เกลียดเธอที่สุด

บทนำ

         ปัง!

         ชวลิตใช้เท้าปิดประตูด้วยความรีบร้อน ร่างแบบบางของมาลารินถูกกระชากเข้ามาด้านในห้องสลัว มีเพียงแสงไฟจากด้านนอกสาดส่องเข้ามา เธอถูกผลักลงบนเตียงกว้าง ทำให้ชายกระโปรงเลิกขึ้นไปกองอยู่บั้นเอว

         ร่างสูงโถมตัวตามลงมา มือหนาบีบคางเล็กของหญิงสาวแล้วกระแทกจูบลงมา บดขยี้ริมฝีปากบางแนบแน่น

         “อื้อ” หญิงสาวครางประท้วงอยู่ในลำคอ เธอรับรู้ได้ถึงความฉุนเฉียวจากชายหนุ่ม เพราะสัมผัสนั้นรุนแรง

         “กล้าดียังไง ถึงเมินสายฉัน” เขาผละจูบออกมา ดวงตาคู่คมจ้องลึกลงในดวงตาของหญิงสาวที่สะท้อนความสั่นไหว “ตอบมาซิ” เขาเอ่ยชิดริมฝีปาก แต่เธอนิ่งเงียบ

         ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันเล็กน้อย ดวงตาคู่คมยังคงจับจ้องคนใต้ร่าง

         “ทำไม ไม่ได้โดนเอาหลายวันคงอยากสินะ ถึงได้เที่ยววิ่งไปอ้าข้าให้ใครต่อใครน่ะยัยตัวดี!” เสียงทุ้มกดต่ำ กรามหนาบดเข้าหากันแน่นอย่างคนสะกดกลั้นอารมณ์

         “พูดอะไรของคุณ?” หญิงสาวนิ่วหน้ากับถ้อยคำดูถูกของเขา

         “ฉันพูดผิดหรือไง ถ้าคืนนี้ฉันไม่เรียกเธอมา คืนนี้เธอคงไปจบกับไอเวรนั่นบนเตียงใช่มั้ย!” เสียงของเขาเข้มขึ้นอย่างคนไม่พอใจ

         หญิงสาวได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ เธอเลือกที่จะนิ่งเงียบ และแม้จะอยู่ในความมืดสลัว เธอก็ยังคงมองเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยามจากชวลิต ผู้ชายที่ไม่เคยมองเธอดีเลย

         “ไหนเธอลองบอกฉันมาสิ ว่าฉันกับไอเวรนั่นใครเด็ดกว่ากัน” เขาเอ่ยอย่างมีอารมณ์

มือหนาจะล้วงเข้าไปในกางเกงชั้นในสีหวาน สัมผัสกับกลีบดอกไม้ที่แห้งผาก เขาสอดนิ้วเข้าไปพรวดเดียว เธอก็ส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บ

“ฉันเจ็บค่ะ”

เขาแสยะยิ้มมุมปาก “ฉันก็ไม่ได้อยากให้เธอมีความสุขอยู่แล้ว”

ชายหนุ่มขยับนิ้วเข้าออกแล้วเพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง ยิ่งทำให้ความคับแน่นกลางกายสาวบีบรัดนิ้วของเขา เพียงครู่เดียวเธอก็หลั่งน้ำหวานสีใสเคลือบนิ้วแกร่งจนวาววับ

“แฉะเร็วอีกแล้วนะ” เสียงพร่าเอ่ย “แค่นิ้วยังแน่นขนาดนี้ ถ้าของฉันเข้าไปจะขนาดไหนกัน หื้ม?”

         ขณะที่นิ้วแกร่งขยับเข้าออก เสียงหวานก็ร้องครางออกมาเบา ๆ ชายหนุ่มก้มมองคนใต้ร่างด้วยสายตาวาววับ เมื่อเขาจินตนาการถึงบางสิ่งที่ใหญ่กว่าเข้าไป เลือดในกายก็สูบฉีด ความร้อนวาบก็พุ่งไปกองรวมอยู่ตรงกลางกายที่แข็งนูนขึ้น

         “อยากโดนเอามากสินะ” เขากล่าวอย่างเยาะ ๆ ดวงตาวาววับ “เธอนี่มันสุดยอดจริง ๆ”

         “อ๊า! คุณต้น”

         ฟึ่บ!

