Mag-log inShare
ตอนที่ 3 เรียกใช้งาน
Huling Na-update:
2025-08-05 21:28:29“ท่านอ๋อง ตกลงว่า..”
ท่านอ๋องยกมือห้ามก่อนขึ้นรถม้า
“ขึ้นรถแล้วค่อยว่ากัน”
รถม้าวิ่งออกมาจากจวนเสนาบดีแล้ว เรื่องในวันนี้คงเป็นประเด็นระหว่างเขากับเสนาบดีหงอีกแน่นอนเมื่อบุกมาถึงจวนและยังมาลงโทษฮูหยินของเขาอีกด้วย ทั้งๆที่เขาควรจะผูกมิตรกับเสนาบดีกลาโหมผู้นี้เอาไว้เพื่อประโยชน์ในภายภาคหน้า
“ท่านอ๋อง”
“ส่งคนไปสืบเรื่องของหงลี่อินมาให้ข้า”
“สืบเรื่องของนาง ทำไมขอรับ”
“ข้าอยากรู้…”
ภาพของนางที่มองเขาด้วยความโกรธนั้นยังคงติดตาเขาอยู่ ปากบางที่ซีดจัดของนางยังคงติดอยู่ในใจของเขา
“ว่านาง…ได้ยินอะไรหรือไม่”
“แล้วคำสั่งก่อนหน้านี้…”
“อย่าพึ่งฆ่า จับนางมาสอบสวนก่อน”
“ท่านอ๋องไม่ควรประมาทนาง..”
“ข้ารู้ ข้าไม่ประมาทนางแน่นอน เพียงแต่ไม่คิดว่านางจะเป็นบุตรีของเสนาบดีหงเสียได้ กลับจวนแล้วค่อยว่ากันเถิด”
“ขอรับ”
ห้องคุณหนูลี่อิน
“คุณหนูฟื้นแล้ว แม่นมอี้ เร็วๆเข้า”
“คุณหนู ท่านยังมีไข้อยู่ ดื่มยานี่ก่อนเจ้าค่ะ”
“ขอบคุณแม่นมอี้”
“คุณหนูเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ โธ่คุณหนู เหตุใดต้องเจอเรื่องแบบนี้ไม่สิ้นสุด”
“เจ้าอ๋องใจโหดนั่น ข้าเกลียดเขา”
“คุณหนูอย่าพูดเช่นนั้นเจ้าค่ะ ท่านไม่รู้ว่าท่านอ๋องโกรธมากที่ฮูหยินสั่งราดน้ำเย็นท่าน ตอนท่านหมดสติ ท่านอ๋องตกใจมากอุ้มท่านมาส่งถึงห้อง
“แล้วก็ยังสั่งโบยฮูหยินไปห้าไม้ด้วยเจ้าค่ะ”
“เขาสั่งโบยหงเหลียงงั้นหรือ”
“เจ้าค่ะ ท่านอ๋องบอกว่านางบังอาจสั่งลงโทษคนต่อหน้าเขา ซึ่งเป็นการไม่ไว้หน้าเขาเจ้าค่ะ”
“งั้นหรือ เรื่องจริงหรือ”
“จริงเจ้าค่ะ ตอนนี้ฮูหยินยังลุกไม่ได้เลยเจ้าค่ะ”
“หึ ก็นับว่ายังมีคุณธรรม ข้าอภัยให้เขาก็ได้ อารมณ์ดีแล้ว”
“แต่ว่าคุณหนูเจ้าคะ ท่านแอบออกไปดูละครอีกแล้วงั้นหรือเจ้าคะ”
“เอ่อ แม่นม คือว่าข้า..”
“เอาเถอะเจ้าค่ะ ข้าเข้าใจว่าคุณหนูคงเบื่อ แต่ต่อไปแค่บอกข้าก่อนจะได้ไม่ต้องแอบออกไปและหาเรื่องให้นางทำโทษท่านเช่นวันนี้อีก”
“แม่นมไม่ส่งคนตามข้าแล้วใช่หรือไม่”
“ไม่แล้วเจ้าค่ะ แต่คุณหนูสัญญาก่อนนะเจ้าคะว่าจะไม่แอบหนีออกไปอีก”
“เจ้าค่ะๆสัญญา รักแม่นมอี้ที่สุดเลย”
หอสุ่ยเซียนวันถัดมา.
