Share

บทนำ

Author: Sun Su
last update Last Updated: 2025-09-08 21:05:01

" หนาว มึงจะกลับได้ยัง?"

ชายหนุ่มเจ้าของร่างที่สูงเกือบ ๆ 2 เมตร ใบหน้าหล่อเหลา ผิวขาวตามแบบฉบับลูกครึ่งจีน ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กับกางเกงขาสามส่วนสีดำ กำลังยืนมอง พร้อมกับเอ่ยถามคนตัวเล็ก ที่นอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงนอนของเขา เนื่องด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่อยากกลับไปนอนบ้านตัวเองเพราะ 'กลัวผี'

"ไม่ ๆ กูไม่กลับ กูขอนอนบ้านมึงอีกคืนนะ ๆ รอแม่กูกลับมากูก็ไม่มากวนมึงละ"

"แต่มึงนอนบ้านกูมาสองวันแล้ว"

"ทำไมอะ แต่ก่อนกูก็นอนเป็นอาทิตย์ ยังไม่เห็นเป็นไรเลย มึงอย่างกแม้กระทั่งที่นอนได้ป่ะซุน"

'ลมหนาว' เจ้าของร่างบาง ใบหน้าสวยหวาน ผิวขาว เธอที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถือบนเตียงกว้าง หันมาเถียงกับเพื่อนสนิทของเธอ ซึ่งเธอกับเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเป็นเด็ก เรียนโรงเรียนเดียวกัน เรียนมหาลัยก็มหาลัยเดียวกัน แถมคณะเดียวกันอีกต่างหาก แทบจะตัวติดกันตลอด จนคนคิดว่าเป็นคู่ผัวเมียกันซะอีก

"ได้ ไม่กลับก็ไม่กลับ แต่กูให้มึงนอนคืนนี้แค่คืนเดียว" คนตัวสูงยังคงยืนกอดอก แล้วมองเธอด้วยสายตาเอือมระอา เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอย่างไร คนที่นอนอยู่บนเตียงก็ไม่มีท่าทีจะยอมกลับ

"โอเคเพื่อนรัก พรุ่งนี้แม่กูก็กลับมาละ"

พูดจบคนตัวสูงก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าห้องน้ำไป สักพักพออาบน้ำเสร็จเขาก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวพันกายท่อนล่างอยู่ ซุนเดินมานั่งลงบนเตียงข้าง ๆ กับคนตัวเล็กที่นอนหลับไปแล้ว นี่ก็เป็นคืนที่สองที่เธอมาขอนอนบ้านเขา เพราะแม่ของเธอ ก็คือ 'น้าฝน' ที่เป็นเพื่อนสนิทกับม๊าเขา ที่ตอนนี้กำลังไปเที่ยวทะเลกันอย่างสบายใจเฉิบ ปล่อยให้เขาต้องทนชดใช้กรรมคนเดียว

วันถัดมา... 22:00 ณ ผับ A

ลมหนาวในชุดเสื้อเกาะอก กับกระโปรงจิ๋วสีดำ อวดหุ่นสมส่วน เจ้าของใบหน้าสวยจัดที่วันนี้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์สีฉูดฉาดแลดูเซ็กซี่ เธอเดินเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ต กับกางเกงขายาวสีดำ ตัดกับผิวขาวและใบหน้าอันหล่อเหลา ด้วยความสวยหล่อแบบเกินต้านนี้ ทำให้หลาย ๆ สายตาจับจ้องมาที่พวกเขาทั้งสองอย่างไม่วางตา

"มึงเดินเร็ว ๆ หน่อยได้ไหมวะไอ้ซุน เพื่อนเขารออยู่" ลมหนาวพูดพร้อมกับออกเเรงลากคนตัวสูงเข้าไปในผับ สถานที่ที่พวกเขานัดกันมาดื่มฉลองวันเกิดให้กับเพื่อนในกลุ่มอย่าง 'กัสจัง'

"ฮายยย เพื่อนสาว~"

"อิหนาววววว มานี่เลย มึงไปเต้นกับกูเลย ใครบอกให้มึงมาช้าขนาดนี้"

มาถึงยังไม่ทันได้เอาก้นนั่งด้วยซ้ำ กัสจังสาวสองเจ้าของวันเกิดที่เริ่มเมาได้ที่ ก็ร้องเรียกเพื่อนเสียงดังลั่น พร้อมกับลากคนตัวเล็กให้ออกไปเต้นหน้าเวทีด้วยกัน ส่วนซุนเจ้าของร่างที่ถูกทอดทิ้งโดยไม่แยเเส ก็เดินไปที่โต๊ะซึ่งตอนนี้มีคู่รักคู่หนึ่งกำลังนัวเนียกัน แบบไม่สนไม่แคร์สายตาใครต่อใคร

"เหี้ยเวฟ เปิดห้องเลยไหมครับ?"

