แชร์

บทที่ 0242

ผู้เขียน: อี้เสี่ยวเหวิน
คําพูดของหลินจืออี้เตือนเซวียมั่น ทั้งสองสบตากันแวบหนึ่ง รู้อยู่แก่ใจ

แต่เซวียมั่นมีความกังวลของตัวเอง

สิ่งที่เธอพูดมีเหตุผลจริงๆ แต่ไม่มีหลักฐานก็ไม่มีความหมายใดๆ ทั้งนั้น หินราคาหลายสิบล้านถูกสับเปลี่ยนอยู่ใต้จมูกแบบนี้ ถ้าพูดออกไป ใครจะกล้ามาหาเธอเพื่อออกแบบเครื่องประดับอีกล่ะ?

“ถึงตอนนั้นต่อให้ฉันอยากจะปกป้องเธอ เกรงว่าคนอื่นก็คงไม่เห็นด้วย ยังไงเสียหนังสือมอบอํานาจก็เซ็นชื่อเธอแล้ว แสดงว่าเธอได้ยืนยันคุณภาพของแซฟไฟร์แล้ว เธอเข้าใจความหมายของฉันไหม?”

เซวียมั่นจ้องมองหลินจืออี้อย่างเคร่งขรึม

หลินจืออี้พยักหน้าอย่างหนักแน่น

เซวียมั่นกําลังเตือนเธออยู่ ถ้าสุดท้ายหาหลักฐานไม่เจอ มีความเป็นไปได้สูงที่เธอจะกลายเป็นแพะรับบาปและรับผลที่ตามมาทั้งหมด

หลินจืออี้สูดหายใจเข้าลึกๆ “ฉันเข้าใจค่ะ”

เพิ่งสิ้นเสียง โทรศัพท์ของหลินจืออี้ก็ดังขึ้น เธอกวาดตามองเบอร์โทรแวบหนึ่ง ดวงตาฉายแววดีใจ แกว่งโทรศัพท์ไปทางเซวียมั่น

ดูเหมือนว่าเธอเดาถูกแล้ว

หลินจืออี้รับโทรศัพท์ เสียงของเฉินหงเหว่ยดังมาจากฝั่งตรงข้าม

“จืออี้ ฉันได้ยินว่าเครื่องประดับมีปัญหา เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”

หลินจืออี้คิดแล้วคิดอ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0253

    จากนั้นเฉินหงเหว่ยที่ให้ความร่วมมือทั้งภายในและภายนอกก็ออกมาแสดงความก้าวร้าวอีกครั้ง เธอทําได้แค่ประนีประนอมเท่านั้นการอุทิศตนอย่างแข็งขัน บวกกับการถ่ายทอดสดการจับชู้ ความผิดทั้งหมดจะถูกโอนไปยังหลินจืออี้ เฉินหงเหว่ยก็ได้เล่นแล้ว ยังสามารถถอนตัวออกไปได้ส่วนจุดจบของผู้หญิง...... ไม่ต้องบอกก็รู้ดังนั้นครั้งนี้ เสิ่นเยียน เธอยังจะเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ที่สุดหรือเปล่า?เมื่อเสิ่นเยียนที่อยู่หน้ากล้องสังเกตเห็นว่ามีคนกําลังถ่ายทอดสดอยู่ เธอก็เสียสติไปทันที พุ่งไปหาปาปารัสซี่ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ"ไม่ใช่ฉัน! ไม่ใช่ฉัน! ทั้งหมดเป็นซ่ง......"พูดยังไม่ทันจบ การถ่ายทอดสดก็ถูกระงับเนื่องจากละเมิดกฎหลินจืออี้ขมวดคิ้ว พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นกงเฉินกำลังกดโทรศัพท์พอดีเธอเข้าใจอะไรบางอย่างทันที“อาเล็ก! เป็นอา!"“อืม” กงเฉินวางโทรศัพท์ลงและยกถ้วยชาขึ้นจิบหลินจืออี้ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ผ่านไปนานก็ยังหาความรู้สึกเป็นจริงไม่เจออีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้น!ขอเพียงเสิ่นเยียนเอ่ยชื่อของซ่งหว่านชิวออกมาต่อหน้าทุกคน ไม่ว่าจะมีหลักฐานหรือเปล่า แค่ความคิดเห็นของประชาชนก็สามารถทําให้ซ่งหว่านชิวเงยหน้าไม่ข