“วันนี้ไม่ต้องหนีผู้ใดแล้ว”
“คุณหนูหง”
“คุณชายโอหยาง”
“ข้าขอนั่งด้วยได้หรือไม่”
ในเมื่อเขาก็ดูไม่ได้มีพิษภัยอะไร เหตุใดจะผูกมิตรกันไม่ได้ ไม่แน่ว่าในอนาคตเขาอาจจะเป็นสหายที่ดีก็ได้
“อ่อ ได้สิเจ้าคะ”
“วันนี้เหตุใดท่านออกมาได้ ไม่แต่งเป็นบุรุษแล้วด้วย”
“ข้าไม่ต้องแอบแล้วเจ้าค่ะ ก็เลยแต่งตัวตามสบายออกมา ท่านล่ะ วันนี้ว่างหรืออย่างไร ถึงได้มานั่งดูละครได้”
“บอกตามตรง ที่จริงข้ามารอเจ้าน่ะ”
“รอข้า รอทำไมเจ้าคะ”
“เจ้าก็คงจะรู้เรื่องที่ทางสองสกุลอยากให้เจ้ากับข้าหมั้นหมายกัน”
“อืม ก็พอรู้เจ้าค่ะ แต่ข้าไม่ค่อยอยากหมั้นกับผู้ใดตอนนี้ ท่านมองสตรีสกุลอื่นเถิดเจ้าค่ะ อ้อ น้องสาวข้าก็ยังว่าง ท่านไม่มองสักหน่อยหรือ ข้าไม่สนใจบุรุษ เราเป็นสหายกันดีกว่า"
“สหายงั้นหรือ ไม่เคยได้ยินสตรีผู้ใดอยากคบบุรุษเป็นสหาย”
“ก็ข้านี่อย่างไรเล่า อย่าคิดมากสิ จะสตรีหรือบุรุษก็ไม่ต่างกันหรอก”
“แม่นางช่างเป็นคนแปลกจนข้าประทับใจ ข้าขอดื่มให้เจ้า”
“มาสิๆ ดื่มๆ"
“เขาคือใครกัน”
“คุณชายโอวหยางรุ่ย บุตรของโอหยางจุนกรมขุนนางขอรับ ตัวเขาเองก็พึ่งสอบเข้าราชการได้เมื่อปีกลาย อยู่กรมขุนนางเช่นเดียวกัน”
“เขาเป็นคนรักของนางงั้นหรือ”
“เห็นว่าสองสกุลนี้จะให้พวกเขาหมั้นหมายกันนะขอรับ”
“อ้อ เป็นเช่นนี้นี่เอง”
“ข้าจะคุยกับนางได้เช่นไร”
“ท่านอ๋องอยากคุยกับนางหรือขอรับ”
“อย่าลืมภารกิจของเรา”
“ได้ขอรับ ข้าจัดการเอง”
“ข้ารอในห้อง”
หงลี่อินนั่งดูละครกับโอหยางรุ่ยด้วยความสนุกอยู่ได้พักหนึ่ง การดูละครกับเขาก็มิใช่เรื่องแย่ เขาเป็นเพื่อนดูละครที่สนุกมากทีเดียว จนนางได้รับจดหมายจากเสี่ยวเอ้อร์ว่าให้อ่านคนเดียว เมื่อนางเปิดอ่านจึงรีบขอตัวขึ้นไปชั้นบน ในจดหมายเขียนเอาไว้ว่า
“หากไม่อยากให้ท่านพ่อรู้ รีบขึ้นมา!!”