"อ้าว มึงมาตั้งแต่ตอนไหนวะไอ้ซุน " เวฟที่กำลังนัวเนียกับแม่สาวอกสะบึ้ม หันมาพูดกับเขา

"น้อง ๆ ขอเหล้าเพิ่มหน่อย" พูดจบซุนก็กระดกเหล้าเข้าปากแบบรวดเดียวหมดแก้ว

"แล้วลมหนาวอะ? พวกมึงไม่มาด้วยกันเหรอวะ"

"มา แต่โดนอิกัสลากไปเต้นละ "

ใบหน้าหล่อยังคงเรียบเฉย พร้อมกับพยักหน้าไปทางหน้าเวที ที่ตอนนี้เพื่อนสาวทั้งสองของพวกเขากำลังเต้นอย่างเอาเป็นเอาตาย

พวกเขานั่งดื่มกันไปได้สักพัก เวฟก็ขอตัวไปจัดการกับเด็กของตน ร่างสูงที่กำลังนั่งกระดกเหล้าอยู่คนเดียว จู่ๆ ก็มีผู้หญิงในชุดเดรสสีแดงรัดรูป เธอคนนั้นตั้งใจเดินเข้ามาเพื่อขอชนแก้วกับเขา

"ขอโทษนะคะ พอดีเห็นนั่งอยู่คนเดียวขอนั่งด้วยได้ไหมคะ?" พร้อมกับส่งสายตายั่วยวนแบบไม่ปิดบัง

"ได้สิครับ"

"พี่ใช่พี่ซุนคณะบริหารหรือเปล่าคะ หนูแตงกวานะคะ ได้ยินเพื่อนพูดถึงพี่บ่อย ๆ เจอตัวจริงซะที"

"เหรอครับ แล้วที่บอกว่าเพื่อนพูดถึงพี่บ่อย ๆ นี่ พูดถึงพี่แบบไหนเหรอครับ?"

"ก็แบบ...เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่าไหมคะ?"

.

.

.

"อ๊อก ๆ ม๊วฟฟฟ"

"อืม" เสียงครางในลำคอของคนตัวสูง พร้อมกับมือที่กดหัวสาวสวยที่กำลังอมแท่งยักษ์ ที่ทั้งใหญ่และยาว ขึ้นลงอย่างรุนแรง

"อ๊อก ๆ อ๊ะ พี่ซุนขาาา ทำให้แตงกวาบ้างสิคะ"เธอเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของแท่งยักษ์นี้ พร้อมกับทำสายตาอ้อนวอน เธอชอบผู้ชายคนนี้มาก คนอะไรทั้งหล่อ ทั้งแซ่บ ทุกอย่างดูถูกใจเธอไปหมดตุ๊บ! มือหนาผลักหญิงสาวร่างกายเปลือยเปล่า ลงบนเบาะด้านหลังของรถ โดยไม่พูดไม่จา

เขาคว้ามือไปหยิบถุงยางที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา พร้อมกับทำการสวมใส่อย่างเร่งรีบ โดยไม่ได้สนใจทำตามสิ่งที่หญิงสาวใต้ร่าง ที่เตรียมอ้าขารอเขานั้นร้องขอ แต่ทว่าทั้งสองต้องหยุดชะงัก เมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ หน้าจอแสดงชื่อคนตัวเล็ก เจ้าของร่างสูงจึงกดรับด้วยอารมณ์หงุดหงิด

"อะไรของมึงวะ!?"

[ซุนนนน อยู่หนายยอ่าาา~ ช่วยกูหน่อยยย!]

