Share

บทที่ 196

Author: จิ้งซิง
เวินเยวี่ยถลึงตาในพริบตา “เจ้าพูดเหลวไหลอะไร! เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร!?”

อันหลันซินแค่นหัวเราะ “ตอนนี้ข่าวลือแพร่ไปทั่วเมืองหลวงแล้ว เจ้าเวินเยวี่ยวางยาทำร้ายพี่ชาย ถูกเจิ้นกั๋วกงใช้กฎประจำตระกูลลงโทษฟาดแส้ห้าสิบครั้ง อีกทั้งยังถูกกักบริเวณสำนึกผิดอีกสามเดือนเชียว”

“เจ้า!”

ให้ตายสิ!

ท่านพ่อมีคำสั่ง ไม่ให้ผู้ใดเผยแพร่เรื่องนี้ออกไปแล้วมิใช่หรือ?

หรือจะเป็นนังคนชั้นต่ำอย่างเวินซื่อ? !

นางช่างชั่วช้าตามที่คาดการณ์ไว้!

ถึงกับกล้าทำลายชื่อเสียงของนาง!

น่าเสียดายที่เรื่องนี้เวินซื่อไม่ได้เป็นคนทำ ขณะนั้นมีคนอยู่ในเหตุการณ์มากมาย

เวินเฉวียนเซิ่งสั่งการคนในจวนได้ แต่กลับสั่งการเป่ยเฉินหยวนและคนที่เขาพามาด้วยไม่ได้

เพียงสายตาของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ทหารใต้อาณัติเขาก็รู้ทันที

ในวันหยุดพักราชการออกไปดื่มเหล้าจนปากสว่างไม่ได้หรือ?

ออกไปทานอาหารข้างนอกแล้วตอนคุยกันเผลอพูดเสียงดังไม่ได้หรือ?

อย่างไรพวกเขาก็ไม่ได้ตั้งใจ แค่เจตนาไม่ได้หรือ?

หลังจากผ่านไปวันสองวัน จึงเป็นที่รู้กันไปทั่วเมืองหลวงตามที่คาดไว้

แม้แต่ตอนท่านอ๋องมาฝึกพวกเขายังสีหน้าดูดีอย่างหาได้ยาก

กองทัพธงดำที่อยู่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1070

    ขณะที่เกาหยางเอ่ยถ้อยคำนี้ สีหน้านั้นมีความสุขุมหนักแน่นดูแล้วมีท่าทางเหมือนพี่ใหญ่มากกว่าเกาเย่าที่มีนิสัยค่อนข้างหุนหันพลันแล่นเสียอีกหลานซื่อไม่นึกว่าคนผู้นี้จะเป็นผู้ที่เป่ยเฉินหยวนส่งมาเพื่อช่วยเหลือนางโดยเฉพาะที่สำคัญคือคนผู้นี้มีความสามารถในการทำงานได้เก่งกาจอย่างแท้จริง อีกทั้งยังรอบคอบถี่ถ้วน มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นผู้มีความสามารถที่มีประโยชน์ยิ่งนักเมื่ออยู่ในดินแดนของชาวต่างเผ่า ผู้ที่ใช้การได้ยิ่งมีมากเท่าใดยิ่งดีดังนั้นแม้เวลานี้เป่ยเฉินหยวนจะไม่ได้อยู่ที่นี่ หลานซื่อก็มิได้เกรงใจเขา“เช่นนั้นก็รบกวนเกา…”หลานซื่ออยากเรียกตำแหน่งของเขา แต่เมื่อครู่กลับลืมถามเกาหยางกล่าวว่า “นายน้อยเรียกชื่อข้าน้อยได้เลย หรือจะเรียกเกาเอ้อร์ก็ได้ขอรับ”หลานซื่อได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า “เช่นนั้นเรื่องการสืบข่าวหลังจากนี้ก็ขอรบกวนเจ้าแล้ว กองทัพธงดำส่วนที่เหลืออยู่ก็จะให้เจ้าเป็นผู้บัญชาการและจัดการทั้งหมด”แม้ว่าเดิมทีเกาหยางจะบัญชาการและจัดการกองทัพธงดำอยู่แล้ว แต่ในสถานการณ์ที่ไม่มีเป่ยเฉินหยวนอยู่ หลานซื่อผู้เป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ย่อมเป็นผู้ที่มีฐานะสูงส่งที่สุดในที่แห่งนี้

