วันไหว้ "ซาจับ" ในวันนี้ถือเป็นวันส่งท้ายปี มีธรรมเนียมปฏิบัติที่ยาวนานมาแล้ว เรื่องที่ให้ความสำคัญมากคือไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม จะต้องกลับมาที่บ้านเพื่อร่วมกินอาหารมื้อส่งท้ายปีเก่าพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว
ผู้ชายถ้าแต่งงานไปแล้วแยกไปอยู่ข้างนอก ถ้าหากว่าพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ก็จะต้องพาลูกเมียกลับมากินอาหารมื้อส่งท้ายปีนี้กับพ่อแม่ ซึ่งถือเป็นการแสดงความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ แต่หยางหมิงเฉิงและหลี่เล่อเยียนให้ยกเป็นกรณียกเว้นไปก็แล้วกัน เพราะภรรยาของเขานั้นท้องแก่ไม่อยากจะให้เธอเดินทางไกล เขาจึงจำเป็นต้องไปร่วมกินอาหารกับบ้านน้าชายหยางแทน ส่วนหลี่หานนั้นเขาไปบ้านหลี่ตั้งแต่เมื่อวานเพื่อที่จะไปไหว้บรรพบุรุษกับที่บ้านพ่อหลี่
ช่วงเช้าไหว้เจ้าที่ "ตี่จู๋เอี๊ย" ศาลพระภูมิ และตอนสายไหว้บรรพบุรุษ ซึ่งหยางหมิงเฉิงพาภรรยาไปไหว้บรรพบุรุษฝ่ายแม่ที่บ้านของน้าหยางแทน ถึงแม้ว่าจะฝืนใจอยู่บ้างแต่ทุกคนก็ไม่มีใครพูดเรื่องอะไรไม่ดีในวันนี้เพราะถือกันว่าจะต้องพูดแต่เรื่องดีดีเท่านั้น
หลังจากนั้นก็กินอาหารร่วมกัน รวมถึงบ้านของหยางเหยาอินก็มาร่วมในครั้งนี้ด้วย
"ไม่เจอหน้าพี่เ
“ตกลงครับผมจะจัดการทุกอย่างตามที่คุณบอก” หยางหมิงเฉิงเดินไปปิดไฟแล้วมานอนข้างๆ ภรรยา“คุณจะมาเบียดฉันทำไมคะ” หลังจากที่หยางหมิงเฉิงปิดไฟเขากลับมานอนข้างๆ เธอ แทนที่จะไปนอนอีกฝั่งหนึ่งเพราะตอนนี้หนิงหลงนอนตรงกลาง“ภรรยาครับ นานมากแล้วนะครับที่เรา…แผลคุณหายดีหรือยังครับยังเจ็บอยู่หรือเปล่า" หลี่เล่อเยียนขนลุกทันทีที่สามีเอาหน้ามาซุกซอกคอพร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมจากเธอไปมา“ฉะ ฉันยังไม่หายเจ็บเลยค่ะ อีกอย่างคุณแม่ก็บอกแล้วนี่คะ ว่าให้งดไปอีก 3 เดือน” แม่สามีเธอบอกตั้งแต่ที่กลับบ้านวันแรกว่ากิจกรรมบนเตียงให้ลูกชายงดไปอีก 3 เดือนให้แผลเธอสมานดีก่อน“ผมใกล้จะขาดใจตายแล้วล่ะครับ” หยางหมิงเฉิงหอมแก้มภรรยาแรงๆ พร้อมกับลุกไปเข้าห้องน้ำหยางหมิงเฉิงพาน้องชายสามไปซื้อของฝาก เขาซื้อมาเยอะทีเดียวตามคำสั่งภรรยา พร้อมทั้งกำกับชัดเจนว่าส่วนไหนเป็นของส่วนกลางและส่วนไหนเป็นของพ่อหยาง“สงสัยพี่ชายคุณจะกลัวพวกเราฮุบเอาของฝากไปหมดเลยมั้งคะถึงได้เขียนกำกับขนาดนี้” สะใภ้สามที่เห็นของบำรุงแต่ละอย่า