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0252

    เมื่อหลินจืออี้กำลังดื่มชาอยู่นั้น เธอก็ได้รับคําแนะนําหัวข้อข่าวการถ่ายทอดสดที่มาแรงเหมือนกัน[นักศึกษาฝึกงานนามสกุลหลินจากสตูดิโอเครื่องประดับชื่อดังล่อลวงชายที่แต่งงานแล้ว]โชคไม่ดี ทั้งสตูดิโอมีแต่หลินจืออี้คนเดียวที่นามสกุลหลินมันต่างอะไรกับการบอกชื่อเธอโดยตรง?น่าเสียดายที่ซ่งหว่านชิวใจร้อนเกินไปถ่ายทอดสดจับชู้?ใครกันแน่ที่ไม่อาจหวนกลับคืนมาได้ก็ยังไม่แน่หรอกนะในภาพการถ่ายทอดสด ในห้องมืดสลัวมีเงาคนวุ่นวาย นอกจากเสียงด่าแล้ว ยังได้ยินเสียงเพลงที่คลุมเครืออีกด้วยเทียนหลายเล่มที่กระจัดกระจายอยู่ตามมุมไม่สามารถให้แสงสว่างได้ แต่สามารถกระตุ้นความปรารถนาของผู้คนได้นี่คือสิ่งที่หลินจืออี้เตรียมไว้เป็นพิเศษสําหรับเฉินหงเหว่ยและนางเอกในวันนี้ทันใดนั้นภาพก็กระพริบสองสามครั้งและมีคนในเงาที่บิดตัวดึงผ้าม่านออกภาพทั้งหมดของห้องปรากฏต่อหน้าชาวเน็ตจํานวนมากทันทีท้ายที่สุดคุณนายเฉินก็ยังคงใส่ใจเรื่องหน้าตา ในความสับสนวุ่นวายเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่ายังมีโอกาสให้เฉินหงเหว่ยสวมเสื้อคลุมอาบน้ำได้ดังนั้นเฉินหงเหว่ยจึงไม่มีส่วนไหนเปิดเผย นอกจากใบหน้าที่ดูน่าเกลียดเล็กน้อยแต่ผู้หญิ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0251

    ไม่ไกลนักมีบริกรสองคนยืนอยู่ หลินจืออี้หลบอย่างหวาดกลัวและต่อต้านเป็นอย่างมากเขาหยุดลง ขากรรไกรล่างตึงเพื่อยับยั้งชั่งใจ“ไม่เป็นไร” กงเฉินนั่งตัวตรง หันหน้าไปทางดวงอาทิตย์นอกอาคารสูง“อืม”หลินจืออี้ลูบริมฝีปากแล้วขยับออกห่างเล็กน้อย มองออกไปไกลๆแสงแดดกําลังดี ตกใส่คนร้อนมาก ร้อนมากๆ......หลังจากดื่มชาไปสองแก้ว ความคึกคักที่ชั้นล่างก็ได้เริ่มขึ้น……ณ ห้องจัดเลี้ยงกงเยี่ยนและเฉินซู่หลานทักทายแขกทีละคน พวกเขาเดินวนไปวนมาตั้งนานแล้ว แต่กลับไม่เห็นเงาของเฉินหงเหว่ยเลยกงเยี่ยนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและมองไปที่เฉินซู่หลาน "แม่ครับ แล้งลุงล่ะ วันสําคัญขนาดนี้ ทําไมเขาถึงหายตัวไปได้?”เฉินซู่หลานถือแก้วไวน์และมองไปรอบๆ และพบว่าเฉินหงเหว่ยไม่ได้ปรากฏตัวอีกเลยหลังจากออกไปเมื่อกี้“คงไม่ใช่เมื่อกี้ดื่มมากไปหรอกนะ? เดี๋ยวฉันไปถามป้าแกดูหน่อย” เธอตามหาเฉินกรุ๊ปเพื่อสอบถาม แต่เฉินกรุ๊ปไม่รู้อะไรเลยเฉินซู่หลานและกงเยี่ยนมองตากัน รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย ทั้งสองปลอบขวัญแขกเสร็จแล้วหันหลังหมายจะออกไปตามหาคนใครจะรู้ว่า ซ่งหว่านชิวและเบลล่าก็เดินเข้ามาพอดี“คุณนายใหญ่ คุณช