"หนาว! หนาว! ฮัลโหล มึงเป็นอะไร! ใครทำอะไรมึง!?"

[ตุ๊ด ตุ๊ด...]

เสียงในสายตัดไป ไม่รอช้าซุนหยุดการกระทำทุกอย่าง แล้วไล่ผู้หญิงคนนั้นลงจากรถทันที เพราะตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาต้องทำก็คือ ตามหาลมหนาวให้เจอ!

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เพื่อน(รัก)กัน   ตอนพิเศษ

    3 ปีผ่านไป…"ปะ ป๊า ยูหนายอ่า~"เสียงเรียกยานคางจาก ‘โซล’ เด็กชายวัยสามขวบพยานรักของเขาและเธอ ที่รูปร่างน่าตาถอดแบบออกมาจากผู้เป็นพ่อเด๊ะ อย่างกับพิมพ์เดียวกันทั้งจมูก ปาก ตา คาง รูปหน้า ผิวพรรณและส่วนต่าง ๆ เรียกได้ว่าหอบมาจากเขาหมดเลย แต่นิสัยกลับได้ผู้เป็นแม่มาเต็ม ๆ ทำเอาเขาจากที่หลงคุณแม่ว่าหนักแล้ว หลงลูกยิ่งหนักเข้าไปอีก…"ป๊าอยู่ในห้องน้ำครับบบบบ~""หนูขอเข้าด้ายม้ายยย~""ได้ครับ ป๊าไม่ได้ล็อค"เด็กชายตัวน้อยน่าตาน่ารัก เดินดุ๊กดิ๊ก ๆ เข้ามาในห้องน้ำ พร้อมกับปีนป่ายขึ้นไปนั่งบนตักของผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่บนชักโครก ด้วยท่าทางน่าเอ็นดู ทำเอาเขาอดใจไม่ไหวต้องก้มลงหอมแก้มเจ้าลูกชายฟอดใหญ่“ฟอดดดดด” คนอะไรไม่รู้ ติดพ่อสุด ๆ ไปไหนทำอะไรเป็นต้องตามเขาไปทุกที่…"ปะป๊าา หนู คะ คิดถึง ปะป๊าา~~^^"^^โอ้ยตาย ทำไมลูกเขาถึงขี้อ้อนน่ารักขนาดนี้นะ เอะอะก็คิดถึง เอะอะก็บอกรักป๊า เขานี่ใจละลายเป็นไอติมแล้ว อรั้ยยย…"หืม~ป๊ามาเข้าห้องน้ำแป๊บเดี

  • เพื่อน(รัก)กัน   บทส่งท้าย

    1 เดือนผ่านไป… กลางดึก"อื้อ~"ลมหนาวที่ตอนนี้พยายามลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ช่วงนี้เธอนอนไม่ค่อยได้ เพราะจะปวดหลังปวดซี่โครงบ่อยมาก ยิ่งท้องโตยิ่งปวดทรมานแบบสุด ๆ การเป็นแม่คนนี่ต้องเหนื่อยและทรมานขนาดนี้เลยหรอ จะนอนก็นอนไม่ได้ หายใจก็เหมือนหายใจไม่เต็มปอด"ฮึก~ๆ " เสียงสะอื้นเบา ๆ จากว่าที่คุณแม่ ตอนนี้อยู่ดี ๆ เธอก็อยากร้องไห้ออกมาซะงั้น"อื้อออ~หนาวเป็นไรอ่ะ?"เสียงอู้อี้ของคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ การขยับตัวของลมหนาวทำให้เขาตื่นขึ้นมาอีกคน"เป็นอะไรคะ? ปวดท้องหรอ!? ไปหาหมอไหม!!?"พอเขาปรับสายตาได้ ก็เห็นว่าเธอที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่นั้น กำลังร้องไห้ มือข้างหนึ่งลูบท้องส่วนมืออีกข้างก็กดเอวด้านหลังไว้จนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้"ฮึก~ปะ เปล่า หนาวแค่ปวดหลังนอนไม่ได้""โอ๋ ๆ มานี่มา" เขาพูดจบก็ขยับไปนั่งซ้อนหลัง ก่อนที่จะค่อย ๆ นวดหลังให้เธอเบา ๆ ด้วยท่าทีเอาใจใส่" ซุนขอโทษนะ ซุนไม่สามารถอุ้มท้องแทนหนาวได้ ซุนรู้นะว่าหนาวทั้งเหนื่อยทั้งทรมาน เดี๋ยวแพ้ท้องเดี๋ยวปวดหลังปวดท้อง หนาวคงลำบากน่าดู "เขาพูด

