EP.10 : คำถามของแม่ 1/2

เอิร์ธ...

" เดี๋ยวตอนเย็นกูมารับนะ อย่าหักโหมล่ะ " เสียงคนที่นั่งฝั่งคนขับบอกผม

วันนี้มันขับรถมาส่งผมที่บริษัทฯตามที่ตกลงกันไว้เมื่อคืน ปกติผมก็เข้าบริษัทฯทุกวันนั่นแหละทั้งๆที่ไม่มีอะไรให้ผมทำเท่าไหร่ ส่วนมากก็เซ็นเอกสารกับเข้าประชุมอาจมีพบลูกค้าบ้างก็แค่นั้นเพราะบริษัทฯผมเป็นไปได้ดีทุกอย่างเลยโอเคไปหมด

" เดี๋ยวกูกลับเองก็ได้ มึงก็ต้องเคลียร์งานที่ผับไม่ใช่หรอเพิ่งกลับมาคงยุ่งน่าดู" ผมหันไปบอกคนข้างๆที่นั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่

" ยุ่งแค่ไหนกูก็ต้องทำหน้าที่ผัวก่อนป่ะมารับเมียแค่นี้ผับไม่เจ๊งหรอก"

" เออๆ งั้นกูไปทำงานล่ะมึงขับรถดีๆนะ " ผมบอก

" หอมแก้มทีหนึ่งดิกูจะได้จำทางกลับผับถูก " ไอ้สัส!!

ฟอด!!

ผมรีบกดจมูกลงบนแก้มมันไปทีหนึ่งเพื่อที่มันจะได้รีบๆกลับไป แต่ยังไม่ทันที่จะผละตัวออกไอ้เอลฟ์ก็รั้งท้ายทอยผมเอาไว้ก่อนจะทาบริมฝีปากมันลงมาบดจูบ อาการตกใจของผมทำให้มันสอดแทรกลิ้นหนาๆเข้ามาในโพรงปากผมได้สำเร็จก่อนที่ลิ้นหนาๆของมันจะเกี่ยวดึงลิ้นผมไปมา

" อืมม " เสียงมันครางอย่างพอใจเมื่อผมเริ่มจูบตอบมันกลับ เราผลัดกันดูดดึงปลายลิ้นไปมาและขบเม้มริมฝีปากกันอย่างเนิ่นนานอยู่อย่างนั้น สองแขนของผมกอดคอมันเอาไว้และมือสองข้างของมันก็ลูบไล้แผ่นหลังผมไปมาทั้งๆที่สวมเสื้ออยู่แต่ความรู้สึกเสียวซ่านวูบโหวงยังแทรกเข้ามาในความรู้สึกราวกับว่าได้สัมผัสร่างกายอันเปลือยเปล่าของกัน

" วันนี้มึงไม่ทำงานไม่ได้หรอวะ " คนที่ซุกหน้ามาไปมาตามซอกคอผมพูดเสียงกระเส่า

" อ๊ะ ไอ้เชี้ยเอลฟ์อย่าดูดกูต้องทำงาน " ผมตกใจสะดุ้งโหยงเมื่อริมฝีปากหนักๆของมันขบลงตามซอกคอของผมจนรู้สึกเจ็บ แค่รอยเมื่อคืนผมก็ต้องไปหาอะไรมาปิดไว้อย่างยากลำบากแล้วนี่มันจะทำรอยใหม่อีกแล้ว

" ก็บอกว่าวันนี้ไม่ต้องทำไงไว้ทำพรุ่งนี้"

" พอแล้วเอลฟ์กูสายแล้วเนี่ย " ผมพูดก่อนจะค่อยๆดันหน้าอกมันออกเบาๆ

" มึงแมร่ง ชอบขัดใจ "

" กูต้องทำงานมึงเข้าใจมั้ยจะให้กูติดผัวงานการก็ไม่ต้องทำงี้หรอ"

" งั้นมึงก็ไม่ต้องทำงานสิเมียคนเดียวกูเลี้ยงได้แถมแม่เมียอีกคนกูก็ยังไหวหรือจะให้กูดูแลคนงานในบ้านมึงต่อกูก็โอเคนะ " มันพูดพลางทำตาแป๋วใส่ผมเหมือนคิดอะไรออก อยากถีบมันจริงๆ

" กูไม่คุยกับมึงแล้ว " ผมรีบเปิดประตูรถพลางก้าวขาออกมาจากรถเพราะขี้เกียจเถียงกับมันที่สำคัญนี่ก็สายมากแล้ว ช้ากว่านี้คงไม่ได้ทำงานทำการพอดี

" เดี๋ยวดิ "

" อะไรของมึงอีก " ผมถามคนที่ชะโงกหน้าออกมาทางหน้าต่าง

" ค้างอะ "

" ค้างเชี่ยไรของมึง "

" ก็เมื่อกี้ไง มึงทำกูค้างเย็นนี้กลับมาสานต่อให้เสร็จด้วยนะกูจะรอ" พูดผมไอ้เอลฟ์ก็ส่งยิ้มมุมปากให้ผมก่อนจะออกรถไป ผมได้แต่อมยิ้มให้มันก่อนจะเดินเข้าบริษัทฯ