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0250

    ลมหายใจของกงเฉินรดลงตามคําพูด รีดแก้มของหลินจืออี้เธอเบือนหน้าหนีอย่างกล้าๆ กลัวๆจริงดังคาด เขารู้ทุกอย่างหลินจืออี้ขยับไปด้านข้างหนึ่งก้าวอย่างระมัดระวัง เพื่อหลีกเลี่ยงกลิ่นอายของเขา แต่พอหมุนตัวไป ข้างหน้าก็มีแขนเพิ่มขึ้นมาหนึ่งข้างเธอทําได้แค่ยืนอยู่ที่เดิมอย่างเชื่อฟัง ยังไงชั้นที่เธอจะไปก็ใกล้จะถึงแล้วแต่ดูเหมือนว่ากงเฉินจะอ่านความคิดของเธอออก ก้มตัวไปข้างหน้าและพ่นลมหายใจร้อนๆบนใบหน้าของเธอเธอสามารถรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆ ของเขาที่ไหลอยู่ใต้จมูกของเธอลมหายใจของเธอ ร่างกายของเธอ ล้วนถูกกลิ่นอายของเขาห้อมล้อม ทําให้หลังของเธอแห้งผากจนมีเหงื่อซึมออกมาในขณะที่กําลังเหม่อลอยอยู่นั้น เขาก็ยกมือขึ้นปัดเส้นผมที่ปรกอยู่บนแก้มของเธอ แล้วประคองใบหน้าของเธอเอาไว้“หืม?” กงเฉินถามเสียงต่ำ“อา...... อาเล็ก......"หลินจืออี้ไม่รู้จะพูดอะไรไปชั่วขณะ“ในเมื่อเธอบอกว่าฉันยัดคีย์การ์ดให้เธอแล้ว ก็ควรจะทําอะไรสักอย่างไหม?”“……”หลินจืออี้เงยหน้าขึ้นทันที เขารู้แม้กระทั่งคีย์การ์ดห้องด้วยเหรอเนี่ย!เห็นได้ชัดว่าเสียงของเขาสงบมาก แต่เธอกลับรู้สึกถึงแรงกดดันที่ไม่เคยมีมาก่อน แม้แต

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0249

    หลินจืออี้รู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ รีบหลบสายตาของเขาทันทีเขาคงไม่รู้อะไรหรอกนะ?ไม่หรอกมั้งขณะที่กําลังคิดอยู่ เสียงของเฉินหงเหว่ยก็ดังขึ้นมาจากกลางห้องโถง“ขอบคุณทุกเขาที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองของเฉินกรุ๊ปของเรานะครับ ผมเชื่อว่าเฉินกรุ๊ปของเราจะรุ่งโรจน์มากขึ้นในอนาคต”ทุกคนเงยหน้าขึ้นและเห็นเฉินหงเหว่ยยืนอยู่บนบันไดและมองลงไปที่ทุกคนในขณะนี้ ทุกคนถึงเข้าใจความหมายที่แท้จริงของหอคอยแชมเปญแห่งนี้นี่ไม่ใช่การต้อนรับแขก แต่เป็นการอวดเบ่งอย่างเห็นได้ชัดแขกที่มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นคนในห้างสรรพสินค้า อดทนเป็น มองเฉินหงเหว่ยที่หัวเราะไม่หยุดด้วยสีหน้าเรียบเฉยและที่ใต้บันได คนที่ยืนอยู่เป็นกงเยี่ยน ซึ่งเป็นกุนซือของเฉินกรุ๊ปกงเยี่ยนมองไปรอบๆ ดวงตาของเขาไม่อ่อนโยนอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานของพ่อค้าบางทีนี่อาจเป็นใบหน้าที่แท้จริงของเขานักธุรกิจที่ไร้ยางอายเพื่อให้บรรลุเป้าหมายอยู่ๆ กงเยี่ยนก็มองหลินจืออี้ผ่านฝูงชนหลินจืออี้ถอนสายตากลับมา ไม่อยากมองเขาอีกหลังจากหอคอยแชมเปญเต็มแล้ว ทุกคนก็ยกแก้วขึ้นหลังจากดื่มไปสองแก้ว เฉินหงเหว่ยก็บอกว่าจะไปห้องน้ำสักหน่อยก่อ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0248

