Share

บทที่ 0311

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
นี่เป็นเพียงก้าวเดียวที่เขาจะได้รับอํานาจที่แท้จริงของเหมือง

ดังนั้นเขาจึงดูเธอไปหาหลิวซินนาและปล่อยให้หลิวซินนาทรมานเธอ จากนั้นเขาก็นั่งเป็นผู้ชมและเก็บเกี่ยวผลประโยชน์

เวลานี้ หัวใจของหลินจืออี้เหมือนถูกเข็มเหล็กนับหมื่นเล่มแทง ลําคอและดวงตาเหมือนถูกอะไรบางอย่างอุดไว้ ความรู้สึกหายใจไม่ออกควบคุมร่างกายของเขาไว้อย่างแน่นหนา

หลังจากเฉินจิ่นไปแล้ว หลินจืออี้ก็กลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างสงบ

เพิ่งนั่งลง แอร์โฮสเตสส่งอาหารมาให้ แต่เธอกินไม่ลงจริงๆ

“ฉันไม่หิว ขอเหล้าแก้วหนึ่งให้ฉันหน่อยค่ะ”

แอร์โฮสเตสชะงักเล็กน้อย มองกงเฉินที่อยู่ข้างๆ

กงเฉินช้อนตามองเธอ ดวงตาเย็นชา “ดื่มเหล้าตอนท้องว่างไหม?”

หลินจืออี้ไม่ได้มองเขา จ้องออกไปนอกหน้าต่าง “ดื่มแล้วก็ไม่ตายสักหน่อย”

กงเฉินโบกมือให้แอร์โฮสเตส และก็ไม่ได้ให้ใครเอาเหล้าไปให้หลินจืออี้

นานๆ ทีเขาจะมีความอดทนมากขึ้น ชี้ไปที่อาหารบนโต๊ะ “กินอะไรก่อนเถอะ ใกล้จะถึงเวลากินยาของเธอแล้ว”

น้ำเสียเข้าสู่ปอดไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แม้ว่าหลินจืออี้จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว แต่หลี่ฮวนก็ยังให้ยารักษาคงอาการอีกหลายวันมาด้วย

แต่ต้องรับประทานหลังอาหาร

ไม่คิดว่า
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Suphanida Oomamp Utama
นอ โง่ งี่เง่า ควายมากเลย
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0316

    หลินจืออี้มองมาร์คที่กําลังเข้ามาใกล้ เธอดิ้นรนจนล้มลงจากเก้าอี้ แต่ร่างกายกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อยมาร์คหยุดอยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่รีบร้อน ย่อตัวลงและเอื้อมมือมาสัมผัสใบหน้าและแผ่นหลังของเธอ"เป็นหนังที่สมบูรณ์แบบจริงๆ ไม่น่าแปลกใจที่ราคาของเธอสูงกว่าคนอื่นมาก วางใจเถอะ ฉันจะระวังแน่นอน”ผิวหนัง?หลินจืออี้ตกใจ อ้าปากอย่างยากลําบากและพูดตะกุกตะกักว่า “ผิว ผิวหนังอะไร? ราคา ราคา...... อะไร?"พูดจบเธอก็เหมือนใช้แรงทั้งหมดที่มี ล้มตัวลงนอนบนพื้นอย่างอ่อนแรงมาร์กได้ยินคําพูดของเธอ เหมือนจะนึกอะไรที่น่าตื่นเต้นออก มือทั้งสองบิดมามาอย่างควบคุมไม่ได้ทันใดนั้น เขาก็โน้มตัวเข้าหาหลินจืออี้ ยิ้มอย่างเมามาย“เธอถูกขายแล้ว”“……”นอกจากหลินจืออี้จะตกใจแล้ว ยังอยากช่วยตัวเองด้วย เธอกัดฟันดิ้นรนทั้งตัว"ไม่! ไม่! หยุดนะ เธอทําแบบนี้จะทิ้งรอยช้ำไว้! จะทําลายความสวยงามเอาได้!”พูดไป เขาก็เหยียบนิ้วของหลินจืออี้ที่กําลังดิ้นรนอยู่หลินจืออี้เจ็บปวดมาก แต่ไม่มีแรงที่จะตะโกนออกมาสุดท้ายเธอก็ถูกมาร์คอุ้มมาวางบนโต๊ะยาวจากนั้นเขาก็ดึงเชือกสีแดงพิเศษออกมาและผูกเธอไว้กับโต๊ะหลังจากทุกอย่าง