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1069

    ได้ยินดังนั้น สีหน้าของหลานซื่อกับพวกต่างเคร่งขรึมขึ้นมาทันใดเสี่ยวหานชำเลืองมองผู้คนรอบข้าง เห็นเจ้าของโรงเตี๊ยมและเสี่ยวเอ้อร์ที่อยู่ไกลออกไปยังอยู่ จึงเอ่ยเตือนทหารกองทัพธงดำผู้นั้นอย่างมีไหวพริบ “นายน้อยรออยู่นานแล้ว ในเมื่อสืบได้ความแล้วก็เข้ามาบอกข่าวกับนายน้อยเถิด”ทหารกองทัพธงดำผู้นั้นเข้าใจอะไรได้ทันทีจากเครื่องแต่งกายของหลานซื่อตลอดจนคำพูดของเสี่ยวหาน เขาจึงเปลี่ยนคำพูด “ข้าน้อยไร้ความสามารถ ทำให้นายน้อยต้องรอนาน”“ไม่เป็นไร”หลานซื่อโบกมือ รับข้อมูลที่สืบได้จากมือของทหารผู้นั้น ในกระดาษวาดแผนที่เส้นทาง แม้จะดูหยาบแต่ก็พอจะเห็นภาพรวมได้“เส้นทางที่วาดบนแผนที่นี้มีความน่าเชื่อถือแค่ไหน?”ทหารเอ่ยว่า “แปดส่วนขอรับ”แปดส่วนก็ถือว่าใช้ได้แล้วเพราะถึงอย่างไรดินแดนชาวต่างเผ่าผืนนี้ การจะสืบเสาะเส้นทางที่แม่นยำไม่ใช่เรื่องง่ายดายเช่นนั้น โดยเฉพาะเส้นทางที่มุ่งหน้าไปยังราชสำนักต่างเผ่าหลานซื่อเพ่งพิศอย่างถี่ถ้วน แล้วจึงสังเกตเห็นว่าบนเส้นทางหลักในแผนที่มีเส้นทางพิเศษแยกออกไปทั้งซ้ายและขวาฝั่งละหนึ่งสาย จากนั้นต่างทำเครื่องหมายไว้ฝั่งละหนึ่งจุดนางชี้ไปยังจุดที่ทำเครื่องห

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1068

    เวินจื่อเยวี่ยทำสีหน้ารังเกียจเต็มประดา ส่วนเวินเยวี่ยที่อยู่ข้าง ๆ กลับมิได้ผสมโรงไปกับคำพูดของเขานางเพียงจ้องเขม็งไปยังหลานซื่อที่แต่งกายปลอมเป็นชายในเวลานี้ ในสายตาปรากฏแววริษยาอันล้ำลึกขึ้นแวบหนึ่ง“ท่านพ่อ เวินซื่อกับพวกไปสืบความล่วงรู้สิ่งใดมาหรือไม่? มิเช่นนั้นเหตุใดจู่ ๆ ถึงกลับมาเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย? ซ้ำยังทำลับหลังพวกเราอีก…”เวินเยวี่ยเอ่ยปากคล้ายเพียงถามด้วยความสงสัยเล็กน้อยเวินจื่อเยวี่ยฟังคำพูดของนางแล้ว ก็พยักหน้าเห็นด้วยทันควัน คิดว่าจริงตามนี้ “ต้องใช่แน่! เวินซื่อมีผู้คนรอบกายมากมาย อาจล่วงรู้อะไรบางอย่างลับหลังเรา แล้วไม่บอกพวกเราก็ได้!”เขาแค่นเสียงเย็นชา กอดอกยืนประจันหน้ากับคนกลุ่มนั้นด้วยอาการไม่สบอารมณ์นักเวินเฉวียนเซิ่งเพียงกวาดตามองทีหนึ่ง แล้วหันไปเรียกองครักษ์นายหนึ่งให้เข้ามาหา ก่อนโยนถุงเงินให้องครักษ์ผู้นั้น แล้วยังสั่งการอีกสองสามคำเวินจื่อเยวี่ยอยู่ใกล้ ย่อมได้ยินถ้อยคำที่เวินเฉวียนเซิ่งสั่งการองครักษ์ผู้นั้นอย่างชัดเจนพอเขาฟังจบ ก็เบิกตากว้างทันที “ท่านพ่อ พวกเราก็ต้องเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของชาวต่างเผ่าด้วยหรือ?”ใช่แล้ว เวินเฉวียนเซ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1067

    หากว่ามีแล้วนั้นฝูงแมลงพิษที่ซ่อนเร้นในเงามืดจะตรวจจับได้ทันทีในเมื่อยังไม่พบสถานการณ์ใด ๆ ก็หมายความว่าตอนนี้นางยังไม่ถูกเปิดโปงเช่นนี้แล้ว นางเพียงต้องอำพรางตนสักหน่อยเท่านั้นแน่นอนรวมถึงเล่อตุนด้วยเล่อตุนก็เหมือนกับอวิ่นซิง แต่แรกนั้นเป็นคนของชางชิงหลาน หากมิใช่นางพาตัวเข้าสู่มิติแล้วพาหลบหนีไป ก็คงไม่มีน้องชายผู้เก่งกาจถึงเพียงนี้พอเอ่ยขึ้นมาเช่นนี้ หลานซื่อก็พลันตระหนักว่า...ทั้งราชาแมลงพิษที่เก่งที่สุดกับน้องชายที่ต่อสู้เก่งที่สุดของนาง แท้จริงแล้วชางชิงหลาน “มอบ” ให้นางทั้งนั้น!หลานซื่อพลันเอ่ย “ขอบคุณ” อยู่ในใจเงียบ ๆเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ยากที่จะเข้าใจว่าเหตุใดชางชิงหลานถึงต้องลงทุนลงแรงเพื่อออกประกาศจับนางเพียงนี้เฮ้อ หากส่งราชากู่มาให้นางอีกสักตัวก็ดีสิไข่ราชากู่อีกาหมึกของเฒ่าป่าเถื่อนผู้นั้นนางยังอยากเก็บไว้ศึกษา เผื่อฟักตัวออกมาเป็นราชากู่หมึกอีกาที่ใช้งานได้จริงดังนั้นหากต้องการเพิ่มความแข็งแกร่งให้อวิ่นซิง ก็ต้องเสาะหาราชากู่ตัวอื่นเพิ่มอีกหลวงจีนเฒ่าที่อยู่กับเวินเฉวียนเซิ่งคอยแต่หลบ ลับ ๆ ล่อ ๆ รับมือได้ยากแต่เห็นชัดว่าทำให้ชางชิงหลานมาหาถึงท