หลังจากที่เข้ามาในห้องนอนสะใภ้สามก็เขวี้ยงปาข้าวของ เธอทำผิดอะไรทำไมถึงไล่กันยังกับหมูกับหมาขนาดนี้ ยัยสะใภ้รองอายุเท่าไหร่กันทำไมถึงไม่มีสัมมาคารวะบ้างเลย หล่อนอายุน้อยกว่าเธอตั้งหลายปี แต่พูดไม่ให้เกียรติกันเลยสักนิด เห็นว่าตัวเองมีชีวิตที่ดีจะถีบหัวใครไปไหนก็ได้อย่างนั้นหรือ อีกอย่างที่ดินในปักกิ่งสามีเธอก็ควรจะมีสิทธิได้เหมือนกันสิถึงจะถูก คิดแล้วมันน่าเจ็บใจนักมีสามีหัวอ่อนแบบนี้เธอหลับหูหลับตาแต่งงานด้วยได้ยังไงกัน“แม่คะเราต้องกลับบ้านจริง ๆ หรือคะ หนูชอบที่นี่เราไปขอคุณลุงดีหรือเปล่าคะ คุณป้าสะใภ้น่ากลัวมากเลยหนูกลัวมากเลยค่ะแม่” หยางจินเยว่ที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ไม่กล้าที่จะเอ่ยแม้แต่ครึ่งคำ เพราะในตอนนั้นป้าสะใภ้เธอดูน่ากลัวมาก“แกไม่ได้ยินที่เขาด่าหรืออย่างไร จะให้ฉันหน้าหนาทนอยู่ได้อย่างไรกัน ถ้าแกอยากจะอยู่แกก็ไปขอคุณย่าสิ” เมื่อพูดถึงตรงนี้สะใภ้สามก็มีความคิดดี ๆออกแล้วล่ะ“เยว่เอ๋อร์ ถ้าลูกอยากจะอยู่ปักกิ่งต่อ ลูกลองไปขอคุณย่าดูซิจ๊ะ ไปเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้คุณย่าฟังว่าป้าสะใภ้พูดอะไรกับพวกเราบ้าง แม่
วันสุดท้ายแห่งการเข้าเดือนของหลี่เล่อเยียน สิ่งแรกที่เธอทำคือสระผมเพราะเธอคันหัวมาก ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะทนสกปรกได้นานเป็นเดือนๆ เพื่อชีวิตน้อยๆ ที่ตอนนี้กำลังตัวขาวอวบอ้วนน่าฟัดไปหมด เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงของลูกหรือแม้กระทั่งเวลาที่เอาลูกเข้าเต้า แรกๆ ต้องบอกว่าเกร็งมาก เพราะเขานั้นเหมือนเด็กชายผู้หิวโหยยามที่ได้เข้าเต้าของแม่ เวลาที่หาเต้าไม่เจอก็จะโมโหโวยวายทั้งๆ ที่จุกก็อยู่ตรงหน้านั้นแท้ๆ วันนี้ก็เช่นกันหลังจากที่เธออาบน้ำสระผมแล้วก็เตรียมตัวออกไปให้นมกับลูกชาย พ่อเขานั้นตั้งชื่อให้ลูกว่า “หยางหนิงหลง” เจ้ามังกรน้อยที่อยากจะให้เขาสงบเสงี่ยมแต่ดูท่าแล้วน่าจะแสบน่าดูอุแว้ อุแว้ อุแว้“มาแล้วๆ” หลี่เล่อเยียนรีบเข้าห้องเพราะได้ยินเสียงลูกชายโวยวายเนื่องจากโมโหหิว เธอใช้เวลาในห้องน้ำนานไปหน่อยเพราะต้องสระผมหลายๆ รอบ ไล่คราบมันต่าง ๆ ออกจากหนังศีรษะ“มาเร็วเถอะครับ ผมรับมือไม่ไหวแล้ว” หยางหมิงเฉิง ที่อุ้มลูกชายอยู่ก็เกือบจะเสียนมให้ลูกชายเขาไปแล้ว เพราะเจ้าถั่วเขียวน้อยนั้นมุดหน้า หาเต้าแต่พอไม่เ
วันสุดท้ายแห่งการเข้าเดือนของหลี่เล่อเยียน สิ่งแรกที่เธอทำคือสระผมเพราะเธอคันหัวมาก ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะทนสกปรกได้นานเป็นเดือนๆ เพื่อชีวิตน้อยๆ ที่ตอนนี้กำลังตัวขาวอวบอ้วนน่าฟัดไปหมด เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงของลูกหรือแม้กระทั่งเวลาที่เอาลูกเข้าเต้า แรกๆ ต้องบอกว่าเกร็งมาก เพราะเขานั้นเหมือนเด็กชายผู้หิวโหยยามที่ได้เข้าเต้าของแม่ เวลาที่หาเต้าไม่เจอก็จะโมโหโวยวายทั้งๆ ที่จุกก็อยู่ตรงหน้านั้นแท้ๆ วันนี้ก็เช่นกันหลังจากที่เธออาบน้ำสระผมแล้วก็เตรียมตัวออกไปให้นมกับลูกชาย พ่อเขานั้นตั้งชื่อให้ลูกว่า “หยางหนิงหลง” เจ้ามังกรน้อยที่อยากจะให้เขาสงบเสงี่ยมแต่ดูท่าแล้วน่าจะแสบน่าดูอุแว้ อุแว้ อุแว้“มาแล้วๆ” หลี่เล่อเยียนรีบเข้าห้องเพราะได้ยินเสียงลูกชายโวยวายเนื่องจากโมโหหิว เธอใช้เวลาในห้องน้ำนานไปหน่อยเพราะต้องสระผมหลายๆ รอบ ไล่คราบมันต่าง ๆ ออกจากหนังศีรษะ“มาเร็วเถอะครับ ผมรับมือไม่ไหวแล้ว” หยางหมิงเฉิง ที่อุ้มลูกชายอยู่ก็เกือบจะเสียนมให้ลูกชายเขาไปแล้ว เพราะเจ้าถั่วเขียวน้อยนั้นมุดหน้า หาเต้าแต่พอไม่เ
