ตอนที่ 29 มิอาจรู้ได้

ตอนที่ 29 มิอาจรู้ได้

ตะวันใกล้จะตกดิน ไป๋เล่อก็ให้บ่าวพาคุณชายทั้งสองกลับเรือน เจียงจิงทานมื้อเย็นกับไป๋เล่อ หลังจากเตรียมเสร็จ

ทั้งสองก็ออกมานั่งดื่มชงชา

วันนี้ไป๋เล่อยังคิดจะชงชาที่นางเคยอ่านเจอในสมัยถังดู

หยิบชาอัดแผ่นที่นางทำเก็บไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ แผ่นชาสีน้ำตาลเข้มกลิ่นหอมขมติดปลายจมูก เพียงใช้มีดเล็กกะเทาะก็ได้ชิ้นชาออกมา นำไปวางบนถ่านไฟอ่อน ๆ คั่วจนส่งกลิ่นหอมกรุ่น จากนั้นจึงใส่ลงครกหิน บดอย่างใจเย็นจนแตกละเอียดเป็นผง

เมื่อหม้อทองสัมฤทธิ์ที่ตั้งบนไฟเริ่มมีฟองปุดเบา ๆ คาดเดาว่าอุณภูมิเริ่มอุ่น นางจึงตักเกลือเม็ดเล็กน้อยโรยลงไป คนให้ละลาย กลิ่นน้ำชาผสมกลิ่นเกลืออ่อน ๆ คล้ายปลุกให้บรรยากาศยามอัสดงสดชื่นขึ้นอีกครา

ผงชาที่บดแล้วถูกใส่ลงไปทีละน้อย ใช้ช้อนไม้คนอย่างสม่ำเสมอจนละลายเข้ากัน น้ำชากลายเป็นสีน้ำตาลอมแดง ส่งกลิ่นหอมเข้มข้นแผ่วหวาน ทัพพีไม้ถูกยกขึ้นตักแล้วรินสลับยกสูงลงต่ำจนเกิดฟองสีขาวนวลลอยเป็นระลอกคลื่นเล็ก ๆ อยู่เหนือผิวชา

ไป๋เล่อค่อย ๆ ตักรินลงในถ้วยดินเผาสีเรียบ วางลงเบื้องหน้าพี่สาวกลิ่นหอมเค็มปนขมแผ่ว ๆ คลออยู่ในลมหายใจ ให้บรรยาก