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1066

    เหล่าแมลงพิษนับไม่ถ้วนกวาดไปทั่วถนนสายนี้อย่างเงียบงัน จากนั้นภายใต้คำสั่งนายหญิงของพวกมัน ก็สังหารพ่อค้าขายหมูเพชฌฆาตเหล่านั้นจนไม่เหลือแม้แต่คนเดียวเมื่อผู้คนจากร้านค้าอื่นได้ยินเสียงและออกมาดู ก็เห็นศพเรียงรายบนถนน ทุกคนต่างตกใจจนขวัญกระเจิงทันทีไม่ใช่เพราะหวาดกลัวเมื่อเห็นศพแต่เป็นเพราะกว่าสิบศพนั้นตายอย่างน่าสยดสยองเกินไปหากจะเรียกว่าศพ สู้เรียกว่าซากกระดูกจะเหมาะกว่าเลือดเนื้อบนนั้นถูกแทะจนพรุนเกือบหมด ร่องรอยที่เหลืออยู่ยิ่งทำให้ซากกระดูกนั้นดูน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งและสิ่งที่ทำให้น่าประหลาดใจที่สุดคือ ซากกระดูกของพวกเขาล้วนถูกสับออกเป็นท่อน ๆเหมือนกับการขายเนื้อหมู ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนแผงขายเนื้อหมูของพวกเขาเองตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ทว่าเนื้อหมูที่เคยอยู่บนแผงกลับหายไปหากเวลานี้มีผู้ใดอยู่ในป่าทิศตะวันออกนอกตลาดการค้าชายแดน คงจะเห็นกองดินเล็ก ๆ กองหนึ่งโผล่ขึ้นมาใหม่ที่นั่นและหน้ากองดินเล็ก ๆ นั้นมีคัมภีร์สวดส่งวิญญาณเล่มหนึ่งวางอยู่โดยมีก้อนหินเล็ก ๆ ทับไว้......หลังจากจัดการพ่อค้าขายหมูบนถนนหมูเรียบร้อยแล้ว หลานซื่อก็พาพวกเขากลับโรงเตี๊ยมตลอดเส้นท

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1065

    นางได้รับสารที่อวิ่นซิงส่งมาให้ตั้งแต่เมื่อครู่แล้วบอกว่าตรงแผงขายเนื้อหมูที่หัวมุมถนนมีสิ่งผิดสังเกตนางจึงพาเล่อตุนและเสี่ยวหานเดินมาพอมาถึงสายตาของนางก็สะดุดเข้ากับหนึ่งในประกาศมากมายที่แปะอยู่บนกำแพงข้างแผงขายเนื้อหมูเจ้านี้ ม่านตาของนางหดรัดลงในทันใดนี่คือ...ภาพเหมือนของนางหรือ?!สายตาของนางพลันมองไปยังบรรทัดอักษรต่างถิ่นที่อยู่ใต้ภาพเหมือนนั้นแม้นางไม่เข้าใจ แต่อวิ่นซิงกลับสามารถแปลความหมายให้นางได้เมื่อนางฟังจบ สีหน้าของนางก็ขรึมลงฉับพลันแทนที่จะเรียกว่าภาพเหมือนของนาง สู้เรียกว่าประกาศจับของนางจะดีกว่าสิ่งที่วาดไว้ในภาพ คือโฉมหน้าของนางตอนไปช่วยท่านปู่หลินและท่านลุงหลินที่อำเภอหลินเจียงผู้ที่เคยเห็นการแต่งกายของนางในครั้งนั้นและยังสามารถออกประกาศจับในดินแดนชาวต่างเผ่าแห่งนี้ได้ หลานซื่อแทบจะนึกถึงบุคคลหนึ่งขึ้นมาในทันใด...อ๋องชางแห่งราชสำนักต่างถิ่น ชางชิงหลานและยังเป็นนายเก่าของอวิ่นซิงด้วย[ชางชิงหลานอยู่ที่นี่หรือ?]หลานซื่อเอ่ยถามอวิ่นซิงโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับสัมผัสคลื่นอารมณ์ของมันอย่างถี่ถ้วนอย่างไรเสียก็เป็นนายเก่า เกรงว่าจะส่งผลกระทบต่ออวิ่นซิง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status