กาลครั้งหนึ่ง

เอลฟ์...

"มึงทำเหี้ยอะไรของมึง!! มึงเป็นบ้าไปแล้วรึไงไอ้เอลฟ์!!" ไอ้เอิร์ธเพื่อนสนิทของผมเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางตกใจพลางถีบผมออกจากตัวมันหลังจากที่ผมจูบมัน

" กูก็จะทำให้มึงหายเงี่ยนไง!! " ผมก็ไม่คิดมาก่อนเลยว่าความรู้สึกทุกอย่างที่เก็บซ่อนไว้มาเกือบยี่สิบกว่าปีจะทำให้ผมตบะแตกวันนี้เพราะรู้ว่ามันชอบผู้หญิงคนหนึ่งและมันก็จะจีบเขา

" ........ "

" มึงจำเอาไว้ว่าต่อไปนี้มึงไม่มีสิทธิ์ไปเป็นผัวใครเพราะกูจะทำให้มึงเป็นเมียกู!!" ทันทีที่ผมพ่นคำพูดบ้าๆออกไปโดยไม่คิดผมก็ได้ลงมือทำร้ายความเป็นเพื่อนระหว่างเราลง

" มึงจำไว้เอิร์ธต่อไปนี้มึงเป็นเมียกู" ผมเอ่ยกับมันพลางจับมันกดลงกับเตียงแล้วทำการยัดเยียดความเป็นชายเข้าไปในร่างกายของเพื่อนสนิทตัวเอง

" อึก กูเจ็บ!! ปล่อยกู!! " ไอ้เอิร์ธได้แต่ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดใต้ร่างของผม ซึ่งผมเองก็เจ็บปวดไม่แพ้มันผมเจ็บที่อกข้างซ้ายเจ็บที่ผมได้ทำร้ายคนที่ผมรักและทำร้ายความเป็นเพื่อนของเรา

.

.

.

" กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ " นั่นคือสิ่งที่ผมพูดออกไปหลังจากที่ผมกลับมามีสติอีกครั้ง ถึงจะรู้ดีว่ามันไม่ให้อภัยผมแต่อย่างน้อยให้ผมได้พูดคำๆนั้นออกไปก็ยังดี

" งั้นมึงก็รีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปจากห้องกูซะกูไม่อยากเห็นหน้ามึง กูเกลียดมึง!! " น้ำตาผมร่วงลงกับพื้น คำว่าเกลียดของมันดังก้องในหัวผมซ้ำๆตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้

ผ่านมาปีกว่าแล้วผมก็ยังไม่ลืมเรื่องคืนนั้น และผมยังรักมัน...

" ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยหรอเอลฟ์น้อยของป๊า" พ่อผมเอ่ยถามเมื่อมาส่งผมที่สนามบิน

" นี่ผมก็อยู่นานแล้วนะป๊าปีกว่าเลยนะ" ผมตอบป๊าที่ยืนอยู่ข้างๆ

หลังจากเกิดเรื่องวันนั้นผมก็ไม่เจอหน้าไอ้เอิร์ธอีกเลย คนงานที่บ้านบอกว่ามันไปอยู่ต่างจังหวัดส่วนที่คอนโดนิติก็บอกว่ามันขายทิ้งไปแล้ว

เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มๆที่ผมเฝ้าตามหามันแต่ก็ไม่เจอมันเลยสักครั้ง ผมจึงตัดสินใจมารักษาใจตัวเองที่ฮ่องกงและช่วยงานป๊าที่ฮ่องกง และในวันนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าไม่ว่านานแค่ไหนผมก็ยังรักมันเหมือนเดิมผมลืมมันไม่ได้ ผมจึงตัดสินใจกลับไทยเพื่อตามหาใจของตัวเองที่ทำหายไว้เมื่อปีก่อน

" งั้นเดินทางปลอดภัยนะเอลฟ์น้อยของป๊า ถึงแล้วโทรมาด้วยนะป๊าไปล่ะ "

" ครับป๊า ป๊าดูแลตัวเองด้วยนะถ้าคราวหน้าผมกลับมาผมจะพาเมียผมมาหาป๊าด้วย" ผมยิ้มมุมปากพลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้ป๊าก่อนจะโบกมือลา ถ้าเจอมันอีกครั้งผมจะรั้งมันไว้ไม่ปล่อยให้หลุดมือไปเลยคอยดู