Home / รักโบราณ / อนุตัวร้ายขอทำสวน / ตอนที่ 10 ขายหมดเลย 1

Share

ตอนที่ 10 ขายหมดเลย 1

last update Last Updated: 2025-09-05 12:27:46

ตอนที่ 10 ขายหมดเลย

รุ่งเช้าวันนั้น ไป๋เล่อสวมชุดผ้าฝ้ายสีอ่อนเรียบง่ายสะอาดสะอ้าน เส้นผมถูกรวบขึ้นอย่างคล่องตัว นางยืนทอดสายตามองรถเข็นไม้ที่เตรียมไว้เต็มคัน

บนรถเข็นเรียงรายด้วยขนมหลากชนิดในถาดไม้ใหญ่ กล่องผักสดสีเขียวสดชื่นวางอยู่ด้านข้าง พร้อมขวดน้ำปรุงผักงาผสมน้ำผึ้งที่นางบรรจุอย่างพิถีพิถัน ตรงกลางเด่นสะดุดตาที่สุดคือ ซวงเกา ก้อนฟูนุ่มแต่งหน้าครีมขาวเนียน ราวกับปุยหิมะวางซ้อนเรียงเป็นชั้น ๆ กลิ่นหอมหวานละมุนลอยอบอวลจนชวนให้ใจเต้นรอคอย

ไป๋เล่อสูดลมหายใจลึก ความตื่นเต้นและความมั่นใจประสานกันในดวงตาที่เปล่งประกาย ก่อนจะจับคันรถเข็นแน่น

บอกกับตนเองว่าจะเป็นอีกก้าวสำคัญของชีวิต

แม้อาเหมยขอเป็นคนเข็น แต่วันแรกนางขอเข็นเอง อาเหมยและเจียงจิงกับบ่าวอีกคนจึงคอยช่วยเหลือด้านหลัง

บ่าวไพร่ที่อยู่ละแวกนั้นต่างพากันหยุดมือ เหลือบตามองพลางซุบซิบกันเสียงเบา

“เจ้าว่า อี้เหนียงสี่ผู้นี้…จะรอดหรือไม่”

“ใครจะไปรู้เล่า แต่ข้าว่า ขนมนางไม่ธรรมดา”

“ขนมอร่อยถึงเพียงนั้นเชียวหรือ”

“ข้าเคยได้ชิมมาแล้วครั้งหนึ่ง รสชาติหอมหวานละลายปาก อร่อยกว่าที่ขายในร้านน้ำชาเมืองหลวงเสียอีก”

“ขนาดนั้นเลยหรือ!”

“แต่…นางจะ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 13 เจอกันครั้งแรก

    ตอนที่ 13 เจอกันครั้งแรกเรือนอันถิง เสียงลมพัดใบไม้เสียดสีกันเบา ๆเผยกู้หยางเพิ่งเก็บกระบี่หลังการฝึกยามเช้า เหงื่อหยดบนขมับยังไม่ทันแห้ง พลันสายตาคมเหลือบไปเห็นของวางอยู่ข้างกาน้ำชาขนมหน้าตาแปลกใหม่ไม่คุ้นตา และผักสดราดด้วยน้ำปรุงสีเข้ม ส่งกลิ่นหอมแตะจมูกเขาคาดเดาเอาว่าคงเป็นเปาอันที่จัดเตรียมไว้ให้ดังเช่นทุกครั้ง เผยกู้หยางวางกระบี่ลง ก่อนยกกาน้ำชารินลงถ้วย ควันกรุ่นลอยคลุ้ง แล้วเอื้อมมือหยิบขนมแปลกตาชิ้นนั้นขึ้นมาลองลิ้มชิมดู เนื้อแป้งนุ่มฟูเคลือบด้วยครีมขาวนวลตัดกับผิวหน้า เขาเพียงเลิกคิ้วบางอย่างแปลกใจ ก่อนจะกัดคำแรกอย่างไม่รีบร้อนทันทีที่เนื้อขนมสัมผัสปลายลิ้น รสหวานละมุนก็แผ่วซึมออกมา เนื้อแป้งเบาราวกับก้อนเมฆแตกตัวในปาก กลิ่นครีมหอมมันกลับไม่เลี่ยนอย่างที่เขาคุ้นเคย หากแต่ละมุนจนแทบจะละลายไปกับชาอุ่นที่เพิ่งรินคิ้วเข้มของเขาเลิกขึ้นโดยไม่รู้ตัว ความสุขุมเยือกเย็นที่มักฉายอยู่บนใบหน้าไหววูบไปชั่วขณะ เผยกู้หยางกลืนคำแรกลงแล้วพึมพำเบา ๆ ราวกับรำพันกับตัวเอง“รสชาติดี ไม่หวานเลี่ยน...ใช้ได้”เมื่อหันไปลองผักสดที่ราดด้วยน้ำปรุงสีน้ำตาลเข้ม รสเค็มหวานกลมกล่อ