แม่เฒ่าหยางรับหลานชายมาอุ้มด้วยอาการปลื้มปีติไม่แพ้กัน เธอทนรอที่บ้านไม่ไหวหรอก เลยเดินมาที่โรงพยาบาลกับลูกชายคนที่สาม เมื่อได้เห็นหน้าหลานชายแล้วก็น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว“เหมือน เหมือนเหลือเกิน …เหมือนลูกตอนยังเด็กไม่มีผิด” แม่เฒ่าหยางอมยิ้มสูดดมกลิ่นหอมจากหลานชาย“อือ…..” หลี่เล่อเยียนเหมือนได้ยินเสียงคนคุยกัน ใครกันนะ มารบกวนการนอนของเธอ เมื่อหลับตานึกคิดตั้งสติว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน สักพักความเจ็บตรงส่วนนั้นก็แล่นเข้ามาในโสดประสาทสัมผัส เธอจำได้ว่าตัวเองมาที่โรงพยาบาลเพื่อคลอดลูก ความเจ็บปวดครั้งนี้เธอจะไม่มีวันลืมเลย เธอเกือบจะถอดใจก็หลายครั้ง เพราะใกล้จะหมดแรงเบ่งเต็มทีแล้ว แต่เธอรวบรวมลมหายใจเฮือกสุดท้ายเบ่งสุดแรงเกิด จากนั้นก็ได้ยินเสียงทารกแผดเสียงร้องไห้เสียงดัง ได้ยินเหล่าคุณหมอและพยาบาลร่วมยินดีที่เธอได้ลูกชาย เธอก็หลับหมดสติไป“ภรรยาครับ คุณเป็นยังไงบ้างครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าให้ผมเรียกหมอหรือเปล่าครับ” หยางหมิงเฉิงเห็นภรรยาเริ่มขยับตัวก็ละสายตาจากลูกชายที่มีแม่ของเขาอุ้มอยู่เดินไปหาภรรยาทันที
“หมิงเฉิงคะ เหมือนว่าฉันจะมีเลือดออก” หลี่เล่อเยียนตกใจมากที่ในตอนแรกคิดว่าตัวเองฉี่รดที่นอนแต่เมื่อเปิดผ้าห่มกลับเป็นน้ำสีขุ่นๆ ปนเลือดไหลออกมาจากทางช่องคลอดของเธอ“ไปโรงพยาบาลกันเถอะครับ” หยางหมิงเฉิงตกใจรีบลุกขึ้นเตรียมตัวพาภรรยาไปยังโรงพยาบาล เขาเดินไปหาแม่ที่ห้องนอนก๊อก ก๊อก“แม่ครับ ตื่นเถอะครับ เล่อเยียนปวดท้องคิดว่าน่าจะคลอดวันนี้แล้วครับ” หยางหมิงเฉิงไม่เสียเวลามัวแต่มีมารยาท เพราะเขาต้องรีบพาภรรยาไปยังโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แม้เขาจะอยากมีลูกมากแต่เขายังอยากจะมีภรรยาข้างกายมากกว่า เห็นสีหน้าที่เจ็บปวดและกังวลของเธอแล้วเขาอยากจะเจ็บแทนเธอเหลือเกิน“ว่าไงนะ ขอแม่ดูหน่อย” แม่เฒ่าหยางคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอน่าจะคลอดในเร็วๆ นี้ แต่เพื่อความแน่ใจก็อยากจะไปดูให้เห็นกับตาก่อน“เธอมีเลือดออกมานะครับ” หยางหมิงเฉิงไม่รู้ว่าที่ไหลออกมาคืออะไร มันไม่เชิงกับว่าเป็นเลือดซะทีเดียว“อืม รีบไปกันเถอะ” ด้วยประสบการณ์คลอดลูกมาแล้ว 5 คน ทำให้เธอพอที่จะเดาได้ว่าลูกสะใภ้รองของเธอน่าจะถุ