“แล้วข้าต้องไปที่ใดกันล่ะนี่ ว๊าย”
หงลี่อินถูกดึงเข้าห้อง ซึ่งเป็นห้องเดิมเมื่อครั้งที่แล้วที่นางเข้ามา นางหันมามองหน้าคนที่ดึงนางเข้ามา
“ไอ้…”
“หืมม”
“เอ่อ ท่านอ๋อง พระองค์พาหม่อมฉันเข้ามาทำไมที่นี่เพคะ”
“นั่งก่อนสิ”
“ไม่ล่ะเพคะ เสียเวลาดูละคร รีบคุยมาเถอะ”
“สามหาว!! เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าสามารถฆ่าเจ้าภายในดาบเดียวและฝังเจ้าเอาไว้ที่นี่โดยไม่มีใครล่วงรู้”
หงลี่อินกะพริบตาถี่ๆมองเขาอย่างนึกกลัวก่อนจะนั่งลงตามคำเชิญของเขาด้วยความเกรงกลัว
“รินชาให้ข้าสิ”
หงลี่อินรินน้ำชาและส่งให้เขา เขารับไปและมองหน้านางก่อนจะยกดื่มจนหมดและวางจอกลงอย่างแรงจนนางสะดุ้ง
“รู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าจึงเรียกเจ้ามา”
“ไม่ทราบเพคะ"
“ข้าอยากจะถามว่า…”
“ต่อให้พระองค์ถามหม่อมฉันอีกกี่รอบ หม่อมฉันก็บอกได้ว่าไม่ได้ยินอะไรเลย พระองค์จะบ้าหรือ หม่อมฉันเข้ามาเพียงครู่เดียวด้วยความหวาดกลัวว่าคนที่จวนจะจับได้ จะมีเวลาเอาหูที่ไหนไปแอบฟังพวกท่านคุยกัน ไม่ว่าพระองค์จะวางแผนขโมยอะไรหรือฆ่าใครหม่อมฉันก็ไม่รู้ทั้งนั้น และก็ไม่สนด้วยเพราะมันไม่ใช่เรื่องของหม่อมฉัน”
เวยห่าวหรานดึงตัวนางเข้ามาใกล้จนชิด ลมหายใจเขารดอยู่ที่แก้มนาง
“เจ็บนะ ท่านอ๋อง ปล่อยหม่อมฉันนะ”
“เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่เจ้าพูดมาเมื่อครู่มันหายถึงอะไร สิ่งที่เจ้าพูดทำให้ข้าตัดสินได้เลยว่าเจ้าควรจะอยู่หรือตาย”
“ท่านอ๋อง หากพระองค์อยากฆ่าหม่อมฉันนักละก็ ให้หม่อมฉันดูละครเรื่องนี้ให้จบก่อนได้หรือไม่แล้วหม่อมฉันจะมาให้พระองค์ฆ่าถึงที่เลย”
“นี่เจ้าท้าทายข้างั้นหรือ”
หงลี่อินส่งสายตาดื้อดึงมาให้เขา ตากลมโตคู่นั้นมองเขาด้วยนึกสงสัยว่าเขาเป็นพวกบ้าอำนาจหรือไม่ เหตุใดต้องทำเสียงดุดันกับนางราวกับสอบสวนนักโทษเช่นนี้ด้วย
“ท่านอ๋องพระองค์คงไม่ค่อยมีเพื่อนสินะ จะคุยกับใครก็ยาก กินข้าวทั้งทีก็นั่งกินในห้องส่วนตัว ละครก็ไม่ดู ชีวิตเหี่ยวเฉา ไม่มีสีสัน น่าสงสารเสียจริง”
ท่านอ๋องโกรธจนผลักนางนอนลงกับพื้นพร้อมกับปักมีดสั้นคมกริบลงไปเฉียดหน้านางไปนิดเดียว
“ท่าน…ท่านอ๋องอย่าวู่วาม หม่อมฉันแค่...แค่ล้อเล่นเท่านั้นเพคะ ล้อเล่นพระองค์อย่าทำอะไรข้านะ”
“หากเจ้าพูดมากอีกแค่คำเดียว ข้าจะกรีดปากเจ้าเสีย”
“ตกลงท่านอ๋องเรียกข้ามา มีธุระอะไรเพคะ”
“ข้ามีงานให้เจ้าทำ”