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 12 ลงเรือรำเดียวกัน

    ตอนที่ 12 ลงเรือรำเดียวกัน ไป๋เล่อเมื่อกลับมาถึงเรือน หลังจากเก็บข้าวของที่ซื้อมาทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว ไป๋เล่อจึงพาเจียงจิงกับอาเหลียนเข้าไปยังห้องเล็กด้านหลัง นางชี้ไปยังถุงเกลือดิบสิบชั่งที่กองอยู่ “พี่สาว เจ้าเห็นหรือไม่ เกลือเหล่านี้ราคาถูกนัก…แต่ถ้าผ่านการต้ม กรองเอาสิ่งสกปรกออกแล้วต้มซ้ำหลายครั้ง ย่อมได้เกลือที่ขาวสะอาดขึ้น ราคาขายก็สูงขึ้นมาก” เจียงจิงขมวดคิ้วเล็กน้อย มองเกลือหยาบที่เต็มไปด้วยคราบหม่น “จริงหรือ...หากทำได้การค้าครั้งนี้นับว่ากำไรสูงมาก” ไป๋เล่อพยักหน้า “ข้าจะลองทำดู” นางจัดเตรียมอุปกรณ์ที่หามาได้ ทั้งตะกร้าไม้ไผ่ใบใหม่ หินแม่น้ำก้อนเล็ก ทรายสะอาดและถ่านไม้ที่ทุบเป็นชิ้นหยาบ ๆนางค่อย ๆ วางหิน ทราย และถ่านซ้อนกันเป็นชั้น ๆ ลงในตะกร้าไม้ไผ่ ให้คล้ายกับการทำชั้นกรองน้ำ จากนั้นก็ยกถังน้ำเกลือที่ตนละลายเกลือดิบไว้เทรินช้า ๆ ลงบนตะกร้าเสียงน้ำไหลผ่านชั้นกรองดังซ่าเบา ๆ หยดน้ำใสเริ่มซึมผ่านก้นตะกร้า ไหลหยดลงสู่ถังไม้ที่รองไว้ด้านล่าง น้ำที่ไหลออกมาดูใสสะอาดกว่าตอนแรกจนสังเกตได้ชัดไป๋เล่อยืนกอดอกเฝ้ามอง ดวงตาเป็นประกา