    ในผ้าขนหนูแห้งมีคีย์การ์ดห้องใบหนึ่ง!เสิ่นเยียนหายใจเข้าลึกๆ แต่ไม่ว่าจะหายใจยังไง ก็ไม่สามารถยับยั้งความริษยาที่บ้าคลั่งในใจได้ทําไมผู้ชายทุกคนเห็นหลินจืออี้แล้วเหมือนถูกผีสิง?แม้แต่ผู้ชายอย่างกงเฉินก็ยังอยากได้หลินจืออี้มันมีอะไรดีกันแน่!นังแพศยาอย่างแกคู่ควรแค่ผู้ชายอย่างประธานเฉินเท่านั้น!หลินจืออี้บีบคีย์การ์ดห้อง พูดอย่างกลุ้มใจว่า “คุณชายสามดูเหมือนจะรู้สภาพที่ลําบากของฉัน ผู้ช่วยเฉินบอกว่าไปหาเขาที่ห้อง เขาจะช่วยฉันแก้ไข เธอว่าฉันควรจะเลือกยังไงดี? ดูเหมือนว่าเป็นใครก็คงจะเลือกคุณชายสามใช่ไหม?”“เลือกประธานเฉินอยู่แล้ว”นังสารเลว แกคู่ควรกับคางคกอย่างประธานเฉินเท่านั้นน้ำเสียงของเสิ่นเยียนแหลมสูง ราวกับลูกโป่งที่ถูกแทงทะลุทั้งแสบแก้วหูและไม่น่าฟังหลินจืออี้แกล้งทําเป็นไม่เข้าใจน้ำเสียงของเธอ ถามกลับไปว่า “เสิ่นเยียน ทําไมฉันต้องเลือกประธานเฉินด้วย?”เสิ่นเยียนตัวแข็งไปไม่กี่วินาที ก็เริ่มล้างสมองของเธออีกครั้ง"จืออี้ ฉันหวังดีกับเธอนะ เธอต้องรู้ว่าประธานเฉินเป็นลูกค้าของเรา ถ้าเธอไม่สามารถทําให้เขาหายโกรธได้ แล้วถ้าเขาพูดอะไรเป็นการส่วนตัวล่ะ? นี่จะเป็นอันต

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0247

    หลินจืออี้มองเธอแวบหนึ่ง แล้วตอบอืมคําหนึ่งทั้งสองมาแล้วพื้นที่พักผ่อนของห้องโถงและสั่งน้ำผลไม้สองแก้วจากบริกรหลินจืออี้ใช้หลอดคนน้ำผลไม้ในแก้ว เสิ่นเยียนที่อยู่ตรงเธอมพูดเกลี้ยกล่อมไม่หยุด“จืออี้ ยอมรับชะตากรรมเถอะ เราสู้คนรวยเหล่านั้นไม่ได้”“ถ้าเธอหนีไปจริงๆ ด้วยอิทธิพลของตระกูลเฉิน เขาจะต้องไล่ตามเธอไปจนสุดขอบโลกแน่นอน นี่มันหลายสิบล้านนะ ขายเธอไปก็ยังไม่คุ้มกับราคานี้เลย”"ถ้า...... เธอสามารถแก้ไขได้ด้วยตัวเอง จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรหรอกนะ”ชาติก่อนเสิ่นเยียนก็เป็นแบบนี้แหละ ปากบอกทำเพื่อหลินจืออี้ แล้วล้างสมองเธอทีละขั้นทีละตอน ทําให้คนที่เก็บตัวอยู่แล้วอย่างเธอยิ่งรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแต่ตอนนี้......มือของหลินจืออี้หยุดเคลื่อนไหว เงยหน้าขึ้นจ้องมองเสิ่นเยียน“เสิ่นเยียน เธอเองก็คิดว่าต่อให้ต้องยอมจํานนหรือเสียสละตัวเองก็ไม่เป็นไรเหรอ?”“แน่นอน คนเราต้องรู้จักตัวเองนะ เธอยังมีค่ามากกว่าอัญมณีอีกเหรอ? ประธานเฉินรวยขนาดนั้น ถ้าเธอยอมถอยสักก้าว จะเป็นเรื่องที่ดีขนาดไหน คนอื่นมีแต่จะอิจฉา”ตอนที่เสิ่นเยียนพูดคํานี้ น้ำเสียงก็สูงขึ้น แฝงไว้ด้วยความดูถูก