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0315

    ความรู้สึกภายในร่างกายของเธอเหมือนรถไฟเหาะตีลังกา ราวกับเป็นขนมสายไหมที่ถูกคนโยนขึ้นแล้วก็ตกลงมาใหม่ซ้ำไปซ้ำมาเธอรู้อยู่แก่ใจว่าคําอุปมาอุปไมยแบบนี้มันยุ่งเหยิง แต่สมองกลับคิดไปแบบนี้มันทั้งสบายและแปลกประหลาดมาร์คมองเธอ ก่อนจะเอ่ยว่า "ตื่นเต้นมากใช่ไหม? สบายมากใช่ไหมล่ะ? เธอเหมาะสมกับเงื่อนไขของฉันมากกว่าในรูปถ่ายซะอีก”รูปถ่ายเหรอ?เงื่อนไขเหรอ?มันหมายความว่ายังไง?หลินจืออี้ยังไม่ทันคิดอย่างละเอียด ก็เห็นมาร์คเปิดกระเป๋าที่วางไว้ในห้องส่วนตัวอย่างพอใจหลังจากหลินจืออี้เห็นของในข้างในอย่างชัดเจนแล้ว ก็ดิ้นรนอย่างหวาดกลัวขึ้นมาส่วนมาร์คก็ถือของในมือเดินเข้ามาใกล้หลินจืออี้ด้วยรอยยิ้ม……ณ ห้องส่วนตัวคนที่ต้อนรับแทนกงเฉินเป็นพี่น้องร่วมตระกูลของคุณท่านกง และยังเป็นผู้รับผิดชอบของเหมืองในปัจจุบันด้วยตามลําดับอาวุโส กงเฉินต้องเรียกอาห้าและอาหกดังนั้นหลังจากเข้าไปแล้ว ผู้ใหญ่ทั้งสองและครอบครัวของพวกเขาจึงไม่ได้ลุกขึ้นยังไงแล้วลูกชายคนสุดท้องของพวกเขาก็อายุมากพอที่จะเป็นพ่อของกงเฉินได้ที่นี่อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวงมาก กงเฉินไม่มีอำนาจมากพอมาตัดสินใจได้หรอก“มาแล้วเ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0314

    สถานที่รับประทานอาหารเย็นถูกเปลี่ยนเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์และความเป็นส่วนตัวก็ค่อนข้างดีเข้าประตูมาก็มีความรู้สึกหรูหราฟุ่มเฟือยเป็นอย่างมากในห้องส่วนตัว โต๊ะยาวตกแต่งอย่างมีรสนิยมมากเซวียมั่นเข้าประตูมาก็ทักทายกับชาวต่างชาติสองสามคน แล้วนั่งลงอย่างสุภาพหลินจืออี้เดินตามหลังมาอย่างเงียบๆ เพิ่งเดินมาได้สองก้าว ทันใดนั้นก็มีเงาร่างสูงใหญ่มาขวางอยู่ตรงหน้า“สวัสดีครับ คุณผู้หญิง”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็เงยหน้าขึ้น คาดไม่ถึงว่าจะเป็นหนึ่งในนักออกแบบชาวอิตาลีที่เธอชอบมากมาร์คเป็นชื่อที่ตั้งมาจากคัมภีร์ไบเบิ้ล ซึ่งเป็นชื่อที่พบเห็นได้บ่อยมากในอิตาลีแต่การออกแบบของเขากลับมีความแปลกใหม่และเต็มมาด้วยพลังเป็นอย่างมากว่ากันว่าการออกแบบของเขามาจากเทพธิดาแห่งแรงบันดาลใจของเขาเองน่าจะเป็นคนที่รักเดียวใจเดียวหลินจืออี้มองคนที่ทักทายกับตน รู้สึกตกใจที่ได้รับความโปรดปรานเล็กน้อย ตอนที่กําลังจะยื่นมือออกมา อีกฝ่ายกลับกอดเธอเมื่อฝ่ามือเลื่อนลงมาตามไหล่และหลังของเธอ เธอก็หดตัวทันที รู้สึกไม่สบายตัวแปลกๆแต่เมื่อนึกถึงมารยาทของชาวต่างชาติที่ไม่ค่อยเหมือนกัน เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0313

    คุณท่านกงเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอก็ได้อธิบายทุกอย่างแล้วพ่อบ้านอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วรีบก้มศีรษะรับคํา……ช่วงเย็นหลินจืออี้เปลี่ยนไปแต่งตัวเป็นแบบค่อนข้างสุภาพ เธอแต่งหน้าเล็กน้อย เรียบง่าย ดูสะอาดสะอ้านยังไงเธอก็เป็นเพียงพนักงานของเซวียมั่น ไม่สามารถแย่งซีนได้ก่อนจากไป ในโทรศัพท์ได้เด้งข้อความค้นหายอดนิยมขึ้นมา[คุณชายสามกับซ่งหว่านชิวรักใคร่กลมเกลียวกันตลอดช่วงบ่าย]แค่ดูชื่อเรื่อง หลินจืออี้ก็รู้เนื้อหาแล้วเธอเลื่อนพาดหัวข่าวไปด้านข้าง คลิกไม่สนใจ แล้วใส่รองเท้าส้นสูงเดินออกจากห้องไปอย่างสงบเพิ่งเข้าลิฟต์ก็เจอเซวียมั่นแล้วเซวียมั่นสวมกางเกงกระโปรงแบบจั๊มพ์สูท ที่คอรูปวีสวมสร้อยคอไข่มุก ดูสง่างามและมีความสามารถเธอกวาดตามองหลินจืออี้ “เธอก็ไม่ต้องแต่งตัวธรรมดาขนาดนี้ก็ได้”หลินจืออี้ยิ้ม “ฉันว่าก็ดีนะคะ”เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ เซวียมั่นก็ตกใจเล็กน้อยแล้วก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมเซวียมั่นมองเวลาแล้วก็พูดอย่างไม่พอใจว่า "ทําไมซ่งหว่านชิวยังไม่มาอีก ก่อนจะมาก็เป็นเขาที่กระตือรือร้นที่สุด แต่พอมาแล้วก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยซะงั้น”เพิ่งสิ้นเสียงซ่งหว่านชิวก็เดินเข