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 11 เกลือดิบ

    ตอนที่ 11 เกลือดิบ ผู้คนแห่กันมาซื้อขนมและน้ำปรุงผักไม่ขาดสาย เสียงเงินเหรียญกระทบกันกรุ๋งกริ๋งดังแทบไม่หยุด จนในที่สุด ก่อนยามเที่ยง ขนมทุกถาดหมดเกลี้ยง ขวดน้ำปรุงผักก็ถูกกวาดไปจนไม่เหลือแม้แต่ขวดเดียว บนรถเข็นเหลือเพียงตะกร้าว่างเปล่ากับกล่องไม้ไผ่ที่ยังอบอวลด้วยกลิ่นหอมหวานอาเหมยมองภาพนั้นด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณหนู…พวกเราขายหมดแล้วจริง ๆ!”เจียงจิงถึงกับหัวเราะเบา ๆ พลางส่ายหน้า “ยังไม่ทันถึงเที่ยงเลย น้องสาวไป๋เล่อ เจ้าช่างเก่งกาจยิ่งนัก”อาเหลียนที่คอยช่วยหยิบจับยืนกอดตะกร้าเปล่าไว้แน่น ใบหน้าเล็กแดงระเรื่อด้วยความตื่นเต้น “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนซื้อเยอะขนาดนี้…”ไป๋เล่อเงยหน้ารับแสงแดดยามสายที่ส่องลงมา พลางยกยิ้มบาง แม้ร่างกายจะเหนื่อยล้า แต่ดวงตากลับเปล่งประกายยิ่งกว่าเคย“ขายหมดก่อนเที่ยง เช่นนี้ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้ว…พี่สาว วันนี้ข้าต้องขอบคุณท่านมาก ข้าคิดจะไปซื้อของเตรียมทำขนมสำหรับวันพรุ่งนี้ ท่านจะไปด้วยหรือไม่”เจียงจิงหัวเราะเบา ๆ พยักหน้า “ไหน ๆ ก็มาด้วยกันแล้ว ก็ไปต่อด้วยกันเถอะ”ไป๋เล่อหันไปทางอาเหมยน้ำเสียงราบเรียบ “อาเหมยเช่นนั้นเจ้าช่วยไปซื

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 10 ขายหมดเลย 1

    ตอนที่ 10 ขายหมดเลยรุ่งเช้าวันนั้น ไป๋เล่อสวมชุดผ้าฝ้ายสีอ่อนเรียบง่ายสะอาดสะอ้าน เส้นผมถูกรวบขึ้นอย่างคล่องตัว นางยืนทอดสายตามองรถเข็นไม้ที่เตรียมไว้เต็มคันบนรถเข็นเรียงรายด้วยขนมหลากชนิดในถาดไม้ใหญ่ กล่องผักสดสีเขียวสดชื่นวางอยู่ด้านข้าง พร้อมขวดน้ำปรุงผักงาผสมน้ำผึ้งที่นางบรรจุอย่างพิถีพิถัน ตรงกลางเด่นสะดุดตาที่สุดคือ ซวงเกา ก้อนฟูนุ่มแต่งหน้าครีมขาวเนียน ราวกับปุยหิมะวางซ้อนเรียงเป็นชั้น ๆ กลิ่นหอมหวานละมุนลอยอบอวลจนชวนให้ใจเต้นรอคอยไป๋เล่อสูดลมหายใจลึก ความตื่นเต้นและความมั่นใจประสานกันในดวงตาที่เปล่งประกาย ก่อนจะจับคันรถเข็นแน่นบอกกับตนเองว่าจะเป็นอีกก้าวสำคัญของชีวิตแม้อาเหมยขอเป็นคนเข็น แต่วันแรกนางขอเข็นเอง อาเหมยและเจียงจิงกับบ่าวอีกคนจึงคอยช่วยเหลือด้านหลังบ่าวไพร่ที่อยู่ละแวกนั้นต่างพากันหยุดมือ เหลือบตามองพลางซุบซิบกันเสียงเบา“เจ้าว่า อี้เหนียงสี่ผู้นี้…จะรอดหรือไม่”“ใครจะไปรู้เล่า แต่ข้าว่า ขนมนางไม่ธรรมดา”“ขนมอร่อยถึงเพียงนั้นเชียวหรือ”“ข้าเคยได้ชิมมาแล้วครั้งหนึ่ง รสชาติหอมหวานละลายปาก อร่อยกว่าที่ขายในร้านน้ำชาเมืองหลวงเสียอีก”“ขนาดนั้นเลยหรือ!”“แต่…นางจะ