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0246

    หลินจืออี้เคาะประตูและเข้าไปในห้องทํางานของเซวียมั่น พอดีเบลล่าก็อยู่ด้วยเธอมองไปที่เบลล่า ไม่ได้พูดอะไรเซวียมั่นพูดกับเบลล่าว่า "เธอออกไปก่อนเถอะ"เบลล่าตะลึงและพูดอย่างสุภาพก่อนที่จะออกไปหลังจากปิดประตูแล้ว หลินจืออี้ก็หมายจะอธิบายสถานการณ์ใครจะรู้ว่า เซวียมั่นใช้แฟ้มในมือตบโต๊ะอย่างแรง"หลินจืออี้! ฉันเกรงว่าคงต้องบอกเธอแล้ว่าเธอต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ สตูดิโอจะไม่รับผิดชอบให้เธอเลยแม้แต่น้อย”หลินจืออี้ตกใจกับเสียงอึกทึกครึกโครมนี้ หลังจากมองเซวียมั่นอยู่หลายวินาทีถึงได้สติ รีบอธิบายทันทีว่า “ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยแน่นอนค่ะ”“เธอเข้าใจก็ดีแล้ว” เซวียมั่นพูดเสียงดังนอกประตู เบลล่าฟังจบแล้วก็ยิ้มออกไปแม้แต่เซวียมั่นก็ไม่ช่วยหลินจืออี้ ดูเหมือนว่าเธอจนตรอกแล้ว……ณ งานเลี้ยงฉลองของตระกูลเฉิน ภายใต้การคุ้มกันความปลอดภัย หลินจืออี้ถือตู้เซฟ เดินตามเซวียมั่นเข้าไปในห้องพักผ่อนของเฉินหงเหว่ยผู้ติดตามนอกจากหลินจืออี้แล้ว ยังมีเบลล่าและเสิ่นเยียนเสิ่นเยียนเป็นคนที่เบลล่าแนะนํา ไม่จำเป็นต้องคิดให้ถี่ถ้วน หลินจืออี้ก็รู้ว่านี่เป็นความหมายของซ่งหว่านชิววันนี้พวกเธอหมา

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0245

    ตอนที่พูด เขาก็มองหลินจืออี้ที่อยู่ข้างๆคําพูดของเขาเต็มไปด้วยการข่มขู่กงเฉินวางชามซุปไว้ตรงหน้าหลินจืออี้ จากนั้นเช็ดมือด้วยผ้าขนหนูอุ่นๆ แล้วถึงหันไปมองเฉินหงเหว่ย“ประธานเฉินพูดถูกแล้ว คนเราหิวมาก ทําได้ทุกอย่างจริงๆ แต่กินของผิด อาจถึงตายก็ได้”“……”สีหน้าของเฉินหงเหว่ยเขียวคล้ำ เข้าใจดีว่ากงเฉินคงไม่ปล่อยคนแล้วตอนนี้เขายังไม่อยากเผชิญหน้ากับกงเฉินโดยตรง ดังนั้นถึงถอยหลังไปหนึ่งก้าว“ขอบคุณคุณชายสามที่เตือน ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่รบกวนพวกคุณกินข้าวแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”พูดจบเขาก็ออกจากห้องหลินจืออี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก กําช้อนในมือ แอบชําเลืองมองกงเฉินที่อยู่ข้างๆ “อาเล็ก มาทําอะไรที่นี่คะ?”“แวะมากินข้าว” กงเฉินกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์หลินจืออี้หลุบตาลงเห็นบนโต๊ะมีชามกับตะเกียบสองชุดวางอยู่ จึงคิดว่าเขาคงนัดคนไว้แน่ๆ เธอวางชามและตะเกียบลง ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “งั้นฉันไม่รบกวนอาเล็กแล้ว ฉันจะไปหาบริกรเพื่อเปลี่ยนชามและตะเกียบใหม่ให้ค่ะ”กงเฉินขมวดคิ้ว ดูไม่ค่อยดีใจเท่าไหร่ในขณะนี้ หลินจืออี้ก็ได้ถอดเสื้อนอกออกแล้ว"ใส่ซะ" กงเฉินออกคําสั่งหลินจืออี้นึกถึงเสื้อขอ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status