เวลาวันนี้เหมือนผ่านไปช้ากว่าทุกๆวัน ผมเอาแต่มองนาฬิกาว่าเมื่อไหร่จะเลิกงานสักทีต่างจากทุกวันที่ผมไม่ได้สนใจนาฬิกาเพราะมัวแต่สนใจงานที่กองอยู่ตรงหน้าจนบางครั้งก็ลืมกินข้าวก็มี

" มึงไม่ต้องมารับกูก็ได้นะยังไงวันนี้กูก็ค้างที่ผับมึงไม่ได้อยู่ดี มึงก็รู้ว่าวันนี้แม่มีธุระจะคุยกับกู" ผมบอกกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆเมื่อเข้าไปนั่งในรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เที่ยงวันนี้อยู่ๆแม่ก็โทรมาบอกให้ผมกลับบ้านเร็วหน่อยเพราะมีธุระจะคุยด้วยผมก็เลยต่อสายไปหามันหลังจากที่คุยกับแม่เสร็จ แต่ไม่คิดว่ามันยังจะมารับผมอีก

" ก็บอกว่าจะมารับไงมึงนี่พูดไม่รู้เรื่อง แล้ววันนี้กูก็จะนอนกับมึงที่บ้านด้วย" คนข้างๆตอบ

" แล้วมึงไม่ไปดูงานที่ผับล่ะปล่อยให้ลูกน้องอยู่กันแบบนั้นได้ยังไง"

" ไม่เป็นไรหรอก ตอนกลางวันกูสั่งงานไว้แล้วอีกอย่างลูกน้องกูไว้ใจได้ " คนข้างๆหันมาสบตากับผมก่อนจะตั้งใจขับรถต่อ

" แม่ครับกลับมาแล้วครับ / แม่ครับกลับมาแล้วครับ" เราสองคนเอ่ยทักทายหญิงวัยกลางคนที่นั่งร้อยพวงมาลัยอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินเข้าไปหา

" กลับมากันแล้วหรอลูกงั้นก็มานั่งตรงนี้สิแม่มีอะไรจะปรึกษา" เราสองคนเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆแม่โดยมีแม่นั่งอยู่ตรงกลางตามที่แม่บอก ว่าแต่แม่มีอะไรนะหวังว่าจะเป็นเรื่องดีๆล่ะ

" เอิร์ธ ตอนนี้ลูกมีแฟนหรือยังลูก" อึก คำถามของแม่ทำให้ผมรู้สึกจุกๆที่อกเหมือนจะพูดไม่ออก ผมกับไอ้เอลฟ์หันหน้าสบตากันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันกลับมาหาแม่ที่รอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

" แม่ถามแบบนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ " เป็นไอ้เอลฟ์ที่ถามแม่ขึ้นผมก็อยากรู้เหมือนกันปกติแม่ไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวของผมนะทำไมคราวนี้ถึงถาม หรือว่าแค่อยากรู้เฉยๆ

" แม่ก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง ตอนนี้แม่ก็แก่แล้วเราสองคนก็โตกันแล้วเมื่อไหร่จะรีบๆมีแฟนแต่งงานมีหลานให้แม่สักทีล่ะ" แม่พูดพลางวางพวงมาลัยลงในถาดก่อนจะจับหัวเข่าของเราสองคนไว้คนละข้างแล้วมองหน้าเราสลับกันไปมา แม่อยากมีหลานงั้นหรอ

" ว่าไงลูก หรือว่ายังไม่เจอคนที่ถูกใจแต่แม่มีลูกสาวเพื่อนหลายคนเลยนะที่รุ่นราวคราวเดียวกับเราสองคน ถ้าสนใจล่ะก็ บอกแม่ได้เลยนะแม่จะแนะนำให้" แม่พูดต่อทำเอาผมไปไม่เป็นเลย

" คือผมมีแฟนแล้วครับแม่ " ไอ้เอลฟ์พูดก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วหันไปยิ้มให้แม่

" จริงหรอลูก!! แล้วเขาเป็นใครลูกเต้าเหล่าใครบอกแม่ได้มั้ยแม่รู้จักหรือเปล่า" แม่พูดด้วยท่าทางดีใจซึ่งลึกๆในใจผมตอนนี้ยังจุกๆพูดไม่ออก ถ้าแม่รู้แม่จะทำยังไงแม่จะว่ามั้ยถ้าแม่ไม่โอเคผมจะทำยังไงต่อ ผมได้แต่นั่งนิ่งๆทำอะไรไม่ถูกไม่กล้าสบตากับแม่ด้วยซ้ำ

" แม่รู้จักครับรู้จักดีด้วย " ไอ้เอลฟ์พูดพลางส่งยิ้มให้แม่ซึ่งตอนนี้แม่ของผมก็แสดงสีหน้าตื่นเต้นกับคำพูดของมันอยู่อย่าบอกนะว่ามันจะ...

" จริงหรอเอลฟ์ ใครกันลูก "

" เอ่อคือ ตอนนี้ผมกับ... "