“งานอะไรเพคะ เหตุใดต้องเป็นข้า เหตุใดข้าต้องทำด้วยเพคะ”
มีดอันเดิมปักลงไปกลางโต๊ะต่อหน้านาง ลี่อินกลืนน้ำลายอย่างลำบาก นางเป็นคนปากไวจึงไม่ทันคิดว่าเขาโหดเหี้ยมเพียงใด
“เพราะข้าเลือกเจ้า เจ้าก็ต้องทำไม่มีสิทธิ์ถาม”
“งานอะไรเพคะ”
“ก่อกวน ตัดรำคาญ สายลับ ส่งจดหมาย”
“มันงานอะไรกันแน่เพคะ ท่านอ๋องพูดจนงงไปหมด”
“เอาเป็นว่าเมื่อไหร่ที่ข้าเรียกใช้งาน เจ้าต้องมาทันที”
“แล้วหม่อมฉันจะรู้ได้เช่นไรว่าเมื่อไหร่”
“ข้าจะเป็นผู้กำหนดเอง”
“หากหม่อมฉันหลับอยู่ล่ะเจ้าคะ”
หงลี่อินมองหน้าเขา สายตาดุดันนั่นมองมายังนาง ลี่อินจึงเลือกที่จะหุบปากและรินชามาดื่มแทนแต่กลับถูกเขาดึงจอกชาไปจากมือและยกขึ้นดื่มแทน
“จอกนั้นข้าดื่มไปแล้วนะเพคะ ท่าน…”
“ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ จูบก็เคยมาแล้ว เรื่องแค่นี้เจ้าถือด้วยหรือ”
Pinakabagong kabanata
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 10 ได้โปรดปล่อยหม่อมฉันเถิดเพคะ
“แต่ว่าโสมขาวนี้ ไม่ควรทานแบบดิบ หรือนำมาทำยาก่อนที่จะทำให้มันแห้งหรือเป็นผงก่อน เพราะ…”นางหันไปมองหน้าท่านอ๋องที่ไม่ได้แสดงอาการใดๆ นี่นางจะพูดมากเป็นหนังสือตำราแพทย์พูดได้อีกแล้วหรือนี่“แม่นางหง เพราะว่าอะไรหรือ ข้ารอฟังอยู่”“โสมตัวนี้มีฤทธิ์แรง หากทานสดอาจจะต้านการทำงานบางส่วนของอวัยวะภายในได้เพคะ เพราะฉะนั้น ทำตามที่หม่อมฉันแนะนำ จะดีต่อพลานามัยของฝ่าบาทที่สุดเพคะ”“ยอดเยี่ยม เจ้ามีความรู้เรื่องการแพทย์ด้วยงั้นหรือ”“ทูลฝ่าบาท หม่อมฉันตอนเด็กมีโอกาสได้ร่ำเรียนกับท่านอาจารย์มานิดหน่อยเพคะ”“อ้อ เป็นเช่นนี้ เยี่ยม มอบรางวัลให้อ๋องเวย และแม่นางหง”“ขอบพระทัยเสด็จพี่”“ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ”ลี่อินเดินกลับมานั่งที่ข้างๆท่านอ๋องที่ยังคงทำสีหน้าเรียบๆเช่นเดิม ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมา“เจ้ารู้เรื่องยาสมุนไพรด้วย ข้าพึ่งรู้”“ท่านอ๋องต้องการจะทำสิ่งใด”จอกชาในมือกำแน่น ก่อนจะค่อยๆวางลงพร้อมกับเสียงที่เย็นเยือกถึงปลายสันหลังของลี่อิน“ไม่ใช่ธุระของเจ้า”“หม่อมฉันก็ไม่อยากรู้ ไม่ว่าท่านอ๋องจะทำสิ่งใด โปรดอย่าพาหม่อมฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยว หลังจากวันนี้ไปขออย่าได้มาพบเจอหม่อมฉันอีกจะเป็นพระกรุณาเพ
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 9 ออกงานกับท่านอ๋อง
