ตอนที่ 50 แต่มันก็ทำไม่เคยได้

ตอนที่ 17

2/3

ลลินามาถึงตามเวลานัดตรงเวลา แต่นัยน์มาถึงก่อนและรอเธออยู่สักพักแล้ว หญิงสาวนำรถเข้าไปจอดแล้วนั่งรถไปคันเดียวกันกับเขา เมื่อถึงทางแยกลลินาสังเกตว่าไม่ใช่เส้นทางเดิมที่เคยไปรอบที่แล้ว ดังนั้นจึงได้เอ่ยถามด้วยความสงสัย

"เราไม่ได้ไปท่าเรือสาขาสองเหรอคะ"

"ไม่"

"งั้นเรากำลังจะไปท่าเรือสาขาหนึ่งใช่มั้ยคะ"

เป็นคำถามที่ไร้คำตอบ นัยน์ขับรถต่อไปเรื่อย ๆ โดยไม่ได้จอดแวะที่ไหนเลย จนมาถึงบ้านพักตากอากาศริมทะเล พอรถจอดสนิทแล้วเขาก็เดินอ้อมไปหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าสองใบออกมาจากกระโปรงหลัง ลลินามองตามด้วยสายตางุนงง รีบร้อนวิ่งมาดักหน้าก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในบ้าน

"เราไม่ได้มาทำงานเหรอคะคุณนัยน์"

"ผมเคยบอกเหรอว่าจะพามาทำงาน"

"แต่..."

"มาเถอะ ไม่ได้พามาฆ่า"

นัยน์ได้สั่งให้ผู้ดูแลซื้ออาหารแช่ในตู้เย็นไว้และทำความสะอาดบ้านทุกซอกทุกมุม บ้านพักหลังนี