         เขาถอดถอนนิ้วแกร่งออกมาก่อนจะแหย่มันเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาว ให้เธอได้ลิ้มรสน้ำหวานของตัวเอง ก่อนที่เขาจะยืดตัวลุกขึ้น โดยมีสายตาของเธอมองตาม

         “ถอดเสื้อผ้าดิวะ!” เขาเอ่ยอย่างรีบร้อน

         มาลารินขยับกายลุกถอดเสื้อผ้าออก ไม่นานร่างกายเปลือยเปล่าก็ปรากฏแก่สายตาของเขา

         พรึ่บ!

         เขากระชากข้อเท้าเรียวของหญิงสาวมากลางเตียงโดยเธอไม่ทันตั้งตัว มาลารินนั้นหวีดร้องเสียงหลง ก่อนร่างแบบบางนั้นจะถูกเขากดแนบลงกับเตียง เรียวขาถูกแยกออกกว้าง

         มือหนาสาวท่อนเอ็นขนาดใหญ่ตามลำยาวก่อนจะจดจ่อปลายหัวหยักบานตรงช่องทางสีสวยก่อจะกดลึกเข้าไปพรวดเดียวสุดทาง จนเธอสะดุ้งเฮือก

         “อ๊า! คุณต้น”

         ชายหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างพอใจ สองแขนสอดรับเรียวขาสองข้าง โย้ตัวไปด้านหน้าก่อนจะกระแทกกระทั้นท่อนเอ็นเข้าออกรัวเร็ว คนใต้ร่างร้องลั่น อกอวบกระเพื่อมไหว ศีรษะเล็กสั่นคลอนอย่างรุนแรง

         เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นประสานกับเสียงครางของเธอ และเสียงคำรามของเขา ทุกจังหวะที่เขาขยับ เต็มไปด้วยแรงกดดัน แรงอารมณ์ที่คั่งค้างในความรู้สึก ราวกับเขาต้องการตอกย้ำบางอย่างว่า เธอเป็นของเขา

         “เรียกชื่อฉัน...”

         เขากดหน้าผากชนกับหน้าผากของเธอ ลมหายใจถี่กระชั้นกระทบกับแก้มใส เหงื่อกาฬของพวกเขาแตกพลั่ก

         “คุณต้น อ๊ะ ๆๆๆ อื้อ! คุณต้น”

         เขาชอบตอนนี้ ตอนที่เธอร้องเรียกชื่อของเขาไม่หยุด...

         สายตาสองคู่ประสานกัน ขณะที่ร่างกายยังคงเคลื่อนไหว หัวใจของชวลิตเต้นแรงขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่าง และมีบางคำถามจากอรรณพ ที่ยังคงติดอยู่ในหัว...

         “พี่ถามจริง ๆ ว่านายคิดยังไงกับเธอกันแน่?”

         เขาแนบจูบลงมาอย่างรุนแรง ใช้คมฟันกัดริมฝีปากบางอย่างที่จูบตอบ ราวกับกำลังกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างที่ไม่ควรเกิดขึ้น

         “อ๊ะ” เธอเบือนหน้าหนีด้วยความเจ็บ รู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดจาง ๆ

         “อา...ฉันน่ะ โคตรเกลียดเธอเลย รู้หรือเปล่า”

         เธอรู้...รู้มาตั้งนานแล้ว

         ท่ามกลางความมืดสลัว นัยน์ตาคู่สวยสะท้อนความปวดร้าวออกมา

         เขาแนบจูบลงมาบนริมฝีปากบางที่มีแผลเล็ก ๆ และคาวเลือด พร้อมกับโหมสะโพกเข้าออกอย่างเหมือนลมพายุในท้องทะเลที่กำลังคลั่ง

         หญิงสาวรับรู้ได้ถึงแรงอารมณ์ของเขา เธอทั้งเจ็บปวดและสุขสมในคราวเดียวกัน ร่างกายของเธอถูกเขาพลิกเปลี่ยนท่าไปมา เขาไม่ยอมหยุดแม้เวลาจะล่วงเลยผ่าน

         พายุอารมณ์ยังคงโหมกระหน่ำสาดซัดใส่เธอ เสียงครางของหญิงสาวยังคงดังประสานกับเสียงคำรามของใครบางคนที่เอาแต่พร่ำบอกว่า เกลียดเธอ!

         ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้ มาลารินก็อยากย้อนกลับไปในวันที่ยังไม่รู้จักเขาเลย...