ลี่อินได้แต่เดินเจ้าไปโดยมีท่านอ๋องเวยเดินไปด้วยทุกที่จนนางเริ่มรู้สึกว่าเขาตามติดมากเกินไป เมื่อมีผู้คนมาทักทาย หนึ่งในนั้นคือโอหยางรุ่ย“ลี่อิน ทางนี้ๆ เจ้าก็มาด้วยหรืองานนี้”“พี่โอหยาง ท่านพ่อส่งจดหมายมากะทันหันให้ข้ามาร่วมงานนี้เจ้าค่ะ”“เช่นนี้เนี่เอง เอ่อ..คารวะท่านอ๋องเวยพ่ะย่ะค่ะ”“อืม คุณชายโอหยางท่านมากับผู้ใดงั้นหรือ อ้อ สตรีเมื่อวานนี้ ใช่คู่หมั้นของท่านหรือไม่”“เอ่อ คือว่า อันที่จริงคู่หมั้นของข้านั้นคือ..”“หืมมม เจ้าว่าอะไรนะ”ท่านอ๋องพูดพร้อมส่งสายตาดุดันไปให้โอหยางรุ่ยพร้อมกับใช้มือพาดมาที่ไหล่ของลี่อินและกระชับนางเข้าไปหาตัวจนนางต้องหันไปมองเขา“เอ่อ ไม่มีอะไรพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องกระหม่อมขอตัวไปคุยกับสหายด้านนั้นก่อน เอ่อ ลี่อินแล้วเจอกันนะ”“เอ่อ พี่โอหยาง แล้วพบกันใหม่เจ้าค่ะ ท่านอ๋องเพคะ พระองค์จะไม่ไปประทับอยู่ที่ของตนเองหรือเพคะ มาเดินตามหม่อมฉันอยู่ได้ คนทั้งงานเข้าใจผิดหมดแล้ว”“เข้าใจสิ่งใดผิดงั้นหรือ ก็งานนี้เป็นภารกิจของเจ้า ออกงานกับข้า เจ้าสงสัยสิ่งใด”“หม่อมฉันไม่ชอบใช้คำเป็นทางการ”“ก็ไม่ต้องใช้ หวังเจาก็ไม่ใช้เช่นกัน พูดธรรมดาก็ได้”“ไม่ได้ งานนี้ฝ่าบาท
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 8 แมวพยศ
ท่านอ๋องเกือบสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไปก่อนจะหันมามองหน้าลี่อิน“เจ้า ชวนข้าไปที่ใดนะ”“ไปห้องท่านอ๋องไง ไปทำแผล พระองค์ตกใจสิ่งใดเพคะ”“อ่อ เจ้าจะทำแผลให้ข้าเช่นนั้นหรอกหรือ”“ท่านอ๋องเลี้ยงข้าวแล้ว หม่อมฉันก็ต้องตอบแทนบ้้างสิ จะได้ไม่ติดค้างกัน”“ก็ได้ ตามมาสิ”ท่านอ๋องเดินนำนางมายังห้องของเขาพร้อมกับสั่งให้หวังเจานำกล่องยาเข้ามาวางให้หงลี่อิน เมื่อวางกล่องยาลง นางจึงได้แกะผ้าพันแผลของเขาออก นางเห็นแผลด้านในแล้วนึกสยอง นี่คือฟันของนางจริงๆงั้นหรือ“แผลลึกมากเหมือนกันนะ”“นี่เจ้ากำลังเป็นห่วงข้า หรือกำลังชมฝีมือกัดของตัวเองกันแน่”“แน่นอน ต้องชมตัวเองสิกัดได้เยี่ยม แผลงามมาก”“แมวพยศ”“ท่านอ๋องว่าอะไรนะเพคะ”“เปล่า โอ๊ย เจ้าเบาๆหน่อยสิ”“พระองค์นี่ก็แปลก ตอนกัดไม่เห็นจะร้อง”“ข้าขอโทษ”ลี่อินชะงักไปเมื่อนางค่อยๆทายาให้เขาอย่างระวัง นางค่อยๆเงยหน้ามองเขาอย่างแปลกใจ“ท่านอ๋องขอโทษหม่อมฉันเรื่องอะไรเพคะ”“เรื่องเมื่อคืน ข้าไม่คิดว่าเจ้าเฉียนเซินนั่น จะมือไว จนไปคว้าเอวเจ้าข้าขอโทษที่ห้ามเขาไม่ทัน”ลี่อินหยุดนิ่งไป ที่จริงแล้วนางกำลังดีใจอยู่ ท่านอ๋องที่เย็นชาราวน้ำแข็ง โหดเหี้ยมราวสัตว์ป่าแต
