว้างด้วยความเป็นมิตร ก่อนหยิบน้ำมะนาวขึ้นมาด้วยความกระตือรือร้น “ในเมื่อสถาปนิกสวีอยากดื่มกาแฟ งั้นผมไปเปลี่ยนมาให้นะครับ”“ไม่เป็นไรค่ะ…” เมื

  • หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่   บทที่ 52

    บทที่ 52สวีเหยียนซีเม้มปากเล็กน้อยก่อนเอ่ยว่า “ผู้ช่วยฟาง ฉันขอถามหน่อยค่ะว่าพวกเราต้องอยู่เมืองไห่อีกนานเท่าไหร่?”ฟางห่าวแปลกใจเล็กน้อย “สถาปนิกสวีมีธุระด่วนหรือเปล่าครับ?”เธอส่ายหัวก่อนตอบว่า “เมื่อกี้ฉันเจอเพื่อนของพี่ใหญ่ที่ใต้ตึกค่ะ”นี่ไม่ใช่เรื่องด่วน แต่เป็นเรื่องไม่ค่อยดี ฟางห่าวจึงพูดว่า “งั้นคุณเข้าไปบอกท่านประธานจ้าวเถอะครับ”หลังจากจ้าวจวิ้นโจวได้ฟังเรื่องนี้ ก็ขมวดคิ้วก่อนถามว่า “ใคร?”“ลู่ฉือค่ะ”ตระกูลลู่ก็นับว่าเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลตระกูลหนึ่งในเมืองจิง จ้าวจวิ้นโจวเคยได้ยินมาบ้าง “งั้นก็เปลี่ยนที่อยู่”ประมาณสิบห้านาทีต่อมา สวีเหยียนซีสังเกตเห็นรถของพวกเขาแล่นเข้าไปยังคฤหาสน์สไตล์โบราณที่เงียบสงบท่ามกลางย่านพลุกพล่านพ่อบ้านและบรรดาคนรับใช้ยืนเรียงกันเป็นระเบียบทั้งสองฝั่ง พร้อมกันเอ่ยว่า “ยินดีต้อนรับคุณผู้ชายกลับบ้านครับ/ค่ะ”สวีเหยียนซีเพิ่งรู้ตัวว่า นี่คือคฤหาสน์ของจ้าวจวิ้นโจวเขามีบ้านอยู่ที่นี่ แล้วยังจะไปอยู่โรงแรมทำไมกัน?มีเงินเยอะจนไม่มีที่ใช้งั้นเหรอ?ฟางห่าวสังเกตเห็นว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงอธิบายด้วยความเป็นมิตรว่า “ท่านประธานจ้าวเกรงว

  • หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่   บทที่ 51

    บทที่ 51ตอนที่เรื่องราวของสวีหว่านหนิงและฉินเซียวแล่นเข้ามาในสมองเธออย่างบ้าคลั่ง สวีเหยียนซีรู้สึกคลื่นไส้โดยไม่มีเหตุผลอย่างฉับพลัน“ขอโทษนะคะ ฉันไปห้องน้ำก่อนนะคะ”เธอวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่แสดงความบิดเบี้ยวนั้นจ้าวจวิ้นโจวมองเห็นได้อย่างชัดเจน ดวงตาของเขามืดดำลง ก่อนลุกขึ้น และหยิบขวดเลมอนโซดาจากโซนที่วางเครื่องดื่ม แล้วก็เดินอย่างไม่ช้าไม่เร็วไปยังห้องน้ำในห้องน้ำ สวีเหยียนซีรู้สึกคลื่นไส้หลายครั้ง แต่ไม่ได้อาเจียนอะไรออกมาเลย หลังจากที่เธอบังคับตัวเองไม่ให้คิดถึงภาพที่น่าสะอิดสะเอียน อาการคลื่นไส้นั้นจึงค่อย ๆ หายไปบ้าไปแล้ว อยู่ดี ๆ จะคิดเรื่องนั้นทำไมกันเธอสะอิดสะเอียนตัวเองชัด ๆหลังจากล้างมือเสร็จ สวีเหยียนซีก็เดินออกมาจากห้องน้ำเธอพบว่าจ้าวจวิ้นโจวยืนพิงผนังอยู่ เธออึ้งไปก่อนเอ่ยว่า “ท่านประธานจ้าวคะ คุณก็มาเข้าห้องน้ำเหรอคะ?”“มาหาคุณ”“???” สวีเหยียนซีครุ่นคิดครู่หนึ่ง เธอคิดว่าเขาอยากจะถามเรื่องที่เธอคุยกับเหมาเจียนั่ว “ประธานจ้าววางใจเถอะค่ะ คุณเหมาไม่ได้มาถามเรื่องคุณกับฉันหรอกค่ะ”จ้าวจวิ้นโจวหน้าตาเคร่งขรึม ไม่สามารถอ่านอารมณ์ออก เขายื่นเลมอนโซดาใ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status