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 9 ต้องดีขึ้น

    ตอนที่ 9 ต้องดีขึ้นหวังเจียงจิงนำชุดที่ตัดเรียบร้อยมาส่งให้ไป๋เล่อ ขณะนั้นไป๋เล่อกำลังเตรียมขนมไปขายพรุ่งนี้ บนโต๊ะไม้เรียงรายไปด้วยขนมไม่น้อยกว่าห้าสิบชิ้น หลากหลายรูปแบบ ทั้งขนมงาเคลือบน้ำผึ้งหอมกรุ่น ขนมอบหวานละมุนที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ขนมแป้งทอดกรอบสีทองอร่าม และแม้แต่ขนมก้อนฟูนุ่มที่แต่งหน้าด้วยครีมเนียนขาวราวหิมะ ดูละม้ายเค้กในชาติเดิมของไป๋เล่อไป๋เล่อเห็นอีกฝ่ายก็กล่าวทักอย่างอารมณ์ดี “พี่สาวท่านมาพอดี...นั่งลงก่อนมาชิมขนมที่ข้าจะเตรียมไปขายพรุ่งนี้” หวังเจียงจิงมองก้อนขนมฟูนุ่มที่ปาดครีมขาวเนียนวางเรียงอยู่บนถาดไม้ กลิ่นหอมละมุนลอยอวลเต็มห้องเจียงจิงจึงคีบขนมกินอย่างระมัดระวัง ครีมเนียนนุ่มติดตะเกียบเล็กน้อย นางจ้องเพียงครู่ก่อนจะยกเข้าปาก รสหวานนุ่มละลายทันทีที่สัมผัสปลายลิ้น ความหอมของน้ำผึ้งผสมความละมุนของครีม ทำให้ดวงตาของนางเบิกกว้างขึ้นโดยไม่รู้ตัว“นี่มัน…ละมุนราวกับหิมะ ข้าไม่ใช่คนชอบกินหวานทว่ารสหวานนี้ไม่บาดคอ เนื้อนุ่มราวกับเมฆ นี่มันขนมอะไรกัน” ไป๋เล่อยิ้มบางแล้วเอ่ยเสียงนุ่ม “ข้าเรียกมันว่า ซวงเกา… ขนมที่นุ่มราวหิมะ ละมุนดุจน้ำค้าง”อาเหมยกับเจียงจ

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 8 ความเปลี่ยนแปลง

    ตอนที่ 8 ความเปลี่ยนแปลง เมื่ออาเหมยกลับมาถึงเรือน ก็เห็นไป๋เล่อนั่งอยู่ในสวนหลังบ้าน มือยังคงพรวนดินรดน้ำแปลงผักเล็ก ๆ ที่เพิ่งเพาะเสร็จใหม่ กลิ่นดินชื้นผสมกลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกเหมยรอบสวน“คุณหนู…” อาเหมยเอ่ยเสียงนุ่ม พลางก้าวเข้ามาใกล้ไป๋เล่อหันหน้ามามอง “เหนื่อยหรือไม่...นั่งพักสักหน่อยแล้วค่อยไปรับอาหารที่ครัว” อาเหมยจ้องมองเจ้านายครู่หนึ่ง ไป๋เล่อจึงเอ่ยถาม “มีอะไรหรือ” อาเหมยเม้มปากอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจเอ่ยออกมา“คุณชายถามว่าท่านจะไม่ไปจากตระกูลเผยใช่หรือไม่ พอบ่าวตอบว่าใช่… ดูแล้วคุณชายคงดีใจมาก แล้วยังฝากวาจามาให้บ่าวบอกว่า เขาจะตั้งใจเรียนและจะดูแลท่านแม่ไม่ให้ลำบาก”เสียงน้ำจากฝักบัวที่รินรดต้นไม้ในสวนหยุดชะงักเล็กน้อย ไป๋เล่อเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาเหม่อมองเมล็ดผักในดิน ก่อนเอ่ยเสียงแผ่วเบา “เป็นข้าเอง…ที่เมื่อก่อนทำไม่ดี ทำให้บุตรชายต้องรู้สึกเช่นนี้”อาเหมยเม้มปาก ไม่รู้จะปลอบอย่างไร นางจึงโค้งตัวเบา ๆ “ข้าไปยกอาหารเย็นมาให้ท่านนะเจ้าคะ”ไป๋เล่อพยักหน้าช้า ๆ “อืม…เจ้าไปเถอะ”คล้อยหลังอาเหมยเงียบหายไป ไป๋เล่อก็ทอดสายตามองสวนเล็กเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status