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 7 ร้านเซิ่งหวา ผิดคิวโบ๊ะบ๊ะ
ท่านอ๋องยิ้มมุมปากพร้อมกับหันไปบอกหวังเจา“ข้าบอกแล้วว่านางมาแน่”“ว่าอย่างไรแม่นางหลิง ท่านจะยอมเลิกหรือไม่ แต่ว่า หากท่านมากันแล้ว…ก็..ดื่มกันไปนะ ข้า…”ท่านอ๋องรีบลุกขึ้นและพุ่งไปที่ลี่อินและโอบรอบเอวนางทันที หวังเจาสังเกตเห็นทันทีพร้อมกับแอบยิ้มกับท่าทีของผู้เป็นนายที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน“อย่างที่ทุกท่านเห็น ข้าต้องขออภัยที่ข้ามิอาจตอบรับคำเชิญนี้ได้จริงๆ ใต้เท้าหลิง ฮูหยิน ต้องขออภัย ในเมื่อคู่หมั้นข้ามาตามแล้วข้าเองก็หมดเหตุผลที่จะละเลยนางแล้ว แม่นางหลิงขอโทษที่ทำให้เจ้าเสียเวลา น้องหญิงเรากลับจวนกันเถอะ ทุกท่าน ข้ากับคู่หมั้นขอตัวก่อน”“เอ่อ ท่านอ๋อง คือว่า…” “ขอตัวขอรับ”หวังเจารีบปิดท้ายและรีบเดินออกมา ลี่อินงงจนเลิ่กลักและทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่แบบนี้สิ เหตุใดไม่รู้มาก่อนว่าเป็นเขาที่อยู่ในห้องนั้น ท่านอ๋องโอบรอบเอวนางเดินออกมาจากห้องจนมาถึงโต๊ะของโอหยางและซินมี่นั่งอยู่“คารวะท่านอ๋องเวย”“คารวะท่านอ๋องเพคะ”“ทุกท่านตามสบาย ข้ากับคู่หมั้นขอตัวก่อน”""คู่หมั้น!!""ทั้งคู่มองตามท่านอ๋องและลี่อินไปอย่างนึกแปลกใจและสงสัย เหตุใดจู่ๆนางเป็นคู่หมั้นท่านอ๋องไปได้ จนกระทั่งซูผิงเดินออกม
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 6 ภารกิจที่สอง
สายตานางวันนี้ทำให้เขายอมถอยออกมา นางยังยืนอยู่ที่เดิม“คืนนี้เจ้าพักผ่อนเถอะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะส่งข่าวมา”“หม่อมฉันไม่ไป”“เจ้าไปแน่”เขาออกไปทางหน้าต่างพร้อมกับปิดให้นางเรียบร้อย ลี่อินรีบไปบ้วนปากที่มีกลิ่นคาวเลือดของเขาทิ้งพร้อมน้ำตาที่รินไหลไม่หยุด ไม่รู้ว่านางรู้สึกอะไรกันแน่ โกรธที่เขาไม่ช่วยนางที่ถูกรังแก น้อยใจที่เขาไม่สนใจ หรือเกลียดที่เขาใช้นางเป็นเพียงเครื่องมือช่วยงาน หรือหวั่นไหวให้กับเขาเสียแล้ว“หงลี่อิน เจ้าอย่าโง่ เขาเลวขนาดนั้น เจ้าจะรักเขาไม่ได้”นางค่อยๆถอดชุดนั้นออก ชุดนี้เปื้อนเลือดของเขาเสียแล้ว นางไม่อยากเห็น เมื่อนางเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วจึงล้มตัวลงนอน เรื่องในคืนนี้มันทำให้เกิดความรู้สึกหลากหลายจนนางตามไม่ทัน เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวโมโห น้อยใจ เสียใจ และ“มาจูบข้าทำไมกัน คนเลว คนชั่ว ท่านมันเลวเวยห่าวหรานคนเลว เลวๆๆๆๆ ฮืออๆๆ คนเลวว”ด้านนอกนั้น มือที่ยังชุ่มไปด้วยเลือดยังคงยืนฟังเสียงร้องไห้ จนเสียงนั้นค่อยๆเงียบลงไป เขาค่อยๆยกมือที่ไม่เจ็บขึ้นมาลูบที่ริมฝีปากอย่างเบามือ เขาหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้เช่นกันว่าเหตุใดจึงไม่ฆ่านาง ซึ่งเป็นไปได้ว่าอาจจะได้ยินความลับขอ
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 5 โกรธ!!
“ใต้เท้าเฉียน ของดีกินทีหลัง อย่าลืมว่าท่านมีเวลากินนางทั้งคืน”“ฮ่าๆๆๆ ท่านอ๋องพูดถูกใจข้ายิ่งนัก ฮ่าๆๆ มา ข้าดื่ม ดื่ม”เฉียนเซินยกเหยือกเหล้าขึ้นมาดื่ม เหล้ายังไม่ทันหมดเหยือก เขาก็ล้มลงโดยง่ายดายจนลี่อินเกือบจะล้มไปกับเขาแต่ท่านอ๋องคว้านางเข้ามานั่งบนตักแทนพร้อมกับเผลอหันหน้าไปเฉียดแก้มนางนิดหนึ่งด้วยก่อนจะกระซิบบอกลี่อิน“อยู่เฉยๆก่อน ข้าจัดการเอง”นางนั่งอยู่บนตักของท่านอ๋องเพื่อมิให้คนอื่นๆสงสัย“ท่านเฉียน ไม่เอาน่า ท่านเมาแล้วหรือ ถ้าเช่นนั้นนางรำผู้นี้เล่า”“นี่ท่าน!!…”“เงียบไป!!”“ใต้เท้าเฉียน....”“เอามือของท่านออกไปนะ”“ข้าบอกให้อยู่เฉยๆ เดี๋ยวเขาตื่น”“…”“พวกเจ้าออกไปได้แล้ว ใต้เท้าเฉียนเมามาก ข้าจะอยู่กับเขาเอง”นางรำค่อยๆเดินออกไปจนหมด ลี่อินก็เช่นกัน แต่เขาไม่ยอมให้นางลุกจากตักเขา“เหลือเจ้าเอาไว้คนหนึ่งเพื่ออยู่กับข้า ที่เหลือออกไปได้”พวกนางไม่สงสัยอะไร เพียงแค่เดินออกไปตามคำสั่ง เป็นปกติที่แขกอาจจะถูกใจผู้ใดก็จะเรียกเอาไว้อยู่แล้ว พวกนางจึงไม่รู้สึกแปลก เมื่อทุกคนออกไปแล้วลี่อินจึงลุกออกจากตัวเขาทันที ท่านอ๋องนั่งท่านั้นค้างอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหันไปมองเป้าหมายที่สล
Maaari mong magustuhan
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ17.3K viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย15.1K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง74.3K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น411.9K viewsคุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์
โหย่วหยวนเชียนหลี่233 viewsภารกิจพิชิตใจคุณชายข้างจวน
ชาไทยเย็น3.7K viewsรอยรักย้อนชะตา
อิ่น เยว่7.7K viewsพลิกชะตาคุณหนูใหญ่ผู้อาภัพ
กะปอมพ่นไฟ694 views
