จะเป็นฮองเฮาของตงฉิงหรือไม่ พูดมาตอนนี้ยังเร็วเกินไปฟู่จาวหนิงรู้ว่าเซียวหลันยวนจัดแจงไว้เสร็จสรรพแล้ว จึงวางใจลงมา"เจ้าอาจจะไม่รู้ ที่ข้าออกมาได้อย่างวางใจ ก็เพราะท่านพ่อตารับเรื่องมากมายต่อไปแล้ว" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นมาอีก"พ่อของข้าหรือ?" ฟู่จาวหนิงประหลาดใจหน่อยๆนางคิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนจะเอาเรื่องส่งให้กับฟู่จิ้นเชินเซียวหลันยวนพยักหน้า "ใช่ ด้วยความคิดของท่านพ่อตา ข้าเชื่อว่าเขาจะสามารจัดการได้ ดังนั้นเรื่องหลายเรื่องจึงส่งให้เขาจัดสรรและจัดวาง เขาเองก็บอกข้าแล้ว เรื่องที่ข้าควรทำที่สุดในตอนนี้คือปกป้องความปลอดภัยของตัวเจ้า ขอแค่ข้าอยู่กับเจ้า ปกป้องเจ้าจนปลอดภัย งานต่างๆ เขาจะช่วยจัดการให้"เขาชะงักไป เอ่ยต่อว่า "และข้าก็รู้สึกว่าที่พ่อตาพูดมีเหตุผลเอามากๆ"ดังนั้นเขาจึงตรงเข้ามาโดยไม่มีลังเลฟู่จาวหนิงใจอุ่นวาบขึ้นมาตอนนี้นางสัมผัสได้ถึงความรู้สึกการถูกใส่ใจ ห่วงใยและปกป้องแล้ว ความรู้สึกแบบนี้เป็นสิ่งที่นางไม่เคยมีมาก่อน"แล้วก็ยังมีท่านลุงเล็ก เขาเคยบอกว่าจะส่งท่านลุงคนโตไปหาพวกท่านพ่อด้วย" นางเอ่ยขึ้น "ได้ยินท่านลุงเล็กบอกว่า ท่านลุงคนโตอันที่จริงก็มีฝีมืออย
เขาโอบฟู่จาวหนิง ใช้การจูบที่ลึกซึ้งยาวนาน ปลอบประโลมความคินึงที่ห่างกันแรมเดือนเมื่อก่อนอ๋องเจวี้ยนผู้สูงส่งเคยได้ยินผู้ชายส่วนหนึ่งคุยโวกัน พวกเขาบอกว่าหญิงสาวทั่วไปต่อให้สวยแค่ไหน พอได้มาแล้วก็งั้นๆ สองสามีก็เบื่อแต่เขาตอนนี้คิดว่าพวกนั้นพูดจาไร้สาระ มันเป็นปัญหาที่ตัวพวกเขาเองทั้งนั้นเพราะเขากับจาวหนิงใกล้ชิดกันมาสี่ปีแล้ว เขากลับยิ่งชอบนางขึ้นเรื่อยๆตอนนี้แยกกันเดือนเดียว เขายังคิดถึงนางขนาดนี้ พอเจอหน้ากัน ความคิดถึงที่รุนแรงก็ถาโถมเขามาจนแทบทำเขาจับบังเหียนม้าไว้ไม่อยู่ตอนนี้พอกอดนางไว้ ก็รู้สึกเหมือนชีวิตสมบูรณ์พูนสุขแล้วพอจูบเสร็จ เขาก็ลูบผมนางเบาๆ บอกว่า "หนิงหนิง เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าไปเขาชิงถงด้วยกันกับเจ้าไม่ได้ว่างแน่นอน ท่าทีของเขาชิงถง ข้าเองก็ต้องไปตรวจสอบด้วย หลังจากนี้จะดึงพวกเขาเข้าร่วมกับตงฉิง"เดิมทีเขาชิงถงก็อยู่ใกล้ตงฉิงมาก ถึงตอนนั้นแผนที่ของตงฉิงถ้าจะกางยื่นออกไปยังทิศทางนั้น ก็สามารถผนวกเขาชิงถงเข้าไปในตงฉิงได้เลยฟุ่จาวหนิงคิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนจะคิดไกลถึงขนาดนี้ ตงฉิงยังไม่ทันได้มา ยังไม่ทันให้มันได้กลับมาเห็นดวงตะวันเลย เขาก็เริ่มคิดถึงการขย