  • เพื่อน(รัก)กัน   เหล่ากงตัวจริง

    หลังจากไปทำบุญให้ม๊าเสร็จเรียบร้อย ทั้งเขาและเธอก็ต้องกลับไปเหยียบบริษัทของป๊าซุนอีกครั้ง เพื่อเคลียร์เอกสารขายหุ้น และเคลียร์เรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย มือเรียวกุมมือเขาไว้แน่นเป็นการให้กำลังใจ และเพื่อให้เขารับรู้ว่าเธอจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่ข้างเขาเสมอ…เธอคิดว่าเขาคงรู้สึกไม่ดีเท่าไร ที่ต้องกลับมาเจอกับผู้เป็นพ่อที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น…"หืม~ ซุนโอเคน่า"เขาหันมายิ้มให้เธอ ก่อนจะเอ่ยขึ้น เขารับรู้ถึงความเป็นห่วง และกังวลของคนตัวเล็ก เธอคงจะคิดว่าการมาเจอผู้ชายคนนั้นในครั้งนี้ จะทำให้เขากลัวหรือรู้สึกไม่โอเคสินะ เปล่าเลย… เขารู้สึกเฉยมาก เขารู้สึกดีด้วยซ้ำที่จะได้ตัดขาดกับผู้ชายคนนี้สักที คนที่ไม่สมควรเรียกตัวเองว่าพ่อแบบนั้น เมื่อพวกเขาทั้งสองก้าวขาเข้ามาในบริษัท ทุกคนก็ต่างวิ่งเข้ามาทักทาย"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณซุน/คุณลมหนาว"ก่อนที่จะโค้งตัวทำความเคารพ จนเขาและเธอจะรีบห้ามเอาไว้"ไม่ต้องครับ ผมไม่ใช่บอสของที่นี่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้""คุณซุนจะไปจริง ๆ หรอครับ?""ใช่ครับ"เขาส่งยิ้มให้กับพน

  • เพื่อน(รัก)กัน   ฟ้าหลังฝน

    เมื่อพายุเเห่งการสูญเสียที่โหมกระหน่ำสงบลง หลังจากงานศพของแม่ผู้เป็นที่รักได้ผ่านพ้นไปทำให้เขาเริ่มปลง สภาพจิตใจค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับ เพราะได้รับกำลังใจและพลังบวก จากคนรอบข้างโดยเฉพาะ ลมหนาว และสิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้เขาอยากกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่นั่นก็คือ ‘ลูกเมีย’ เขาอยากปกป้องและดูแลพวกเขาให้ดีที่สุด…"ทำไมเล็บเท้ายาวจังเลยล่ะหนาว?"ร่างสูงที่ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าก้มถูสบู่อาบน้ำให้เธอ ตอนนี้เธอท้องโตขึ้นมาก จริง ๆ เธอก็อาบเองได้แหละ แต่เขาไม่ยอมน่ะสิ ทำอย่างกับเธอเป็นอัมพาต อาบน้ำก็จะอาบให้ เธอเข้าห้องน้ำก็มานั่งเฝ้า ไม่ยอมให้เธอห่างกายเลยแม้แต่นิด ส่วนเหตุผลที่ได้รับก็คือกลัวเธอลื่นล้มบ้างแหละ กลัวโน่นนี่นั่น สรุปคือกลัวจนเธอไม่ต้องทำอะไรกันเลยทีเดียว"ยังไม่ได้ตัดมาสักพักแล้ว ขี้เกียจก้ม"เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือบีบแชมพู แล้วนวดผมให้เขาอย่างเบามือ ตอนนี้คนหนึ่งก็คุกเข่าก้มลงพื้นถูตามซอกเท้าให้เมียสุดที่รัก ส่วนอีกคนก็ใช้มือสองข้างขยี้ผมให้ เป็นภาพที่ดูแล้วอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ต่างคนต่างรักและเอาใจใส่กันและกัน&he