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0312

    เฉินจิ่นกลับไปเป็นข้างกงเฉิน พูดเสียงต่ำว่า “คุณชายสาม คุณหลินไปแล้วครับ”กงเงียบไปหลายวินาที “หาคนไปจับตาดูด้วย”"ครับ แล้วก็......" เฉินจิ่นกระซิบบอกข้างหูเธอสองสามประโยคกงเฉินตอบ “อืม” ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เธอเดินไปข้างๆ ซ่งหว่านชิว เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าบนชั้นวางสัมภาระให้เธอ แล้วคลุมเสื้อนอกที่แขนไว้บนไหล่ของเธอเมืองซานเฉิงหนาวกว่าเมืองหลวงมากนัก“อืม”ซ่งหว่านชิวมีสีหน้าเขินอาย แววตาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นแขกที่เป็นรอบๆ ต่างจ้องมองเธอด้วยความอิจฉา……หลังจากหลินจืออี้ได้รับกระเป๋าเดินทางแล้ว ก็ไปหาเซวียมั่นเซวียมั่นเป็นคนเดียว“ซ่งหว่านชิวไม่มากับเราแล้ว”“อืม”หลินจืออี้เดาออกแล้วขณะที่กําลังคิดเป็น ห่างออกไปไม่ไกลก็เกิดความวุ่นวายขึ้นกงเฉินจูงซ่งหว่านชิวเดินออกจากสนามบินอย่างช้าๆ รอบข้างวุ่นวายเหมือนรับดาราลงจากเครื่องบินอย่างไรอย่างนั้นซ่งหว่านชิวเงยหน้ามองหลินจืออี้ ฉวยโอกาสดึงเสื้อโค้ทผู้ชายบนร่างกายให้แน่น แล้วเอาใบหน้าเล็กๆ ครึ่งหนึ่งฝังเข้าไปในคอเสื้อดวงตาที่เผยออกไปเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจส่วนกงเฉิน เธอไม่ได้สังเกตเห็นหลินจืออี้เลย เพียงแค่ตั

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0311

    นี่เป็นเพียงก้าวเดียวที่เขาจะได้รับอํานาจที่แท้จริงของเหมืองดังนั้นเขาจึงดูเธอไปหาหลิวซินนาและปล่อยให้หลิวซินนาทรมานเธอ จากนั้นเขาก็นั่งเป็นผู้ชมและเก็บเกี่ยวผลประโยชน์เวลานี้ หัวใจของหลินจืออี้เหมือนถูกเข็มเหล็กนับหมื่นเล่มแทง ลําคอและดวงตาเหมือนถูกอะไรบางอย่างอุดไว้ ความรู้สึกหายใจไม่ออกควบคุมร่างกายของเขาไว้อย่างแน่นหนาหลังจากเฉินจิ่นไปแล้ว หลินจืออี้ก็กลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างสงบเพิ่งนั่งลง แอร์โฮสเตสส่งอาหารมาให้ แต่เธอกินไม่ลงจริงๆ“ฉันไม่หิว ขอเหล้าแก้วหนึ่งให้ฉันหน่อยค่ะ”แอร์โฮสเตสชะงักเล็กน้อย มองกงเฉินที่อยู่ข้างๆกงเฉินช้อนตามองเธอ ดวงตาเย็นชา “ดื่มเหล้าตอนท้องว่างไหม?”หลินจืออี้ไม่ได้มองเขา จ้องออกไปนอกหน้าต่าง “ดื่มแล้วก็ไม่ตายสักหน่อย”กงเฉินโบกมือให้แอร์โฮสเตส และก็ไม่ได้ให้ใครเอาเหล้าไปให้หลินจืออี้นานๆ ทีเขาจะมีความอดทนมากขึ้น ชี้ไปที่อาหารบนโต๊ะ “กินอะไรก่อนเถอะ ใกล้จะถึงเวลากินยาของเธอแล้ว”น้ำเสียเข้าสู่ปอดไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แม้ว่าหลินจืออี้จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว แต่หลี่ฮวนก็ยังให้ยารักษาคงอาการอีกหลายวันมาด้วยแต่ต้องรับประทานหลังอาหารไม่คิดว่า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status