"องครักษ์เงามังกรจัดการเรียบร้อยแล้วหรือ?"ฟู่จาวหนิงยังคงกังวลเรื่องหลังจากแบ่งกลุ่มองครักษ์เงามังกรนี่อาจจะเป็นเรื่องที่ยากลำบากสุดของเซียวหลันยวน องครักษ์เงามังกรที่ออกมากับเขาเหล่านั้น เขาเองก็ต้องคอยปลอบประโลมพวกเขาให้ดีด้วยแม้จะพูดว่าไม่ไว้ใจคนไม่น่าวางใจ แต่หน้าที่เดิมขององครักษ์เงามังกรก็คือปกป้องราชวงศ์แคว้นเจา ตอนนี้เซียวหลันยวนถึงแม้จะออกจากเมืองหลวงแคว้นเจา แต่ตัวตนเขาก็ยังแบกฐานะอ๋องแคว้นเจาอยู่หลังจากนี้ เขาอาจจะไม่ใช่อ๋องของแคว้นเจาอีกแล้ว พอถึงตอนนั้น องครักษ์เงามังกรเหล่านี้จะยังอยู่กับเขาต่อไปได้ไหม?ฟู่จาวหนิงแทบจะไม่เคยรู้จักสัมผัสองครักษ์เงามังกรเหล่านั้นเลย เคยเจอกันหลายครั้ง แต่ต่างคนก็ต่างทำงานของตนนางเองก้ไม่รู้ระดับความภักดีต่อเซียวหลันยวนของพวกเขาอยู่อยู่ระดับไหนแล้ว"พวกเขาหลังจากนี้คงไม่ถึงกับกลับคำหรอกกระมัง?"พอเห็นนางกังวลจริงๆ เซียวหลันยวนก็โอบนางแน่นขึ้น จูบลงไปเบาๆ บนเส้นผมปลิ้วไสวของนาง หัวเราะขึ้นมา"วางใจเถอะ ในเมื่อข้าพาคนเหล่านี้ออกมาแล้ว ก็คือเชื่อมั่นในตัวพวกเขา ถึงแม้พวกเขาหลังจากนี้จะมีคนกลับคำ อยากกลับแคว้นเจา แต่ก็คงไม่ถึงกับแท
องค์รัชทายาทก็รักษาสัญญาจริงๆ ช่วยอ๋องเจวี้ยนอำพราง ให้เขาออกจากเมืองไปอย่างเงียบเชียบแน่นอน ภายใต้สายตาขององค์รัชทายาท อ๋องเจวี้ยนไม่สามารถพาคนไปได้มากนัก แล้วก็ยังมีคนของจวนอ๋องอีก พาตามไปด้วยอย่างเอิกเกริกไม่ได้สิ่งของจวนอ๋องเจวี้ยนทยอยขนออกไปนานแล้ว แต่ยังมีอีกส่วนหนึ่ง ที่เอาออกไปภายใต้สายตาขององค์รัชทายาทหรือคนอื่นไม่ได้ดังนั้น ตอนนี้อุโมงค์ลับที่อยู่ในตราประทับแคว้นเจานั่นจึงเกิดประโยชน์ขึ้นมาอ๋องเจวี้ยนใช้วิธีแบ่งองครักษ์เงามังกรออกมาคนที่คิดจะอยู่ต่อ เขาก็ให้พวกเขาอยู่ไปคนที่ยินดีตามเขาออกมา ก็ถูกพวกผู้ดูแลพาออกมา ช่วยกันส่งของออกไปทางอุโมงค์ลับเขาเองก็บอกองค์รัชทายาท ว่าพอถึงเวลาจะส่งองครักษ์เงามังกรให้กับเขา แต่ก็ขึ้นอยู่กับการที่องค์รัชทายาทสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ส่วนองครักษ์เงามังกรที่ยังอยู่ต่อ เซียวหลันยวนก็ให้พวกเขาไปตรวจสอบกันเอง ว่าใครจะเป็นคนได้นั่งบัลลังก์นั้น และนำพาแคว้นเจาให้แข็งแกร่ง พวกเขาก็ไปเข้าข้างนั้นได้จากที่เขารู้ ในกลุ่มองครักษ์เงามังกรที่ยืนอยู่ฝั่งองค์รัชทายาทมีไม่เยอะตอนนั้นองค์รัชทายาทก็ไม่แน่ว่าจะชนะแต่ตำแหน่งจักรพรรดิของแคว้น