  • เพื่อน(รัก)กัน   คนเก่ง

    "หนาวจริง ๆ ใช่ไหม? หนาวอย่าทิ้งซุนไปไหนนะ ซุนขอโทษ อย่าทิ้งซุนไปนะ ซุนไม่เหลือใครแล้ว ฮึก~ๆ ฮือออ ๆ ๆ ๆ"ซุนร้องไห้โฮ ปากเพียงพร่ำขอโทษเธอและขอร้องให้อยู่กับเขาอย่าทิ้งเขาไป ตอนนี้ซุนเหมือนคนหมดที่พึ่งทางใจ ทุกอย่างในชีวิตของเขาราวกับพังทลายลงจนหมดสิ้น เขาสูญเสียผู้หญิงที่รักคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ การจากลาที่ไม่อาจกลับมาพบเจอกันได้อีก มันทรมานจนเขาไม่อยากจะหายใจต่อเลยด้วยซ้ำ แต่ทว่า…"ฮึก~โอ๋ๆ หนาวอยู่นี่แล้วนะ ไม่เป็นอะไรนะคนเก่ง"เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นและหยดน้ำตาไว้ เธอเสียใจมากแต่ตอนนี้เธอต้องเป็นหลักยึดเหนี่ยวจิตใจให้กับเขา เธอจะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาดมือบางลูบผมร่างสูงในอ้อมกอดที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุดอย่างเบามือ ทำให้เธอรู้ว่าเขาปล่อยปะละเลยตัวเองแค่ไหน เส้นผมสั้นที่เคยนุ่มสลวยมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ตอนนี้กลับแข็งกระด้าง กลิ่นแปลก ๆ ราวกลับว่าไม่ได้ทำความสะอาดมาสักพัก ตอนเธอไม่อยู่เขาใช้ชีวิตเละเทะแค่ไหนกันนะ?"ฮือ ๆ ๆ ซุนขอโทษ ๆ ๆ ถ้าซุนบอกหนาวเร็วหน่อยหนาวก็คงไม่ต้องเสียใจ ฮึก ~ซุนมันขี้ขลาดเอง~" เขายังคงร้องไห้ไม่หยุด

  • เพื่อน(รัก)กัน   สูญเสีย

    “ม๊า~” ลมหนาวที่พอตั้งสติได้ เธอก็รีบจองตั๋วบินกลับทันที!เท้าสองข้างก้าวเข้ามาในงานฌาปนกิจศพ ของผู้เป็นแม่ของเพื่อนสนิท ที่เป็นอดีตแฟนและเป็นทั้งพ่อของลูกเธอ บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ดวงตากลมโตที่ตอนนี้มีน้ำตาเอ่อคลอเต็มเบ้าตา นี่เธอมาช้าไปงั้นเหรอ? เธอยังคิดว่าจะรอท่านกลับมา เธออยากจะบอกลาท่านด้วยตัวของเธอเอง แต่คงไม่มีโอกาสนั้นแล้วสินะ คนที่รักและเอ็นดูเธอประดุจดั่งแม่อีกคน ได้จากเธอไปแล้วงั้นเหรอ…"ฮึก~ ม๊า หนาวมาหาม๊าแล้วนะ ฮึก ฮือออ~"เธอเดินเข้าไปทิ้งตัวลงอย่างคนหมดแรง น้ำตาไหลอาบสองแก้ม มือบางค่อย ๆ ลูบโลงศพเบา ๆ พร้อมกับวางใบหน้าแนบชิด เพียงหวังให้คนที่นอนอยู่ภายในรับรู้ถึงการมาของเธอ"หนาวลูก ฮึก~ " ร่างของผู้เป็นแม่โผลเข้ากอดลูกสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ด้วยความคิดถึง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจ"หนูท้องหรอ? ทำไมหนูไม่คิดจะบอกแม่เลย!?"คนเป็นแม่จับไหล่เธอแน่น นี่ลูกเธอท้องโตขนาดนี้ ยังไม่ยอมบอกคนเป็นแม่เลยหรือนี่?"หนาวท้อง 7 เดือนกว่าแล้วค่ะแม่" มือเรียวรีบยกขึ้นเช็ดน้ำตา ก่อนที่จะยอมบอกเร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status