องค์รัชทายาทรู้สึกว่า ไท่ซ่างหวงก่อนหน้านี้ในเมื่อเอาตราประทับส่งให้อ๋องเจวี้ยนรักษา ก็อธิบายได้ว่าตราประทับเองก็ส่งต่อให้องค์รัชทายาทได้!ตราประทับแคว้นเจาอยู่อยู่ในมือเขา กับอยู่ในมืออ๋องเจวี้ยนนั่น ย่อมแตกต่างกันถ้าอยู่ในมือเขา ตำแหน่งองค์รัชทายาทของเขาก็จะยิ่งมั่นคง โอกาสที่จะขึ้นไปบนบัลลังก์ก็จะยิ่งมีมากขึ้นหรือว่าเหล่าพี่น้องของเขาเหล่านั้น ยังมีใครที่แย่งของไปจากในมือเขาไปได้อีก?ตอนนี้เขาจะกล่อมอ๋องเจวี้ยน"เสด็จอา อันที่จริงหลานก็รู้มาตลอด ว่าท่านจงรักภักดีกับแคว้นเจา ยิ่งไปกว่านั้นหลายปีก่อนที่ท่านสุขภาพยังไม่ดี ไม่มีความคิดจะยุ่งเกี่ยวกับการบริหารราชการแคว้นเจาเท่าไรนัก เสด็จพ่อเองก็คิดมากเกินไป เช่นนี้ไหม หลานตอนนี้ไม่ใช่ว่าออกราชการแทนอยู่หรือ? อำนาจตรงนี้ก็พอมีอยู่ หลานจะสนับสนุนท่านให้ไปเขาชิงถงกับพระสะใภ้เอง!"องค์รัชทายาทรู้สึกว่า ตนเองต้องมอบความจริงใจออกมาให้พอเพียง เพียงพอจะให้เงื่อนไขที่ทำให้อ๋องเจวี้ยนหวั่นไหวได้ จึงจะทำให้อ๋องเจวี้ยนหวั่นไหวขึ้นมา แล้วทำให้เขานำตราประทับแคว้นเจาส่งมาถึงมือเขาเขารู้ ว่าอ๋องเจวี้ยนกับพระชายามีรักกันมาก ตอนนี้พระชายาออกไปเ
องค์รัชทายาทรู้สึกว่า อ๋องเจวี้ยนพูดเรื่องนี้กับเขา ก็เหมือนมีความคิดจะมอบตราประทับแคว้นให้กับเขา!ไม่เช่นนั้น เขาส่งให้กับเสด็จพ่อเลยก็จบ ทำไมต้องมาพูดแบบนี้กับเขาด้วย?อ๋องเจวี้ยนรู้สึกว่าเขายังหนุ่มแน่น มีความสามารถมากกว่าเสด็จพ่อหรือเปล่า?เสด็จพ่อช่วงหลังมานี้ ไม่ใช่โปรดปรานสนมคนนี้ก็เชื่อมั่นสนมคนนั้น เลอะเลือนไปแล้วจริงๆขนาดเขาก็ยังรู้ ว่าพระสนมอวี้เฟยกับพระสนมหวนเฟยแคว้นหมิ่นเป็นคนส่งเข้ามา แค่โปรดปรานเล่นด้วยก็พอแล้ว แต่นี่เสด็จพ่อกลับให้พวกนางตั้งท้องเด็ก ยิ่งไปกว่นาั้นยังจะรอให้พวกนางคลอดเด็กออกมาแล้วชุบเลี้ยงดีดีอีก นี่คิดอะไรอยู่กันแน่เด็กสองคนนั้นถ้าถูกเลี้ยงจนโต ใครจะรู้ว่าจะอยู่ฝั่งแคว้นเจาหรือว่าอยู่ฝั่งแคว้นหมิ่น?ใครจะรู้ว่านี่เป็นแผนร้ายของแคว้นหมิ่นหรือเปล่า?ดังนั้น อ๋องเจวี้ยนก็น่าจะรู้สึกว่า เสด็จพ่อไม่ไหวเข้าไปทุกทีแล้วบวนกับวิธีการต่ออ๋องเจวี้ยนของเสด็จพ่อช่วงนี้ ก็ยิ่งไม่มีการปิดบังเข้าไปทุกทีแล้ว นี่ต้องทำให้อ๋องเจวี้ยนโมโหแน่นอนพวกเขาพี่น้องเดิมทีก็ไม่ค่อยจะผูกพันอะไรกันอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้น อ๋องฉยงกับอ๋องเจวี้ยนก็เหมือนความสัมพันธ์ไม่ค่อยจะ